“จ้ำม่ำเชียวหลานลุง เลี้ยงง่ายๆ นะลูก โตไปอย่าเหมือนพ่อนะครับ” เวทานนท์ที่แวะมาเยี่ยมคลอดพีรฉัตรกับหลาน คุยกับน้องพู่กันตัวน้อยที่คุณพ่อนิลกาฬอุ้มอยู่ หยอกหลานเสร็จแอบแว๊บมาแขวะพ่อมันสักนิดหน่อยแล้วกัน “อ้าว ไอ้ห่าเวย์ เอ่อ ไอ้คุณเวย์ครับ โตไปเหมือนพ่อดีแล้วครับ เนาะลูก จะได้หล่อ เก่งและฉลาดเหมือนพ่อใช่ไหมครับ ยิ้มให้พ่อหน่อยครับคนเก่งของพ่อ” นิลกาฬยับยั้งปากไว้ได้ทันก่อนที่จะเผลอพูดคำหยาบออกไป เมื่อหันไปเจอน้องเนม วรานนท์ ลูกของเพื่อนรักที่ตอนนี้มากับพ่อด้วย ตอนนี้น้องเนมอายุเกือบสี่ขวบแล้วกำลังน่ารักช่างพูดช่างเจรจา ช่างจดช่างจำ จึงไม่ควรที่จะให้เด็กได้ยินคำไม่สุภาพจากผู้ใหญ่ “แด็ดดี้ น้องเนมอยากดูเบบี๋ใกล้ๆ ได้ไหมคร้าบ” เด็กชายวรานนท์ถามบิดาขึ้นเมือเห็นน้องน้อยในห่อผ้าที่ลุงหมออุ้มอยู่ อยากจะเข้าไปดูใกล้ๆแต่ไม่กล้า “ลองขอลุงหมอนิลดูซิลูก ว่าลุงหมอจะว่ายังไง เพราะเบบี๋น้อยเป็นลูกของลุงหมอ” เวทานนท์บอกให้ลูกชายขอนิลกาฬเอง เพื่อที่จะให้น้องเนมกล้าแสดงออก เด็กชายตัวอ้วนหันมามองพ่อของตัวเองแล้วก็หันไปมองนิลกาฬลุงหมอที่ใจดีกับน้องเนมมาตลอด พร้อมกับ
หนึ่งอาทิตย์ก่อนถึงวันกำหนดคลอด เท้าสองข้างของพีรฉัตรบวมขึ้นกว่าเดิมและปวดท้องเตือนเริ่มถี่ขึ้น คุณหมอนิลกาฬจึงให้ภรรยาเข้ามานอนแอดมิทรอคลอดที่โรงพยาบาลของตัวเองเลยเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินคลอดก่อนกำหนด และเจ้าของโรงพยาบาลอย่างหมอนิลกาฬก็เตรียมทีมผ่าตัดคลอดให้สแตนบายอยู่ที่โรงพยาบาลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ตอนนี้ในห้องพัก VVIP ระดับเจ้าของโรงพยาบาล เหมือนมีการรวมญาติเพราะทุกคนมาให้กำลงใจคนท้องที่ต้องมานอนอยู่โรงพยาบาลเพื่อรอคลอดเป็นอาทิตย์ ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อจุมพล พี่สาวคนสวยอย่างพิมพ์ชนกที่อุ้มลูกสาวตัวน้อยอย่างน้องพริ้มตามด้วยสามีอย่างอิทธิพล ฝั่งของนิลกาฬก็มีคุณพ่ออาทิตย์กับตัวแทนคนงานในบ้านอย่างป้าสายบัว ที่ขออาสาทำอาหารมาให้ทุกๆ คนได้ทานร่วมกันกับคนท้องในทุกๆ เย็น เพราะกลัวพีรฉัตรจะเหงา ตอนกลางวันนิลกาฬก็เอางานมาทำที่ห้องนี้และอยู่เป็นเพื่อนภรรยา ตอนกลางคืนคุณสามีก็จะขึ้นมานอนบนเตียงด้วย จนคนท้องลืมไปเลยว่านอนอยู่โรงพยาบาล เพราะทุกคนช่วยกันทำบรรยากาศให้เหมือนอยู่ที่บ้านตอนนี้พีรฉัตรต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนใกล้รุ่ง เพราะโดนก่อกวนจากลูกน้อยในครรภ์ที่ดูเหมือนจะดิ้นแรงย่ิงกว่าเดิม จนร่าง
“อึก อึก ฮือ ฮึก พี่นิลคิดว่าพรีนน่ารังเกียจหรือเปล่า ปกติเวลาเห็นพรีนเปลือย ไอ้นั่นของพี่นิลแข็ง พี่นิลก็จะจับพรีนกินเลย แต่ตอนนี้ทำไมนิลน้อยแข็งแต่ทำไมพี่นิลยังเฉย เพราะพรีนรูปร่างน่าเกลียดใช่ไหม ฮึก อึก ฮือ พี่นิลถึงไม่กินพรีน”โธ่ เมียเขาคิดได้ยังไง ตอนนี้เมียเขาน่ากินน้อยซะเมื่อไหร่ เขาท่องสวดมนต์ในใจเพื่อข่มใจไม่จับเมียปล้ำในห้องน้ำขนาดแค่ท่องพุทธโธยังผิดๆ ถูกๆ เลยตอนนี้“โธ่เมียจ๋าอย่าเข้าใจผัวผิดซิคะ ที่ผัวไม่จับหนูกินไม่ใช่ผัวไม่รู้สึกรู้สมอะไรนะ ผัวอยากจะจับเมียกระแทกใจจะขาด เพียงแต่กลัวเมียว่าหื่นไม่สงสารลูกสงสารเมีย นี่หนูดูหลักฐานซิไอ้ยักษ์ของผัวแข็งจนไม่อยากจะแข็งแล้ว มันอยากมุดรูเมียไปทักทายเทวดาตัวน้อยในท้องเมียมากเลยตอนนี้ ถ้าอย่างงั้นแสดงว่าเมียจะอนุญาตให้ผัวได้กินเมียได้ใช่ไหมคะ”พอได้ยินคนตัวสูงสารภาพความจริงว่าอยากจะจับตัวเองกินเหมือนกันทำเอาคนเข้าใจผิดคิดว่าผัวไม่อยากทำรักตัวเองใบหน้าเห่อแดงด้วยความเขินอาย หวังพี่นิลคงไม่หาว่าเราหื่นจัดอยากโดนจับกินหรอกนะ ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องจริงก็เถอะ ถ้าพี่นิลจะจับเรากินก็จะยินดีที่สุด ร่างอวบจึงพยักหน้าตอบรับด้วยความเอียงอาย
หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันเป็นที่เรียบร้อย ทั้งนิลกาฬและพีรฉัตรสองสามีภรรยาก็ตกลงกันว่าจะอยู่ที่รีสอร์ตแค่อีกอาทิตย์เดียวก็พากันกลับกรุงเทพ เพราะกลัวทุกคนในครอบครัวพากันเป็นห่วง จนกระทั่งวันกลับนิลกาฬพาภรรยาท้องโตขึ้นเครื่องบินกลับเพราะไม่ต้องการให้คนท้องนั่งรถนาน ส่วนรถของนิลกาฬที่ขับมาจากกรุงเทพก็ให้คนงานที่รีสอร์ตขับกลับไปให้ จนลงเครื่องที่สนามบินที่กรุงเทพคุณอาทิตย์ก็ให้รถที่บ้านมารอรับ พอรถเคลื่อนเข้าไปจอดที่คฤหาสน์เท่านั้นแหละทั้งคุณพ่ออาทิตย์ คุณพ่อจุมพล ป้าสายบัวและบรรดาแม่บ้านและคนรับใช้ต่างก็ออกมาต้อนรับกันใหญ่“สวัสดีครับพ่อๆ สวัสดีครับทุกคน” ร่างอวบอิ่มจากการตั้งครรภ์ยกมือไหว้ทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มหลังลงจากรถได้โดยมีคุณสามีประครองโอบเอวอยู่ไม่ห่าง“คุณพรีนของป้าบัว ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ คุณหนูตัวน้อยในท้องด้วยค่ะ” ป้าสายบัวเข้ามากอดร่างอวบอิ่ิมของคุณแม่ตั้งครรภ์ด้วยความคิดถึง“พรีนก็คิดถึงป้าบัวเหมือนกันครับ” “ป่ะลูกเข้าไปในบ้านกันเถอะจะได้นั่งพัก เดินทางมาเหนื่อยๆ หลานพ่อเพลียแล้วมั้งป่านนี้”คุณอาทิตย์ชวนทุกคนเข้าไปพักผ่อนที่ห้องรับแขก ป้าสายบัวกับเหล่าแม่บ้านก็เต
“เราหันมาคุยกันดีๆนะครับ หนูนั่งเฉยๆก่อนฟังพี่เล่าอย่างเดียวให้จบก่อนนะครับ หนูจะตัดสินใจยังไงพี่แล้วแต่หนูเลย”ร่างสูงของนิลกาฬเริ่มเล่าเรื่องราวต่างๆ ของตัวเองกับเลขาให้ภรรยาฟัง พร้อมทั้งการจ้างนักสืบตามหาพีรฉัตรมาตลอด จนกระทั่งเจอ“ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่พี่จะไม่คิดถึงพรีน พอพรีนไม่อยู่ใจของพี่แทบจะขาด พี่เพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ไม่ได้ถ้าไม่พรีน ไม่มีวันไหนเลยที่พี่จะไม่รู้สึกผิด ไม่มีวันไหนเลยที่พี่จะนอนหลับสนิท ไม่มีวันไหนเลยที่พี่จะทานข้าวอร่อยเพราะมันไม่ใช่รสมือของเมียพี่ พี่กินแค่พอประทังชีวิตให้มีแรงตามหาหนูเท่านั้น พี่รักพรีนนะครับ หมอนิลกาฬคนนี้รักคุณพีรฉัตรมากนะครับ ที่รักของพี่ เมียพี่พอจะให้อภัยผัวคนนี้ได้ไหม เรากลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันได้ไหมครับ พี่ขอโอกาสได้ดูแลหนูดูแลลูกของเราด้วยได้ไหมครับ”ร่างสูงพูดออกมาทัั้งน้ำตาเขาคุกเข่ากับพื้นตรงหน้าของภรรยา พีรฉัตรก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เขารับรู้มาตลอดตั้งแต่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลว่าอีกคนตามหาตัวเอง ช่วงเวลาสองเดือนกว่าไม่นึกว่ามันจะทำให้เขาเป็นขนาดนี้ รูปร่างที่เคยสง่างามกลับซูบผอม พ่ออาทิตย์บอกว่าร่างสูงไม่สามารถ
“สวัสดีครับคุณโชค มีอะไรหรือเปล่าครับ”พีรฉัตรทักทายแขกที่มาหาช่วงสายของวันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม โชค หรือ โชคชัย เป็นเจ้าของไร่่ชาที่อยู่ข้างๆรีสอร์ต ทั้งสองเจอกันเพราะโชคชัยพาแขกมาพักที่รีสอร์ตแล้วบังเอิญพีรฉัตรออกจากบ้านพักไปอยู่แถวน้ันพอดี ใบหน้าสวยนัยน์ตาหวานปนเศร้าจึงสะดุดตาโชคชัยเข้าและเข้ามาทำความรู้จักและขอเป็นเพื่อน ซึ่งร่างบางก็ไม่รังเกียจที่จะรับไมตรี“พอดีผมพาแขกมาพักครับ แล้วก็คุณแม่ผมทำขนมจีนน้ำเงี้ยว ท่านเลยฝากมาให้คุณพรีนชิม ไม่รู้คุณพรีนจะทานเป็นหรือเปล่า” โชคชัยยกถุงของฝากขึ้นโชว์เจ้าของบ้าน“อุ๊ย ขอบคุณมากครับ ฝากขอบคุณคุณแม่ของคุณโชคด้วยนะครับ พรีนไม่เคยทานแต่จะลองทานนะครับ คุณโชครีบหรือเปล่าครับ เข้ามาข้างในก่อนไหมครับ” เจ้าของบ้านเชื้อเชิญแขกหนุ่มตามมารยาท ถึงแม้บางทีจะรู้สึกอึดอัดบ้างที่โชคชัยรุกเขาหนักเกินไปทั้งๆ ที่เคยบอกไปแล้วว่าคบได้แค่เพื่อนร่างอวบอิ่มจากการตั้งครรภ์ยังไม่พร้อมจะมีใคร“คุณพรีนทำอะไรอยู่เหรอครับ ผมมารบกวนหรือเปล่า”“พอดีเมื่อครู่พรีนเอนหลังอยู่ครับ เมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนเจ้าตัวเล็กในท้องดิ้นทั้งคืน”“งั้นผมว่าผมไม่รบกวนคุณพรีนดีกว่านะค
“พ่อตอบแกไม่ได้หรอก เพราะพอพ่อโทรบอกพ่อน้องพรีนเขาก็มารับลูกเค้าระหว่างทางและพาไปหาหมอเอง ที่สำคัญเขาไม่ยอมบอกพ่อว่าน้องพรีนอยู่ไหนและเป็นยังไงแล้ว และเมื่อกี้เขาฝากอันนี้ที่แกอยากได้ไว้ให้แกด้วย“นิลกาฬมองสิ่งที่พ่อยื่นให้ด้วยน้ำตา ตอนนี้หัวใจของเขามันปวดร้าวมากกับสิ่งที่ภรรยาฝากไว้ให้ ถึงแม้มันจะเป็นเพียงกระดาษใบเดียวแต่มันก็สามารถทำให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินมาได้ไม่หยุด ใบหย่าที่ลงลายเซ็นของภรรยามาเรียบร้อย พร้อมด้วยกำไลใจเดียวกันที่เป็นตัวแทนหัวใจสองดวงของเขาสองคน ร่างสูงเคยบอกภรรยาว่าห้ามถอดออกตั้งแต่นั้นมาพีรฉัตรก็ใส่ไว้ตลอดไม่เคยถอดเลย แต่ครั้งนี้ร่างบางกลับถอดออกมาอย่างง่ายดายและมอบคืนแก่ให้เขาพร้อมใบหย่า แค่เห็นสองสิ่งนี้เขาก็รู้แล้วว่าร่างบางคงจะโกรธเขามากคงยากที่จะให้อภัยเขา และเหมือนต้องการที่จะตัดขาดจากเขาอย่างที่เขาได้เผลอพลั้งปากท้าหย่ากับภรรยาไป เขาผิดไปแล้วเขาจะทำยังไงถึงจะได้มีโอกาสได้เจอร่างบางได้ขอโทษและขอโอกาสกลับมาอยู่ด้วยกันอีกสักครั้ง“เค้าไม่ได้ฝากข้อความอะไรไว้เลยหรือครับพ่อ วันนั้นพรีนเป็นยังไงบ้างครับเจ็บมากไหม” นิลกาฬถามผู้เป็นพ่อด้วยเสียงอันสั่นเทาอีกทั้งน้ำ
ร่างบางที่พลาดพลัดตกบันไดลงมาเพราะฝีมือของคนที่ได้ชื่อว่าสามี พอเห็นคนใจร้ายช้อนอุ้มเอาตัวของอดีตเลขาไว้ในอ้อมแขนแล้วรีบออกไปขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาลแล้ว นอกจากจะเจ็บกายยังเจ็บปวดที่หัวใจที่อีกคนไม่แม้แต่จะหันมาสนใจทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนทำแท้ๆ เค้าคงจะแก้แค้นให้เมียและลูกของเขาเป็นแน่ ทั้งๆ ที่เราไม่ได้แม้แต่คิดจะทำเลย ทั้งๆ ที่พยายามบอกแล้วแต่อีกคนก็ยังปักใจเชื่อว่าเขาเป็นคนใจร้ายที่กล้าทำแบบนั้น และที่เจ็บปวดที่สุดคือคำท้าขอหย่าที่ออกจากปากสามีได้อย่างง่ายดาย แสดงว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีความรู้สึกดีๆ ให้ดีกันเลยใช่ไหม นิลกาฬคงอยากเป็นเหมือนคนทั่วไปที่อยากมีภรรยาเป็นผู้หญิงอยู่เป็นครอบครัวปกติพ่อแม่ลูก ที่มาแต่งงานกับเขาก็คงเป็นเรื่องผิดพลาดที่ยอมแต่งตอนแรกคงเพราะเป็นชื่อพี่พิมพ์ แต่พอพี่พิมพ์หนีงานแต่ง เลยต้องจำใจแต่งกับเมียตัวแทนอย่างเขา นิลกาฬคงพยายามแล้วที่จะลองใช้ชีวิตคู่แบบผู้ชายกับผู้ชายแต่คงไม่ตอบโจทย์ ถึงได้ยินดีที่มีลูกกับเลขาและหาโอกาสหย่ากับเขาทันที ในเมื่อไม่เคยคิดที่จะรักกันเราก็คงต้องปล่อยอีกคนไปโดยการเซ็นใบหย่าให้อย่างที่ร่างสูงต้องการ“คุณพรีนเป็นยังไงบ้างคะ เจ็บไหมทูนหัวข
ตอนนี้หัวใจของพีรฉัตรแทบแตกสลายเมื่อสามีที่ตัวเองคิดว่ารักมาก พาผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นคนอุ้มท้องลูกของสามี ถึงแม้จะให้อยู่ที่ห้องด้านล่างแต่ก็อยู่ในบ้านเดียวกันอยู่ดี คุณเลขาบอกว่าท้องเกือบห้าเดือนแต่ไม่ยักกะเห็นท้องนูนออกมา แต่เธอก็ใส่ชุดคลุมท้อง และคอยเดินพยุงท้องเหมือนคนท้องแก่ หน้าตาของเจ้าหล่อนนับว่าเป็นคนสวยคนหนึ่งเลยล่ะ สามีของเขาก็อาจจะหวั่นไหวบ้างล่ะ ยิ่งตอนนี้ตั้งแต่เกิดเรื่องมากิจกรรมรักที่เคยทำร่วมกันมาไม่ได้ทำอีกเลย ที่จริงร่างสูงทำเหมือนอยากจะทำแต่เป็นเขาเสียเองที่ปฏิเสธ “สวัสดีค่ะคุณพรีนซินะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคนที่ใช้สามีร่วมกันนะคะ นกขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” ณัฐริกาเข้ามายกมือไหว้พีรฉัตรเพื่อฝากเนื้อฝากตัว อันที่จริงภรรยาผู้ชายของคุณนิลกาฬนี่สวยมากหน้าสวยหวานผิวเนียนจนเธออิจฉา มิหน่าล่ะมีแต่ผู้ชายมารุมรัก แม้แต่ผู้ชายของเธอ“ครับ” ร่างบางไม่รู้จะตอบโต้อะไรพูดได้แต่ครับคำเดียว เขารู้สึกดูแล้วไม่ค่อยชอบหน้าและท่าทางของผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะอคติเกินไปหรือเปล่า ดูว่าเจ้าหล่อนแกล้งใสซื่อเป็นคนดีเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้านิลกาฬเท่านั้น นอกนั้นก็จะแสดงกริยาอีกแบบ“เมียจ๋