Mag-log inShare
ตอนที่ 2.
Huling Na-update:
2025-04-21 22:52:34ตอนที่ 2.
อิศรายิ้มหยันที่มุมปาก มองใบหน้าซีดเผือด ดวงตาตื่นตระหนกของหญิงสาวตรงหน้าอย่างรู้ทันความคิด
“แขกของเธอโทรมาตามหรือ”
บัวชมพูส่ายหน้าปฏิเสธ รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยที่อิศรามองตัวเองในทางที่ต่ำตมเช่นนั้น
“ไม่ใช่ค่ะ พ่อชมพูเข้าโรงพยาบาลค่ะ”
“แน่ใจหรือว่าไม่ได้โกหกฉัน”
“ชมพูไม่กล้าเอาความเป็นความตายของพ่อมาล้อเล่นหรอกค่ะ ชมพูขออนุญาตลานะคะ”
“แต่เธอเพิ่งทำงานได้แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ”
“คุณเล็กหักค่าแรงวันนี้ของชมพูไปทั้งวันเลยก็ได้ค่ะ”
“รวมถึงเบี้ยขยัน?”
ดวงตาเลือดเย็นของอิศราที่จ้องมองมานั้นทำให้บัวชมพูยิ่งรู้สึกว่าตัวเองต่ำเตี้ยเหลือเกิน
“ค่ะ”
อิศราไหวไหลกว้างเล็กน้อย ขณะขยับกายลุกขึ้นยืน และเท้าแขนทั้งสองข้างกับโต๊ะไม้ ชะโงกหน้าเข้ามาหาหล่อนที่ยืนตัวสั่นหน้าซีดอยู่
“ถึงฉันจะไม่แน่ใจว่าเธอพูดจริงหรือว่าเป็นแค่คำโกหก แต่ฉันก็จะอนุญาต”
หล่อนรู้สึกได้ถึงความดูแคลนจากผู้ชายรูปหล่อตรงหน้าอย่างชัดเจน แต่หล่อนคงเปลี่ยนความคิดของเขาไม่ได้หรอก
ช่างเขา...
จะมองหล่อนเป็นโสเภณีราคาถูกยังไงก็ตามแต่ที่เขาต้องการเลย
“งั้นชมพูขอตัวค่ะ”
“เดี๋ยวก่อน”
หล่อนหยุดนิ่ง จำต้องช้อนตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองมองคนใจร้าย
“งานเลี้ยงเย็นนี้เลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นฉันจะไปรับเธอตอนห้าโมงเย็น”
“แต่ชมพูไม่แน่ใจว่าจะกลับมาจากโรงพยาบาลทันหรือเปล่า...”
“งั้นฉันจะไปรับเธอที่โรงพยาบาล”
“แต่ว่า... ชมพูคงไม่มีเวลากลับไปเปลี่ยนชุด เอ่อ... เพราะชุดนี้คงไม่เหมาะสำหรับงานเลี้ยง”
หล่อนก้มหน้าลงมองชุดเชยๆ ที่ตัวเองสวมใส่อยู่อย่างเป็นกังวล
“แน่นอนชุดเชยๆ ที่เธอใส่อยู่ตอนนี้ไม่เหมาะกับการเดินเคียงคู่ฉันเข้าไปในงานเลี้ยง แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันจะเตรียมชุดที่เหมาะกับเธอเอาไว้ให้ อ้อ... แล้วเชื่อเถอะว่าเธอจะชอบชุดที่ฉันเตรียมเอาไว้ให้มาก เพราะมันจะเปิดเนื้อโชว์หนังเธอไม่น้อยกว่าชุดในไนต์คลับคืนนั้น”
ทำไมอิศราถึงไม่ลืมเรื่องในคืนนั้น และเมื่อไหร่เขาจะมองหล่อนในแง่ดีบ้าง
แต่ไม่ว่าจะอธิบาย จะชักแม่น้ำเป็นร้อยสายมาแก้ตัว อิศราก็คงไม่เชื่ออยู่ดี
บัวชมพูสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ เพื่อควบคุมสติของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยออกมา
“งั้น... ชมพูขอตัวก่อนนะคะ”
“อย่าลืมส่งชื่อโรงพยาบาลที่ผู้ชายของเธออยู่มาให้ฉันล่ะ อ้อ... ฉันหมายถึงพ่อเธอน่ะ...”
บัวชมพูยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง ก่อนจะหันหลังและเดินออกไปจากห้องทำงานของคนใจร้าย ปากร้ายทันที
อิศรามองตามร่างอรชรในชุดเฉิ่มเชยที่หายไปกับบานประตูห้องทำงานด้วยสายตาดูหมิ่นดูแคลน
“ตัวตนของเธอไม่ได้อ่อนแอ น่าสงสารอย่างที่เธอกำลังพยายามแสดงออกมาหรอก”
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่ของตัวเอง เอนกายใหญ่โตพิงกับพนักเก้าอี้เอาไว้ ดวงตาคมเข้มทอดมองไปไกลๆ
“คงคิดว่าจะปั่นหัวฉันให้เมตตาเธอได้เหมือนกับที่เธอทำกับพี่ใหญ่ ฝันไปเถอะ”
แล้วชายหนุ่มก็กดโทรศัพท์หาเจ้าของห้องเสื้อที่ตัวเองรู้จักดี เพราะเขาสั่งเสื้อผ้าให้กับคู่ควงค่อนข้างบ่อย
“ฉันต้องการชุดสีแดง รัดรูป โป๊ๆ หน่อยก็ยิ่งดี หาให้ฉันด้วย”
“สัดส่วนไซส์อะไรเหรอคะ”
อิศราขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อต้องหาคำตอบให้กับคำถามของคู่สนทนา
เขาหลับตาลงและนึกภาพของบัวชมพูในชุดรัดรูปสีแดงในค่ำคืนนั้น
“หน้าอกน่าจะสามสิบแปดหรือมากกว่านั้นผมไม่แน่ใจ เอวเล็กมาก ผมไม่แน่ใจว่ายี่สิบสองหรือเปล่า”
“สะโพกล่ะคะ”
“ใหญ่ แต่ผมไม่แน่ใจว่าเท่าไหร่ แต่ใหญ่ผายมาก”
“ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวไม่เกินบ่ายสองดิฉันนำชุดที่คุณเล็กสั่งไปให้ที่บริษัทฯ นะคะ”
“ผมต้องการรองเท้าด้วย เอามาหลายๆ ไซส์ เพราะผมไม่รู้ว่าคนที่จะใส่เท้าไซส์ไหน อ้อ แล้วก็กระเป๋าถือด้วย”
“ได้ค่ะคุณเล็ก”
“ตุ้มหู สร้อยคอ เลือกมาให้แมทซ์กับชุดก็แล้วกันครับ”
“ค่ะ ดิฉันจะจัดการให้เรียบร้อยทุกอย่างเลยค่ะ”
“ขอบใจมาก แค่นี้นะ”
อิศราวางสายจากคู่สนทนา รอยยิ้มบางๆ เกลื่อนใบหน้าหล่อเหลา แววตาคมกริบวาววับไปด้วยเปลวเพลิง
บัวชมพูวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาภายในโรงพยาบาลเอกชนที่มารดานำบิดาที่ชักเกร็งเข้ามารักษาตัว
“แม่ พ่อเป็นยังไงบ้างจ๊ะ”
หล่อนละล่ำละลักถามมารดาด้วยความร้อนใจ ดวงตามีหยาดน้ำตาคลอตลอดเวลา
“หมอเอาเข้าห้องไอซียูไปแล้วล่ะนังชมพู”
แม้มารดาจะไม่ได้ร้องไห้ แต่น้ำเสียงของท่านก็เต็มไปด้วยความกังวลใจ
“แล้วหมอว่ายังไงบ้างจ้ะแม่”
“หมอพูดอะไรก็ไม่รู้ข้าฟังไม่เข้าใจ เดี๋ยวเอ็งลองไปฟังอีกทีนะ”
“ได้จ้ะแม่ งั้นแม่รอฉันอยู่ตรงนี้นะ ฉันไปถามพยาบาลก่อน”
มารดาผงกศีรษะขึ้นลงเป็นการตอบรับ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่ง สีหน้าของแม่เศร้าหมองจนหล่อนอดสงสารไม่ได้
“แม่... พ่อจะไม่เป็นอะไรจ้ะ ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาพ่อให้ได้”
หล่อนจับมือแม่เอาไว้ บีบมือเหี่ยวย่นของท่านอย่างให้กำลังใจ
น้ำตาของมารดาไหลรินออกมา คงเพราะท่านอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวแล้ว
หล่อนกอดท่านเอาไว้ และร้องไห้กับบ่าของท่านเพื่อระบายความเสียใจออกมา
“แม่... พ่อจะไม่เป็นไร พ่อจะต้องหายดี แม่ทำใจดีๆ ไว้นะจ๊ะ”
หล่อนพูดให้กำลังใจมารดาซ้ำอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ตัวเองก็แทบไม่มีกำลังใจใดหลงเหลืออยู่อีกแล้ว
Pinakabagong kabanata
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 23. ตอนอวสาน
ตอนที่ 23. ตอนอวสาน บัวชมพูรีบลงจากรถแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน หลังจากได้รับโทรศัพท์จากมารดา ว่าบิดาชักเกร็งอีกแล้ว หล่อนวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นไปบนบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่พ่อนอนพักฟื้นอยู่ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะไม่มีพ่อ หรือว่าแม่พาพ่อไปโรงพยาบาลแล้วนะ...? หญิงสาวรีบวิ่งออกมาจากห้องของพ่อ และกำลังจะวิ่งลงบันได แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเกือบชนเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตา “คุณเล็ก...!” “เธอกล้าดียังไงหนีฉันไป” เขากระชากหล่อนเข้าไปกอดรัด แม้หล่อนจะดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อย “ปล่อยค่ะ” “ไม่ ฉันจะลงโทษเธอให้เข็ดหลาบ คราวหน้าจะได้ไม่ทำอะไรโง่ๆ แบบนี้อีก” หล่อนจ้องหน้าเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ “คุณเล็กไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชมพูอีกแล้ว ปล่อยค่ะ ไม่อย่างนั้นชมพูจะร้องเรียกแม่” เขายิ้มบางๆ พร้อมกับฝังปลายจมูกกับแก้ม นวลอย่างเอาแต่ใจ “พวกท่านไม่อยู่หรอก” “คุณเล็กทำอะไรพวกท่านคะ บอกมานะว่าพ่อกับแม่ของชมพูอยู่ที่ไหน” “ไม่บอก” “คุณเล็ก.
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 22.
ตอนที่ 22.ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีที่แผ่ซ่านมาปะทะผิวกาย ทำให้หล่อนที่เผลอตัวหลับไปลืมตาขึ้น หล่อนลุกขึ้นนั่ง กวาดตามองไปรอบๆ ตัว ก็พบว่ายังอยู่ลำพังภายในห้องนี้ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังนาฬิกาแขวนผนัง เข็มนาฬิกาบอกให้รู้ว่าตอนนี้เวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้วหลายสิบนาทีเขาไม่มา...มือเล็กยกขึ้นกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ ก้อนเนื้อภายในอกกรีดร้องด้วยความเจ็บช้ำทรมานหรือว่านี่คือการบอกลาของเขา...หญิงสาวสะอื้นไห้ด้วยความปวดร้าว น้ำตารินไหลอาบสองพวงแก้มจบแล้วสินะ...แม้จะบอกตัวเองให้เข้มแข็งยังไง แต่บัวชมพูก็รู้ดีว่าไม่มีความเข้มแข็งหลงเหลืออยู่ในหัวใจของตัวเองเลย เขาทำได้สำเร็จ... เมื่อคืนเขาไม่ได้ไปที่คอนโด... อิศราก้าวออกจากลิฟต์ตัวใหญ่ มุ่งหน้าไปห้องทำงานของตัวเอง รู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อยที่ตัวเองสามารถเอาชนะความต้องการบ้าคลั่งที่มีต่อบัวชมพูเอาไว้ได้ “ความรักอะไร ไม่เห็นน่ากลัวเลย... จิ๊บๆ” ไหล่กว้างของอิศราไหวเล็กน้อย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นโต๊ะทำงานของบัวชมพูว่างเปล่า “สงสัยอยู่ในครัว” ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมา เพราะในหัวกำ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 21.
ตอนที่ 21.“แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่ เราก็แค่ทำงานด้วยกัน และฉันก็ได้นอนกับเธอสมใจ”น้ำตาของหล่อนร่วง จนต้องรีบป้ายทิ้ง ตอนนี้จุกไปทั้งอก“คุณเล็ก... แค่อยากนอนกับชมพูเหรอคะ...”“ใช่... ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะเจรจาซื้อขายกับเธอ แต่ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร ฉันก็รู้เรื่องพ่อเธอเสียก่อน ซึ่งมันก็ทำให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการง่ายขึ้น”“คุณเล็ก... ใจร้าย...”“ฉันใจร้ายที่ไหน ฉันนอนกับเธอ จ่ายเงินเธอ แถมเธอก็ยังได้ทำงานเหมือนเดิม”หล่อนขยับตัวออกห่างจากคนใจร้าย น้ำตาไหลอาบแก้ม“ถ้าชมพูรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นแผนของคุณเล็ก ชมพูจะไปขายตัวให้คนอื่น”“ฉันไม่มีทางยอมหรอก เพราะฉันหมายตาเธอเอาไว้”เขาคว้าแขนของหล่อน และบีบแรงๆ อย่างโมโห“จำเอาไว้ ทุกอย่างมันผ่านมาแล้ว เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีก นอกจากนอนกับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ”หล่อนมองเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองเขาอีกเลย“มันแย่ตรงไหน เพราะถึงฉันไม่วางแผนอะไรเลย เธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี บัวชมพู”อิศราตะโกนตามหลังผู้หญิงที่บังอาจเดินหนีตัวเองไปอย่างโมโห และก็ยกมือขึ้นทุบรถเข็นตรงหน้าอย่างระบายอารมณ์“โ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. หล่อนบิดแขนอีกครั้ง และคราวนี้ก็ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แขนถึงหลุดจากอุ้งมือแข็งแรงราวกับคีมเหล็กของอิศราได้ “ขอตัวค่ะ” หล่อนหมุนตัวเดินตรงไปยังห้องครัว โดยไม่สนใจว่าอิศราจะรู้สึกยังไง น้ำตาไหลรินอาบแก้ม หัวใจเจ็บปวดเหลือเกินกับภาพที่เห็น หล่อนรักอิศรา... และยิ่งรักมากเมื่อได้ตกเป็นผู้หญิงของเขา แต่สำหรับเขาแล้ว หล่อนมันก็แค่นางบำเรอ ที่กำลังรอปลดระวางเท่านั้น หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ และไม่รู้ว่ายืนร้องไห้อยู่นานแค่ไหน แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หางตาเห็นอิศรายืนอยู่ที่ปากประตูห้องครัว มือเล็กรีบยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง และหันไปมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณเล็ก...” “แอบร้องไห้อยู่นี่เอง ถึงได้หายไปนานนัก” เขาเข้ามาหา พร้อมกับดึงประตูห้องครัวให้ปิดลงตามหลัง “คุณ... คุณเล็กจะทำอะไรคะ” “เธอรู้อยู่แล้วว่าฉันจะทำอะไร” “อ๊ะ... ปล่อยชมพูค่ะ” หล่อนดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะน้อยใจที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาที่นี่ “ยิ่งเ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19.“แล้วเมื่อไหร่... คุณเล็กถึงจะปล่อยชมพูไปล่ะคะ”เขาจ้องหน้าหล่อน ดวงตาของเขามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออกเลย“ฉันยังสนุกกับเซ็กซ์ของเธอ หรือพูดตรงๆ ก็คือ ฉันชอบเอาเธอมาก”บัวชมพูน้ำตาร่วง และก็สมเพชตัวเองเหลือเกิน“แต่ถึงฉันจะชอบเซ็กซ์ของเธอแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบเธอด้วย”“ค่ะ ชมพูเข้าใจค่ะ...”“เข้าใจก็ทำหน้าที่ของตัวเองสิ นอนกับฉัน ทำให้ฉันมีความสุข”เขากระซิบเสียงพร่าชิดดวงหน้านวล แต่เมื่อเห็นดวงตากลมโตมีหยาดน้ำตาคลอ อิศราก็ผละออกห่าง“ทางเดียวที่เธอจะไปจากฉันได้เร็วๆ ก็คือ หาเงินมาคืนฉัน แล้วฉันจะให้อิสรภาพคืนกับเธอ”บัวชมพูไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากนอนร้องไห้เงียบๆ“ฉันจะไปรอที่คอนโด แล้วตามมาล่ะ”“เอ่อ... วันนี้ไม่ใช่วันจันทร์ หรือว่าวันศุกร์นะคะคุณเล็ก”เขาที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างเตียงจ้องมองหน้าหล่อน“ปกติฉันก็เอาเธอแทบทุกคืน นี่ยังจะมาถามหาวันจันทร์วันศุกร์อีกหรือ”“เอ่อ...”“เลือกเอาว่าจะให้ฉันเอาเธอที่นี่ หรือว่าที่คอนโดของฉัน”หล่อนลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นป้ายน้ำตาอย่างเจ็บช้ำ แต่คนใจร้ายก็ยังเอามีดแหลมจ้วงแทงหัวใจไม่หยุด“แต่ถ้าเธอเลือกที่นี่ ก็เสี่ยงว
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18. เขายังคงจ้องมองดวงหน้านวล ดวงตากลมโตจ้องมองมา และก็มันก็ทำให้เขาเห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาของเจ้าหล่อน เขาสะท้านไปทั้งร่าง เหมือนกับถูกลมพายุพัดเข้าใส่จนเซล้ม เมื่อกี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเมื่อคืนเลยที่เขาก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้... อิศราปล่อยขาเรียวงามให้วางลงกับพื้น และถอนถอยเอ็นใหญ่ออกมาเขาเห็นร่างเล็กของบัวชมพูเซเล็กน้อย แต่หล่อนก็ใช้ผนังด้านหลังทรงตัวเอาไว้ เขาถอยออกห่าง รูดซิปกางเกงและเดินไปหยุดใกล้โต๊ะทำงาน จากนั้นก็ยืนหันหลังให้กับเจ้าหล่อนพยายามที่จะเย็นชาหมางเมินใส่... “หยิบเสื้อผ้า แล้วเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำซะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบัวชมพู นอกจากเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ก่อนจะจางหายไป เขาหันไปมองที่ห้องน้ำก็พบว่าหล่อนหายเข้าไปในนั้นแล้ว “เมื่อไหร่มึงจะเลิกปากหมาวะไอ้เล็ก” อิศราถอนใจออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเกลียดชังตัวเอง ตั้งแต่วันที่หล่อนตกลงขายตัวให้กับอิศรา จนกระทั่งตอนนี้ เวลามันก
Maaari mong magustuhan
หวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย32.4K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.2K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C51.7K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.8K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol12.8K viewsเมียวัยแรกแย้ม Nc
สิรี&EVAVY3.6K viewsคุณคือแสงสว่างนำทางรัก
วนิลากลิ่นเลม่อน22322 viewsความทรงจำสีจาง
อิแย้ม124 views
