ต่อสู้

เสียงฝีเท้าดังกระแทกพื้นดิน ตึงตัง ๆ ไม่ขาดสาย เงานักสู้โผล่มาจากทุกทิศทางเหมือนฝูงสัตว์บ้าคลั่ง พวกมันมากันเป็นโขยง แต่ละคนหอบอาวุธเต็มไม้เต็มมือ ดาบ ขวาน หอก กระบอง แม้แต่โล่ไม้ก็ยังมีครบ บรรยากาศมันวุ่นวายจนฝุ่นดินฟุ้งคลุ้งไปทั่ว

เสียงตะโกนโหวกเหวกปนคำหยาบดังก้อง

"ไอ้เหี้ย มึงไม่รอดแน่!"

"เอาแม่งให้ตายกันตรงนี้แหละ!"

กลิ่นเหงื่อและกลิ่นเลือดยังคละคลุ้งจากศึกก่อนหน้า เสียงโลหะกระทบกัน แกร๊งงง! ดังรัวราวกับจะประลองกันเดี๋ยวนั้น

บนต้นไม้ใหญ่ด้านข้าง ลมพัดใบไม้สั่นไหว เงาสองร่างยืนหลบอยู่ตรงกิ่งสูง ทั้งสองก้มมองลงไปเบื้องล่าง ดวงตาจับจ้องพวกนักสู้ที่มากันอย่างพร้อมเพรียง

"แม่ง… มากันเยอะเกินคาด"

เสียงกระซิบต่ำลอดไรฟัน แฝงไปด้วยความตึงเครียด

"อาวุธครบมือด้วย… ถ้าพุ่งลงไปตอนนี้ก็คือโดนรุมยำตายฟรี"

อีกคนตอบ แววตาไม่ละจากฝูงนักสู้ด้านล่างแม้แต่วินาทีเดียว

ทั้งสองยืนนิ่งอยู่บนกิ่งไม้ในที่ซ่อน จ้องมองเบื้องล่างอย่างเย็นชา รอเวลาไม่ใช่เพื่อสู้ตรง ๆ แต่เพื่อหาช่องทางเอาชีวิตรอดท่ามกลางฝูงหมาป่าคลั่งที่พร้อมฆ่าได้ทุกเมื่อ

เสือหาญก้มมองลงไปเบื้องล่างที่หมาป่าฝูงใหญ่กำลังเดินวน ขนสีเทาดำฟูตั้ง เ