ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของแดเนียล
“ดีแลนด์อยู่ไหน?” ทันทีที่เข้ามาในตัวบ้านหลังใหญ่ ปกรณ์ก็เอ่ยถามหาเด็กสาวจากคนใช้คนหนึ่งที่เพิ่งเดินผ่านหน้า
“คุณหนูไปนั่งทำการบ้านอยู่ที่บ้านสวนหลังเล็กค่ะ” ป้าพิมพ์เป็นคนตอบคำถามนั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอย่างรู้หน้าที่
ปกรณ์ถอนหายใจพรืดใหญ่พลางส่ายหน้าน้อย ๆ วันนี้พ่อกับแม่ของดีแลนด์ไม่อยู่บ้าน เขาเลยต้องมาดูแลยายเด็กเอาแต่ใจอย่างเธอ ผนวกกับเป็นการไถ่โทษที่เขาไม่ได้มางานวันเกิดอายุครบสิบแปดปีของเธอเมื่อสองเดือนก่อน หลานสาวตัวแสบโกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟจนพาลให้เขามีปัญหากับผู้เป็นแม่ เรติการักและตามใจหลานสาวตัวน้อยเป็นที่สุด ชายหนุ่มจึงต้องมาง้อเธอในวันนี้ตามคำสั่งของเรติกา
ปกรณ์ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดการเดินไปยังบ้านสวนหลังเล็ก ชายหนุ่มก็เคยมาวิ่งเล่นที่นี่กับคามินเมื่อยังเป็นเด็กอยู่บ่อย ๆ
ณ
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ของแดเนียล“ดีแลนด์อยู่ไหน?” ทันทีที่เข้ามาในตัวบ้านหลังใหญ่ ปกรณ์ก็เอ่ยถามหาเด็กสาวจากคนใช้คนหนึ่งที่เพิ่งเดินผ่านหน้า“คุณหนูไปนั่งทำการบ้านอยู่ที่บ้านสวนหลังเล็กค่ะ” ป้าพิมพ์เป็นคนตอบคำถามนั้น ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอย่างรู้หน้าที่ปกรณ์ถอนหายใจพรืดใหญ่พลางส่ายหน้าน้อย ๆ วันนี้พ่อกับแม่ของดีแลนด์ไม่อยู่บ้าน เขาเลยต้องมาดูแลยายเด็กเอาแต่ใจอย่างเธอ ผนวกกับเป็นการไถ่โทษที่เขาไม่ได้มางานวันเกิดอายุครบสิบแปดปีของเธอเมื่อสองเดือนก่อน หลานสาวตัวแสบโกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟจนพาลให้เขามีปัญหากับผู้เป็นแม่ เรติการักและตามใจหลานสาวตัวน้อยเป็นที่สุด ชายหนุ่มจึงต้องมาง้อเธอในวันนี้ตามคำสั่งของเรติกาปกรณ์ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดการเดินไปยังบ้านสวนหลังเล็ก ชายหนุ่มก็เคยมาวิ่งเล่นที่นี่กับคามินเมื่อยังเป็นเด็กอยู่บ่อย ๆณ
ชีวิตหลังแต่งงาน เรื่องราวและสีสันของครอบครัวซึ่งมีแต่ความวุ่นวาย โดยมีปีแสงเป็นพ่อ และเรติกาเป็นแม่มีลูกด้วยกันสองคนเป็นลูกชายทั้งคู่ปกรณ์คือพี่ชายคนโต และปรินทร์คือน้องชายคนเล็ก อายุห่างกันสามปีปีแสง สูติแพทย์หนุ่มที่มีเมียซึ่งทำตัวเหมือนลูกสาวคนโตของบ้าน แทนที่จะช่วยกันดูแลอบรมสั่งสอนลูกชายทั้งสอง ตัวเขาดันต้องอบรมสั่งสอนเมียตัวแสบก่อน เพราะหาเรื่องให้ปวดหัวอยู่ทุกวัน“เอาอีกแล้วเมียกู” ปีแสงพูดขึ้น เมื่อได้เห็นคลิปเคลื่อนไหวผ่านโทรศัพท์มือถือที่คนของเขาเพิ่งส่งมาให้เมื่อก่อนเที่ยงของวันนี้ ชายหนุ่มระบายความรู้สึกเอือมระอาให้เพื่อนทั้งสองอย่างหมอเวชและหมอนนท์ฟังในช่วงพักเที่ยง“สร้างเรื่องสร้างราวคนเดียวยังไม่พอ ยังจะพาลูกกูไปมีเรื่องด้วยอีก แล้วทีนี้ยังไง เมียกูเป็นหัวโจก”เรติกา หัวหน้าองค์กรรห
สามปีต่อมา...“ไม่!! ไม่นะเฮีย หนูไม่ตรวจ” เรติกาวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านโดยมีปีแสงวิ่งตามเธอมาติด ๆ แม้ว่าทั้งคู่แต่งงานอยู่กินกันมาสามปีแล้วก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงนักหรอก นอกจากเมียที่ทำตัวเหมือนลูก แม่ที่ทำตัวเหมือนพี่สาวอย่างเรติกาปีแสงแทบกุมขมับทุกวัน ราวกับเขาคือคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ต้องเลี้ยงลูกสองคน“มานี่! จะหนีไปไหน” ปีแสงตะโกนเรียกเมียตัวแสบที่วิ่งหนีเขาเร็วอย่างกะลิงลม“ป้าช่วยฉันด้วย แฮก ๆ” เรติกาวิ่งมาหลบหลังป้าทิพย์ เธอหายใจเข้าออกอย่างเหนื่อยหอบ“หลบไป!” ปีแสงที่วิ่งตามมาตะโกนบอกคนใช้ที่เดินเกะกะขวางทางเขาอย่างรำคาญ ก่อนจะยื่นมือข้างหนึ่งพร้อมเอ่ยทวงเมียตัวแสบกับแม่บ้านคนสนิทอย่างป้าทิพย์ “ส่งตัวเมียฉันมา”“ไม่...” เมื่อรู้ชะตากรรมเรติกาจึงเปลี่ยนทิศทางในการหาคนช่วย “กรณ์คับ ช่วยหม่ามี๊ด้วย...หม่ามี๊โดนปะป๊าแกล้ง”“กรณ์คับ ส่งตัวหม่ามี๊มาให้ปะป๊า”ปกรณ์ เด็กชายวัยสามขวบซึ่งกำลังตักข้าวกินด้วยตัวเอง ได้มองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขามองผู้เป็นพ่อก
“คะ...คุณลุง มะ...มาได้ไงคะ” เรติกาพูดอ้ำอึ้งก่อนจะลุกขึ้นไปสวมกอดภาคินด้วยความคิดถึง“ทำอะไรผิดหรือเปล่า ถึงได้อ้อนลุงขนาดนี้”
ณ โรงพยาบาลเอกชน“หมอปีย์คะ มีญาติมาขอพบค่ะ”“ใคร?”“ชื่อเรติกาค่ะ” แพทย์หนุ่มขมวดคิ้วสงสัยว่าเรติกาจะมาหาทำไม เวลานี้ก็เป็นช่วงพักเที่ยงพอดี คงไม่ได้เอาข้าวมาให้หรอกนะไม่อย่างนั้นล่ะท้องเสียแน่“ให้เข้ามาได้” เรติกาเข้ามานั่งภายในห้องตรวจเมื่อได้รับอนุญาต ปีแสงเหลือบมองเธอเพียงนิดอย่างรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็แอบโล่งอกที่ไม่มีกล่องอาหารติดมือของเธอมาด้วย“หนูมีอะไรหรือเปล่า”พรึ่บ!ปลายมีดพกขนาดเล็กพุ่งมาที่เขาอย่างเร็วและแรง แต่โชคดีที่เขาไหวตัวทัน“หนูทำอะไรเนี่ย!”“หนูจะฆ่าเฮียให้ตาย หนูจะไปมีผัวใหม่”“หนูเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” เรติกายังคงแสดงสีหน้าเง้างอดใส่แพทย์หนุ่มอย่างไม่ปิดบัง ปีแสงเอื้อมมือไปดึงคนตัวเล็กให้มานั่งบนตักพร้อมดึงของมีคมในมือของเธอออก“เฮียทิ้งให้หนูอยู่บ้านคนเดียว” มือหนาดันศีรษะทุยเล็กแนบอก แต่ก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดทุกวันเขามาทำงานปกติ ส่วนเธออยู่บ้านเลี้ยงลูกกับป้าทิพย์ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไร มาวั
“จะไปไหน” เรติกาเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มเสียงดัง เมื่อเห็นว่าเตชินแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก“ยุ่งน่า โอ๊ย! อะไรวะ” ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจเพราะถูกเรติกากระโดดขี่หลังอย่างถือวิสาสะ“มีเรื่องจะคุยด้วย”“ไม่อยากคุย โอ๊ยยย เรย์” เตชินส่งเสียงโวยวายพร้อมสลัดศีรษะอย่างแรงเมื่อถูกเพื่อนรักดึงใบหูทั้งสองข้างให้กางออก“ต้องคุย ไม่งั้นไม่ปล่อย”“มีอะไรก็รีบ ๆ ว่ามา เวลาของฉันมีค่า”“ไปหาทำอะไรสนุก ๆ ที่เราชอบทำกันไหม”“ไร้สาระ โอ๊ย! ยัยนี่ ชอบใช้ความรุนแรง” เตชินบ่นอุบเมื่อถูกมือเล็กดึงกระชากศีรษะ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำกับเขา“จะไปกับฉันดี ๆ หรือจะให้ฉันลากคอแกไป”เตชินจิ๊ปากอย่างเอือมระอา จริง ๆ แล้วตัวเขาเองก็ห่างหายจากคำว่าสนุกและตื่นเต้นไปนานหลังจากที่เรติกาหายตัวไป การกลับมาของเธอทำให้อะไรหลาย ๆ อย่างเปลี่ยนแปลง บางทีเขาก็ไม่อยากยอมรับมัน“ไปก็ได้ แต่แกต้องเป็นเบ๊ฉัน ฉันสั่งให้แกทำอะไรก็ต้องทำ ตกลงไหม”“ตกลง ไปสนุกกัน”“ก่อนอื่น แกต้องลงจากหลังฉันก่อน”“ไม่ลง”