ตอนที่ 3

ผู้กองสิงห์วางสาย ราตรีลูบผมลูกชายเบาๆ เธอรู้ว่าเสือไม่โอเคหรอกดูจากหน้าลูกแล้ว แต่ขัดคนเป็นพ่อไม่ได้

"เสือเชื่อพ่อนะ พ่อเราย่อมหาอะไรที่ดีที่สุดเท่าที่พ่อคนนึงจะหาให้ลูกได้แล้ว" แต่วิธีการพูดของเขา ก็ผู้ชายเลี้ยงลูกคนหนึ่ง ค่อยพูดค่อยบอกไม่ค่อยเป็น ถ้าบอกให้ทำคือต้องทำ ไม่อธิบายขยายความ

"เสือเข้าใจแล้วครับแม่" เหมือนเขาจะรู้แต่แรกว่ามันคงไม่สำเร็จ เพราะไม่มีสักครั้งที่เขาจะขัดพ่อได้ 

ราตรีอมยิ้ม ลูกชายเธอก็ไม่ได้ว่าจะดื้อสักหน่อย ถึงจะแย้งบ้างเพราะเขาโตแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง แต่เสือก็ยังน่ารักกับพ่อกับแม่เสมอ พ่อแม่ว่ายังไงก็เอาตามนั้น 

"แต่เสือไม่โอเคที่พ่อว่าแม่ต่างหาก" มีอย่างที่ไหนมาบอกว่าแม่กรอกหูไอ้เสือ สาบาน แม่เอาแต่สอนให้เขาเชื่อฟังพ่อ เพราะแม่เลยที่ทำให้เขายอมเชื่อฟังพ่อได้ขนาดนี้

ราตรีค่อยๆ คลายยิ้มเมื่อลูกว่าอย่างนั้น ก่อนจะแสร้งทำเป็นยิ้มต่อ

"พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรแม่นี่" ตักข้าวขึ้นป้อนลูกชายเมื่อฝ่ายนั้นหยุดกิน เสือจับมือแม่เอาไว้เพราะต้องการพูดคุยก่อน

"พ่อใจร้ายขนาดนั้นทำไมแม่ยังปกป้องพ่ออีกครับ ที่ผ่านมาพ่อว่าแม่มาตลอดเลยใช่ไหม"

"ไม่นะ พ่อไม่เคยว่าแม่เลยนี่" ราตรีรีบปฏิเสธทันที เธอไม่อยากให้เสือคิดไม่ดีกับคนเป็นพ่อ 

"แม่โกหก ถ้าแม่ไม่บอกพ่อว่าเสือฟังอยู่ด้วยพ่อต้องว่าแม่เยอะกว่านี้แน่ๆ"

"ไม่เสือ"

"แม่อย่ามาแก้ตัวแทนพ่อหน่อยเลย พ่อปากเสียขนาดนี้ทำไมแม่ยังเอาแต่ออกรับแทนพ่อ" 

ไอ้เสือไม่โอเค ยิ่งแม่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด เขาคิดว่าพ่อไม่ควรพูดไม่ดีกับแม่

"เสือใจเย็นๆ นะ แม่ไม่ได้เป็นอะไร พ่ออาจจะเหนื่อยกับงานก็ได้" 

ประสบการณ์ที่ผ่านมามันสอนให้เธอเข้มแข็ง เธอถึงยังยิ้มได้เมื่ออยู่ต่อหน้าลูก 

ถึงแม้ข้างในเธอจะบอบช้ำสักแค่ไหนก็ตาม ไม่มีสักครั้งที่ผู้กองสิงห์จะไม่ต่อว่าเธอมา

"วันนี้วันหยุดครับแม่ พ่อไม่ได้ไปทำงาน"

พอราตรีได้ยินอย่างนั้นเงียบปาก เมื่อลูกชายยังคงมีท่าทางขึงขังไม่วาง

"แม่ เสือถามจริง ทำไมแม่ถึงเลิกกับพ่อครับ ที่พ่อบอกว่าแม่นอกใจพ่อจริงไหม แม่มีกิ๊กจริงๆ ใช่ไหมครับ"

ราตรีอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าผู้กองสิงห์จะบอกลูกแบบนี้ ไหงเราตกลงกันไว้แล้วไงว่าเราแค่อยู่ด้วยกันไม่ได้ลูกจะได้เข้าใจตรงกัน

"ไหนคนที่แม่ชอบ พามาให้เสือดูตัวหน่อยสิครับ ใจดีกว่าพ่อไหม หรือพูดเพราะกว่าพ่อ เสือคิดว่าแม่คงมีเหตุผลของแม่ แม่ถึงเลือกทิ้งพ่อ"

"สะ..เสือ..แม่ไม่ได้มีใครเลยนอกจากพ่อของเสือ" เรื่องอื่นเธอคงยอมรับได้ ยอมให้เขาว่าได้ ยอมให้ลูกเข้าใจเธอผิด 

แต่เรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ เธอจะให้ลูกชายมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่นอกใจสามีไม่ได้ 

"แสดงว่าพ่อโกหกเสือสินะครับ"

"เสืออย่าโกรธพ่อนะ พ่อคงมีความจำเป็นที่ต้องบอกเสือแบบนั้น"

"จำเป็นขนาดไหนที่ต้องทำให้เสือมองแม่ตัวเองไม่ดีครับ"

ราตรีเงียบปาก ก็จริงของเสือ จำเป็นขนาดไหนถึงต้องบอกว่าเธอมีกิ๊ก บอกเราหมดรักกันแล้วลูกคงเข้าใจกว่า 

"เสือไม่โกรธพ่อก็ได้ครับ ถ้าแม่เล่าความจริงให้เสือฟังทั้งหมดว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงเลิกกัน"

ราตรีมองหน้าลูกชาย ฝ่ายนั้นเลิกคิ้วรอฟัง แย่งช้อนในมือเธอมากินข้าว พยักหน้ากระตุ้นคนเป็นแม่ว่าเขาจะกินไปด้วยฟังไปด้วย 

"เสือสัญญาแล้วนะ จะไม่เอาไปถามพ่อด้วย แม่อยากให้เสือเข้าใจในสิ่งที่พ่อตัดสินใจทำ"

"ครับ เสือสัญญา" สองนิ้วเกี่ยวกันที่หน้าตักว่าไอ้เสือโกหก อย่าให้ไอ้เสือมันบาปเลยเจ้าพระคุ๊ณ!

"เริ่มเลยครับแม่"