หลายวันที่ผ่านมาชะเอมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนแมวขโมยยังไงก็ไม่รู้เพราะพอเช้าปุ๊บเธอก็จะรีบย่องออกไปจากห้องทันที.. และก็พาตัวเองไปหมกมุ่นอยู่ที่ห้องครัวใหญ่ แต่ก็จะมีบ้างที่เธอได้ทำอย่างอื่น อย่างเช่นอ่านหนังสือให้คุณท่านฟัง บางครั้งก็ช่วยแม่อิ่มแกะสลักผักผลไม้บ้าง เธอชอบนะงานประดิษฐ์ประดอยแบบนี้มันทำให้เธอมีสมาธิมากขึ้น วันนี้ก็เช่นกันเธอขลุกตัวอยู่ในกลัวใหญ่เพราะว่าวันนี้แม่อิ่มจะทำขนมบุหลันดั้นเมฆ เธอยังไม่เคยลองทำเลยวันนี้เธอเลยขออยู่เป็นลูกมือของแม่อิ่ม
ช่วงหลังๆมานี้ทุกคนในบ้านต่างก็พูดจากกับเธอดีขึ้นกว่าเก่าเยอะยกเว้นแต่พี่ไหม เพราะพี่ไหมไม่ค่อยชอบเธอเท่าไรนัก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำยังไงให้พี่ไหมคุยกับเธอดีๆ คนอื่นๆบอกว่าไม่ต้องไปสนใจพี่ไหมหรอก เพราะพี่ไหมน่ะเป็นคนขี้อิจฉา พี่ไหมรักคุณบดินทร์ดังนั้นพี่ไหมเลยไม่พอใจที่เธอเข้ามา.. มันก็น่ะถ้าไม่มีเรื่องบุญคุณต้องตอบแทนล่ะก็... เธอก็ไม่ได้อยากจะก้าวเข้ามาที่นี่และทำหน้าที่นี่เลย....
ตึกตึกตึก....
บดินทร์เดินมายังเรือนใหญ่ของท่านย่าเพราะเขาก็พอจะรู้ว่าเขาสามารถเจอเด็กของท่านย่าได้ที่ไหน และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้... เพราะยัยเด็กนั่นยืนยิ้มแต้ให้กับนมอิ่ม และยังเสียงหัวเราะที่เปล่งออกมานั่นมันทำให้เขาเผลอยืนมองอยู่นานสองนานจนเด็กคนนั้นหันมายังทิศทางที่เขายืนอยู่เขาจึงได้สติขึ้นมา..
แฮ่ม....
" วันนี้เธอจะต้องไปข้างนอกกับฉัน..." บดินทร์พูดโพล่งออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจเพราะว่าเขารู้สึกว่าตอนนี้เขาเหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าแอบมาขโมยขนมในครัวกิน...
ชะเอมเอียงคอมองคุณเขาอย่างงงๆ นี่เขาคุณกับเธอเหรอ? แต่ไม่น่าจะใช่หรอกน่าจะเป็นใครคนใดคนหนึ่งในครัวนี่ล่ะมั้ง.... เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอจึงหันกลับไปใส่ใจกับสิ่งที่เธอกำลังจะทำต่อ....
ตึกตึกตึก.... หมับ....
" ฉันบอกว่าเธอจะต้องออกไปข้างนอกกับฉัน..." บดินทร์เดินตรงมายังเด็กของคุณย่า.. ก็เขาอุส่าห์พูดออกไปแล้วว่าจะให้ยัยเด็กนี่ไปข้างนอกกับเขา... แล้วทำไม? ทำไมยังมาตีมึนใส่เขาอีก...
" อ้าว.. คุณพูดกับฉันเหรอคะ.. ฉันก็นึกว่าคุณพูดกับคนอื่น.. ก็คุณไม่ได้ระบุชื่อฉันนี่ค่ะ " เธอจะไปรู้ได้ยังไงคนอยู่ในครัวเยอะแยะออกจะตายไป เธอจะไปรู้เหรอว่าคุณเขาระบุว่าเป็นเธอที่จะต้องไปข้างนอกกับเขา...
" ไปได้แล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ..." บดินทร์กำชับเด็กของท่านย่าอีกครั้ง.. วันนี้เขาจะออกไปซื้อของให้คุณแม่สักหน่อย แต่เขาก็อยากจะให้เด็กของท่านย่าเป็นคนช่วยเลือกเพราะเมื่อก่อนเขามักจะใช้พวกสาวๆที่เขาควงมาเป็นคนช่วยเลือก แต่ในเมื่อเขามียัยเด็กคนนี้อยู่ด้วยแล้ว.. ดังนั้นเขาก็จะให้ยัยนี่เป็นคนช่วยเลือกก็แล้วกัน...
ชะเอมรีบเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายของเธออีกครั้งเพราะตอนนี้เธอดูเหมือนหมูคลุกฝุ่นยังไงก็ไม่รู้ เธอเลือกที่จะอาบน้ำให้เร็วที่สุดเพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอชักช้ามีหวังเธอคงจะโดนคุณเขาบ่นแน่ๆ...
ชะเอมใช้เวลาอาบน้ำเพียงแค่10นาที ร่างเล็กก้าวออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูหนานุ่มที่พันอยู่รอบอกโดยที่เธอเองนั้นไม่ได้ระวังสักนิดว่าจะมีบุคคลอื่นอยู่ในห้องของเธอรึเปล่า เพราะเธอมั่นใจแล้วว่าเธอได้ทำการล็อกห้องของเธอเอาไว้เป็นดิบดี...
ว๊ายยยย
" จะร้องเสียงดังทำไมกัน รีบแต่งตัวได้แล้วฉันเลือกให้แล้ว รีบๆล่ะ ชักช้า..." บดินทร์ต้องรีบพาตัวเองออกจากห้องของยัยเด็กคนนี้โดยเร็วเพราะตอนนี้เขารู้สึกว่าร่างกายของเขามันร้อยระอุจนแทบจะระเบิดออกมา.. เพียงเห็นเนินอกขาวๆอวบๆที่มันโผล่พ้นออกมาจากผ้าขนหนูหนานุ่มนั้น... มันก็ทำให้เขานึกถึงเรื่องราวของคืนนั้น.. คืนที่เขาโยกขย่มร่างเล็กแต่ทรวดทรงไม่เล็กตามความสูง... ก้อนเนื้อนั่นมันกระเด้งกระดอนตามแรงโยกของเขา.. แล้วไหนจะจุดบนสุดของมันที่แข็งเป็นไตจนทำให้เขาเผลอไผลลงไปดูดกลืนมันเข้าปาก....อ่าห์....
บดินทร์พาตัวเองกับไปยังห้องของตนเองทันทีพร้อมกับรีบรูดซิปกางเกงผ้าเนื้อดีราคาแพงลงอย่างรวดเร็ว...
บดินทร์จัดการชักรูดส่วนนั้นของเขาอย่างเร่งรีบ.. เขาต้องทำเวลา.. จะมาชักช้าไม่ได้เดี๋ยวคนของท่านย่าจะรอนานและจะรู้ว่าเขาแอบไปทำอะไรมา....
และในที่สุดทั้งสองคนก็มาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง บดินทร์เดินนำหน้าเด็กของท่านย่าอยู่หลายก้าว จะว่าเขาเดินเร็วก็ไม่ใช่แต่เป็นเพราะเด็กของท่านย่าต่างหากที่เดินชักช้า เดินอ้อยอิ่งอยู่ได้....
" นี่เดินให้มันเร็วๆหน่อยสิ ชักช้าน่ารำคาญ..." บดินทร์หยุดเดินพร้อมกับหันไปสั่งให้เด็กของท่านย่ารีบเดินตามเขามา อันที่จริงเขาไม่ได้อยากจะออกมาสักเท่าไรหรอก แต่เห็นว่ายัยเด็กนั้นไม่มีเสื้อผ้าดีๆใส่หรอกนะ ดูสภาพสิ.. ซอมซ่ออย่ากับอะไร คนแบบนี้น่ะเหรอที่ท่านย่าหามาให้เขาพามาให้เป็นแม่พันธุ์สำหรับผลิตทายาทของท่าน... ไม่เหมาะสมเลยสักนิด....
ชะเอมเธอแค่ไม่อยากเดินใกล้คุณเขาดูสิเธอกับเขามันคนละระดับขนาดนี้... เสื้อผ้าของเธอมันดูถูกแสนถูกขนาดนี้ ส่วนเสื้อหน้าผมของคุณเขาไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็ดูดีไปหมด ดูหรูหราซะขนาดนั้น... เธอจะกล้าเดินใกล้ๆได้ยังไงกัน...
หมับ!!!
"ชักช้า..." บดินทร์จับไปที่ข้อมือบางของยัยเด็กนี่ทันที... แขนก็เล็กนิดเดียว นิ้วมือของเขาแทบจะวนกลับมาอีกรอบนึงได้แล้วมั้งเนี่ย... วันๆได้กินอะไรบ้างรึเปล่า?
บดินทร์พาเด็กของท่านย่าตรงไปยังร้ายเสื้อผ้าที่พอมีระดับขึ้นมานิดนึง ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่แบรนด์หรูเหมือนที่เขาใส่แต่ก็แพงพอที่จะทำให้ยัยนี่ดูดีได้...
" รบกวนหาเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนี้ที ชุดอยู่บ้าน ชุดออกงาน เอาที่เหมาะกับผู้หญิงคนนี้ไม่เอาทรงป้านะ เดี๋ยวผมมา..." บดินทร์สั่งพนักงานในร้านไว้ว่าให้จัดหาเสื้อผ้าให้เด็กของท่านย่า และห้ามเอาทรงป้า... เขาไม่ชอบ...
" เดี๋ยวฉันมา ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเบี้ยวทิ้งเธอเอาไว้ที่ร้านคนเดียวอะนี่... บัตรเครดิตของฉัน เป็นชื่อฉัน ถ้าฉันเบี้ยวไม่มารับก็ใช้เจ้านี่รูดจ่ายได้เลย... อ๋อแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ด้วยล่ะ ชุดนี้ฉันขอนะ... จะเอาไปทิ้ง..." บดินทร์ยกยิ้มให้กับเด็กของท่านย่าทันที.. เขาจะเอาชุดนี้ไปทิ้งจริงๆเขาไม่ได้พูดเล่น เขาไม่อยากเห็นเสื้อผ้าถูกๆอยู่บนร่างกายของผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว...
" เอ่อ.. คุณจะกลับมใช่ไหมคะ?" เธอรู้สึกกลัวยังไงก็ไม่รู้สิ เธอกลัวว่าเธอจะถูกทิ้ง... เพราะคุณเขาก็ยังดูน่ากลัวสำหรับเธออยู่ดี... เธอไม่อยากไว้ใจเขาเลยอ่ะ...
" มาสิ เพราะฉันจะต้องพาเธอไปอีกหลายที่ แต่ตอนนี้ฉันต้องไปอีกร้านนึงก่อนไปรับของแทนท่านย่า จะได้ไม่เสียเวลา..."
ชะเอมพยักหน้ารับคำเธอหวังว่าเขาจะไม่โกหกเธอนะ เธอกลับบ้านถูกก็จริง แต่ถ้าเขาพาเธอมาแล้วมาทิ้งเธอเอาไว้คนเดียวแบบนี้... เธอก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา...
ชะเอมขยับตัวเข้าไปหาพี่เอิร์ธทันที.. เธอก็สงสารพี่เอิร์ธอยู่นะตั้ง5ปีเลยนะที่เธอให้บทเรียนกับพี่เอิร์ธและพี่เอิร์ธก็ทำได้ดีด้วยสิ... ถึงแม้ว่าพี่เอิร์ธสามารถที่จะหาเศษหาเลยจากข้างนอกได้แต่พี่เอิร์ธก็ไม่ทำ.. พี่เอิร์ธเคยให้คำมั่นสัญญาทั้งต่อหน้าอัฐิแม่ขวัญและในงานแต่งต่อหน้าคนหมู่มากว่าเขาจะรักและให้เกรียติเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะให้เกรียติเธอทุกอย่างและทุกเรื่อง.. เรื่องผู้หญิงเขาสัญญาและสาบานว่าเขาจะไม่มีใครและจะไม่ทำให้ชะเอมต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีก.. ถ้าเกิดว่าวันไหนเขาเผลอทำเรื่องนั้นไป ขอให้เขาไม่ตายดี.. ทุกคนในงานแต่งถึงกับส่งเสียงฮือออกมาอย่างดัง.... ในตอนนั้นเธอแค่รู้สึกว่าเธอต้องให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์และเขาก็พิสูจน์ใหเธอเห็นแล้ว... เขาทำได้.. เขาทำได้ดีเลยทีเดียว... แต่เธอนี่สิ เธอเรียกร้องมากเกินไป เธออยากเรียนเธอขอเรียนต่อพี่เอิร์ธก็ให้เธอเรียนจนจบ เธออยาช่วยดูแลร้านคาเฟ่แมวพี่เอิร์ธก็ไม่ห้ามและสนับสนุนเธออีกด้วย.. แต่ดูพี่เอิร์ธในตอนนี้สิ.. เขาน่าสงสารจัง เธอทบสอบพี่เอิร์ธแรงเกินไปไหม..."อืมมมม อ่าส์~~~ ชะเอม... จะทำอะไร.. อู้ว...." บดินทร์ถึงกับตัวงอเลยทีเดียวเพราะตอนนี้เมี
บดินทร์และชะเอมแต่งงานกันมาได้5ปีแล้วแต่ชะเอมก็ยังไม่ยอมท้องให้กับบดินทร์เลย.. จะเพราะอะไรล่ะก็เจ้าตัวบอกว่ายังไม่พร้อม รอให้น้องอ้ายโตก่อน.. ดูสิตอนนี้น้องอ้ายก็6ขวบกว่าแล้วนะ และแม่คุณก็เรียนจบแล้วเถอะ แต่ก็ยังไม่ยอมีลูกให้เขาอีกสักคนสองคนเลย..ตอนนี้ไอ้ก้องมันมีไปแล้วสอง ดูเขาสิ.. ยังมีแค่น้องอ้ายคนเดียวอยู่เลย..." ชะเอม.. เมื่อไรจะมีน้องให้พี่สักที.. ชะเอมก็เรียนจบแล้วนะ.. น้องอ้ายก็6ขวบแล้วนะ.. และดูสิไอ้ก้องมันมีลูกคนที่สองแล้วนะ.. ชะเอมรู้ไหมว่ามันบอกว่าพี่ไม่มีน้ำยา.. จะไปมีน้ำยาได้ยังไงกันก็ชะเอมเล่นบล็อกพี่ทุกทาง.. นางฟ้าทั้งห้าของพี่มันถลอกไปหมดแล้วเนี่ย.. ไม่สงสารผัวบ้างเหรอครับ? ถ้าคนอื่นรู้ว่าพี่แต่งเมียแล้วยังต้องใช้มือช่วยตัวเองเหมือนคนโรคจิตแบบนี้.. โดนล้อจนตายแน่เลยชะเอม.. ชะเอมจ๋า..." อือ.. ก็ตามนั้นแหละ ตั้งแต่คืนแรกที่แต่งงานเขาก็โดนไอ้หมาขี้เรื้อนก้องกับเพื่อนคนอื่นมอมเหล้าจนเรื้อน และพวกมันก็ถ่ายวีดีโอเอาไว้ด้วย.. และทุกครั้งพวกมันก็เอาคลิปนั่นมาข่มขู่เขาตลอด ถ้าพวกมันอยากได้อะไรเขาก็ต้องหามาให้พวกมัน..และเมียของเขาก็ไม่ยอมให้เขามีอะไรๆโบ๊ะบ๊ะๆก็ไม่มี มีเพียงแค่
ตอนนี้อากาศที่เชียงใหม่ดีมาก.. เธอไม่เคยไปไหนไกลๆเลยสักครั้ง ตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้เธออายุ23ปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่เธอได้ไปไหนไกลๆ นอกเสียจากว่าครั้งนั้น.. ครั้งที่เธออยู่อยุธยา.. แต่ตอนนี้เธอได้มาไกลถึงเชียงใหม่และขึ้นเครื่องบินมาด้วยนะ เธอเคยฝันว่าเธออยากจะมีโอากาสสักครั้งที่จะขึ้นมัน.. และวันนี้มันก็สมหวังแล้วเธอได้ขึ้นเครื่องบินแล้ว...เมื่อเธอมาถึงสนามบินเชียงใหม่คุณลุงณรงค์วิทย์ก็มายืนรอรับเธอพร้อมกับน้องขิมและน้องคิม.. ทุกคนโบกมือเรียกเธอเพื่อให้เธอได้เห็นว่าพวกเขาอยู่ตรงไหน.. และที่สำคัญเธอไม่ได้มาแค่คนเดียว น้องอ้ายและคุณบดินทร์ก็มาด้วย..." ไม่อยากให้มาเลยฉันกลัวเธอจะติดใจที่นี่แล้วไม่ยอมกลับบ้านของเรา..." บดินทร์บ่นกระปอดกระแปดตลอดทาง ตั้งแต่วันที่ชะเอมตัดสินใจว่าจะลองมาที่เชียงใหม่สักครั้ง เธอไม่ได้ต้องการมรดกอะไรทั้งนั้นเธอแค่อยากจะมาดูให้แน่ใจว่าเธอนั้นมีแม่กับเขาจริงๆ เธอมีครอบครัวกับเขาจริงๆ... เธอต้องการแค่นั้นเอง...." คุณจะตามมาทำไมล่ะคะ? ฉันบอกแล้วว่าจะมาแค่ไม่กี่วัน.."ชะเอมเบื่อที่จะฟังคุณเขาบ่นแล้วอ่ะ หลังจากที่คุณลุงณรงค์วิทย์บอกว่าเธอสามารถบินมาหาคุณตาค
" สวัสดีครับผม บดินทร์ เจริญภิภักดิ์ เป็นสามีและเป็นพ่อของน้องอ้าย... ส่วนนี่ก็แม่จ๋าของน้องอ้ายครับหรือเรียกกันตามประสาคนกันเองก็เมียของผมเอง... ครับทุกคนได้ยินไม่ผิดชะเอมคือภรรยาของผม และเราสองคนก็มีลูกด้วยกันแล้วหนึ่งคนแต่วันนี้ไม่ได้มาด้วยเพราะว่าน้องอ้ายติดแมวมากกว่าแม่จ๋าครับ..."เสียงหัวเราะของคนในงานดังขึ้นทันที่ได้ยินเพราะทุกคนไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างบดินทร์จะเป็นคนขี้เล่นแบบนี้.. ดูสิแล้วดูท่าทางที่คุณบดินทร์ที่มองภรรยาของตัวเองแล้วมันก็แสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวจะดูเป็นคนหลงเมียขนาดหนัก.. หรือว่าคุณบดินทร์เมา?"แล้วว่าที่ภรรยาล่ะครับ.. เป็นใครมาจากไหน.."ชะเอมถึงกับไปไม่เป็นเลยทีนี่เธอจะต้องตอบยังไงดี เธอต้องตอบความจริงสินะ..." เอ่อ.. สวัสดีค่ะดิฉันชื่อ อารียา กล้ามี เป็นคนที่ท่านผู้หญิงอุปถัมภ์ค่ะ..."เพียงเท่านั้นคนในฮอลล์ก็ส่งเสียงฮือฮากันออกมาจำทำให้เธอรู้สึกประหม่า..."เอ่อ... หมายความว่ายังไงครับ? ที่ว่าอุปถัมภ์" "อ่อ... ท่านย่ารักและเอ็นดูชะเอมมากน่ะครับท่านเลยทำเหมือนกับว่าท่านอุปถัมภ์ชะเอมให้เป็นหลานตัวเองคนนึงทั้งที่ครอบครัวของชะเอมก็มีแต่ท่านย่าก็รักชะเอมจนแทบจะเอาชะเ
เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างบดินทร์และชะเอมมันก็ผ่านพ้นไปราวสองเดือนได้.. ตอนนี้ชะเอมได้มาอยู่ในงานแต่งงานของคุณก้องและคุณแก้วนางแบบแถวหน้าของเมืองไทยที่ท้องอ่อนๆและถือว่าโชคดีที่ทางฝั่งเจ้าบ่าวรักและเอ็นดูคุณแก้วเป็นอย่างมาก... ดูสิทั้งคู่ถึงแม้ว่าจะมีการ บ่นๆกันบ้างเป็นบางครั้งแต่มันก็ดูน่ารักดี เพราะคุณก้องเขาชอบแหย่ให้เข้าสาวโมโหเพื่อที่จะให้เจ้าสาวบ่นคุณก้องเขา และบ่อยครั้งที่เธอแอบเห็นคุณก้องยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อให้กับคุณแก้วอย่างทะนุถนอม... ถ้าจะบอกว่าคุณก้องไม่ได้รักคุณแก้ว... เธอขอเถียงเลยเพราะเท่าที่ดูจากสายตาของคุณก้องแล้วนั้น... มันมีแค่คำว่าเป็นห่วง หลงไหล และคลั่งรักในตัวของคุณแก้วแค่ไหน...."มองแบบนั้นอิจฉาแก้วเหรอ? " บดินทร์ที่เห็นว่าชะเอมมองเจ้าบ่าวเจ้าสาวอยู่นานสองนานเขาก็อยากจะรู้ว่าชะเอมกำลังคิดอะไรอยู่..." ใครอิจฉากันคะ ฉันก็แค่สังเกตุอาการของคุณก้องที่มีให้คุณแก้วก็เท่านั้นเอง... ดูสิถ้าใครบอกว่าคุณก้องไม่รักคุณแก้วฉันขอเถียงนะคะดูสิคะ ดูสายตาคุณก้องที่มองคุณแก้วและไหนจะเอาอกเอาใจหยอกล่อคุณแก้วอยู่ตลอดเวลาด้วย... ดูยังไงก็รู้ค่ะว่าคุณก้องหลงไหลในตัวคุณแก้ว
ย้อนกลับมาเรื่องของแก้วและก้อง.. ก้องที่รู้ว่าแก้วเป็นคนที่ไอ้คุณชายคุยอยู่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากในตอนนั้นแต่เป็นเขาเองที่รู้สึกงงนิดๆ เพราะในช่วงนั้นก่อนที่เขาจะไปช่วยงานคุณลุงน้องเอมท้องเรื่องนั้นเขาจำได้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าน้องเอมท้องกับใครและเขาก็ไม่รอยู่ที่ไทยแล้ว กว่าเขาจะกลับมามันก็ผ่านไปเกือบสองปีแล้ว วันนั้นเขาจำได้ดีเลยเขาพาคู่ค้าของทางคุณลุงไปเดินห้างสรรพสินค้าชื่อดังและเขาเองก็กำลังที่จะพาสาวคนนั้นไปหาของกินอยู่ๆไอ้คุณชายมันก็เดินมาหาเขาและถามเขาด้วยคำถามแปลกๆ... ถามว่าเขาเอาลูกกับเมียไปไว้ที่ไหน? What? คืออะไร? ลูก? เมีย? ใครคือลูก? และใครคือเมีย? เขาก็งงสิ เขาก็ไม่เข้าใจในคำถามของมันนัก และมันก็เริ่มด่าเขา ทั้งด่าทั้งต่อยเขาก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่สิ.. เขาเถียงกับไอ้คุณชายอยู่นานสองนานจนมันพูดออกมาและกล่าวหาว่าเขาเป็นคนทำให้น้องเอมท้อง เขาเป็นพ่อของเด็กในท้องของน้องเอม.. เฮ้ย.. บ้าบอสิ เขาไม่เคยมีอะไรกับน้องเอมเลยเขาเคยคิดอยู่บ่อยครั้งเวลาที่เขาพาน้องเอมออกไปข้างนอกด้วยกันสองต่อสอง แต่มันเป็นแค่ความคิดที่เกิดขึ้นชั่ววูบก็เท่านั้นเพราะแค่เขาได้พูดคุยกับน้องเอมแล้วมันทำให้เขารู้สึกว