Share

Chapter56

last update Huling Na-update: 2025-09-23 00:44:40

Chapter56

“เธอถามอะไรแบบนี้ล่ะ ดูสิแพรเขินใหญ่เชียว” เถ้าแก่สันต์เหมือนจะปรามภรรยา “ว่าแต่กวนหนักมากเลยเหรอหนูแพร”

“เถ้าแก่ถามแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันถามได้คนเดียว” ปานวาดตีแขนสามีเบาๆ “ไปลูกไป แม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้วรู้ว่าลงมาต้องหิว ไปนั่งรอแม่นะ แม่อุ่นให้”

“ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูไปอุ่นเองได้ค่ะ”

“ไม่ได้ๆ ไปเลย ไปนั่งรอแม่ แม่จัดการให้แปปเดียว”

ปานวาดไม่ได้แค่เอาใจลูกสะใภ้ ทว่านางรักและเอ็นดูกัญญาภรณ์มาก พอรู้จากลูกชายว่า กัญญาภรณ์ไม่สบายเวียนศีรษะ นางจึงปล่อยให้ลูกสะใภ้นอนพักผ่อนไม่ปลุกกวนใจ แล้วจัดเตรียมอาหารไว้ให้กินหลายอย่าง รวมทั้งผลไม้และของหวาน คนกินจะได้มีเรี่ยวแรง

“ไปรอที่ห้องกินข้าวเถอะลูก แม่ทำกับข้าวไว้ให้หลายอย่างเลย” เถ้าแก่สันต์พูดอีกคน

“ค่ะพ่อ แม่” กัญญาภรณ์รู้ว่าคงค้านไม่ได้ เธอยิ้มให้สองสามีภรรยาก่อนเดินไปรอที่ห้องกินข้าว ที่ตอนนี้เปิดแอร์ไว้เย็นฉ่ำ ไม่นานนักอาหารสามอย่างพร้อมผลไม้และของหวานก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะ กัญญา-ภรณ์จัดการอาหารมื้อแรกของวันด้วยความหิวโซ เมื่ออิ่มท้องเธอจึงเดินออกมานั่งในห้องรับแขก

“พ่อแม่คะ หนูขอไปหาพ่อกับแม่นะคะ ค
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • เมียลับนายหัว   Chapter60

    Chapter60พรรณนารามีความอิจฉากัญญาภรณ์ไม่น้อยที่ได้รับความรักและความเอ็นดูจากเถ้าแก่สันต์ ต่างกับตนที่ได้รับความเกลียดชังและไม่ยอมรับในฐานะลูกสะใภ้ แล้วยังถูกกีดกันจนต้องระเห็จไปอยู่เมืองนอก ไม่ใช่ว่าเธออยากไป แต่เพราะความจำเป็นมันบังคับ ทว่าเธอกลับมาแล้ว เธอกลับมาพร้อมกับความแข็งแรงทั้งหัวใจและฐานะ ที่จะไม่ยอมอยู่ในอาณัติของเถ้าแก่สันต์เช่นอดีต ตำแหน่งลูกสะใภ้ของเถ้าแก่สันต์คือเธอคนเดียวเท่านั้น “จะคิดยังไง ก็คงอยากให้สิงห์ลืมปริมน่ะสิ ตั้งแต่ปริมไปเมืองนอก ไอ้สิงห์ก็ไม่มีใครเลย เท่าที่รู้มันก็ซื้อกินเหมือนผู้ชายทั่วไป ไม่คิดมีใครอีก พ่อมันก็คงรู้ว่า ไอ้สิงห์คงไม่มีเมียก็เลยชิงหาเมียให้ไง แต่ทำไมถึงเลือกแพรก็ไม่รู้ แพรเป็นลูกชาวสวนธรรมดาไม่ได้ร่ำรวยอะไร หน้าตาสวยจริงแต่ก็ไม่ได้สวยจัดจนต้องเหลียวมอง สวยสู้ปริมของพี่ก็ไม่ได้ จะว่าไปเถ้าแก่สันต์ก็ตาถั่ว ตาไม่ถึง ปริมเหมาะสมกับไอ้สิงห์ทุกอย่างดันไม่ชอบ ไปชอบผู้หญิงห้าวๆ ไม่มีความเป็นผู้หญิง เสียดายพี่ลบรูปแพรไปแล้ว ไม่งั้นจะเอาให้ปริมดู”สักรินทร์พูดยืดยาวราวกับระบายความรู้สึกในใจ เขาจำคราบน้ำตาและเสียงร้องไห้ของพรรณนาราได้ดี ต

  • เมียลับนายหัว   Chapter59

    Chapter59สาวใช้ในบ้านเถ้าแก่สันต์พากันแปลกใจกับภาพที่เห็นสิงหนาทที่ออกจากบ้านไปตั้งแต่กินมื้อเช้าเสร็จ พวกเธอเข้าใจว่าไปทำงานดังเช่นทุกวัน แต่ไม่ใช่อย่างนั้น สิงหนาทกลับมาบ้านในเวลาเก้าโมงสี่สิบนาที พร้อมอาหารสดและแห้งหลายอย่าง รวมทั้งผัดสดอีกห้าหกถุง สิงหนาทวางทั้งหมดลงบนโต๊ะเตรียมอาหาร ส้มฉุนกับส้มโอสองพี่น้องมองของที่เจ้านายซื้อมาแล้วสะดุดกับถุงปลาร้าที่วางอยู่ใกล้กับผักสด “นายหัวจะทำอะไรคะ” ส้มฉุนถาม “ฉันจะทำกับข้าวให้คุณแพรกิน”สองพี่น้องมองหน้ากันด้วยสายตาประหลาดใจ ทั้งสองรู้ว่า สิงหนาทเป็นผู้ชายที่ทำกับข้าวเป็นและทำเก่ง แต่ไม่เคยเห็นช่วงเวลาแบบนี้บ่อยนัก ตั้งแต่มาทำงานที่นี่สี่ห้าปี เห็นเพียงสองสามครั้งเท่านั้น ซึ่งล่าสุดก็เมื่อหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมา ก่อนหันไปมองสิงหนาทอย่างพร้อมเพรียง “ทำอะไรคะ เมนูปลาร้าหรือคะ” ส้มโอเป็นคนถาม “ใช่ คุณแพรบ่นอยากกินปลาร้า ฉันเลยกะว่าจะทำปล้าร้าสับผัดให้คุณแพรกิน” เขาตอบขณะนำผักสดใส่ตะกร้าเพื่อนำไปล้าง “ให้หนูสองคนช่วยไหมคะ” ส้มฉุนขันอาสา “ไม่ต้องหรอก เธอสองคนมีงานบ้านต้องทำก็ไปทำเถอะ ฉ

  • เมียลับนายหัว   Chapter58

    Chapter58ความสนิทสนมของสองครอบครัวทำให้สายหยุดรู้เรื่องนี้ “ว่าแต่ทำไมนึกอยากกินขึ้นมาล่ะ เมื่อก่อนไม่ค่อยชอบนี่” สายหยุดแปลกใจ กัญญาภรณ์กินง่ายอยู่ง่ายจริง แต่อาหารบางอย่างลูกคนนี้ก็เลี่ยง อย่างเช่นปลาร้าเป็นต้น แต่นี่อะไร กินเอากินเอา กินแบบหน้าไม่เงยด้วย กินราวกับว่าปลาร้าคืออาหารจานโปรด แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร คิดแค่ว่ากัญญาภรณ์อยากกินเท่านั้น “ไม่รู้สิแม่ มันอยากกินขึ้นมาน่ะ” ก็คนอยากกิน คงไม่มีเหตุผลอื่น “หนูล้างจานเสร็จ หนูกลับเลยนะแม่” “ไม่ต้องล้างหรอก จะกลับก็กลับเลย เดี๋ยวให้ยูล้างเอง” “ใช่พี่ กลับไปได้เลย จานแค่นี้สบายมาก” ชุติมาไม่ขัดข้อง “รีบกลับนะ ขับรถกลับมืดๆ มันอันตราย” คนเป็นพ่อบอก “เหมือนฝนจะตกด้วย รีบกลับเถอะ” “จ้ะพ่อ หนูกลับก่อนนะ หวัดดีจ้ะพ่อ แม่”กัญญาภรณ์ยกมือไหว้บิดามารดา ก่อนโบกมือให้ชุติมา จากนั้นก็เดินไปหยิบกระเป๋ากับพวงกุญแจรถ แล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถยนต์ของตน 22.30 น.สิงหนาทเปิดประตูห้องนอนอย่างเบามือ เพราะเกรงว่าจะรบกวนการนอนของคนที่อยู่ในห้อง แต่พอเปิดประตูเขาก็ได้ยินเสียงพูดคุย เขาย

  • เมียลับนายหัว   Chapter57

    Chapter57 ตอนนี้เถ้าแก่สันต์เปรียบเสมือนต้นน้ำ พจน์กับสายหยุดคือปลายน้ำ ส่วนกัญญาภรณ์คือสายน้ำ ส่วนเส้นทางที่น้ำไหลคือคูคลองที่เถ้าแก่สันต์ขุดไว้ สายน้ำเช่นเธอจึงต้องไหลไปตามเส้นทางที่เถ้าแก่สันต์กำหนด ไปให้ถึงปลายน้ำเพื่อบิดามารดาจะได้ใช้น้ำหล่อเลี้ยงครอบครัว เพราะหากเถ้าแก่สันต์ปิดกั้นน้ำ ครอบครัวเธอก็จะไม่เหลืออะไรเลย แม้ว่าจะไม่สุขบ้างทุกข์บ้างที่อยู่กับสิงหนาท เธอก็ต้องทนจนกว่าจะมีสายน้ำเป็นของตัวเอง “เฮ้อ...เบื่อ” กัญญาภรณ์บ่นออกมาตามความรู้สึก “เบื่ออะไรพี่แพร” คนถามเดินมานั่งข้างๆ หยิบมะม่วงแช่อิ่มใส่ปาก “ว่าไงพี่ เบื่ออะไร” “ไม่รู้สิ อยู่ๆ มันก็เบื่อขึ้นมา” กัญญาภรณ์ตอบชุติมา “จริงพี่ ฉันก็เคยเป็น” ชุติมาเข้าใจความรู้สึกญาติผู้พี่ “มาบ้านได้เพราะนายหัวสิงห์ไปกับเพื่อนเหรอ” “ไม่ใช่ เมื่อเช้าพี่เวียนหัวลุกไม่ขึ้นเลยไม่ได้ดูที่ที่กระบี่กับคุณสิงห์น่ะ” สีหน้าคนตอบดูเซ็งๆ “แต่ก็ดีที่ไม่ไป หลายวันมานี้พี่รู้สึกว่า คุณสิงห์ไม่อยากให้พี่ไปไหนมาไหนด้วย เขาคงอึดอัดน่ะที่ต้องหนีบพี่ไปทุกที่ เป็นพี่ก็คงอึดอัดเหมือนกัน แต่ถ้าเขาไ

  • เมียลับนายหัว   Chapter56

    Chapter56 “เธอถามอะไรแบบนี้ล่ะ ดูสิแพรเขินใหญ่เชียว” เถ้าแก่สันต์เหมือนจะปรามภรรยา “ว่าแต่กวนหนักมากเลยเหรอหนูแพร” “เถ้าแก่ถามแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันถามได้คนเดียว” ปานวาดตีแขนสามีเบาๆ “ไปลูกไป แม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้วรู้ว่าลงมาต้องหิว ไปนั่งรอแม่นะ แม่อุ่นให้” “ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูไปอุ่นเองได้ค่ะ” “ไม่ได้ๆ ไปเลย ไปนั่งรอแม่ แม่จัดการให้แปปเดียว”ปานวาดไม่ได้แค่เอาใจลูกสะใภ้ ทว่านางรักและเอ็นดูกัญญาภรณ์มาก พอรู้จากลูกชายว่า กัญญาภรณ์ไม่สบายเวียนศีรษะ นางจึงปล่อยให้ลูกสะใภ้นอนพักผ่อนไม่ปลุกกวนใจ แล้วจัดเตรียมอาหารไว้ให้กินหลายอย่าง รวมทั้งผลไม้และของหวาน คนกินจะได้มีเรี่ยวแรง“ไปรอที่ห้องกินข้าวเถอะลูก แม่ทำกับข้าวไว้ให้หลายอย่างเลย” เถ้าแก่สันต์พูดอีกคน“ค่ะพ่อ แม่” กัญญาภรณ์รู้ว่าคงค้านไม่ได้ เธอยิ้มให้สองสามีภรรยาก่อนเดินไปรอที่ห้องกินข้าว ที่ตอนนี้เปิดแอร์ไว้เย็นฉ่ำ ไม่นานนักอาหารสามอย่างพร้อมผลไม้และของหวานก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะ กัญญา-ภรณ์จัดการอาหารมื้อแรกของวันด้วยความหิวโซ เมื่ออิ่มท้องเธอจึงเดินออกมานั่งในห้องรับแขก“พ่อแม่คะ หนูขอไปหาพ่อกับแม่นะคะ ค

  • เมียลับนายหัว   Chapter55

    Chapter55 โรงแรมที่พรรณนาราพักจะเรียกอีกอย่างว่ารีสอร์ตก็ได้ เพราะแบ่งเป็นอาคารตึกสี่ชั้นจำนวนเจ็ดสิบห้าห้อง บ้านเป็นหลังหรือวิลล่าริมชายทะเลอีกสิบหลัง ด้านหน้าวิลล่าหันไปทางทะเล ด้านหลังมีระเบียงเล็กๆ ติดกับสวนที่มีต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์ มานั่งพักผ่อนมองดูต้นไม้ใบหญ้าไปจิบชากาแฟไปด้วยก็เพลินไปอีกแบบ “ปริมเป็นไงบ้าง ไปหาหมอไหม พี่พาไป” สิงหนาทมาถึงก็ถามไถ่อาการพรรณนาราด้วยความเป็นห่วง คนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงช้อนตามองอดีตสามีที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไม่กี่เดือน เธอส่งสายตาหวานตามที่เขามักพูดเสมอว่า นัยนต์ตาเธอมีเสน่ห์ ยิ่งมองยิ่งหลงใหล“ปริมท้องเสียค่ะ ตั้งแต่ตอนตีสี่แล้ว เข้าห้องน้ำจนเพลีย ไม่อยากลุกไปไหนเลย แถมตอนนี้ปวดหัวด้วย ตัวก็รุมๆ สงสัยจะเป็นไข้” พรรณนาราบอกอาการให้เขาฟัง ใบหน้ามีความอิดโรยให้เห็น สิงหนาทเห็นแล้วสงสารจับใจ “ปริมลุกไม่ไหวเลยไม่ไปดำน้ำกับเพื่อน ขอนอนพักอยู่ที่ห้อง จะโทรบอกให้ตุ่นพาไปหาหมอ แต่ตุ่นไปนครกว่าจะกลับก็อีกสองสามวัน จะโทรหาคนอื่นแต่ก็ไม่มีใครอยู่แถวนี้ พอดีนึกขึ้นได้ว่า พี่สิงห์บอกว่าจะมากระบี่สองสามวันก็เลยโทรหาพี่สิงห์ค่ะ แต่ก็ไม่คิดว่าพ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status