ตั้งใจท้อง

ตั้งใจท้อง

last updateLast Updated : 2025-05-13
By:  saengramCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
44Chapters
1.1Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ถึงเขาเกิดมาจากความพลั้งเผลอของคนเป็นพ่อ แต่สำหรับผม...ผมตั้งใจที่จะมีเขาตั้งแต่แรก

View More

Chapter 1

ตอนที่1

" آه... تمهّل، زوجي يتصل الآن."

تناولتُ الهاتف وخدّيَّ يشتعلان حُمرة، ووصلتُ مكالمة الفيديو.

في الجهة الأخرى، كان زوجي يحدّق وهو يملي عليّ تعليماتٍ واحدةً تلو أخرى، من غير أن يلحظ أنّ خارج إطار الصورة كان رأسُ الشابّ الجامعي يدُسّه بين فخذيّ بلا توقّف. اسمي "نورا"، وأنا مُدرِّسة بيانو منزلية، وزوجة شابة في الثلاثين لا تهدأ شهيّتي.

زوجي من تلك الناحية ليست تنقصه المقوّمات، لكنّه كَبِر في السنّ قليلًا، وبات لا يرضيني كما من قبل، حتى بتُّ أشعر بفراغٍ جسديّ يزداد قسوةً يومًا بعد يوم.

في البداية كان الأمر يهاجمني ليلًا فحسب، ثم شيئًا فشيئًا صار يداهمني نهارًا أيضًا، حتى بتُّ أتوق لأن يُملأ جسدي.

ولأخفّف هذا الاضطراب الذي لا يفارقني، اشتريتُ سروالًا داخليًا بسلسلة لآلئ؛ احتكاكُه أثناء المشي يسكّن الحكة تسكينًا سطحيًا لا أكثر.

لكنني أدرك أنّ ذلك وحده بعيدٌ عن الكفاية.

حين كنّا أصغر سنًّا لعبتُ مع زوجي بإفراط، فارتفعت حساسيتي إلى أقصاها: كلّما ازداد التحفيز ازدادت رغبتي في المزيد. والآن، وقد صار الإشباع ناقصًا غالبًا، فكيف لي أن أصبر؟

لا سيّما أنّ طالب الدروس الخصوصية عندي هذه الأيام طالبٌ جامعيّ فائر الدم، طوله متر وثمانون، وسيمُ الملامح، مولَعٌ بالتمرّن. أصلُ إلى تعليمه عادةً في اللحظة نفسها التي يخرج فيها من غرفة التمرين عاري الصدر، متينَ البنية.

تهبّ عليّ رائحة هرموناته فأنفلتُ من رباطي؛ أوّل ما يخطر لي أن أمسك حبّتي صدره بين أصابعي، وأنزع سرواله وأركب فوقه حتى أفقد صوابي.

اسم الطالب الجامعي "رائد".

في ذلك اليوم ذهبتُ لأعطيه الدرس، وكان مزاجه سيّئًا بعض الشيء. انحنيتُ خلفه أُرشدُه يدًا بيد، لكنه لم يكن في مزاج التمرين، فأخطأ عدّة نغمات متتالية.

وأنا بدوري لم أكن في أفضل حال.

لا لشيءٍ إلا أنّه كان عاري الصدر، وعلى بشرته النحاسية قطراتُ عرقٍ تسيل، ولفْحُ السخونة يتصاعد، ورائحةُ العرق المشبعة بالهرمونات تدهم أنفي مباشرةً.

وحين انحنيتُ أعلّمه رأيتُ عضلات صدره المتورّمة من فرط التمرين.

كم أودّ لعقها...

قفزت هذه الفكرة إلى رأسي.

" طَخ"

ضغط "رائد" فجأةً ضربةً قويّة، ثم نهض بغتةً.

ارتعبتُ قليلًا، وارتطم ظهرُه الصلب بصدري.

ولم أشعر بألم؛ بل اجتاحني وخزٌ رخيمٌ مثير.

تمايل قلبي، ومع ذلك لم أنسَ السؤال:"ما بك؟ أتشعر بوعكة؟"

قال رائد بلطف:"لا شيء، فقط انفصلتُ للتوّ ومزاجي معكَّر. أستاذة، ما رأيك أن تستريحي قليلًا، وأعود أنا لأتمرّن على الملاكمة حتى أُفرّغ ما بي، ثم أرجع للتدريب على البيانو؟ الوقت المهدَر أحتسبه لكِ بضعف الأجر بالساعة."

ولم يكن لديّ أيّ مانع.

لمّا ذهب إلى صالة التمرين، جلستُ في مقعده للتوّ، وما إن تذكّرتُ ذلك الاحتكاك الخفيف قبل قليل حتى أخذ جسدي يسخن بلا إرادة.

لا أدري ماذا دها صديقته السابقة؛ مثل هذا الوسيم الذي يبدو "ماهرًا" تطيق فراقه؟

تذكّرتُ كيف لمحتُ مصادفةً ما أمام الشاب... تلك الحزمة الكبيرة—أيمكنها أن... تملأني؟

بدأتُ أفقد قدرتي على الجلوس هادئة. ولأنّ الفيلا خاليةٌ من غيرنا، أخذتُ أفرك ساقيّ ببطء تحت البيانو.

لكنّ ذلك لا يتجاوز كونه علاجًا سطحيًّا.

فتحتُ هاتفي وأرسلتُ لزوجي رسالة:"زوجي، أنا أريد."

ردّ تقريبًا في الحال:

"زوجتي، حتى وأنتِ ذاهبةٌ للدروس تُستثارين؟"

أجبته: "نعم، أليس هذا من تدريبك لي؟"

يبدو أنّ لديه عملًا، فلم يُجب بعدها. تركتْ هذه المداعبةُ رغبتي معلّقةً بين صعودٍ وهبوط.

وإذ كنتُ أسمع من غرفة التمرين زئيرَ قوّته، لم أعد أطيق كبحَ نار جسدي، فأخذتُ هاتفي ودخلتُ الحمّام.

...

لم أتوقع أن بمزلاج الحمّام عُطلًا؛ لا يُقفل.

تردّدتُ قليلًا فيما هممتُ به، لكنّي سرعان ما تذكّرت: هذا حمّامٌ مخصَّص للضيوف في الفيلا، لا يستخدمه أصحابُ البيت عادةً.

فاندفعتُ تحت وطأة الشهوة وجلستُ على كرسيّ المرحاض ورفعتُ تنورتي.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
44 Chapters
ตอนที่1
ห้างสรรพสินค้า" สัสยีนส์ แดกให้มันน้อยๆหน่อยของหวานน่ะ กูล่ะกลัวชิบหายว่ามึงจะเป็นเบาหวานตายเอาสักวัน "" ก็มันอร่อยหนิ "เอ่ยบอกพร้อมที่มือบางก็ตักเค้กส้มเข้าปากคำโตไปอีกหนึ่งคำ " สักคำไหมมึง ลอกกินอะไรหวานๆดูบ้างดิ ไม่ใช่ว่าวันๆแดกแต่ของขมๆอย่างเช่นกาแฟที่มึงกินอยู่น่ะ แค่ได้กลิ่นก็เห็นความมืดมนมาแต่ไกลล่ะ อร่อยตรงไหนวะไอ้กาแฟดำๆของมึงอ่ะ ขมจะตายชัก สู้ขนมเค้กกูก็ไม่ได้ ชิ "" เออกูยอม แดกๆไปเถอะมึงอ่ะ ไปช้าเดี๋ยวพ่อมึงจะแดกหัวกูอีก "ยีนส์ส่ายหัวยิ้มๆให้เพื่อนทันทีที่มันพูดแบบนั้น ไม่รู้ว่าไอ้ปลากัดกับพี่กูลเป็นอะไรกันนักหนาชอบทะเลาะชอบเถียงกันอยู่นั้นแหละ ตั้งแต่ปี1 จนปัจุบันนี้เรียนจบแล้วแท้ๆ และที่สำคัญเขาและมันก็มาทำงานในบริษัทของพี่แกด้วยนะ แต่ก็ไม่วายยังเถียงกันเหมือนเดิมเป๊ะ คนหนึ่งแกล้งเก่ง ส่วนอีกคนก็โวยวายเก่ง ไอ้ที่โวยวายเก่งน่ะก็ไอ้คนที่นั่งแดกกาแฟดำอยู่ตรงข้ามเขานี่แหละ " กูล่ะไม่เข้าใจไอ้พี่กูลเลยว่ะ ในบริษัทมีพนักงานตั้งเยอะแยะแต่แม่งไม่ใช้ ใช้กูกับมึงอยู่แค่สองคนเนี่ย ตั้งแต่งานเมื่อสองเดือนก่อนแล้วนะสัส พอเกี่ยวกับคนในครอบครัวทีไรไม่พ้นกูกับมึงทุกที "ปลากัดพูดบ
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more
ตอนที่2
" โอ๊ย อิ่มมม "หลังจากเข้ามาในห้องนอนที่คนดูแลบ้านจัดให้ ยีนส์ที่นอนกางแขนกางขาอยู่บนเตียงพูดออกมาอย่างอึดอัด จนอีกคนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำยืนเท้าเอวมองเพื่อนแสนตะกละด้วยสายตาสมเพชพลางส่ายหัว" สมน้ำหน้า "" ปากมึงนะปลากัด "" ก็สมควรไหมล่ะ ถามจริงเถอะไอ้ยีนส์ช่วงนี้มึงเป็นอะไร? ทำไมถึงเปลี่ยนไปวะ "" เปล่าหนิ กูก็ปกติ "ยีนส์ยันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมตอบคำถามเพื่อนนิ่งๆ เขารู้ว่าช่วงนี้เขาเจริญอาหารเป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะเขาท้องด้วยแหละมั้งเลยหิวบ่อย แต่แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่มีอาการแพ้เหมือนที่ได้ศึกษามา มีเพียงแต่อาการเหนื่อยง่ายเท่านั้นที่เขาเป็น หรืออาจจะยังไม่ถึงเวลา? ก็เป็นไปได้มั้งเพราะอายุครรภ์ของเขาก็เพิ่งจะ8สัปดาห์เองนี่นา" เออๆปกติก็ปกติ ไปอาบน้ำได้แล้วไปกูง่วงจะนอนล่ะสัส "ปลากัดขี้เกียจจะเถียงกับคนที่บอกว่าตัวเองปกติทั้งที่ไม่ว่าจะดูยังไงมันก็ไม่ปกติสักนิด แต่เอาเถอะแดกเยอะก็ยังดีกว่าไม่แดกอะไรเลย เพราะถ้าเป็นแบบนั้นมันหน้าห่วงกว่ากันเยอะ หลังจากนั้นทั้งสองก็พากันแยกย้ายเข้านอนเพราะวันนี้พวกเขาเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว เก็บแรงไว้ทำงานในวันพรุ่งนี้ต่ออีก หวังว่าจะเ
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more
ตอนที่3
" นั่งสิ "คำแรกที่ใครคนนั้นพูดกับเขาหลังจากที่เข้ามายังร้านอาหารแห่งนี้ ...เย็นชาชะมัด...ยีนส์อดยิ้มเยาะตัวเองในใจไม่ได้ คิดได้ไงว่าอีกฝ่ายอาจจะดีใจเมื่อได้เจอกัน เขายืนนิ่งครู่หนึ่งพลางสูดหายใจลึกๆแล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเงียบๆหลังจากนั้นไม่นานก็มีพนักงานเอาอาหารมาเสริฟลงบนโต๊ะทันทีโดยที่ไม่คิดจะถามไถ่ความคิดเห็นเขาสักนิดว่าอยากจะทานด้วยหรือเปล่า?...โอโห้ เอาแต่ใจตัวเองอีกด้วย?..." ทานสิ "เอ่ยออกมาพร้อมมองหน้าคล้ายกดดัน จนคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะยอมยกมือขึ้นมาหยิบช้อนนั้นแหละเอื้อการต์ถึงได้ก้มลงจัดการอาหารตรงหน้าของตัวเองเงียบๆ...เผด็จการที่สุด หึ้ย!...ยีนส์ได้แต่บ่นพึมพำ ยิ่งเห็นว่าอีกฝ่ายกระตุกยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดีเขาก็ยิ่งอารมณเสีย ใช้เวลาในการทานอาหารไปเกือบชั่วโมง ไม่ใช่เขานะหมายถึงใครบางคนต่างหากล่ะ กินช้ามากกว่าอาหารในจานของอีกฝ่ายจะหมด เขาล่ะนั่งเขี่ยข้าวไปมาจนเหนื่อยกว่าที่อีกคนจะวางช้อนลงเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามยกแก้วน้ำขึ้นดื่มยีนส์ก็เริ่มเอ่ยปากถามทันที เพราะถ้ายังชักช้ากว่านี้มีหวังเขาคงอึดอัดตาย" ตกลงคุณมีธุระอะไรกับผ
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more
ตอนที่4
เมื่อกลับเข้ากรุงเทพยีนส์และปลากัดก็กลับมาทำงานในบริษัทตามปกติ ตอนแรกเขาตั้งใจว่าหลังจากเสร็จงานที่พัทยา กลับมาจะขอลาออกทันที แต่พอได้ปรึกษากันกับเพื่อนอย่างปลากัด อีกฝ่ายจึงแนะนำว่าให้ออกสิ้นเดือนเพราะควรจะได้รับเงินเดือนก่อนซึ่งเขาก็เห็นด้วย แต่อาจจะต้องแจ้งกับฝ่ายบุคคลไว้ก่อนล่วงหน้าตอนแรกที่บอกว่าเขาจะลาออกปลากัดมันโวยวายเสียยกใหญ่ แต่พออธิบายและเล่าเหตุผล(บางส่วน)ให้ฟังอีกฝ่ายจึงยอมเข้าใจแต่ใช่ว่ามันจะไม่โกรธเขานะ วันนั้นทั้งวันจำได้ว่ามันไม่พูดกับเขาสักคำ กว่าที่มันจะหายงอนเล่นเอาเหนื่อยเพราะต้องตามง้อมันทั้งวันเหมือนกัน " น้องยีนส์คะ ช่วยอะไรพี่หน่อยสิ "ระหว่างที่นั่งทำงานอยู่นั้นพี่ดาด้าโต๊ะใกล้ๆหันมาขอความช่วยเหลือด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไหร่" ได้ครับพี่ อะไรเหรอครับ "" น้องยีนส์ช่วยเอาเอกสารไปส่งให้ที่ห้องคุณเกื้อกูลหน่อยสิคะคือ..พี่ปวดท้องน่ะ "ดาด้าเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเกรงใจแต่เพราะเธอลุกขึ้นเดินไปไม่ไหวจริงๆจึงตัดสินใจเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย" ได้ครับ แต่พี่ดาด้าไหวหรือเปล่าหน้าซีดมากเลย "" ยังพอไหวค่ะ ทานยาแล้วเดี๋ยวคงจะดีขึ้น นี่ค่ะเอกสาร "" ไม่ไหว
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more
ตอนที่5
" ...กูลมึงอย่าเข้ามาใกล้ กูเหม็นจะอ้วก แหวะ "เอื้อการต์รีบยกมือบีบจมูกทันทีที่คนเป็นพี่เปิดประตูเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยที่ตัวเขาต้องนอนให้น้ำเกลืออยู่" จมูกมึงเป็นอะไรนักหนาห๊ะการต์ เหม็นไปหมดทุกอย่างแบบนี้กูว่ามันชักจะอาการหนักแล้วนะ ตัดทิ้งเลยไหมจะได้หมดปัญหา "เกื้อกูลพูดกับน้องชายพลางมองหน้าอีกฝ่ายอย่างอารมณ์เสีย มันเป็นอะไรนักหนา เหม็นไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าได้กลิ่นอะไรนิดหน่อยก็อ้วกก็อาเจียน ข้าวปลาก็กินไม่ได้ เดี๋ยวเวียนหัว เดี๋ยวเป็นลม จนเขาก็ทำอะไรไม่ถูกนอกจากพามันมานอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลนี่เเหละ ทั้งที่ไม่มีไข้ ไม่ได้ป่วยอะไร แต่ร่างกายอ่อนเพลียอย่างไม่มีสาเหตุ ขนาดไอ้หมอตรวจร่างกายอย่างละเอียดก็ไม่พบอะไรผิดปกติ จะว่าเกี่ยวกับอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อนก็ไม่น่าใช่เพราะไม่อย่างนั้นความทรงจำที่หายไปคงกลับมาเรียบร้อยแล้ว แต่นี่มันยังจำเรื่องราวในช่วงวัยเด็กไม่ได้เหมือนเดิมแสดงว่าไม่เกี่ยวกัน แล้วตกลงน้องชายเขามันเป็นอะไรกันแน่วะ" ฮึกก แล้วมึง ฮึก จะเสียงดังใส่กูทำไมวะ ฮืออ กูไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ซะหน่อย ถ้ามึงรำคาญ ฮึกก มึงกลับออกไปเลย "โอ๊ย กูจะบ้าตาย ....เกื้อกูลยกมือขึ้นน
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more
ตอนที่6
หลังกลับมาถึงห้องพักยีนส์ที่นั่งคิดวนไปเวียนมาอยู่นานจึงตัดสินใจยกโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนหาเบอร์รุ่นพี่คนหนึ่งที่เขาไม่ได้ติดต่อไปเลยตั้งแต่เรียนจบนั่งทำใจอยู่อีกครู่ใหญ่ก่อนจะตัดสินใจกดโทรออก รอสายอยู่สักพักจนสัญญาณเกือบจะตัดปลายสายถึงได้กดรับ ( สวัสดีครับ )" เอ่อ...สวัสดีครับคือ...นี่เบอร์พี่หมอวาหรือเปล่า "( ใช่ครับ ไม่ทราบว่านี่ใครเหรอครับ)" พี่หมอ นี่ยีนส์เองนะครับ "( เห้ย น้องยีนส์เหรอ ถึงว่าทำไมเสียงคุ้นๆ สบายดีนะ )" ครับสบายดีพี่ "( มีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงได้โทรมาซะดึกเชียว)" คือยีนส์อยากทราบว่าพี่หมอประจำอยู่โรงพยาบาลไหนอ่ะครับ "(พี่อยู่โรงพยาบาลxxxในกรุงเทพนี่แหละครับ น้องยีนส์มีอะไรจะปรึกษาพี่หรือเปล่า เดี๋ยวพี่จะได้นัดคิวให้ )" ครับ ยีนส์มีเรื่องจะปรึกษากับพี่หมอ "(โอเคครับ พรุ่งนี้ตอนบ่ายสามโมงพี่ว่างพอดี )" โอเคเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับพี่หมอ "(จะขอบคุณทำไมเป็นพี่เป็นน้องกันแท้ๆ อย่าคิดมากสิ )" ครับงั้นยีนส์ไม่รบกวนแล้ว เจอกันพรุ่งนี้นะครับพี่ "(ครับผม)" สวัสดีครับ "ร่างบางถอนหายใจออกมาเอือกใหญ่หลังจากวางสาย มือเล็กยกขึ้นมาลูบหน้าท้องที่ยังคงแบนราบอย่างสบาย
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
ตอนที่7
ร่างเล็กเดินออกมานั่งรอรถประจำทางอยู่ตรงป้ายรถเมล์หน้าโรงพยาบาล มือบางหยิบสมุดสีชมพูออกมามองด้วยหัวใจที่พองฟู โดยหารู้ไม่ว่าระหว่างนั้นมีรถคันใหญ่ที่เพิ่งจะยูเทิร์นฝั่งตรงข้ามได้ตีไฟเลี้ยวชิดขอบทางฟุตบาทอย่างกะทันหันเอื้อการต์ที่บังเอิญหันไปมองทางโรงพยาบาลหรี่ตาลง เพ่งมองไปยังใครบางคนที่นั่งก้มหน้าอยู่ตรงป้ายรถเมล์และไม่รู้ว่าอะไรดลใจเขาถึงได้สั่งให้ลุงพจน์คนขับรถตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางอย่างเร่งด่วน" มีอะไร...อ้าว น้องการต์จะไปไหนลูก "ดร.สุกัณญา กำลังจะหันไปเอ่ยถามลูกชายก็ต้องตกใจ เมื่อคนเป็นลูกเปิดประตูรถแล้ววิ่งออกไปขึ้นสะพานลอยอย่างรวดเร็ว...หมับ~~~เอือก!!!ยีนส์ที่เพิ่งจะลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นว่ารถเมล์วิ่งเข้ามาใกล้สะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆร่างของเขาก็ถูกรวบเข้าไปกอดจากทางด้านหลังยืนตัวเเข็งทื่อได้ไม่นาน คนที่กำลังกอดรัดเขาแน่นก็กระซิบขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่เพียงแค่นั้นก็สามารถเรียกน้ำตาของคนตัวบางได้อย่างง่ายดาย" คิดถึง..."น้ำเสียงนี้คือน้ำเสียงที่อยู่ในความทรงจำมาโดยตลอด ไม่คิดว่าวันนี้เขาจะได้ยินมันอีกครั้ง" ฮึก...พี่การต์..."ลำแขนแกร่งกระชับร่างของคนในอ้อมกอดแน่นขึ้น
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
ตอนที่8
" ว่ายังไงครับน้องการต์ ตอบม๊าตามความจริงนะครับลูก "เอื้อการต์เผลอขยับตัวเข้าไปชิดคนตัวเล็ก เมื่อเห็นสายตาจริงจังจากคนตั้งคำถาม สายตาที่มีประกายบางอย่างเปล่งออกมาจากดวงตาอ่อนโยนคู่นั้น" การต์...การต์ไม่ได้ป้องกันครับ "เอื้อการต์ก้มหน้ายอมรับผิดอย่างลูกผู้ชาย ตั้งแต่เริ่มโตเป็นหนุ่มม๊าเขาจะคอยตักเตือนเรื่องแบบนี้เสมอ เพราะรู้ดีว่าเด็กสมัยนี้อยากรู้อยากลองไปซะทุกอย่าง และเขาก็ยอมรับว่าที่ผ่านมาเขาก็รักสนุกพอสมควร ยิ่งอาศัยอยู่ในต่างประเทศที่เปิดกว้างเรื่องอย่างว่าถือเป็นเรื่องปกติสำหรับหนุ่มสาว แต่สาบานได้ไม่ว่าที่ผ่านมาเขาจะมีอะไรกับใครเขาใส่เครื่องป้องกันตลอด ดร.สุกัณญา ถอนหายใจออกมาเอือกใหญ่ ยิ่งเห็นประวัติการตั้งครรภ์ในสมุดฝากครรภ์เธอก็ยิ่งแน่นใจเเละเมื่อมาเปรียบเทียบวันเวลาที่ลูกชายเธอได้บอกไว้ยิ่งไม่มีอะไรติดใจเลย...เด็กในท้องเป็นหลานของเธอร้อยเปอร์เซ็น...สายตาอ่อนโยนทอประกายเอ็นดูเมื่อมองไปยังเด็กหนุ่มตัวเล็กตรงหน้า เเต่เมื่อมองสำรวจใบหน้าเด็กหนุ่มดีๆ เธอก็อดนึกถึงใครคนหนึ่งไม่ได้ คนที่อยู่ในความทรงจำสีจาง คนที่ครั้งหนึ่งมาสารภาพกับเธอว่าท้อง ทั้งที่เจ้าตัวนั้นเป็นผู้ชาย..
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
ตอนที่9
20 นาทีผ่านไป~~ตอนนี้ยีนส์ยังคงอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเอื้อกาต์ดังเดิมถึงแม้ว่าคนตัวใหญ่จะเลิกร้องไห้แล้วก็ตาม" การต์ กูว่ามึงปล่อยน้องได้แล้วมั้ง "เป็นเกื้อกูลที่เอ่ยขึ้นหลังจากที่เรียกสติกลับมาได้ เขาตกใจที่รู้ว่ารุ่นน้องที่เขารู้จักมานานหลายปีสามารถท้องได้ก็จริง แต่เขาก็ดีใจที่เด็กในท้องเป็นหลานของเขา แม้เรื่องนี้มันอาจจะฟังดูไม่ถูกต้องนักที่ผู้ชายท้องได้ แต่ใครจะสนในเมื่อนี่มันคือคนในครอบครัวเขา น้องยีนส์ก็เป็นน้องที่เขาให้ความเอ็นดูมาเสมอ ใครจะคิดยังไงก็ช่าง แต่เขารับได้ และที่สำคัญเขากำลังจะกลายเป็นลุง เขากำลังจะมีหลาน แค่คิดก็อดตื่นเต้นไม่ได้แล้ว" ยุ่ง! "เเต่คนงอแงก็ยังงอแงไม่เลิก ยิ่งคนเป็นพี่บอกให้ปล่อยลำแขนแกร่งก็ยิ่งกระชับให้แน่นขึ้นอีกนิด จนตอนนี้ร่างเล็กๆของยีนต์ถูกยกขึ้นมานั่งบนตักหนาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว " ม๊าดูมันดิ การต์มันเข้าโหมดเด็กน้อยอีกแล้วอ่ะ "เกื้อกูลหันไม่ฟ้องคนเป็นแม่อีกครั้ง ก็ดูน้องชายเขาทำตัวสิ ไม่ต่างอะไรกับเด็กที่กลัวถูกแย่งของรักยังไงยังงั้นเลย กอดซะแน่นจนน้องยีนส์หน้าแดงลามไปทั้งตัวแล้วนั่น เขาล่ะกลัวจริงๆว่าน้องมันจะหายใจไม่ออกเพราะถูกลำแขนใหญ่ๆค
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
ตอนที่10
Rrrrrrrrrrrr rrrrrrrเอือก!!ยีนส์ที่กำลังหลับสบายตกใจตื่นขึ้นมาเพราะโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆแผดเสียงร้องดังลั่นห้อง" ตี 4 ครึ่ง? เบอร์ใครเนี่ย "คว้าโทรศัพท์มากดดูก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ที่เขาไม่ได้บันทึกไว้Rrrrrrrr....ติ๊ด..." ฮัลโหล..."(...ยีนส์ อึก...อ๊วกกกก )" พี่การต์!! "ร่างเล็กรีบลงจากเตียงทันทีที่ได้ยินเสียงแผ่วเบาจากปลายสายเรียกชื่อตน และคลับคล้ายคลับคลาว่าอีกฝ่ายกำลังอาเจียนอย่างหนักด้วยหลังออกมาจากห้องยีนส์จึงรีบก้าวเท้ายาวๆไปห้องฝั่งตรงข้ามทันที เพราะเมื่อคืนตอนที่มารดาของชายหนุ่มมาส่งเขาที่ห้องท่านได้กระซิบบอกไว้ว่าห้องของเอื้อการต์อยู่ห้องไหน ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่าท่านจะบอกเขาทำไมแต่ตอนนี้เข้าใจแจ่มแจ้งเลยมือบางบิดลูกบิดเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนกว้างของชายหนุ่มโดยไม่ได้เคาะ สิ่งแรกที่ได้ยินเลยคือเสียงโอ้กอ้ากที่ดังมาจากห้องน้ำ ยีนส์จึงรีบเดินตามเสียงไปอย่างร้อนรน มือบางผลักประตูห้องน้ำที่เปิดแย้มอยู่เบาๆ ก่อนดวงตากลมโตจะเบิกกว้างอย่างตกใจกับภาพที่เห็นภาพของชายหนุ่มร่างโตที่นั่งแหมะอยู่บนพื้นห้องน้ำอย่างหมดสภาพ พร้อมกับที่มือหนาข้างหนึ่งกำโทรศัพท์ส่
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status