로그인공유
ตอนที่ 3.
최신 업데이트:
2025-04-21 22:53:01ตอนที่ 3.
“อืม... ข้าไม่เป็นไรหรอก เอ็งไปคุยกับคุณหมอเถอะ เผื่อคุณหมออาจจะหาสาเหตุที่พ่อเอ็งชักได้แล้ว”
“จ้ะแม่ งั้นฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวรีบมาจ้ะ”
หล่อนฝืนยิ้มให้มารดาอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินตรงเข้าไปสอบถามพยาบาล เพื่อขอพบคุณหมอเจ้าของไข้บิดา
ซึ่งไม่นานหล่อนก็ได้เข้าพบกับคุณหมอเจ้าของไข้ ซึ่งครั้งนี้ไม่ใช่คุณหมอท่านเดิม แต่เป็นคุณหมอคนใหม่ที่อายุค่อนข้างเยอะแล้ว
“สวัสดีค่ะคุณหมอ”
“หนูเป็นลูกสาวของคุณบัญชาใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะคุณหมอ”
หล่อนเห็นคุณหมอหันไปมองหน้าจอคอมพิวเตอร์เล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“พอดีหมอเพิ่งเข้ามาดูพ่อของหนูแทนคุณหมอพงเทพ และก็เจอว่าเส้นเลือดหนึ่งในสมองของคุณพ่อของหนูตีบอีกเส้น ก็เลยทำให้คนไข้มีอาการชักเกร็งถี่ขึ้นเรื่อยๆ”
บัวชมพูยิ้มออกมาทั้งน้ำตา เมื่อในที่สุดก็หาสาเหตุของอาการชักของบิดาพบสักที
“แล้วต้องรักษายังไงต่อไปคะคุณหมอ”
“ต้องผ่าตัดครับ”
“ผ่าตัด?”
“ใช่ครับ ถ้าผ่าเร็วก็จะยิ่งมีผลดีกับคนไข้มากเท่านั้น ถ้าหนูและครอบครัวพร้อมก็บอกหมอได้เลยนะ”
“หนูพร้อมค่ะ คุณหมอกำหนดวันผ่าตัดคุณพ่อได้เลยค่ะ”
หล่อนอยากให้พ่อหายจากอาการชักเกร็งนี่โดยเร็วที่สุด
คุณหมอหยิบปฎิทินขึ้นมากาง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“สักวันศุกร์ที่จะถึงนี้ หนูสะดวก”
วันนี้คือวันพุธ วันศุกร์ก็วันมะรืนนี้น่ะสิ
“สะดวกค่ะ เอ่อ... แล้วค่าผ่าตัดประมาณเท่าไหร่คะคุณหมอ”
“เรื่องค่าใช้จ่าย หนูถามจากพยาบาลได้เลยครับ เอาเป็นว่าหนูตกลงให้คนไข้ผ่าตัดวันศุกร์ที่จะถึงนี้นะครับ”
“ค่ะ”
“โอเค งั้นก็ตามนี้ครับ”
“ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ”
หล่อนยกมือขึ้นไหว้คุณหมอสูงวัย ก่อนจะเดินใจลอยออกมา
หล่อนดีใจที่คุณหมอสามารถหาสาเหตุของอาการบิดาได้แล้ว แต่สิ่งที่ต้องคิดหนักก็คือ ค่ารักษาพยาบาลที่หล่อนต้องหามาจ่าย
“เอ่อ... คุณหมอให้ชมพูมาสอบถามค่าใช้จ่ายในวันผ่าตัดของคนไข้ที่ชื่อบัญชา ชุมพลน่ะค่ะ” หล่อนเอ่ยขึ้นกับพยาบาล
“สักครู่นะคะ ญาติคนไข้เชิญนั่งรอที่เก้าอี้ด้านนู้นก่อนก็ได้ค่ะ”
“ค่ะ”
หล่อนเดินไปหย่อนกายลงนั่ง เฝ้ารออย่างใจจดจ่อกับสิ่งที่รอคอย
เงินเก็บที่หล่อนเคยฝากเอาไว้ในธนาคาร ตอนนี้ถูกถอนออกมาเกลี้ยงบัญชีแล้ว ตั้งแต่ครั้งแรกที่พ่อป่วย และหล่อนก็ไม่เคยออมเงินเก็บอีกเลย เพราะค่าใช้จ่ายในการรักษาบิดาสูงมาก
ขอให้ค่ารักษาพยาบาลไม่แพงนัก...
บัวชมพูกวาดตามองไปรอบๆ ตัว มองความโอ่อ่า ความหรูหราของโรงพยาบาลเอกชนที่ตนเองกำลังนั่งมองอยู่
น่าจะเฉียดแสนอย่างแน่นอน...
“นี่ค่ารักษาพยาบาลคร่าวๆ ค่ะ แต่อาจจะบวกลบอีกประมาณสิบเปอร์เซ็นต์นะคะ นั่นขึ้นอยู่กับว่าวันผ่าตัดคนไข้พร้อมแค่ไหน”
บัวชมพูยื่นมือสั่นๆ ออกไปรับกระดาษสีขาวขนาดเอสี่จากมือของพยาบาล หูของหล่อนอื้ออึง ตาพร่ามัว เมื่อเห็นตัวเลขค่าใช้จ่าย
“ห้าแสนแปดหมื่น...”
“ใช่ค่ะ ห้าแสนแปดหมื่น แต่ก็อย่างที่บอก อาจจะมีเพิ่มหรือลด นั่นต้องดูสถานการณ์วันผ่าตัดจริงอีกทีค่ะ”
หล่อนค่อยๆ ช้อนตามองพยาบาลที่ยิ้มหวานให้ตรงหน้า และเอ่ยขอบคุณด้วยเสียงที่แทบฟังไม่ได้ยิน
“ขะ... ขอบคุณค่ะ”
“ยินดีค่ะ งั้นพยาบาลขอตัวก่อนนะคะ”
“ค่ะ”
พยาบาลเดินจากไปแล้ว ในขณะที่หล่อนนั่งนิ่ง ในหัวสมองเต็มไปด้วยความมืดมน
หล่อนจะไปหาเงินจากที่ไหนล่ะ
หญิงสาวลุกขึ้นยืน เดินกลับไปหามารดา แต่ระหว่างทางก็พยายามปั้นหน้าให้ยิ้มแย้ม เพราะไม่ต้องการให้ท่านไม่สบายใจ
“เป็นไงบ้างนังชมพู”
“เอ่อ... คุณหมอรู้สาเหตุที่พ่อชักบ่อยๆ แล้วล่ะจ้ะแม่”
“จริงเหรอ”
รอยยิ้มนี้ของแม่มันจางหายไปตั้งแต่วันที่พ่อล้มป่วย
“จริงจ้ะ”
“แล้วหมอบอกว่าพ่อเอ็งเป็นอะไรล่ะนังชมพู”
“เอ่อ... หมอบอกว่าพ่อมีเส้นเลือดในสมองตีบอีกเส้นหนึ่งจ้ะ แล้วก็ต้องรีบผ่าตัดด่วน”
รอยยิ้มบนใบหน้าของมารดาจางหายไป และมันก็ทำให้บัวชมพูรู้สึกใจคอไม่ดีเลย
“แม่... ไม่ดีใจเหรอจ้ะ ตอนนี้เรารู้สาเหตุที่พ่อชักแล้วนะ”
แม่ไม่ยอมตอบคำถามของหล่อน แต่เลือกที่จะมองหน้าและถามหล่อนแทน
“รู้แล้วจะทำอะไรได้ ในเมื่อเราไม่มีเงินค่าผ่าตัดหรอก แค่ค่านอนห้องไอซียูนี่ ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาเงินที่ไหนมาจ่าย”
“แม่...”
บัวชมพูยื่นมือมาบีบมือของมารดาเอาไว้ พยายามซ่อนน้ำตาเอาไว้สุดกำลัง
“เรื่องเงินไม่ต้องกังวลนะ ชมพูหาได้ ไม่มีปัญหาเลย”
“เอ็งจะไปหาที่ไหน เงินเดือนเอ็งเดือนนี้ก็ต้องเอาไปจ่ายค่าดอกที่เราไปกู้มารักษาพ่อเอ็งเมื่อเดือนก่อน”
“แม่... ชมพูหาได้จริงๆ เชื่อชมพูนะ พ่อสามารถผ่าตัดได้”
หล่อนพยายามยิ้ม แม้ว่าน้ำตาจะไหลรินออกมาอาบสองแก้มก็ตาม
แม่มองหน้าหล่อน มองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
“เอ็งห้ามขายตัวเด็ดขาดนะนังชมพู ถ้าพ่อเอ็งจะตายก็ต้องยอมให้ตาย แต่เอ็งห้ามทำเรื่องไร้ศักดิ์ศรีแบบนั้นเด็ดขาด”
“ไม่จ้ะ ชมพูจะไม่ขายตัว แม่เชื่อใจชมพูนะ พวกเราจะต้องกลับมาอยู่พร้อมกันสามคนพ่อแม่ลูกเหมือนเดิม”
“แล้วเอ็งจะไปหาเงินมาจากไหน ค่าผ่าตัดที่นี่มันแพงมากนะ อย่างต่ำๆ ก็ต้องแสนสองแสนนั้นแหละ”
นี่ถ้ามารดารู้ว่าค่าผ่าตัดของบิดาเกือบหกแสน ท่านคงเครียดยิ่งกว่านี้แน่
최신 챕터
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 23. ตอนอวสาน
ตอนที่ 23. ตอนอวสาน บัวชมพูรีบลงจากรถแท็กซี่ด้วยความรีบร้อน หลังจากได้รับโทรศัพท์จากมารดา ว่าบิดาชักเกร็งอีกแล้ว หล่อนวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นไปบนบ้าน มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่พ่อนอนพักฟื้นอยู่ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะไม่มีพ่อ หรือว่าแม่พาพ่อไปโรงพยาบาลแล้วนะ...? หญิงสาวรีบวิ่งออกมาจากห้องของพ่อ และกำลังจะวิ่งลงบันได แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเกือบชนเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตา “คุณเล็ก...!” “เธอกล้าดียังไงหนีฉันไป” เขากระชากหล่อนเข้าไปกอดรัด แม้หล่อนจะดิ้นรนยังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อย “ปล่อยค่ะ” “ไม่ ฉันจะลงโทษเธอให้เข็ดหลาบ คราวหน้าจะได้ไม่ทำอะไรโง่ๆ แบบนี้อีก” หล่อนจ้องหน้าเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ “คุณเล็กไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชมพูอีกแล้ว ปล่อยค่ะ ไม่อย่างนั้นชมพูจะร้องเรียกแม่” เขายิ้มบางๆ พร้อมกับฝังปลายจมูกกับแก้ม นวลอย่างเอาแต่ใจ “พวกท่านไม่อยู่หรอก” “คุณเล็กทำอะไรพวกท่านคะ บอกมานะว่าพ่อกับแม่ของชมพูอยู่ที่ไหน” “ไม่บอก” “คุณเล็ก.
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 22.
ตอนที่ 22.ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีที่แผ่ซ่านมาปะทะผิวกาย ทำให้หล่อนที่เผลอตัวหลับไปลืมตาขึ้น หล่อนลุกขึ้นนั่ง กวาดตามองไปรอบๆ ตัว ก็พบว่ายังอยู่ลำพังภายในห้องนี้ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังนาฬิกาแขวนผนัง เข็มนาฬิกาบอกให้รู้ว่าตอนนี้เวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้วหลายสิบนาทีเขาไม่มา...มือเล็กยกขึ้นกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ ก้อนเนื้อภายในอกกรีดร้องด้วยความเจ็บช้ำทรมานหรือว่านี่คือการบอกลาของเขา...หญิงสาวสะอื้นไห้ด้วยความปวดร้าว น้ำตารินไหลอาบสองพวงแก้มจบแล้วสินะ...แม้จะบอกตัวเองให้เข้มแข็งยังไง แต่บัวชมพูก็รู้ดีว่าไม่มีความเข้มแข็งหลงเหลืออยู่ในหัวใจของตัวเองเลย เขาทำได้สำเร็จ... เมื่อคืนเขาไม่ได้ไปที่คอนโด... อิศราก้าวออกจากลิฟต์ตัวใหญ่ มุ่งหน้าไปห้องทำงานของตัวเอง รู้สึกภาคภูมิใจไม่น้อยที่ตัวเองสามารถเอาชนะความต้องการบ้าคลั่งที่มีต่อบัวชมพูเอาไว้ได้ “ความรักอะไร ไม่เห็นน่ากลัวเลย... จิ๊บๆ” ไหล่กว้างของอิศราไหวเล็กน้อย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นโต๊ะทำงานของบัวชมพูว่างเปล่า “สงสัยอยู่ในครัว” ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมา เพราะในหัวกำ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 21.
ตอนที่ 21.“แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายนี่ เราก็แค่ทำงานด้วยกัน และฉันก็ได้นอนกับเธอสมใจ”น้ำตาของหล่อนร่วง จนต้องรีบป้ายทิ้ง ตอนนี้จุกไปทั้งอก“คุณเล็ก... แค่อยากนอนกับชมพูเหรอคะ...”“ใช่... ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะเจรจาซื้อขายกับเธอ แต่ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไร ฉันก็รู้เรื่องพ่อเธอเสียก่อน ซึ่งมันก็ทำให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการง่ายขึ้น”“คุณเล็ก... ใจร้าย...”“ฉันใจร้ายที่ไหน ฉันนอนกับเธอ จ่ายเงินเธอ แถมเธอก็ยังได้ทำงานเหมือนเดิม”หล่อนขยับตัวออกห่างจากคนใจร้าย น้ำตาไหลอาบแก้ม“ถ้าชมพูรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นแผนของคุณเล็ก ชมพูจะไปขายตัวให้คนอื่น”“ฉันไม่มีทางยอมหรอก เพราะฉันหมายตาเธอเอาไว้”เขาคว้าแขนของหล่อน และบีบแรงๆ อย่างโมโห“จำเอาไว้ ทุกอย่างมันผ่านมาแล้ว เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีก นอกจากนอนกับฉันจนกว่าฉันจะเบื่อ”หล่อนมองเขา มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองเขาอีกเลย“มันแย่ตรงไหน เพราะถึงฉันไม่วางแผนอะไรเลย เธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี บัวชมพู”อิศราตะโกนตามหลังผู้หญิงที่บังอาจเดินหนีตัวเองไปอย่างโมโห และก็ยกมือขึ้นทุบรถเข็นตรงหน้าอย่างระบายอารมณ์“โ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. หล่อนบิดแขนอีกครั้ง และคราวนี้ก็ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน แขนถึงหลุดจากอุ้งมือแข็งแรงราวกับคีมเหล็กของอิศราได้ “ขอตัวค่ะ” หล่อนหมุนตัวเดินตรงไปยังห้องครัว โดยไม่สนใจว่าอิศราจะรู้สึกยังไง น้ำตาไหลรินอาบแก้ม หัวใจเจ็บปวดเหลือเกินกับภาพที่เห็น หล่อนรักอิศรา... และยิ่งรักมากเมื่อได้ตกเป็นผู้หญิงของเขา แต่สำหรับเขาแล้ว หล่อนมันก็แค่นางบำเรอ ที่กำลังรอปลดระวางเท่านั้น หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ และไม่รู้ว่ายืนร้องไห้อยู่นานแค่ไหน แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หางตาเห็นอิศรายืนอยู่ที่ปากประตูห้องครัว มือเล็กรีบยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง และหันไปมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง “คุณเล็ก...” “แอบร้องไห้อยู่นี่เอง ถึงได้หายไปนานนัก” เขาเข้ามาหา พร้อมกับดึงประตูห้องครัวให้ปิดลงตามหลัง “คุณ... คุณเล็กจะทำอะไรคะ” “เธอรู้อยู่แล้วว่าฉันจะทำอะไร” “อ๊ะ... ปล่อยชมพูค่ะ” หล่อนดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะน้อยใจที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นมาที่นี่ “ยิ่งเ
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19.“แล้วเมื่อไหร่... คุณเล็กถึงจะปล่อยชมพูไปล่ะคะ”เขาจ้องหน้าหล่อน ดวงตาของเขามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออกเลย“ฉันยังสนุกกับเซ็กซ์ของเธอ หรือพูดตรงๆ ก็คือ ฉันชอบเอาเธอมาก”บัวชมพูน้ำตาร่วง และก็สมเพชตัวเองเหลือเกิน“แต่ถึงฉันจะชอบเซ็กซ์ของเธอแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบเธอด้วย”“ค่ะ ชมพูเข้าใจค่ะ...”“เข้าใจก็ทำหน้าที่ของตัวเองสิ นอนกับฉัน ทำให้ฉันมีความสุข”เขากระซิบเสียงพร่าชิดดวงหน้านวล แต่เมื่อเห็นดวงตากลมโตมีหยาดน้ำตาคลอ อิศราก็ผละออกห่าง“ทางเดียวที่เธอจะไปจากฉันได้เร็วๆ ก็คือ หาเงินมาคืนฉัน แล้วฉันจะให้อิสรภาพคืนกับเธอ”บัวชมพูไม่ได้พูดอะไรออกมา นอกจากนอนร้องไห้เงียบๆ“ฉันจะไปรอที่คอนโด แล้วตามมาล่ะ”“เอ่อ... วันนี้ไม่ใช่วันจันทร์ หรือว่าวันศุกร์นะคะคุณเล็ก”เขาที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างเตียงจ้องมองหน้าหล่อน“ปกติฉันก็เอาเธอแทบทุกคืน นี่ยังจะมาถามหาวันจันทร์วันศุกร์อีกหรือ”“เอ่อ...”“เลือกเอาว่าจะให้ฉันเอาเธอที่นี่ หรือว่าที่คอนโดของฉัน”หล่อนลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นป้ายน้ำตาอย่างเจ็บช้ำ แต่คนใจร้ายก็ยังเอามีดแหลมจ้วงแทงหัวใจไม่หยุด“แต่ถ้าเธอเลือกที่นี่ ก็เสี่ยงว
เมียลับของท่านประธาน ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18. เขายังคงจ้องมองดวงหน้านวล ดวงตากลมโตจ้องมองมา และก็มันก็ทำให้เขาเห็นแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาของเจ้าหล่อน เขาสะท้านไปทั้งร่าง เหมือนกับถูกลมพายุพัดเข้าใส่จนเซล้ม เมื่อกี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งก็ไม่ต่างจากเมื่อคืนเลยที่เขาก็ประสบปัญหานี้เช่นกัน มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้... อิศราปล่อยขาเรียวงามให้วางลงกับพื้น และถอนถอยเอ็นใหญ่ออกมาเขาเห็นร่างเล็กของบัวชมพูเซเล็กน้อย แต่หล่อนก็ใช้ผนังด้านหลังทรงตัวเอาไว้ เขาถอยออกห่าง รูดซิปกางเกงและเดินไปหยุดใกล้โต๊ะทำงาน จากนั้นก็ยืนหันหลังให้กับเจ้าหล่อนพยายามที่จะเย็นชาหมางเมินใส่... “หยิบเสื้อผ้า แล้วเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำซะ” ไม่มีเสียงตอบรับจากบัวชมพู นอกจากเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ก่อนจะจางหายไป เขาหันไปมองที่ห้องน้ำก็พบว่าหล่อนหายเข้าไปในนั้นแล้ว “เมื่อไหร่มึงจะเลิกปากหมาวะไอ้เล็ก” อิศราถอนใจออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเกลียดชังตัวเอง ตั้งแต่วันที่หล่อนตกลงขายตัวให้กับอิศรา จนกระทั่งตอนนี้ เวลามันก
