บทที่ 17 โดนนิ้วจนอ่อนเปลี้ย

“ไม่นะ ไม่ ไม่พร้อม” กอหญ้าดิ้นพล่านเมือเห็นท่อนลำที่มันใหญ่พอ ๆ กับของผัวคนแรก ทำให้เธอเกิดนึกภาพของคืนนั้นขึ้นมา

เหนือฟ้ามองหน้าพี่ชายด้วยความกังวล เขาทำอะไรไม่ถูก อยากก็อยากทำแต่ความเป็นห่วงมีมากกว่า ครั้งแรกของเขากับน้องดันมีแต่ความรุนแรงจะไม่ประทับใจก็ไม่แปลก

สายฟ้าที่เห็นความกังวลของน้องชายและความกลัวของเมีย เลยส่งสายตาให้น้องชายออกไปนอกห้องก่อน เหนือฟ้าลุกออกไปด้วยท่าทางที่เสียใจ เพราะรู้ความผิดของตัวเองดี

“เฮียย..หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูคิดว่าหนูยอมรับได้แล้ว แต่พอเห็นตรงนั้นของพี่เหนือมันก็เกิดภาพในคืนนั้นขึ้นมาเลย”

“เฮียเข้าใจไม่ต้องคิดมากนะ แค่เปิดใจปล่อยใจตามสบาย ถ้ายังไม่พร้อมก็ยังไม่ต้องให้มันเข้ามา ดีไหม หรือจะให้เฮียไล่มันกลับไป” กอหญ้าส่ายหน้าและกอดสายฟ้าแน่น

สายฟ้ายกยิ้มเจ้าเล่ห์ ในใจตื่นเต้นจนอยากจะตะโกนออกมาอย่างน้อยคืนนี้ก็ไม่มีใครมาแบ่งเมียเขาไป ไว้พรุ่งนี้ละกันจะช่วยให้สมหวัง เขาพากอหญ้าไปอาบน้ำและเข้านอน

ก็เมียไม่พร้อม ไม่ใช่ไม่เปิดทางสักหน่อย

เช้