Novels by ภรณ์ภิชา

เช้าวันใหม่ภาคินตื่นขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขาลุกขึ้นมาหอมแก้มหญิงสาวข้างกายก่อนจะลุกไปชำระร่างกายในห้องน้ำ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จก็เดินไปห้องครัวทันที และลงมือทำอาหารเช้าให้หญิงสาวที่นอนหลับสบายในห้องทันที เขาเลือกเมนูไว้สามอย่าง ตามด้วยขนมปังปิ้งและชาไทยเย็นหนึ่งแก้ว ส่วนตัวเขาก็กินกาแฟตามเดิม น้อยครั้งที่คนอย่างภาคินจะเข้าครัวทำอาหารให้ใคร นอกจากครอบครัวและเจ้าจันทร์ ก็ไม่มีใครหน้าไหนเคยได้ชิมฝีมือเขาเลยสักคน หลังจากที่อาหารเสร็จหมดทุกอย่าง เขาก็เอามันมาวางบนโต๊ะอาหาร และเดินเข้าไปเรียกอีกคนให้มากินข้าว “เจ้า เจ้าคะ ตื่นก่อนนะ มากินข้าวก่อน” ภาคินเขย่าตัวหญิงสาวสองสามครั้งก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น เขาเลยลูบไล้ไปตามลำตัวเพื่อแกล้งให้อีกคนตื่นขึ้นมา “อื้อ!” เสียงครางอื้ออึงบ่งบอกถึงความไม่ชอบใจ “อื้อ ก็ตื่นสิคะ” ภาคินก็ยังไม่เลิกหยอกหญิงสาว เขามีความสุขกับการได้แกล้งหญิงสาวแบบนี้ เขาลูบจุดกลางกายของหญิงสาวด้วยความพอใจ แต่ไม่คิดจะรังแกซ้ำ แต่มือกับล้วงเข้าไปแล้ว นิ้วดันเข้าออกจนทำให้เกิดเสียงลามกขึ้นมา และเหมือนร่าง

“กลัวเหรอ พี่มีของจะให้นะ แต่ขอถามก่อน” “อะไรคะ จะถามอะไร ดีหรือไม่ดี” เจ้าจันทร์เอ่ยถามด้วยความสงสัย “เจ้าอยากมีตัวเล็กไหม” “เจ้าเป็นเลสจะไปคาดหวังเรื่องแบบนี้ได้ยังไง” “นับจากวันนี้เจ้าไม่ใช่ เจ้าเป็นเมียพี่และพี่ไม่ยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนมายุ่งกับเมียพี่เด็ดขาด” “ไม่ใช่เมียสักหน่อย พูดอยู่ได้” “อยากโดนตีจริง ๆ ใช่ไหม” “โตแล้วนะไม่ใช่เด็ก จะมาตีอะไร” “ตีด้วยนี่ไง พร้อมสู้ตลอดเวลานะ” เจ้าจันทร์มองตามสายตาภาคิน ก็รีบคว้าหมอนมาโยนทันที “คนบ้า จะหื่นอะไรขนาดนี้” “อ้าว ไม่หื่นได้เหรอ เมียน่าเอาขนาดนี้” “ไม่ใช่ เมี~” เจ้าจันทร์รีบเอามือปิดปากทันที “เหอะ ดีนะที่ปิดปากทัน ถ้าหลุดพูดออกมาไม่รู้จะได้นอนเมื่อไหร่ พี่มีแรงตลอดเวลานะ” เจ้าจันทร์ที่ทำปากขมุบขมิบจนภาคินอดไม่ได้ที่จะจูบปากบางย้ำ ๆ อย่างมันเขี้ยว “พี่ถามเจ้าตรง ๆ นะ เจ้าอยากมีตัวเล็กไหมลูกของเราสองคน ลูกที่มีพ่อแม่ชื่อภาคินกับเจ้าจันทร์” เจ้าจันทร์อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหวกับคำว่าลูก เธออยา

ภาคินอุ้มเจ้าจันทร์ที่ร่างกายเปลือยเปล่าแล้วพามาวางบนเตียงนุ่มที่เต็มไปด้วยกลิ่นกายประจำตัวของเขา ทันทีที่วางลงกลีบปากบางก็ถูกปากหนาครอบครองบดจูบด้วยความดุดันด้วยอารมณ์ที่พุ่งทะยานจนถึงขีดสุด วงแขนเรียวก็โอบเข้าที่รอบคอของร่างสูงอัตโนมัติและจูบตอบร่างสูงอย่างเร่าร้อน ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กไปมาจนเกิดเสียงเฉอะแฉะของน้ำลาย ร่างกายเปลือยสองร่างขยับเข้าหาเบียดเสียดกันมากขึ้น ถูไถกันไปมาเพื่อตอบสนองความเร่าร้อนที่โหมกระหน่ำไม่หยุด เจ้าจันทร์นเวลานี้ลืมไปแล้วความรู้สึกต่อต้าน ลืมกระทั่งคำพูดของตนเองทุกอย่าง มันเกินเลยยิ่งกว่าคำว่ารู้สึก แต่มันเกี่ยวพันให้สองร่างผูกพันกันมากขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจ ภาคินที่โหยหาร่างบางมาตลอด พอได้รับความรู้สึกตอบรับยิ่งทำให้เขาตักตวงจากหญิงสาวมากขึ้น มือหนาบีบเคล้นไปทุกจุดของกายสาวด้วยความเสน่หา ลิ้นร้อนตักตวงความหวานไม่หยุดหย่อน คราบน้ำลายก็ตวัดกินเข้าปากอย่างหื่นกระหาย “อ๊ะ!..” มือหนาของภาคินจับไปที่หน้าอกใหญ่ที่อวบอิ่มแล้วบีบมันอย่างแรงจนเจ้าจันทร์สั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด “ของพี่..” ภาคินบีบหน้

มือหนาบีบนวดแก้มก้นกลมอย่างหนัก หญิงสาวที่ถูกชายหนุ่มรังแกก็กลั้นเสียงไม่ร้องออกมา ถึงแม้จะรู้ว่าไม่รอดพ้นแต่จะไม่ยอมให้อีกคนได้ใจเด็ดขาด “เก่งนี่! อวดดี! อวดเก่งให้มันได้ตลอดละกันเจ้าจันทร์ ต้องการเมื่อไหร่ก็เรียกคำที่บอกให้เรียก คำอื่นไม่สนใจ” เลวที่สุด! คนไม่รักไม่รู้สึกจะมาบังคับทำไม.. “แอบด่าในใจหรือไง หือ!” ภาคินได้แต่หัวเราะในใจที่คนน้องทรมานขนาดนี้แต่ไม่เอ่ยอะไรออกมาสักคำ เขาจะคอยดูว่าจะอดทนได้นานแค่ไหน อื้อ! เสียวจะตายอยู่แล้ว ไม่ใช่ เจ็บจะตายอยู่แล้ว ภาคิน ไอ้ผู้ชายโรคจิตบ้ากาม สองขาที่กั้นขาสองข้างของหญิงสาวเอาไว้ เริ่มขยับถอยออกมากขึ้นทำให้ไม่มีอะไรมากั้นให้ขาของเธออ้ากว้างอีก แต่เป็นเธอเองที่อ้ามันออกโดยไม่รู้ตัว “โดนนวดจนน้ำเยิ้มขนาดนี้ แถมยังดันก้นมาถูเอ็น มันอยากขนาดนั้นเลยใช่ไหมเจ้าจันทร์ ยิ่งบีบยิ่งนวดแรง ๆ น้ำมันยิ่งไหลออกมาใช่ไหม” “ไม่ ไม่ใช่ โกหก” หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธแต่สองมือก็ยังดันผนังห้องน้ำเช่นเดิม “ใครกัน

ติ๊ด! แกร๊ก!หญิงสาวพยายามทำเสียงให้เบาที่สุดแต่ประตูกลับไม่รักดี มือเล็กปิดประตูอย่างแผ่วเบาพร้อมกับเดินโซซัดโซเซเข้าห้องถ้าไม่ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง“เจ้าจันทร์!” ห้องที่มืดมิดก็พลันสว่างโร่ทันทีที่ไฟเปิด พร้อมใบหน้าของเจ้าของห้องที่ยืนนิ่งเหมือนกับยักษ์ปักหลั่น“เอ่อ..พี่คิน ยังไม่นอนอีกหรือคะ” เจ้าจันทร์เอ่ยเสียงอ่อยเพราะรู้ความผิดตัวเองดี“กี่โมงแล้วครับเจ้าจันทร์” ภาคินถามพลางใช้สองนิ้วเคาะไปที่นาฬิกาข้อมืออย่างแรง สองขาก็เดินมานั่งบนโซฟาตัวเดิมอีกครั้งหญิงสาวเดินมายืนตรงหน้าพร้อมกับโถมตัวนั่งคร่อมบนตักภาคิน สองมือโอบรอบคอใช้สายตาออดอ้อนก่อนจะเอ่ยตอบ“ตีสามแล้วค่ะ” “รับปากพี่กี่โมงครับเที่ยงคืนใช่ไหม แต่เจ้ากลับไม่สนใจคนที่รออยู่ที่ห้องเลยมองข้ามความเป็นห่วงของพี่ที่มีให้ โทรไปก็ไม่รับข้อความส่งไปก็ไม่อ่าน”“อื้อ! ขอโทษค่ะ แต่พี่จะบ่นอะไรนักหนา” หญิงสาวขอโทษแต่ปากก็ขมุบขมิบด้วยความไม่พอใจตรงซอกคอชายหนุ่มภาคินที่ได้ยินคำตอบก็ฉุนกึกถึงแม้ถ้อยคำสุดท้ายจะเบาแต่กลับได้ยินอย่างชัดเจน เขาไม่พอใจที่หญิงสาวไม่รักษาคำพูดเมินความ

พอกลับมาถึงคอนโดภาคินก็ให้เจ้าจันทร์ไปอาบน้ำและพักผ่อน ส่วนตัวเขาก็จัดของอยู่ในครัวและวางไว้ตามชั้นที่เห็นง่ายและสะดวกหยิบจับโดยเฉพาะขนมเลี้ยงเจ้าจันทร์ก็เหมือนเลี้ยงลูก ต้องมีขนมมีข้าวทิ้งไว้ให้ ใช้เวลาสักพักใหญ่ข้าวของที่จัดก็เป็นระเบียบเรียบร้อย เขาหยิบซองข้าวโพดที่เป็นผงสำเร็จรูปเทใส่ถ้วยและตามด้วยน้ำร้อนก่อนจะคนให้เข้ากัน แล้วเดินเข้าไปอีกห้องที่มีหญิงสาวนอนอยู่พร้อมกับน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว “เจ้า เจ้าครับ เจ้าจันทร์ตื่นขึ้นมากินซุปรองท้องก่อน”“นอนก่อนได้ไหม ขอนอนก่อนนะ ง่วงมากเลย” หญิงสาวเอ่ยอย่างงัวเงียและหันหลังให้ทันที“ลุกก่อนเจ้า กินสักคำสองคำก่อน มันจะได้อุ่นท้อง”เจ้าจันทร์ที่หลับอยู่ท่าทางฮึดฮัดรำคาญเสียงคนที่มารบกวน ก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่ แต่พอเห็นว่าเป็นภาคินก็ลดกิริยาลง“พี่คิน เข้ามามีอะไรคะ”“กินซุปหน่อยนะคะแล้วค่อยนอน”เจ้าจันทร์ลุกขึ้นอย่างว่าง่ายอ้าปากรับซุปข้าวโพดและฝืนกินจนหมดถ้วยก่อนจะตามด้วยน้ำเปล่าแล้วล้มตัวลงนอนทันทีภาคินที่เห็นหญิงสาวตาปิดสนิทได้แต่ถอนใจ เขายกถ้วยไปล้างและเดินเข้าห้องของร่างบางอีกครั้ง แกะแผ่นแปะลดไ

ผ่านมาสามวันแล้วที่กอหญ้าต้องนอนเป็นผักอยู่บนเตียงเพราะร่างกายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้อย่างปกติ จนวันนี้แค่สองผัวบอกจะพาไปเที่ยวทะเล ร่างกายดันหายดีเป็นปลิดทิ้งโดยอัตโนมัติ ทั้งสามคนเดินทางไปหัวหิน ใช้เวลาสามชั่วโมงกว่าก็ถึงบ้านพักที่จองไว้ และที่กอหญ้าปลื้มสุดคือมันติดทะเลเดินไม่กี่ก้าวก็พร้อมเล่นน้ำได้เลย กอหญ้าตอนนี้กำลังลัลล้ากลับการเลือกชุด ส่วนสองหนุ่มตอนนี้ก็กำลังทำอาหารเอาใจเมียสาวที่พวกเขาเป็นสาเหตุให้เธอนอนป่วยบนเตียงหลายวัน “กุ้งจะไหม้อยู่แล้วดูมือถืออยู่ได้” “ขี้บ่นจังพี่สาย แก่แล้ววัยทองกำเริบหรือไง” “ปากแบบนี้อยากโดนกระทืบอีกใช่ไหม” เหนือฟ้ารีบเก็บมือถือและก้มหน้าก้มตาย่างกุ้งอย่างไว สายฟ้าหยิบขนมมาเทก่อนจะเทน้ำอัดลมและเอามาวางบนโต๊ะ ประจวบเหมาะกับที่กอหญ้าเดินลงมาพอดี “ใส่ชุดอะไรของหนูเนี่ย” “สวยไหมเฮีย” “สวย สวยจนอยากกระแทก” “อะไรของเฮียก็ไม่รู้ หื่น พี่เหนือขาาา” กอหญ้าเดินหนีผัวหื่นไปหาผัวคนที่สองทันทีและเรียกเสียงอ่อนเสียงหวาน “คนสวยลง

สายฟ้าเดินไปนั่งในอ่างสาวแท่งลำรอจนกว่าน้องชายตัวดีจะเลียน้ำจากรูรักของเมียเสร็จ เหนือฟ้าไม่ทำให้พี่ชายผิดหวังเขาอุ้มเมียเด็กไปนั่งคร่อมบนตัวพี่ชายก่อนที่ตัวเขาจะวิ่งออกไปหยิบกล่องดำ “ติดใจลิ้นมันหรือไง ติดใจจนลืมผัวคนแรก” “ไม่งอนนะคะ ไม่เหมาะกับเฮียเลย” “ง้อผัวสิกอหญ้า รอให้ง้ออยู่ อย่าเห็นคนอื่นดีกว่าเฮีย” สายฟ้าอ้าขาออกกว้างก่อนจะปล่อยมือจากท่อนเอ็นที่แข็งโด่ กอหญ้าก้มลงต่ำมือบางคว้าท่อนเนื้อแท่งใหญ่มาถือไว้ก่อนที่ริมฝีปากนุ่มจะครอบครองสิ่งที่คุ้นเคยมาตลอด “ซี้ดดดด แบบนั้น อ่าาา เลียหัวด้วยเมีย” สายฟ้าหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ แผล็บ แผล็บ แผล็บ เหนือฟ้าเดินเข้ามาพร้อมกล่องดำ ยืนดูฉากรักร้อนแรงที่เมียเด็กอมส่วนนั้นของพี่ชาย ทำเอาช่วงล่างของเขากระตุกหงึกหงัก เรียกร้องให้เขาเดินไปเข้าร่วม “หนูขา มือหนูยังว่างช่วยผัวหน่อยนะคะ” เหนือฟ้าจับมือเล็กที่วางอยู่บนอกของพี่ชายมาวางบนท่อนเนื้อของเขาแทน ก่อนจะจับมือเล็กสาวไปสาวมาตามอารมณ์ที่ก่อตัวขึ้น กอหญ้าถูกดันให้ยืนขึ้นและหันหน้าไปทาง

เหนือฟ้าวางกอหญ้านอนลงข้างกายสายฟ้า ทันทีที่ร่างบางนอนลงสายฟ้าก็พลิกตัวกอดอีกคนทันที ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวา สูดดมไปทุกส่วน “เกินไปนะคนเรา” “คนที่พูดต้องเป็นฉันหรือเปล่า บอกให้ทำให้เมียยอมรับไม่ใช่เอาจนหมดสภาพแบบนี้” “ให้ทำไงได้ ก็น่าฟัดขนาดนี้” “จริง!!” เหนือฟ้ากลอกตามองบนก่อนจะล้มตัวนอนลงเคียงข้างอีกฝั่ง มองหน้าพี่ชายที่คอยลูบไล้ใบหน้าเมียด้วยแววตาอ่อนโยน “พี่ พรุ่งนี้พาน้องไปจดทะเบียนสมรสกันไหม” “มึงโอเค?” “โอเคสิพี่ จดเสร็จก็ไปหาร้านอาหารอร่อย ๆ ฉลองกัน” “ตามนั้น นอนเถอะง่วงแล้ว” สายฟ้าปิดโคมไฟหัวเตียงและนอนหลับตา เหนือฟ้าก็เช่นกันทั้งสองคนนอนหลับตาพร้อมกับกอดร่างเล็กที่นุ่มนิ่มแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา 07:00 น. กอหญ้าตื่นมาพรร้อมกับความปวดเมื่อยไปทุกส่วน ร่างกายขยับลำบากจนต้องขยี้ตาให้มองเห็นอะไรมากขึ้น ไม่แปลกใจเลยที่รู้สึกทรมานเวลานอน ทั้งสองคนเล่นรัดเธอแน่นกลัวว่าเธอจะหายไปหรือไงนะ เมื่อสลัดทั้งสองคนพ้น ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเดิน

เมื่อเข้ามาในห้องน้ำเหนือฟ้าก็คว้าร่างเล็กมาประกบจูบปากกันอย่างนัวเนีย มือหนาเลื่อนลงต่ำใช้สองนิ้วแทงเข้าไปในร่องสวาททีเดียวมิดด้าม เขาตะบี้ตะบันรัวนิ้วจนร่างบางกระตุกเกร็งเสร็จสมคานิ้ว ร่างเล็กหอบตัวโยนเมื่อนิ้วเขายังไม่เอาออกจากรูสวาทของเธออีก “พี่เหนือ อย่าเพิ่ง” แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ “อ๊าาาาส์ อ๊าาา..หยุดก่อน..กรี๊ดดด ทนไม่ไหวแล้ว ซี้ดดดดด” ร่างเล็กส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียว มือบางพยายามดันตัวออก ทำให้เหนือฟ้าอัดนิ้วใส่เข้าไปลึกขึ้นจนน้ำร่านแตกกระเซ็นออกมาเป็นสายพร้อมฉี่ที่ราดรดนิ้วของเขาจนเลอะเทอะไปหมด “ฉี่แตกอีกแล้ว มันเสียวจนต้องฉี่รดมือผัวเลยใช่ไหม กอหญ้า” กอหญ้าหน้าเสีย เธอทำตัวหน้าอายกับเหนือฟ้าสองครั้งแล้วนิ้วเขายังเป็นขนาดนี้และถ้าเป็นอันล่างขาที่สามล่ะ จะไม่ตายเลยหรือไง เธอผลักเหนือฟ้าออกอย่างแรงด้วยความอายปนโกรธ “จะไปไหนคะ หืมม” “ปล่อยนะ” เหนือฟ้าจับร่างบางมาป้อนจูบและจับข้อมือแน่นทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียวอีกมือก็แทงสวนในร่องเล็กอย่างเอาเป็นเอาตาย ป

“ไม่นะ ไม่ ไม่พร้อม” กอหญ้าดิ้นพล่านเมือเห็นท่อนลำที่มันใหญ่พอ ๆ กับของผัวคนแรก ทำให้เธอเกิดนึกภาพของคืนนั้นขึ้นมา เหนือฟ้ามองหน้าพี่ชายด้วยความกังวล เขาทำอะไรไม่ถูก อยากก็อยากทำแต่ความเป็นห่วงมีมากกว่า ครั้งแรกของเขากับน้องดันมีแต่ความรุนแรงจะไม่ประทับใจก็ไม่แปลก สายฟ้าที่เห็นความกังวลของน้องชายและความกลัวของเมีย เลยส่งสายตาให้น้องชายออกไปนอกห้องก่อน เหนือฟ้าลุกออกไปด้วยท่าทางที่เสียใจ เพราะรู้ความผิดของตัวเองดี “เฮียย..หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูคิดว่าหนูยอมรับได้แล้ว แต่พอเห็นตรงนั้นของพี่เหนือมันก็เกิดภาพในคืนนั้นขึ้นมาเลย” “เฮียเข้าใจไม่ต้องคิดมากนะ แค่เปิดใจปล่อยใจตามสบาย ถ้ายังไม่พร้อมก็ยังไม่ต้องให้มันเข้ามา ดีไหม หรือจะให้เฮียไล่มันกลับไป” กอหญ้าส่ายหน้าและกอดสายฟ้าแน่น สายฟ้ายกยิ้มเจ้าเล่ห์ ในใจตื่นเต้นจนอยากจะตะโกนออกมาอย่างน้อยคืนนี้ก็ไม่มีใครมาแบ่งเมียเขาไป ไว้พรุ่งนี้ละกันจะช่วยให้สมหวัง เขาพากอหญ้าไปอาบน้ำและเข้านอน ก็เมียไม่พร้อม ไม่ใช่ไม่เปิดทางสักหน่อย เช้

สายฟ้ากับเหนือฟ้าตบเท้ากันเข้ามาในบ้านที่มีผู้ใหญ่ที่พวกเขาเคารพทั้งสองท่านรออยู่ พวกเขายกมือไหว้ทักทายก่อนจะนั่งลงตรงข้าม “ตาสายกอหญ้าไม่มาเหรอลูก” กอแก้วมองซ้ายขวาแต่กลับไม่เจอเงาของลูกสาวเลย “ผมให้น้องรออยู่ที่ห้องครับ” “แบบนี้นี่เอง” เธอโล่งใจที่ลูกสาวไม่มาในวันนี้ เหนือฟ้ามองหน้าคุณนายปลายฟ้าที่สายตาจ้องจับผิดเขาตลอดเวลา พอหันไปทางพี่ชายที่ได้รับความรักจากแม่เมียก็อดน้อยใจไม่ได้ เขาก็เป็นผัวเหมือนกันนะ “เล่ามาตาสายมันเกิดอะไรขึ้น ห้ามกั๊กเด็ดขาดฉันสองคงรับได้ทุกอย่าง” สายฟ้าเล่าเรื่องราวทั้งหมดมีบางครั้งที่เหนือฟ้าแทรกเข้ามาเสริมเรื่องราวและสิ่งที่เขาทำเบื้องหลัง ทำเอาแม่ทั้งสองลมแทบจับคว้ายาดมมาดมกันเป็นว่าเล่น “สรุปแล้วทั้งสองคนจะเป็นสามีลูกสาวแม่ สายฟ้าจะเป็นคนออกหน้าทุกอย่าง” สายฟ้าพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย “แก้ว ฉันรู้ว่าเธอรับไม่ได้แต่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องยอมรับ” “ใครบอกฉันรับไม่ได้ ดีซะอีกที่เป็นสองคนนี้ ถึงมันจะดูหนักหนาเกินไปก็เถอะ แต่ถ้าเลือกแล้วก็ต้องรับผิดชอบกันให้

ชายหนุ่มอาบน้ำรอระหว่างที่แฟนสาวกำลังนอนหลับสบาย แต่ใครจะคิดว่าทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำจะเห็นเธอนั่งรอบนเตียงอยู่แล้วและในมือก็ถือชุดวาบหวิวสีดำ “ตื่นแล้วหรือ อาบน้ำไหมจะได้สดชื่น” “ใส่ชุดนี้ให้ดูหน่อย” “แพรวใส่สิ แพรวใส่ต้องสวยมากแน่เลย” เรนที่เริ่มเหงื่อแตกพลั่ก เริ่มสังหรณ์ใจแปลก ๆ จะเล่นอะไรกับร่างกายเขาอีก “เรนใส่ ไม่งั้นโกรธ” สุดท้ายเรนก็ต้องพ่ายแพ้กับความเอาแต่ใจของแฟนสาว เขาคว้าเสื้อมาสวมใส่ตรงหน้า และไม่พอเธอยื่นถุงเท้าสีดำลายลูกไม้ให้เขาอีก เขาอยากจะบ้าตาย!!! นอกจากจะใส่ชุดนอนที่บางจนเห็นเนื้อสีดำ และถุงเท้าลายลูกไม้ เขายังต้องใส่ถุงมือสีดำ และที่คาดผมกระต่ายสีดำ ไม่พอเขายังถูกบังคับให้ใส่รองเท้าส้นสูงสีดำอีก ถ้าไม่คิดจะเล่นกับร่างกายก็คงจะลองของแปลกกับเขาล่ะ “สวยมากเลยค่ะที่รัก ดูในกระจกสิสวยมากเลย” เรนมองผู้ชายหน้าหวานในกระจก บนศีรษะเขามีที่คาดผมสีดำและมีลูกกระต่ายจูบกัน ชุดนอนที่เป็นสายเดี่ยวเนื้อผ้าซาตินที่ลูบแล้วลื่นไปตามการสัมผัส ไหนจะถุงมือถุงเท้าที่เป็นลายลู

หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ชีวิตของเรนกับแพรวดำเนินไปได้ด้วยดี ทุกคนรอบตัวต่างรักและเอ็นดูชายหนุ่มมากขึ้นจนแทบจะเป็นลูกรักแทนลูกสาวตัวจริงของบ้าน และทั้งสองคนก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ในหมู่บ้านข้างหน้า เป็นบ้านสองชั้นไม่เล็กไม่ใหญ่ขนาดกลาง เพื่อความสะดวกสบายของทั้งคู่ ร้านอาหารตามสั่งของคุณนายรตีก็ยกให้เรนเป็นของขวัญเรียนจบ และซื้อบ้านหลังนี้ให้เป็นของขวัญแพรวพรรณ และวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ทั้งคู่จะเหยียบย่างในที่แห่งนี้ ต่อจากนี้คงไม่ได้มาอีกแล้ว ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสโดยเฉพาะคุณนายรตี ที่ลูกสาวและลูกเขยเรียนจบสักที “ม๊า เดี๋ยวแพรวมานะ” “ไปไหน คนเขาถ่ายรูปกันอยู่” “เดี๋ยวมาไปไม่นานหรอก” พูดจบแพรวพรรณก็วิ่งไปข้างหน้าทันที ทิ้งให้คนทั้งกลุ่มมองด้วยความแปลกใจ แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก! เธอวิ่งมาข้างหน้าเลี้ยวแล้วเลี้ยวอีก แต่ก็ไม่ทันชายหนุ่มคนนั้น จนทำให้คลาดกัน เธอทำได้แค่ยืนหอบแฮ่ก แฮ่ก และโกยอากาศเข้ามา “หาใครอยู่เหรอน้องแพรว” แพรวพรรณหันหน้าไปช้า ๆ เพื่อประจันหน้ากับชายหนุ่มคนนั้น

เขาดึงแก่นกายออกแล้วกระแทกเข้ามาอย่างแรง แล้วขยับเข้าออกอย่างช้า ๆ เนิบนาบไม่เร็วเหมือนตอนแรก ทำให้เธอเสียวมากกว่าเดิมอีก จนอยากขอแรง ๆ แต่สภาพช่วงล่างน่าจะไม่ไหว ช้าแบบนี้ดีแล้ว “อื้อ! เรน เสียวกว่าเดิมอีกและมันก็แสบร้อนมากเลย” แพรวพรรณเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เชิดขึ้นสูง “แพรวครับ วันนี้เรนเจอคนนั้น” “เขาทำอะไรเรน อื้อ หรือเปล่า” “แค่จับข้อมือ พูดจาถากถางแค่นั้น” “ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็ไม่ต้องไปแล้ว” “แพรวครับ เรื่องของเรนกับเขามันเป็นอดีตไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเรนอดทนมาตลอด แต่เรนทนไม่ได้ถ้าเขาเอาแพรวมาเกี่ยวข้องด้วย” “เขาพูดอะไร ซี๊ดด” “เขาบอกว่าเรนติดใจแพรวจนลืมของเก่า ถามว่าเอากับแพรวมันไหม” “ตอบไปดิมันส์มาก เอาแทบทุกคืนไม่ขาด น้ำแทบไม่เคยแห้ง” “เซี้ยวจริง ๆ เลย ใครจะไปพูดแบบนั้นเล่า” “แล้วไงต่อ อยู่นิ่ง ๆ สิ จะขยับทำไม มันแน่น” “ไม่ชอบหรือไง ก็ตบไปทีหนึ่งด่าไปนิดหน่อย แต่ดูแล้วไม่ละอายใจเลย บอกคนอื่นว่ามาอ่อยและบอกว่าเรนไม่เหมื

เรนที่รีบเดินขึ้นบันไดเพื่อพาหญิงสาวที่ชอบยั่วจนเขาแทบไปไม่เป็นมาสำเร็จโทษ ข้าวปลาไม่ต้องกินเพราะคงอิ่มน้ำเรียบร้อย พอเข้าห้องมาได้ ก็ผลักร่างบางนอนไปบนเตียงทันที เขาจัดการเสื้อผ้าตัวเองและเสื้อผ้าหญิงสาวจนเนื้อตัวทั้งสองเปลือยเปล่าท่ามกลางแสงไฟสว่างในห้อง “หุ่นน่ากินมากค่ะผัวขา” “หึ น่ากินก็อย่าลืมกินให้อิ่มล่ะ” เรนที่ทนความยั่วยวนของหญิงสาวไม่ไหว จับท่อนเอ็นร้อนและชักต่อหน้า ก่อนจะคลานขึ้นไปบนเตียงและคร่อมบนตัวของหญิงสาว “เรนขา ใหญ่จังเลยค่ะ มีผัวเป็นเกย์รับนี่มันดีจริง ทั้งใหญ่ทั้งหวาน” “ไปเอาคำพูดพวกนี้มาจากไหน ปกติไม่พูดแบบนี้นี่ คำพูดคำจาแต่ละอย่าง” พูดไปมือก็จับท่อนเอ็นถูไถไปตามร่องแก้ม บางทีก็ถูไปกับริมฝีปาก พอหญิงสาวแลบลิ้นออกมาจะเลียก็เอาออกไปถูจุดอื่นแทน ทำให้อีกคนขัดใจจนชักหน้าสีหน้าทำเขาหลุดหัวเราะออกมา “เวลาเราหลอกล่อเหยื่อให้ตายใจ ใครเขาเอาตัวตนตัวเองให้เหยื่อเห็นกันคะเรน ต้องติดเบ็ดก่อนสิ” “แย่จังเลยนะ เหยื่อดันติดเบ็ดซะด้วยสิ แต่คนวางเบ็ดก็น่าสนใจจนตกหลุมพราง เพราะน่าล่อ” เรนยักค

หลังจากหมดคาบเรียน ชายหนุ่มก็เดินลงมาจากตึก แต่ไม่คิดว่าจะมีคนมาดักรอแบบนี้ เขาคิดจะหลบเลี่ยงออกไปแต่ก็ไม่พ้นเมื่ออีกคนเดินเข้ามาและจับข้อมือเขาแน่น “ตามมา” “ไม่ไป” เรนสะบัดมือใส่และเดินหนีก่อนจะถูกกระชากข้อมืออีกครั้งจนนิ่วหน้า และถูกลากมาหลังตึกอีกแล้ว “มีอะไรครับ แต่อย่ามาทำแบบนี้” “ทำไม! ถูกใจของใหม่จนลืมของเก่าหรือไง” “ของเก่าของใหม่อะไร” “อย่าคิดว่าไม่รู้ว่าเอากับมันแล้ว มันไหมล่ะเอากับผู้หญิง” เพียะ!! “อย่าได้มาดูถูกแพรวเด็ดขาด เก็บคำพูดชั่ว ๆ ลงไปเลยนะ ต้องเป็นคนแบบไหนถึงได้ระรานกันไม่เลิก ลืมไปหรือเปล่าครับ พี่บอกเองว่าแค่เล่น ๆ กับผม ล่อลวงคนอื่นจนเขาต้องเกือบตรอมใจ ความมักง่ายของพี่ทำร้ายคนไปกี่คนแล้ว หัดคิดบ้างสิครับ” “แล้วไง มาอ่อยเองจะเรียกร้องอะไร แต่เรนไม่เหมือนกัน” “จะบอกว่าพี่รักผมหรือครับ หรือเสียดายกันล่ะที่ไม่มีคนตามใจ หาข้าวปลาให้กินทำความสะอาดห้อง อยากเอาก็มีคนอ้าขาให้ หรือว่าเพราะชนะพนันแล้วเลยปล่อย แต่ตอนนี้รู้สึกอยากได้คืน แบบนี้หรือครับ”

ตอนเช้ามืดที่เกือบจะสว่าง เขาลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว และรีบลงมาข้างล่างเพื่อมาช่วยงานในครัว เพราะไม่อยากให้คนในบ้านหญิงสาวมองเขาในทางที่ไม่ดี “สวัสดีครับป้า มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ” “อ้าว! คุณเรนตื่นเช้าจังเลยค่ะ” “ครับป้า เรนตื่นไวจะได้มาช่วยคนในบ้านเตรียมอาหารไงครับ เดี๋ยวก็ต้องออกไปกับม๊าอีกและจะได้ไปเรียนเลย” “มาค่ะ คุณเรนมาหั่นผักนะคะ ตอนเช้าจะผัดผักกับทำของเผ็ดหนึ่งอย่าง และของทอดหนึ่งอย่างจะเป็นอะไรก็ได้ ตอนเย็นเน้นแกงค่ะ มื้อหนักหน่อย” “ได้ครับ” เรนก้มหน้าก้มตาหั่นผักใส่กะละมังหลังจากทำเสร็จก็เอาไปล้าง ทำไปทำมา เขาก็ลงมือทำอาหารไปแล้ว ด้วยความเคยชิน “เคยชินใช่มั้ยคะ คุณเรนทำเร็วมากเลยค่ะ” “น่าจะใช่ครับ ว่าจะช่วยหั่นผักแท้ ๆ เห็นป้าทำอย่างอื่นอยู่ก็เลยช่วยทำดีกว่าจะได้เสร็จเร็วขึ้น” “ไปกันค่ะ เราไปตั้งโต๊ะกัน” เรนหยิบจานอาหารที่ร้อนหอมกรุ่นเดินตามหลังป้าแม่บ้านออกมา เขาช่วยวางอาหารจัดจาน และเทน้ำใส่แก้วเตรียมไว้ให้ ก่อนที่ม๊าจะลงมา ไม่กี่อึดใจม๊ารตีก็ลงมา “ตื่นแต่เช้าเลย