บทที่ 7 เมา

"สั่งเหี้ยอะไรขนาดนี้เนี่ยไอเดล"

ออแกนอ้าปากค้างแล้วหันไปถาม เขากับลีโอมาตามหลังแค่ไม่กี่นาที แต่พอมาถึงก็เห็นทั้งเหล้าทั้งค็อกเทลวางเต็มโต๊ะไปหมด หันไปมองชะเอมที่นั่งกอดอกมุ่ยหน้า ดูก็รู้ว่าคงไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ห้ามเพื่อนเขาไม่ได้สินะ

อาเดลยังยกเหล้ากระดกไม่หยุดตั้งแต่มาถึงที่นี่ ไม่ได้สนใจสีหน้าไม่พอใจของคนตัวเล็กเลยสักนิด เขาหงุดหงิดมากเกินกว่าจะไปรับฟังอะไรทั้งนั้น ไม่รู้ว่าทำไมใครต่อใครถึงได้ชอบเข้ามายุ่งกับคนของเขานัก ต้องทำยังไงถึงจะไม่เป็นที่สนใจของคนอื่นกัน จะให้หยุดสวยหยุดน่ารักมันก็คงยากเกินไป 

"เบาหน่อยก็ได้มั้ง เดี๋ยวก็เมา"

"กูก็ตั้งใจให้เมา"

ลีโอละเหนื่อยใจกับเพื่อนตัวเองจริงๆ มันพูดออกมานี่ได้ดูบ้างไหมว่าสีหน้าของเด็กมันแสดงออกมายังไง แต่ดูจากการกระดกดื่มต่อแล้วมันคงจะไม่สนใจอะไรเลยสินะ 

ชะเอมพยายามรั้งมือคนตัวสูงแต่เขาก็ไม่สนใจยังคงกระดกต่อจนเธอจิ๊ปากใส่ มองไปหาออแกนกับลีโอสองคนนั้นก็ได้แต่มองอย่างเห็นใจ เธอรู้ดี คนอย่างอาเดลถ้าอยากทำอะไรไม่ว่าใครก็ห้ามเอาไว้ไม่ได้ทั้งนั้น

"หนูจะทำอะไร"

อาเดลตกใจคว้าแก้วเหล้าในมือของคนตัวเล็กเอาไว้ อีกคนยู่หน้าใส่เขาแล้วก็หยิบแก้วใหม่ขึ้นมากระดกแล้วครั้งนี้เขาก็คว้าเอาไว้ไม่ทัน กว่าจะยื้อตัวเธอได้ก็ตอนกระดกไปแล้วจนหมดแก้ว ชะเอมวางแก้วลงบนโต๊ะให้กระแทกเสียงดังแล้วมองหน้าเขานิ่ง

"ถ้าเฮียยังไม่หยุดดื่ม หนูก็จะดื่มเหมือนกัน"

"แต่ปกติหนูไม่ชอบ...."

"หนูจะดื่มด้วย!"

"ก็แล้วแต่สิ อยากทำอะไรก็ทำเลย"

ออแกนขมวดคิ้วไม่เข้าใจ ปกติเพื่อนเขาไม่เคยยอมให้คนตัวเล็กดื่มมันเลย อย่างมากก็แค่นิดหหน่อยพอเป็นมารยาท แต่ครั้งนี้กับปล่อยตามซะงั้น หรือว่ามันจะโกรธชะเอมขึึ้นมาจริงๆ ก็เลยปล่อยเลยตามเลยไป 

คนตัวสูงมองดูเธอที่ยกแก้วกระดกไม่หยุด ถึงสีหน้าจะแสดงออกถึงความไม่ชอบใจในรสชาติแต่ก็ยังจะฝืนดื่มต่อ พอเขาดื่มอีกเธอก็ดื่มตาม อาเดลได้แต่เก็กหน้าพยายามไม่ยิ้มออกมา ใบหน้าที่เริ่มแดงกล่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก 

"ไอเดล มึงจะปล่อยให้เอมดื่มแบบนี้หรอว่ะ"

"ปล่อยไป กูอยู่ด้วยไม่เป็นไรหรอก"

อาเดลตอบกลับลีโอไป เพื่อนเขาคงจะแอบแปลกใจแล้วก็เป็นห่วง แต่เขาก็แค่อยากจะรู้ว่าอีกคนจะดื้อได้สักเท่าไหร่ ทำเป็นขยับแก้วเหล้าที่สั่งมาเพิ่มไปไว้ตรงหน้าเธออย่างท้าทาย คนตัวเล็กขมวดคิ้วมองเขาแล้วก็ยกขึ้นดื่มต่ออีก 

1 ชั่วโมงผ่านไป

"ช๊นนนน พี่ลีโอชนนน"

เสียงโหวกเหวกของคนตัวเล็กดังลั่นไปทั่วร้าน ชะเอมลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซแล้วไปนั่งลงบนตักของเพื่อนเขา แขนเรียวข้างหนึ่งที่ยกคล้องคอมันไว้ ไหนจะใบหน้าที่เริ่มจะใกล้มันเข้าไปทุกที อาเดลก็เลยรีบลุกไปดึงคนตัวเล็กขึ้นมาโอบไว้แล้วหันไปมองแรงใส่เพื่อนเขา ลีโอยกมือสองข้างขึ้นแล้วทำหน้าเลิ่กลั่ก

"กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ยังไม่ได้แตะแม้แต่นิดเดียว"

"พี่ลีโออออ ไปไหนง่ะ"

"เฮียยืนอยู่นี่ ทำไมเอาแต่เรียกชื่อผู้ชายคนอื่น"

คนตัวเล็กสะบัดเขาออก แล้วทำท่าจะนังตักลีโออีกรอบจนเขาต้องดึงกลับมาหา เธอยังคงดิ้นอยู่คงเพราะยังงอนที่ห้ามเขาดื่มแต่เขาไม่ยอมฟัง อาเดลตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแล้วเอ่ยปากลาเพื่อน 

เสียงงอแงของเธอยังดังเป็นระยะจนมาถึงที่รถ พยายามจะดันเข้าไปแต่เด็กดื้อก็ยื้อตัวเอาไว้ แขนแกร่งโอบรอบเอวบางไม่ให้เธอได้ดิ้นหนี ชะเอมตอนเมานี่ดื้อซะจนเขาแทบจะคลุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ แล้วเผลอดันเธอแรงไปหน่อยจนหัวของคนตัวเล็กชนเข้ากับขอบรถเต็มแรง

"หนู! เป็นอะไรไหม เฮียขอโทษ"

"เจ็บ หนูเจ็บ"

"เจ็บมากหรอ?"

"เจ็บมาก เฮียเป่าให้หนูเลยยย"

อาเดลตกไปในภวังค์อยู่พักใหญ่ ภาพที่คนตัวเล็กงอแงเอานิ้วจิ้มที่หัวแล้วเอ่ยบอกเขาซ้ำไปซ้ำมาให้เป่า ราวกับเด็กน้อยกำลังฟ้องเขาว่ามีคนแกล้งไม่มีผิด

ส่งมือหนาไปลูบหัวชะเอมไปมาแล้วก้มลงไปเป่าให้ หอมที่หัวเพิ่มอีกหนึ่งทีแทนยาวิเศษที่จะให้เธอหายใจเจ็บไวขึ้น ในระหว่างเขามัวแต่สนใจความเจ็บของเธออยู่ ความรู้สึกยุกยิกต้องเป้ากางเกงก็กระตุ้นให้เขาก้มลงไปมอง

"หนูจะทำอะไรเนี่ย!?"

อาเดลรวบมือเล็กสองข้างเอาไว้ หลังได้เห็นเธอกำลังพยายามจะปลดกระดุมกางเกงเขาออก คนตัวเล็กยังคงดื้อพยายามจะปลดมันให้ได้จนเขาต้องรีบยกขาเธอให้เข้าไปในรถแล้วคาดเข็มขัดให้เพื่อความปลอดภัย

พอจะผละตัวออกมาแขนเรียวก็คล้องคอเขาเอาไว้ แล้วหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ก่อนจะหัวเราะคิกคัก คงจะเมามากจริงๆนั่นแหละ ถึงได้ทำตัวหลายอารมณ์ไปหมด

คนตัวสูงพยายามจะดึงแขนเรียวที่คล้องคอออกแต่ก็ไม่ได้ผล อีกคนยิ่งรัดเขาแน่นขึ้นจนหน้าไปแนบชิด อาเดลก็เลยกดจูบคนดื้อดูสักที แต่เหมือนเด็กดื้อคนนี้จะสู้เขากลับ เธอบดจูบตอบรับเขาเป็นอย่างดี แถมยังขยับมือข้างหนึ่งลงมาลูบช่วงอกเขาด้วย 

"เฮียยย ฮือออ"

"ไม่ต้องงอแงเลย คืนนี้โดนแน่ แต่แค่ไม่ใช่ที่นี่"

เขาข่มความอยากของตัวเองไว้อย่างใจเย็น ก้มมองเป้ากางเกงตัวเองที่คนตัวเล็กเป็นคนทำให้มันนูนขึ้นมา ไม่ได้การแล้ว เขาคงต้องเหยียบให้เร็วหน่อยก่อนที่จะทนไม่ไหว

วันนี้รู้สึกเหมือนกับว่าระยะทางมันไกลขึ้นกว่าเก่า พอจอดรถเสร็จก็ไม่รอให้เวลาเสียเปล่า รีบไปเปิดประตูให้คนตัวเล็กได้เดินลงมา แต่เธอยังคงโซเซเพราะอาการเมา ขืนให้เดินอย่างนี้มีหวังเขาคงอดใจไม่ไหว ได้ทำมันแถวนี้แน่ 

ชะเอมสะบัดขาถอดรองเท้าส้นสูงที่ใส่อยู่แล้วเดินหนีเขาที่กำลังหยิบกระเป๋าที่เบาะหลังรถ พอปิดประตูกดล็อกรถได้เขาก็ก้มลงหยิบรองเท้าเธอมาถือให้ แล้ววิ่งไปรับคนที่ถลาเกือบจะชนกับเสาเข้า 

"หมุนๆ โลกหมุนๆ"

"หนูเมาต่างหากละ"

"เฮียเดลของหนู จุ๊บๆๆ"

เธอยกแขนคล้องคอแล้วเขย่งตัวขึ้นมาจุ๊บปากเขาไปหลายที อาเดลแทบจะเก็กเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ทำไมเมียเขาถึงได้น่ารักขนาดนี้ก็ไม่รู้ น่ารักจนอาเดลอยากจะบกลืนไปทั้งตัวจะได้ไม่มีใครมาแย่งไป

ย่อลงช้อนตัวคนตรงหน้าขึ้นอุ้ม เธอก็พิงหน้าซบอกแกร่งของเขาทันที รอให้ถึงห้องก่อนไม่ปล่อยเอาไว้แน่ พอลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นของตัวเองขายาวก็ก้าวเร็วกว่าปกติ เอ่ยปากบอกให้คนตัวเล็กเป็นคนสแกนนิ้วเข้าห้องกว่าคนเมาจะทำได้ก็ทุลักทุเลอยู่สักพัก

"อืมม นุ่มจัง" 

ชะเอมซุกหน้าลงบนหมอนใบนุ่ม รู้สึกสบายตัวขึ้นทันทีที่ได้นอนบนเตียงแสนคุ้นเคย อาเดลยืนท้าวเอวมองอย่างเหนื่อยหอบ ถึงอีกคนจะตัวเล็กมากแต่การอุ้มมาถึงบนนี้ก็ทำให้เขาเสียพลังงานไม่น้อยเลย

เขาหมุนตัวจะไปล้างไม้ล้างมือก่อนแต่ถูกแรงฉุดให้นั่งลงบนเตียง คนตัวเล็กก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตักเขาทันทีที่ดึงเขานั่งลงได้ อาเดลเอนตัวเอามือท้าวที่นอนมองดูว่าคนบนตักเขาคิดจะทำอะไร

มือเล็กถูที่อกเขาแล้วกำลังพยายามจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเขา แต่กว่าจะทำได้แต่ละเม็ดก็ใช้เวลาจนเขาอดขำออกมาไม่ได้ เหมือนเธอจะเริ่มอารมณ์เสียจนยู่ปากแล้วตีเขาหนึ่งที

"ยากอ่ะ ถอดยากจัง"

"ปกติก็เห็นถอดเก่ง พอเมาก็เลยทำไม่ได้ละสิ"

"เฮียถอดให้หน่อยยย"

"ถอดทำไม?"

"ฮือออ จะเอาอ่ะ"

"เอาอะไร หืม?"

"เอากันหน่อยนะ เฮียเอาหนูหน่อย"

อาเดลแทบจะสิ้นสติลงตรงนี้ เขาควรจะทำยังไงกับคนขี้ยั่วกันนะ เอาจนเช้าไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลยดีไหม