Masuk"หอมจัง"ร่างหนาโอบกอดร่างบางจากทางด้านหลังพร้อมกับหอมแก้มเนียนไปฟอดหนึ่งในระหว่างที่เธอกำลังแต่งตัวอยู่ตรงหน้ากระจกภายในห้องน้ำ "เด็กๆ หลับกันแล้ว"เกยคางลงบนไหล่เนียน "พี่ก็ไปนอนได้แล้วค่ะ" "ไม่เอา"เอ่ยพลางจูบไซ้ซอกคอขาวนวล "เดี๋ยวก่อนสิคะ" "มัวแต่ชักช้าเดี๋ยวลูกตื่นนะ" "ใจร้อนจังนะคะ"
คณากรกับปราภาพรลูกสาวยืนรอปราภัทรสรอย่างใจจดใจจ่ออยู่ตรงหน้าห้องน้ำภายในห้องนอนหลังจากที่เธอหายเข้าไปพร้อมกับที่ตรวจครรภ์ไม่กี่นาที ไม่กี่อึดใจเธอก็เดินออกด้วยใบหน้านิ่งเฉย "เป็นไงบ้าง ไหนขอพี่ดูหน่อย ขึ้นขีดเดียวเหรอ"คณากรเอ่ยถามขึ้น "เฮ้อ พี่มันไร้น้ำยาจริงๆ เลยนะคะ"ปราภัทรสรยังคงซ่อนที่ตรวจคร
ภายในร้านอาหารหรูชื่อดังกลางใจเมืองตกแต่งสไตล์ยุโรปเพิ่มบรรยากาศโรแมนติกด้วยเสียงดนตรีบรรเลงสด ปราภัทรสรในชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูหวานกำลังนั่งจิบไวน์กับคณากรอยู่ตรงโซฟากว้างพร้อมกับอาหารตรงโซนวีไอพีอย่างมีความสุข "ชอบไหมครับ"เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น "ค่ะ แก้มมีความสุขมากเลย"ส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มพร้
"แม่ขอให้ลูกทั้งสองคนมีความสุขมากๆมีหลานให้แม่อุ้มอีกสักคนนะ ส่วนเรื่องปัญหาเล็กๆ น้อยๆในครอบครัวแม่ไม่ห่วงหรอกเพราะแม่รู้ว่าทั้งสองคนจะผ่านมันไปได้เหมือนที่เคยผ่านมา" "ครับ"คณากรรับคำ "ค่ะ"ปราภัทรสรยิ้มรับ "พ่อก็ขอให้ทั้งสองคนรักกันไปนานๆ จับมือกันเอาไว้แน่นๆ ไม่ว่าจะเจอกับปัญหาอะไรก็ตาม พ่อจ
ณ สำนักงานเขตใจกลางเมืองคณากรกับหทัยรัตน์นั่งเคียงข้างกันพร้อมกับมองใบหย่าที่เพิ่งเซ็นเสร็จตรงหน้าด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มทั้งคู่ ก่อนที่จะแยกย้ายกัน ทั้งสองคนก็เอ่ยร่ำลากันเพียงเล็กน้อย "ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยครอบครัวยี่หวา"หทัยรัตน์เอ่ยขึ้น "ครับ" "หวังว่าต่อไปนี้พี่จะมีความสุขในการใช้ชีวิตนะคะ"
หลายวันต่อมา ภายในห้องรับแขกปราภัทรสรกับคณากรกำลังนั่งรับแขกตามเวลาที่ได้นัดหมายกันก่อนหน้านี้ "ไม่น่าเชื่อเลย ว่าเราสองคนจะเป็นพี่น้องกัน"วสันต์เอ่ยเปิดประเด็นขึ้น "ค่ะ แก้มก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน" "มีปัญหาหรือเรื่องอะไรก็บอกพี่ได้ตลอดเลยนะ พี่เต็มใจช่วย" "ขอบคุณมากค่ะ"ปราภัทรสรยิ้มรับ







