ความฮอตของพ่อเลี้ยง

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...

พ่อเลี้ยงอัคราเดินทางมาตรวจงานที่ไร่สตรอว์เบอร์รี่ตั้งแต่เช้า เพราะเมื่อวานเลขารายงานว่า วันนี้มีออเดอร์ที่จะต้องนำส่งไปให้ลูกค้าหลายราย รวมกันแล้วเป็นสตรอว์เบอร์รี่หลายร้อยกิโล มีทั้งแบบผลสดและนำไปแปรรูปเป็นผลไม้อบแห้ง ฟรีซดราย รวมไปถึงทำแยม พ่อเลี้ยงจึงต้องมาดูการเก็บเกี่ยวผลผลิตด้วยตัวเอง เพราะเขาไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดจนลูกค้าต้องคืนสินค้ากลับมา

"พ่อเลี้ยงอัครา..หล่อมาก!! อย่างกะดาราเกาหลีแหน่ ดูสิแก..เขาขี่ม้า อย่างเท่เลยอะ"

"ไหนวะ"

"โน่นไง มาทางนี้แล้ว กรี๊ด!!!!"

เสียงคนงานสาวหลายสิบชีวิตต่างพากันส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ เมื่อเห็นพ่อเลี้ยงอัคราขี่ม้าผ่านมาทางที่พวกเธอกำลังทำงาน ราวกับว่าได้เจอดาราระดับประเทศอย่างไรอย่างนั้น

รำภาที่กำลังเก็บสตรอว์เบอร์รี่อยู่แถวนั้นทำท่าเบะปาก กลอกตาไปมา ก่อนจะพ่นคำพูดที่แสดงถึงความเหนือกว่า

"พวกแกก็ได้แต่กรี๊ดเท่านั้นแหละย่ะ ไม่เหมือนฉัน ได้ขี่เขามาแล้ว"

คนงานสาวสามชีวิตหันมองรำภาเป็นตาเดียวก่อนจะคำรามถาม

"ขี้โม้หรือเปล่ายะ! พ่อเลี้ยงอัคราเนี่ยนะจะกินคนงานอย่างหล่อนนะ"

"ฉันพูดความจริงย่ะ พวกเธอไม่เชื่อก็ตามใจ" รำภาลอยหน้าลอยตาใส่ "จะบอกอะไรให้เอาบุญนะ พ่อเลี้ยงแซ่บมากกินฉันทั้งคืนเลย จนฉันเกือบจะลุกจากเตียงไม่ไหว แต่พ่อเลี้ยงยังจัดอีกสามสี่ยกได้สบาย"

หญิงสาวสามคนหันมองหน้ากันหูผึ่งอย่างสนอกสนใจ พวกเธอเคยได้ยินเสียงร่ำลือเรื่องแบบนี้มาแล้วหลายครั้งว่าพ่อเลี้ยงอัคราแซ่บมาก เรื่องบนเตียงเขาชอบจัดหนักๆ แต่ยังมีอีกอย่างที่ยังค้างคาใจสาวๆ

"ถ้าเธอเคยนอนกับพ่อเลี้ยงจริงๆ ฉันถามอะไรหน่อยได้หรือเปล่า ที่เขาลือกันว่า..พ่อเลี้ยงทั้งใหญ่ทั้งยาวมันจริงหรือเปล่าล่ะ"

รำภากระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาแพรวพราวระยิบระยับ หญิงสาวหวนรำลึกถึงภาพเหตุการณ์สุดเสียวในคืนนั้น คืนที่เธอได้กลืนกินเขาทั้งลำ คิดแล้วน้ำลายเหนียวๆ ก็หลั่งไหลออกมาในปาก จนต้องกลืนลงคอแทบไม่ทัน

"พ่อเลี้ยงใหญ่มากสมคำร่ำลือเชียวละ ใหญ่ยาวไซซ์ฝรั่ง ถุงยางอนามัยต้องนำเข้ามาจากเมืองนอกเชียวนะ กระแทกทีฉันจุกไปเกือบสามวัน แต่ก็เสียวมากสะใจสุดๆ"

คนงานสาวสามคนถึงกับตาลุกวาว รู้สึกเสียววูบวาบไปกับภาพในจินตนาการตามที่รำภาเล่า

"ขนาดนั้นเลยเหรอรำภา"

"อ่าห๊ะ" รำภายักคิ้วหลิ่วตา เชิดคอขึ้นราวกับนางพญา "พวกเธอสามคนต้องทำดีกับฉันให้มากๆ รู้ไหม เพราะบางทีฉันอาจจะได้เป็นนายหญิงของที่นี่ก็ได้ใครจะรู้"

อภิชาติที่ยืนแอบฟังอยู่ถึงกับกัดกรามกรอด ผู้หญิงคนนี้ทะเยอทะยานคิดการใหญ่ ไม่อยู่ในที่ที่สมควรอยู่ แถมยังปากสว่างโอ้อวดให้คนอื่นรู้ว่าได้นอนกับพ่อเลี้ยงอัครา ไม่ได้การละ..เขาจะต้องจัดการอะไรสักอย่างเพื่อกำราบผู้หญิงคนนี้

"นี่รำภา..ถ้าได้ดีได้เป็นคุณนายของพ่อเลี้ยงอัครา เธออย่าลืมพวกฉันสามคนนะ"

"ก็ถ้าพวกเธอสามคนอยู่ข้างฉัน คอยสนับสนุนฉัน รับรองว่าพวกเธอได้เลื่อนขั้นกันหมดทุกคน"

"พวกเธอสามคนมัวทำอะไรกัน ทำงานสิครับ ปากพูดมือก็ต้องขยับ..รำภา..เดี๋ยวเลิกงานไปพบฉันที่ห้องทำงานด้วยนะ"

"ค่ะ."

"ห้าโมงเย็นเจอกันนะครับ"

"ได้ค่ะผู้จัดการ"

อภิชาติอมยิ้มมุมปากเดินไปจากตรงนั้น เพียงคล้อยหลังเขาไปไม่นาน คนงานสาวสามคนก็ยืนจับกลุ่มกันอีกครั้ง

"ผู้จัดการมาตั้งแต่ตอนไหนวะ จะได้ยินเรื่องที่พวกเราพูดกันหรือเปล่า"

"พวกเราพูดกันเบาๆ เขาไม่ได้ยินหรอกน่า"

"เบาบ้านป้าแกสิอีนังจวง แกพูดแต่ละทีน้องๆ โทรโข่งเลยนะ"

"อีบ้า! นี่แกว่าฉันพูดเสียงดังอยู่คนเดียวเหรอวะ แล้วพวกแกพูดไม่ดังหรือไง พูดออกมาแต่ละทีได้ยินไปถึงหน้าปากซอย"

"โอ๊ย! พวกเธอหยุดทะเลาะกันสักทีได้ไหม ฉันรำคาญ! คนกำลังกลุ้มใจอยู่เนี่ย ไม่รู้ว่าผู้จัดการจะเรียกให้ฉันเข้าไปพบทำไม"

"แล้วเธอจะกลุ้มใจทำไมล่ะรำภา เธอเป็นเมียของพ่อเลี้ยงอัคราเชียวนะ.เส้นใหญ่อยู่แล้วจะไปกลัวทำไม กะอีแค่ผู้จัดการไร่"

"จริงด้วยรำภา ถ้าผู้จัดการเรื่องมาก เธอก็บอกให้พ่อเลี้ยงไล่เขาออกไปซะ เท่านี้ก็สิ้นเรื่อง"

"อืม..ทำงานต่อเถอะ"

รำภาตัดบท เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าเธอไม่ได้มีอำนาจหรือมีอภิสิทธิ์เหนือใครใดๆ ทั้งนั้น เพราะพ่อเลี้ยงอัคราไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับเธอเลย หลังจากที่ได้ดูแลปรนเปรอให้เขาสุขสมในคืนนั้น เธอก็หมดความสำคัญ พ่อเลี้ยงอัคราไม่เรียกหาเธออีก ถ้าถูกไล่ออกเธอจะทำอย่างไรดีเนี่ย..รำภาคิด