“ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต อย่าคิดว่าฉันจะยอมให้เธอตายง่าย ๆ โดยที่ยังไม่ได้ชดใช้ในสิ่งที่ฉันสูญเสีย อยู่รับกรรมของเธอก่อนนะ ฉันสัญญาว่าจะทำให้เธอเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส”
ปีแสงจับยกเรียวขาของนักฆ่าสาวออกจากเหล็กวางขาทั้งสองข้าง ก่อนจะจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนล่างของตนเอง มือหนางัดท่อนเอ็นลำใหญ่หยาบออกมาชักรูดเบา ๆ สองสามครั้ง “อ๊ะส์ ปะ...ปล่อยฉันนะ” เรติกาอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อมือหนาจับแยกเรียวขาออกจากกัน แล้วบดเบียดแทรกกายตัวเองเข้าไปแทนที่ ยิ่งออกแรงดิ้นก็ยิ่งเจ็บจี๊ดขึ้นสมอง เธอต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดหลากหลายรูปแบบที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกัน ปึก!! “อื้อ!” ความเจ็บปวดแล่นพล่านทั่วร่าง เมื่อคนด้านบนอัดกระแทกแก่นกายลำใหญ่เข้ามาในช่องทางรักฝืดเคืองที่ไม่มีน้ำหล่อลื่นช่วยเบิกทาง ความคับแน่นของร่องสวาททำให้ท่อนเอ็นใหญ่โตสอดใส่เข้ามาได้แค่เพียงหัวของมัน ปึก!!! “อร้ายยยยย!” เรติกาเปล่งเสียงกรีดร้องดังลั่นในนาทีต่อมาอย่างเจ็บปวดทรมาน เมื่อโดนอัดกระแทกแก่นกายใหญ่ส่วนที่เหลือเข้ามาในร่องสวาทอย่างป่าเถื่อน ส่งผลให้ช่องทางรักฉีกขาดเป็นทางยาว หยดเลือดไหลเปรอะเปื้อนเบาะที่ห่อหุ้มด้วยหนังเทียม เยื่อบาง ๆ ของพรหมจรรย์ถูกทำลาย บ่งบอกว่าเขาคือผู้ชายคนแรกของเธอ “นี่แค่เพิ่งเริ่มก็ร้องลั่นแล้ว” น้ำเสียงเยือกเย็นพูดออกมาแค่นั้น หน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ “ฉันจะฆ่าแก! แกไม่ตายดีแน่ ไอ้ปีศาจนรก! ” ปีแสงเหยียดยิ้มออกมาอย่างรู้สึกสมเพช เมื่อเห็นนักฆ่าสาวพยายามเปล่งเสียงด่าทอหมายจะเอาคืนเขา ทั้งที่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ความรุนแรงของเขาทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง ช่องทางรักโดนทารุณอย่างไร้ความเมตตาปรานี จนทำให้ร่องสวาทที่เคยเป็นสีชมพูระเรื่อแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือก ตรงกลางหว่างขาเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดบริสุทธิ์ที่อาบชโลมแก่นกายใหญ่จนมันวาว “อ๊ะส์ อร้ายยยย” เรติกาส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อปีแสงขยับแก่นกายใหญ่อัดกระแทกกระทั้นเข้าออกร่องสวาทสาวอย่างเต็มแรง ยิ่งเห็นเธอดิ้นพล่านราวกับจะขาดใจ ปีแสงก็ยิ่งถาโถมความรุนแรงเข้าใส่ร่องสวาทสาวอย่างหนักหน่วง ยิ่งเธอเปล่งเสียงออกมาอย่างทรมาน เสียงหัวเราะเย้ยหยันอย่างสะใจก็ดังกลบเสียงของเธอทุกครั้ง เรติกากัดฟันแน่นเพื่อข่มความเจ็บปวด แม้จะรู้สึกทรมานใจกลางความเป็นสาว เหมือนมันจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ จนแทบแหลกสลายกลายเป็นจุณ ผลับ ผลับ ผลับ เสียงของเนื้อกระทบเนื้อ และเสียงของเหล็กกระทบเหล็กดังปะปนกันสนั่นไปทั่วทั้งห้อง สวบ! สวบ! สวบ! “อ๊าส์” เสียงคำรามดังกระเส่าเล็ดลอดออกมาจากลำคอหนาของคนบนร่าง มือหนาเอื้อมไปบีบปลายคางมนอย่างแรง จ้องมองใบหน้าบิดเบี้ยวของคนใต้ร่างที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนอย่างน่าสมเพช “อ๊าส์” ปีแสงเชิดหน้าเปล่งเสียงคํารามเมื่อได้เห็นปลายทางของสวรรค์อยู่รำไร เร่งอัดกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าใส่ร่องรักของนักฆ่าสาวเร็ว ๆ อย่างถี่รัว แล้วแปรเปลี่ยนจังหวะแรงกระแทกเข้าออกในร่องสวาทแบบเน้น ๆ แรง ๆ อีกสองสามที ก่อนจะปลดปล่อยเสียงคำรามดังกังวาน หลังจากเข้าสู่ห้วงสุดท้ายของความต้องการ “อ๊าสสสสส์!”ปัง! ปัง! ปัง!ดวงตาคมปลาบมองส่องลำกล้องปืนกึ่งออโตเมติกหลากหลายขนาด กระสุนลูกแล้วลูกเล่าถูกลั่นไกผ่านนิ้วชี้ของผู้ยิงที่ฝึกฝนมาอย่างชำนาญและช่ำชอง กลิ่นควันของดินปืนลอยละล่องคล้ายหมอกควันจากฟืนไฟ กระสุนทุกนัดฝังทะลุจุดสำคัญของเป้ายิงนับไม่ถ้วน“ได้ตัวมันมาแล้วครับนาย” เสียงลูกน้องคนหนึ่งเดินมารายงานกับเจ้านายหนุ่มที่กำลังยิงปืนเป็นงานอดิเรก เขาหันไปมองคนของตนเพียงนิด สีหน้าไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมา“มันคงขี้เกียจหายใจแล้ว ถึงได้กล้าทำแบบนี้”ดวงตาคมมองไปยังจุดตายของเป้ายิงก่อนจะลั่นไกอีกครั้งปัง!!!พรึ่บ!เด็กสาวที่นุ่งน้อยห่มน้อยวิ่งกระเสือกกระสนมาโดยไม่ได้มองทาง ทำให้ชนเข้ากับปรินทร์ที่กำลังมุ่งหน้าเดินเข้าคาสิโนอย่างจัง“อ๊ะส์ ชะ...ช่วยด้วยค่ะ” เด็กสาวร้องขอความช่วยเหลือด้วยความเหนื่อยหอบจากการวิ่งหนีอย่างสุดชีวิตมาเฟียหนุ่มก้มมองเธอเพียงนิด ก่อนจะยกมือขึ้นข้างหนึ่งเป็นสัญญาณให้ลูกน้องที่คุมเชิงเขาอยู่หยุดการกระทำ ลูกน้องคนหนึ่งกำลังจะเดินมากระชากร่างของเด็กสาวออกจากตัวของเขา ก่อนจะเหลือบไปเห็นชา
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของแดเนียล“ดีแลนด์อยู่ไหน?” ทันทีที่เข้ามาในตัวบ้านหลังใหญ่ ปกรณ์ก็เอ่ยถามหาเด็กสาวจากคนใช้คนหนึ่งที่เพิ่งเดินผ่านหน้า“คุณหนูไปนั่งทำการบ้านอยู่ที่บ้านสวนหลังเล็กค่ะ” ป้าพิมพ์เป็นคนตอบคำถามนั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอย่างรู้หน้าที่ปกรณ์ถอนหายใจพรืดใหญ่พลางส่ายหน้าน้อย ๆ วันนี้พ่อกับแม่ของดีแลนด์ไม่อยู่บ้าน เขาเลยต้องมาดูแลยายเด็กเอาแต่ใจอย่างเธอ ผนวกกับเป็นการไถ่โทษที่เขาไม่ได้มางานวันเกิดอายุครบสิบแปดปีของเธอเมื่อสองเดือนก่อน หลานสาวตัวแสบโกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟจนพาลให้เขามีปัญหากับผู้เป็นแม่ เรติการักและตามใจหลานสาวตัวน้อยเป็นที่สุด ชายหนุ่มจึงต้องมาง้อเธอในวันนี้ตามคำสั่งของเรติกาปกรณ์ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดการเดินไปยังบ้านสวนหลังเล็ก ชายหนุ่มก็เคยมาวิ่งเล่นที่นี่กับคามินเมื่อยังเป็นเด็กอยู่บ่อย ๆณ
ชีวิตหลังแต่งงาน เรื่องราวและสีสันของครอบครัวซึ่งมีแต่ความวุ่นวาย โดยมีปีแสงเป็นพ่อ และเรติกาเป็นแม่มีลูกด้วยกันสองคนเป็นลูกชายทั้งคู่ปกรณ์คือพี่ชายคนโต และปรินทร์คือน้องชายคนเล็ก อายุห่างกันสามปีปีแสง สูติแพทย์หนุ่มที่มีเมียซึ่งทำตัวเหมือนลูกสาวคนโตของบ้าน แทนที่จะช่วยกันดูแลอบรมสั่งสอนลูกชายทั้งสอง ตัวเขาดันต้องอบรมสั่งสอนเมียตัวแสบก่อน เพราะหาเรื่องให้ปวดหัวอยู่ทุกวัน“เอาอีกแล้วเมียกู” ปีแสงพูดขึ้น เมื่อได้เห็นคลิปเคลื่อนไหวผ่านโทรศัพท์มือถือที่คนของเขาเพิ่งส่งมาให้เมื่อก่อนเที่ยงของวันนี้ ชายหนุ่มระบายความรู้สึกเอือมระอาให้เพื่อนทั้งสองอย่างหมอเวชและหมอนนท์ฟังในช่วงพักเที่ยง“สร้างเรื่องสร้างราวคนเดียวยังไม่พอ ยังจะพาลูกกูไปมีเรื่องด้วยอีก แล้วทีนี้ยังไง เมียกูเป็นหัวโจก”เรติกา หัวหน้าองค์กรรห
สามปีต่อมา...“ไม่!! ไม่นะเฮีย หนูไม่ตรวจ” เรติกาวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านโดยมีปีแสงวิ่งตามเธอมาติด ๆ แม้ว่าทั้งคู่แต่งงานอยู่กินกันมาสามปีแล้วก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงนักหรอก นอกจากเมียที่ทำตัวเหมือนลูก แม่ที่ทำตัวเหมือนพี่สาวอย่างเรติกาปีแสงแทบกุมขมับทุกวัน ราวกับเขาคือคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ต้องเลี้ยงลูกสองคน“มานี่! จะหนีไปไหน” ปีแสงตะโกนเรียกเมียตัวแสบที่วิ่งหนีเขาเร็วอย่างกะลิงลม“ป้าช่วยฉันด้วย แฮก ๆ” เรติกาวิ่งมาหลบหลังป้าทิพย์ เธอหายใจเข้าออกอย่างเหนื่อยหอบ“หลบไป!” ปีแสงที่วิ่งตามมาตะโกนบอกคนใช้ที่เดินเกะกะขวางทางเขาอย่างรำคาญ ก่อนจะยื่นมือข้างหนึ่งพร้อมเอ่ยทวงเมียตัวแสบกับแม่บ้านคนสนิทอย่างป้าทิพย์ “ส่งตัวเมียฉันมา”“ไม่...” เมื่อรู้ชะตากรรมเรติกาจึงเปลี่ยนทิศทางในการหาคนช่วย “กรณ์คับ ช่วยหม่ามี๊ด้วย...หม่ามี๊โดนปะป๊าแกล้ง”“กรณ์คับ ส่งตัวหม่ามี๊มาให้ปะป๊า”ปกรณ์ เด็กชายวัยสามขวบซึ่งกำลังตักข้าวกินด้วยตัวเอง ได้มองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขามองผู้เป็นพ่อก
“คะ...คุณลุง มะ...มาได้ไงคะ” เรติกาพูดอ้ำอึ้งก่อนจะลุกขึ้นไปสวมกอดภาคินด้วยความคิดถึง“ทำอะไรผิดหรือเปล่า ถึงได้อ้อนลุงขนาดนี้”
ณ โรงพยาบาลเอกชน“หมอปีย์คะ มีญาติมาขอพบค่ะ”“ใคร?”“ชื่อเรติกาค่ะ” แพทย์หนุ่มขมวดคิ้วสงสัยว่าเรติกาจะมาหาทำไม เวลานี้ก็เป็นช่วงพักเที่ยงพอดี คงไม่ได้เอาข้าวมาให้หรอกนะไม่อย่างนั้นล่ะท้องเสียแน่“ให้เข้ามาได้” เรติกาเข้ามานั่งภายในห้องตรวจเมื่อได้รับอนุญาต ปีแสงเหลือบมองเธอเพียงนิดอย่างรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็แอบโล่งอกที่ไม่มีกล่องอาหารติดมือของเธอมาด้วย“หนูมีอะไรหรือเปล่า”พรึ่บ!ปลายมีดพกขนาดเล็กพุ่งมาที่เขาอย่างเร็วและแรง แต่โชคดีที่เขาไหวตัวทัน“หนูทำอะไรเนี่ย!”“หนูจะฆ่าเฮียให้ตาย หนูจะไปมีผัวใหม่”“หนูเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” เรติกายังคงแสดงสีหน้าเง้างอดใส่แพทย์หนุ่มอย่างไม่ปิดบัง ปีแสงเอื้อมมือไปดึงคนตัวเล็กให้มานั่งบนตักพร้อมดึงของมีคมในมือของเธอออก“เฮียทิ้งให้หนูอยู่บ้านคนเดียว” มือหนาดันศีรษะทุยเล็กแนบอก แต่ก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดทุกวันเขามาทำงานปกติ ส่วนเธออยู่บ้านเลี้ยงลูกกับป้าทิพย์ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร มาวั