LOGINShare
EP.7
Last Updated:
2025-03-27 16:40:38EP.7
หลังจากเลิกเรียนวิชาสุดท้ายตอนบ่ายสามพวกเราปีหนึ่งบางส่วนก็นั่งรออยู่ใต้ตึกเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง บางส่วนก็กลับหอพักกันแต่ฉันผู้ที่คอนโดอยู่ไกลนั้นต้องนั่งรออยู่ที่นี่
โชคดีที่ปาล์มมี่อยู่เป็นเพื่อนพร้อมกับเพื่อนสาวสองอีกคนที่ชื่อทิวลิป เมื่อก่อนก็ชื่อไอ้ทิวเฉยๆแต่ให้เรียกทิวลิปเพื่ออรรถรสเหมือนกับปาล์มมี่ที่จริงแล้วมันชื่อไอ้ปาล์ม นี่เป็นเรื่องเล่าจากปากเพื่อสาวทั้งสองของฉันเอง
"แม่นางสตอเบอรี่" ปาล์มมี่ที่หันไปเจอเข้ากับเพลงที่เดินผ่านมาพอดีก็พูดขึ้นมาแต่ยัยนั่นไม่ได้ยินหรอกเพราะอยู่ไกลกันพอสมควร
"อือ แกก็คิดเหมือนฉันเหรอบีหนึ่ง" ทิวลิปหันไปมองเพลงอีกคนแล้วเบะปากคว่ำ "วันก่อนฉันไปร้านเครื่องสำอาง เจอนางเข้าพอดีนางพูดลอย ๆเหมือนดูถูกว่าฉันไม่มีปัญญาซื้อ นังนี่มันคิดว่าตัวเองเป็นใคร"
"แต่แปลกนะผู้ชายชอบคนแบบนี้ เพราะรุ่นพี่พากันแซวมัน แหม เพื่อนฉันสวยกว่าอีกอย่าให้ดัน" ปาล์มมี่หันมาอวยยศฉันที่นั่งพิจารณาเรื่องของเพลงอยู่
พี่ฮ่องเต้คงจะชอบยัยเพลงนี่แบบไม่ต้องสงสัยหรืออาจจะมีอะไรมากกว่านั้นที่ฉันยังไม่รู้
"เรามาปั้นยัยใบชาเถอะ เอาให้แม่นั่นตกรอบไปเลยค่ะ"
"จัดไปค่ะกระเทย"
แปะ!
แล้วเพื่อนสาวสองของฉันมันก็แปะมือกันพร้อมกับใช้นิ้วมือปัดผมสั้นแค่สองนิ้วของตัวเองตวัดขาขึ้นมาไขว่ห้างพร้อมกันเหมือนซ้อมมาอีกต่างหาก
"พวกแกจะทำอะไรฉัน" เริ่มกลัวแล้วนะดูจากสีหน้าพวกมันแล้วเหมือนอยากจับฉันไปศัลยกรรมทั้งตัว เพื่อให้เอาชนะยัยเพลงนั่นน่ะ
"ก็จับแกมาเป็นนางเอกไง ดูทรงผมแกดิมัดทำไมแบบนี้เหมือนอีป้าข้างบ้านฉันเลย คิ้วน่ะเขียนมั่ง หน้าแกใสอยู่แล้วแต่ก็ต้องทาแป้งบ้าง ปากด้วยไม่รู้เคยแตะลิปสติกบ้างไหม!" แล้วยังปาล์มมีมันมาด่าฉันทำไมกันเนี่ย
"ฉันทาลิปมันมาแล้วเถอะ"
"ไม่ได้!" ทิวลิปตวาดใส่ฉันบ้าง เลื่อนมือมาบีบคางฉันเชยขึ้นอย่างกับพวกตัวร้ายในละคร "แกน่ารักกว่ามันอีก นิสัยก็ดีกว่าถ้าแกเปลี่ยนตัวเองอีกนิดหน่อยก็คงชนะเลิศ"
แล้วฉันต้องเอาชนะยัยนั่นให้ได้เหรอ เฮียเต้จะหันมาสนใจฉันด้วยไหม เอาเป็นว่ามันคือเหตุผลที่ดีพอสมควรในตอนนี้
"แล้วจะให้ฉันทำอะไร"
"ไม่ต้องทำอะไร ฉันจะจัดการเอง" เพื่อนสองคนยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วหยิบมือถือมาหารูปทรงผมอะไรของพวกมันไป คงไม่ได้หามาให้ฉันหรอกนะ กลัวจริงๆ
หลังจากเลิกรับน้องเสร็จแล้วปาล์มมี่ก็ขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งฉันที่คอนโดและอาสาจะมารับฉันไปเรียนทุกวันอีกด้วยถ้าชีวิตตอนนี้เป็นนิยายสักเล่มคงคิดว่ามันปลอมตัวเป็นกระเทยมาจีบฉันอยู่
ก็ดีเหมือนกันไม่อยากจะไปยุ่งกับเฮียเต้เดี๋ยวก็มาโวยวายอีก
แกร๊ก!
พอเปิดห้องเข้ามาก็พบว่าเฮียกลับมาแล้วแถมยังนอนดูโทรทัศน์อยู่ตรงโซฟาอย่างสบายใจอีกต่างหาก
"เฮียก็ว่าง ทำไมไม่ไปรับชาล่ะ"
"..." เขาไม่ตอบทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดเลยสักนิดเดียว หยิบมือถือขึ้นมากดอะไรยุกยิก
หรือว่ากำลังคุยกับยัยเพลงกันนะ
"ชามีเพื่อนแล้วนะ ไม่ง้อเฮียก็ได้" ฉันเดินไปหย่อนตัวนั่งลงตรงโซฟาเดี่ยวอีกตัวที่อยู่ปลายเท้าของเขา
"ก็ดี"
"ชื่อเพลง น่ารักมาก" รองพื้นหนาสามมิลลิเมตรด้วยอันนี้ยัยปาล์มมี่มันบอก
พอพูดชื่อนี้ออกไปเฮียเต้ก็หยุดทุกการกระทำทันทีก่อนจะปรายตามามองฉันที่นั่งยิ้มหวานอยู่ แล้วกลับไปเล่นมือถือต่อเหมือนไม่ใส่ใจ
"มาบอกทำไม"
"ก็อยากเล่าให้ฟัง สามีทั้งคนจะไม่เล่าเรื่องตัวเองให้ฟังได้ไง" ฉันพูดยียวนแล้วหยัดตัวลุกขึ้น "เดี๋ยวทำสปาเก็ตตี้คาโบนาราของโปรดเฮียให้ทานนะ"
"..." เฮียเต้ไม่ได้ตอบและฉันเองก็ไม่ได้หาเรื่องต่อเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆแล้วออกมาทำกับข้าว ทำตัวเป็นศรีภรรยาที่น่ารักของเฮียสักหน่อยเผื่อสามีจะหันมารักบ้าง
หลังจากฉันทำกับข้าวเสร็จก็จัดใส่จานไว้ให้เฮียแล้วตัวเองก็ไปอาบน้ำ มาทำงานที่อาจารย์สั่งและให้ส่งภายในสองวันนี้
พอออกมาดูก็เห็นเฮียนั่งทานกับข้าวที่ฉันทำให้อยู่คนเดียวเงียบๆ แต่พอเห็นฉันเฮียเต้ก็แกล้งกลืนไม่ลงซะงั้น อะไรของเฮีย วางมาดเหรอ
"ไม่อร่อยเหรอเฮีย"
"ไม่"
"ออ แต่หมดจานเลยนะ" ว่าแล้วฉันก็ฉีกยิ้มให้ก่อนจะเดินไปล้างกระทะล้างจานที่ตัวเองทำกับข้าวทิ้งไว้
"แล้วเธอไม่กิน?"
"ไม่ละชาไม่หิว กลัวอ้วน" เห็นอย่างนี้ฉันก็รักษาหุ่นนะ ถึงจะไม่รักสวยรักงามเหมือนชาวบ้านเขาแต่หุ่นฉันต้องดูดีเสมอ
"เดี๋ยวก็ได้เป็นลมตาย"
"ถ้าเป็นลมเดี๋ยวผัวก็พาไปโรงพยาบาลแหละ"
"ปล่อยให้ตายไปเลยดีกว่า ขี้เกียจตอบคำถามหมอ" เฮียก็ไม่ได้กวนประสาทไปน้อยกว่าฉันหรอก
"ถ้าชาตายไป เฮียมีเมียใหม่ได้เลยนะ"
"..." เฮียเต้เงยหน้าขึ้นมามองฉันไม่รู้ว่าจะสื่อความหมายอะไรแล้วสุดท้ายก็หลุบตาต่ำลงไปมองจานของตัวเองอีกครั้ง "จะบอกว่าถ้าไม่ตายเธอก็ไม่ยอมปล่อยฉันว่างั้น"
"ไม่รู้สิ เดี๋ยววันไหนชาเบื่อเฮียแล้วจะมาบอกอีกทีนะ" ฉันรู้ว่าเขาอยากจะกดดันให้ฉันขอหย่านั่นแหละ เพราะที่เขายอมแต่งด้วยเพราะคิดว่าตัวเองต้องรับผิดชอบ
เอาจริงๆถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันอาจจะไม่ทำแบบนี้ เพราะมันเหมือนเป็นการทรมานเขา และฉันเองก็ทรมานไปด้วย
"เมื่อไหร่เธอจะโตเป็นผู้ใหญ่สักที" พูดจบร่างสูงก็หยัดตัวลุกขึ้นเก็บจานของตัวเองไปล้างแล้วทำเหมือนฉันเป็นอากาศธาตุเหมือนเดิม
"เฮียจะไม่นอนในห้องด้วยกันเหรอ"
"ไม่" เขาตอบสั้นๆแล้วขยับตัวไปนอนห่มผ้าสบายใจ "จะไปไหนก็ไป อย่ามากวนง่วงแล้ว"
"ไม่ได้จะกวนสักหน่อย" ว่าแล้วฉันก็เดินเข้ามานอนในห้อง ไม่อยากจะนอนเตียงนุ่มๆก็แล้วแต่ใครเขาสนกันล่ะ
ฉันนอนเล่นมือถือตัวเองเรื่อยเปื่อยคุยกับสองสาวเพื่อนรักไปด้วยเพราะพวกนั้นบอกว่าพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนตอนเที่ยงจะพาฉันไปแปลงโฉม
อะไรของพวกนี้กันเนี่ย ฉันเองก็ไม่เข้าใจ ต้องลงทุนขนาดนี้เลยเหรอ แล้วฉันไม่ดีตรงไหนแค่ไม่ชอบแต่งตัว ไม่แต่งหน้า ไม่ทำผมทรงใดๆนอกจากรวบเป็นหางม้าก็เท่านั้นเอง ฉันยึดหลักความเป็นธรรมชาติ จะได้ไม่เสียเวลาชีวิตให้มาก
แต่จะว่าไปแล้ว ที่เฮียไม่ยอมชอบฉันเพราะแบบนี้หรือเปล่านะ ยัยเพลงนั้นตรงกันข้ามกับฉันทุกอย่าง ทั้งทรงผมที่ดัดลอนทำสี การแต่งตัวกระโปรงสั้นพลิ้วจนเห็นขาอ่อนแล้วยังแต่งหน้าจัดมาเรียนอีก คำพูดคำจาก็เพราะเสนาะหู สรุปที่พูดมาทั้งหมดสิ่งที่ยัยนั่นทำอยู่ตรงกันข้ามกับฉันทุกอย่างเลย
งั้นไหน ๆก็ไหน ๆแล้วลองเปลี่ยนแปลงตัวเองดูหน่อยก็แล้วกัน
Latest chapter
เมียวิศวะ(เซตวิตวะ) EP.47 ตอนจบ
EP.47พอกลับมาถึงห้องเฮียก็ได้รับสายจากแม่ของยัยแตมทันที คงเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงถึงหูแล้วอย่างแน่นอน เฮียเต้วางโทรศัพท์มือถือเครื่องราคาแพงลงกับโต๊ะกินข้าวเลื่อนนิ้วเรียวไปเปิดลำโพงให้ดังจนฉันได้ยินด้วยอีกคน การกระทำของเฮียทำให้ฉันรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย เพราะเหมือนเขาตั้งใจจะเปิดเผยทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาให้ฉันได้รับรู้ด้วยทุกอย่าง ไม่ใช่แค่คำพูดหวานๆเพียงอย่างเดียว"ครับ"(ฮ่องเต้ สะดวกคุยไหมเอ่ย) เสียงของผู้หญิงที่ดูมีอายุพูดขึ้น น้ำเสียงเรียบนิ่งเหมือนคนที่กำลังสงวนท่าทีตัวเองอยู่"มีอะไรหรือเปล่าครับ" เฮียเงยหน้าสบตากับฉันที่เงียบฟังแล้วพิงหลังกับเก้าอี้กอดอกรอฟังยัยป้าคนนั้นพูด(ป้าได้ยินมาว่าน้องโดนทำร้ายร่างกาย แล้วก็โดนเพื่อนต่อว่า)"..." ฉันได้ยินเฮียถอนหายใจออกมาอย่างนึกรำคาญ จากนั้นก็พูดแบบไม่มีช่องว่างให้ป้าคนนั้นได้แทรกเลย "ใช่ครับแตมโดนตบเพราะแตมไปทำร้ายแฟนผมก่อน แฟนผมโดนแตมขังไว้ในห้องน้ำ ถ้าไม่มีใครรู้คงได้อยู่แบบนั้นถึงเช้าแน่ เรื่องนี้ผมเอาไปแจ้งความได้เลยนะครับจะอ้างว่าไม่รู้ไม่ได้เพราะภาพจากกล้องคงเห็นทุกอย่าง"(ออ งั้นก็ขอโทษแทนยัยแตมด้วยนะ แล้วเรื่
เมียวิศวะ(เซตวิตวะ) EP.46
EP.46หลายสัปดาห์ต่อมาเพราะตอนนี้เป็นช่วงเปิดเทอมภาคเรียนที่สองแล้วทำให้กิจกรรมรับน้องไม่ได้มีเยอะเหมือนในเทอมแรก จะมีแค่บางคณะที่ยังรับน้องยาวมาถึงช่วงต้นเทอมสองอย่างคณะวิศวกรรมศาสตร์คณะของเฮีย"พี่ใบชา!" เสียงของญานินรุ่นน้องต่างคณะที่เป็นแฟนสาวของพี่ทศกัณฐ์ เฮ้ดว้ากของคณะนี้โบกมือเรียกฉันทันทีที่เห็น ตอนนี้ฉันเข้ามาในคณะของเฮียเต้เพราะต้องมารอเฮียจัดกิจกรรมรับน้อง วันนี้มีกิจกรรมสำคัญของคณะเฮียบอกว่าจะเลิกดึกจึงให้ฉันมารอที่นี่กับน้องญานินแทน"พวกเฮียไปรับน้องแล้วเหรอ""ใช่ค่ะ เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เอง พี่กินผลไม้ไหม นินซื้อมาเผื่อเยอะเลย" สาวรุ่นน้องยื่นผลไม้มาวางตรงหน้า ฉันจึงยิ้มขอบคุณแล้วนั่งคุยเล่นกับเธอ ตั้งแต่วันที่ไปเที่ยวด้วยกันสองวันเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นรอจนถึงสามทุ่มพวกเฮียก็ยังไม่เลิก แต่ได้ยินเสียงเอะอะจากกิจกรรมรับน้องตรงลานกิจกรรมหรือที่ทุกคนในมหาวิทยาลัยจะเรียกมันว่าลานเกียร์ของคณะนี้ "ทำไมเลิกช้าขนาดนี้ล่ะ ทีแรกพวกรุ่นพี่บอกว่าสองทุ่มครึ่งไม่ใช่เหรอ" "พี่ทศกัณฐ์บอกว่ามีรุ่นน้องสาขาอุตส่าห์การคนหนึ่งทำตัวมีปัญหาค่ะเลยต้องเพิ่มบททดสอบ"ฉันพยักหน้าเข้าใจแล้วเดิ
เมียวิศวะ(เซตวิตวะ) EP.45
EP.45พอมาถึงที่ป่าสนซึ่งเป็นสถานที่ตั้งแคมป์ของพวกเรา ทุกคนก็พากันกางเต็นท์ของตัวเอง จะมีก็แต่คู่เราเนี่ยแหละที่งอนกันอยู่ เฮียมันก็แกล้งเงียบใส่ฉันอยู่ได้ถ้าทำแบบนี้ใครมันจะไปอยากอยู่ด้วยอึดอัดใจจะตายไป"สาวๆ พี่ขอนอนด้วยได้ไหม" ฉันเดินดุ่มๆไปหาสองสาวรุ่นน้องที่กำลังช่วยกันกางเต็นท์อยู่โดยไม่สนใจเฮียที่ทำหน้าขรึมกางเต็นท์อยู่คนเดียว"ได้สิคะพี่ใบชา" น้องใบเฟิร์นตอบแล้วส่งยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร"เป็นอะไรอีกเนี่ย มาคุยกันดีๆ" พอฉันเดินกลับที่กระเป๋าเพื่อที่จะหยิบมันมาที่เต็นท์ของเด็กๆเฮียเต้ก็พูดขึ้นจากด้านหลัง แล้วเข้ามาดึงแขนฉันให้เดินตามไปแต่ฉันก็สะบัดแขนตัวเองออกแล้วจ้องหน้าเฮียกลับด้วยความหงุดหงิด"ชาอยากนอนกับน้อง ๆค่ะ เป็นผู้หญิงเหมือนกัน""..." เฮียถอนหายใจออกมาแล้วเท้าเอวมองฉันนิ่งเหมือนคนกำลังพยายามใจเย็นแล้วน้ำเสียงก็อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด "ใบชา""..." ฉันเบือนหน้าหนีก่อนจะหยิบกระเป๋าของตัวเองและเอื้อมมือไปหยิบแต่ไม่ทันคนที่มือไวกว่าคว้ากระเป๋าฉันไปถือไว้สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกใดๆออกมาเลยแม้แต่น้อย "อะไรของเฮียเนี่ย""จะเอาไปเก็บให้" ว่าแล้วเขาก็เดินไปที่เต็นท์แล้วโย
เมียวิศวะ(เซตวิตวะ) EP.44
EP.44พอโดนเฮียดุยัยนั่นก็หน้าซีดยอมไปกับเพื่อนเลย ทีฉันน่ะขนาดใช้กำลังแล้วยังไม่กลัว "ทำแบบนี้จะไม่ไปฟ้องแม่เหรอ""จะฟ้องก็ฟ้องเถอะ เฮียบอกแม่ไปแล้วด้วยว่าเด็กมันก้าวก่ายเกินไป แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแปลว่าเข้าใจ" เฮียทำหน้าขรึมเหมือนกำลังหงุดหงิดอยู่จริงๆ "ช่วงแรก ๆก็พอรับได้นะ เฮียคิดว่าเป็นเด็กปีหนึ่งเลยต้องช่วยเหลือ แต่หลังๆมามันไม่ใช่แล้วไง เพื่อนก็มีแต่ยังมารบกวนเราอีก""ก็เด็กมันชอบไง" ฉันพูดแล้วยิ้มกวนๆส่งให้เฮียเต้ ที่หันมามองกันอย่างไม่ชอบใจ "ไม่หึงหน่อยเหรอ" "หึงทำไม ก็เฮียทำให้ชาไว้ใจแล้วนี่" พูดไปอย่างนั้นแหละทั้งที่แทบจะลงไปตบกับยัยแตมที่หน้าห้องน้ำร้านกาแฟแล้ว ต่อให้ไว้ใจแค่ไหนถ้าผู้หญิงมันให้ท่าก็ต้องจัดการ "แต่เห็นว่าชาไว้ใจเฮียก็อย่าทำให้ผิดหวัง ไม่อย่างนั้นชาจะเอาอีโต้มาฟันของเฮียแล้วสับให้เละ!""โหดจัง เปลี่ยนจากอีโต้เป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม""ไม่คุยด้วยดีกว่า หิวข้าวจะแย่แล้วนะ" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้เข้าทางเฮีย เอะอะหยอดเข้าหาเรื่องบนเตียงตลอด หลังจากเราไปทานข้าวกันเสร็จเฮียก็พากลับคอนโด เพราะต้องอ่านทบทวนเพื่อสอบวันพรุ่งนี้ต่อ ช่วงนี้ฉันเลยถูกหิ้วไปมาอย่า
เมียวิศวะ(เซตวิตวะ) EP.43
EP.43หลายวันต่อมาเพราะช่วงนี้เป็นช่วงสอบ ฉันที่เพิ่งกลับมาจึงต้องอยู่ห้องรอเฮียกลับทุกวัน จะมีบางวันที่เพื่อนมันไม่มีสอบก็จะพาฉันมานั่งเล่นร้านกาแฟที่พวกมันไปนั่งอ่านหนังสือด้วย อย่างเช่นวันนี้"แก! นังเด็กนั่นไงที่ไปกับผัวแก" ปาล์มมี่กระซิบตอนที่ฉันกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่เงียบๆ มันบุ้ยปากไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันเคยเห็นผ่านรูปถ่าย เป็นคนที่เฮียบอกว่าแม่ของนางฝากดูแลแต่เฮียก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่เด็กคนนี้ชอบก้าวก่ายชีวิตหลายอย่างและเอาแต่ใจเหมือนลูกคุณหนู"เป็นอะไรยัยแตม" ฉันและเพื่อนต่างเงียบฟังบทสนทนาของโต๊ะนั้นอย่างเสียมารยาท เพราะอยากรู้นิสัยใจคอของยัยนี่ว่าที่จริงแล้วเป็นคนยังไงกันแน่"ผู้ชายไม่รับโทรศัพท์""พี่ฮ่องเต้เหรอ กูได้ข่าวว่าเขามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ" "แล้วไง" ยัยแตมนั่นพูดแล้วแสยะยิ้มนิดหน่อยอย่างหน้าหมั่นไส้ "อยู่ไกลกันขนาดนั้น ไม่เห็นรอดสักคู่"ฉันอยากจะทึ้งหัวยัยนั่นตอนนี้เหลือเกินแต่การอยู่เงียบๆรอเชือดนิ่มๆน่าจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า"พี่เขาไปเรียนปีเดียวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็กลับมาหรือเปล่า""อืม แต่ฉันว่าตอนนี้พี่ฮ่องเต้ก็คงเริ่มเบื่อๆแล้วหรือเปล่าวะ ผู้ชายยังไงก็คื
เมียวิศวะ(เซตวิตวะ) EP.42
EP.42"มาถึงก็จะกินเลยเหรอ" ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างเขินเมื่อพูดคำนั้นออกไป "อืม โทษฐานที่ทำให้ต้องนอนคนเดียวมาหนึ่งปีเต็ม แล้วยังจะมาแกล้งกันวันนี้อีก" เสียงเข้มเอ่ยอย่างแผ่วเบา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉันนิ่ง แต่ฉันแอบเห็นความปรารถนาในแววตาคู่นั้นจนทำให้หัวใจของฉันวูบไหว"งั้นก็..." คำพูดของฉันถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อถูกริมฝีปากหยักปิดปากบางของฉันแบบไม่รีรอ ก่อนจะบดขยี้รุนแรงเอาแต่ใจ ราวกับจะลงโทษที่ฉันหลอกให้เฮียกังวลมาทั้งคืนเรียวลิ้นที่ช่ำชองไล่กวาดเอาความหวานภายในโพรงปากจนฉันแทบหายใจไม่ทัน เมื่อพยายามจะปิดริมฝีปากหนีเพื่อหยุดการกระทำนั้นและเรียกหาอากาศหายใจ กลับถูกฟันคมขบเม้มลงมาที่ริมฝีปากล่างอย่างจงใจ"อื้อ!""คิดถึงมากเลยรู้ไหม" เฮียเต้ยอมขยับริมฝีปากออก ฉันรีบสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วมองค้อนแต่ก็ต้องเม้มปากเข้าหากันอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงกระซิบแหบพร่าและนัยน์ตาสีเข้มที่ส่งความปรารถนาร้อนแรงอย่างกับเปลวไฟที่ลุกโชน"ชาก็คิดถึงเฮียค่ะ" ฉันตอบเสียงนุ่มแผ่วเบา ตวัดแขนโอบรอบลำคอแกร่งและส่งสายตาหวานๆให้เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่เฝ้าคิดถึงมานานแรมปีได้ยินเสียงหัวเราะใ
You may also like
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์68.2K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.3K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.20.3K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย33.3K viewsเจ็บ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ278 viewsเทพบุตรในคราบซาตาน
ปีศาจชอนซา117 viewsMafia Obsession พิษรักมาเฟีย
หน่วยพลังงาน157 viewsเดทลับลอบรัก I will never date you
Moonlace160 views
