Share

ตอนที่4

last update Last Updated: 2025-04-23 17:19:12

ผ่านไปหลายช.มฝนซาลง เสียงรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่หน้าบ้าน พริบพันดาวทำไม้ทำมือขอบคุณภูมินทร์ พอถอดเสื้อคืนก็เห็นว่ามันทั้งเลอะทั้งเปียก คงเพราะเมื่อครู่ขับลุยน้ำขังแล้วดินโคลนกระเด็นมาเปื้อนเสื้อ เธอเลยทำมือบอกเขาว่าจะไปซักให้แล้วค่อยคืนวันหลัง ภูมินทร์พยักหน้า เอื้อมมือไปเช็ดคราบดินที่เปื้อนแก้มออกให้เธอ ทักขินัยกัดฟันกรอด สองมือกำแน่น จ้องมองไปที่หน้าบ้านไม่ละสายตา

" พริบอยู่ที่นี่เหรอ บ้านหลังใหญ่มากเลยนะ "

ภูมินทร์มองสำรวจเข้าไปในบ้าน พริบพันดาวส่งภาษามือบอกว่าเธอเป็นแค่คนอาศัย แต่เหมือนภูมินทร์จะไม่เข้าใจ เธอจึงต้องหยิบมือถือออกพิมพ์ข้อความบอกว่า

" ฉันเป็นแค่คนรับใช้หน่ะ ป้าของฉันเป็นแม่บ้านอยู่ที่นี่ "

เธอไม่อยากให้ภูมินทร์รู้ว่าเธอเป็นใคร อีกไม่นานเธอก็จะหย่ากับทักขินัยแล้ว เลยยืมป้าเจียงมาเป็นป้าของเธอหน่อย ภูมินทร์พยักหน้า

" เข้าบ้านเถอะ มอมแมมหมดแล้ว ขอโทษนะเมื่อกี้พาลุยน้ำทำให้พริบทั้งเลอะทั้งเปียกเลย "

พริบพันดาวพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

" ไม่เป็นไร ภูก็เลอะเหมือนกัน ขอบคุณนะที่มาส่ง "

" อือ เรากลับก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน "

พริบพันดาวยืนมองภูมินทร์ขับมอไซค์ออกไปจนลับตา แล้วหมุนตัวกลับเข้าบ้าน พอจะเปิดประตูก็พบว่าถูกล็อค เธอเคาะประตูอยู่หลายครั้งก็ไม่มีใครมาเปิด จึงได้แต่นั่งลงที่ขั้นบันได ทักขินัยยืนมองด้วยสายตาเย็นชา ฮึ ทำไมไม่ไปอยู่กับมันซะเลยหล่ะจะกลับมาทำไม มียื่นมือถือให้ดูคงจะบอกไอ้หมอนั่นให้โทรหาสินะ แถมยังยืนส่งกันแบบอาลัยอาวรณ์อีก เฮอะ อย่าหวังจะได้เข้าบ้านเลย ทักขินัยเดินเข้าไปในห้องปิดไฟล้มตัวลงนอน แต่พยายามข่มตาเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ เสียงฝนกระหน่ำลงมาอย่างแรง เขาลุกไปดูที่ระเบียง มองลงไปไม่เห็นพริบพันดาวแล้ว สงสัยจะไปหลบฝนที่อื่น เขาสั่งห้ามทุกคนเปิดประตูเด็ดขาดคงไม่มีใครขัดคำสั่งเขาหรอก เขาเข้าไปนอนต่อแต่ไม่ว่าอย่างไรก็นอนไม่หลับ สุดท้ายก็ลุกขึ้นเดินลงไปข้างล่าง เจอป้าเจียงกับอำนวย ป้าเจียงรีบเข้ามาหาเขา

" คุณทักคะข้างนอกฝนตกแรง ให้คุณพริบเธอเข้ามาข้างในเถอะค่ะ เธอตากฝนอยู่หลายชั่วโมงแล้ว อย่าใจร้ายกับเธอเลยนะคะ ที่เธอกลับช้าอาจจะติดฝนอยู่ที่อื่นก็ได้ "

เธอไม่เข้าใจเมื่อเช้าพริบพันดาวยังออกไปกับทักขินัยอยู่ดีๆ ทำไมตอนกลับทักขินัยถึงได้กลับมาแค่คนเดียวแถมยังอารมณ์ไม่ดี ใครพูดอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด แล้วยังให้ล็อคประตู สั่งห้ามใครเปิดให้พริบพันดาวเข้ามาอีก ไม่อย่างนั้นจะถูกไล่ออก 

ทักขินัยลังเลอยู่ชั่วครู่แล้วหันหลังกลับขึ้นบันไดไป เสียงฟ้าร้องคำรามเสียงดังสายฟ้าสว่างวาบสาดส่องเข้ามาถึงในบ้านเสียงฝนกระหน่ำตกลงมาไม่ลืมหูลืมตา พร้อมเสียงลมกรรโชกแรง ทักขินัยหันหลังกลับรีบลงจากบันไดสาวเท้าไปที่ประตู พอเปิดประตูออกก็พบกับความว่างเปล่า ใจเขากระตุกวูบ พริบพันดาวหายไปไหน เขาเดินออกไปหาเธอไม่สนว่าจะเปียกฝน เขาหาเธอจนทั่วแต่ไม่พบ ไม่มีวี่แววของเธอเลย อำนวยกับป้าเจียงไปเอาร่มมาให้เขา แต่เขาไม่สนใจ ทั้งสามช่วยกันตามหาพริบพันดาวจนรอบบ้านแต่ไม่พบ ทักขินัยรีบขึ้นไปเอากุญแจรถแล้วขับออกไปทันที พยายามมองหาเธอทั้งสองข้างทางแต่ไม่เจอเธอเลย ในใจก็รู้สึกผิดที่ลงโทษเธอ ไม่ให้เธอเข้าบ้าน เขากลับเข้าบ้านในเวลาเช้าด้วยสภาพที่อิดโรย เมื่อคืนเขาตามหาเธอทั้งคืนจนป่านนี้ก็ยังไม่เจอเธอ เขาลงจากรถสายตาก็เหลือบไปเห็นเธอนอนขดตัวอยู่มุมหนึ่งในโรงจอดรถ ทักขินัยทั้งดีใจทั้งโกรธ เขาตามหาเธอแทบเป็นบ้าทั้งคืน แต่เธอกลับมานอนอยู่ตรงนี้ ทำไมตอนที่เขาขับรถออกไปถึงไม่สังเกตเห็นนะ เขาเดินเข้าไปจับตัวเธอก็ตกใจ เธอตัวร้อนจัดหน้าตาซีดเซียว นอนขดตัวหนาวสั่น เขารีบอุ้มเธอขึ้นมา 

" เอารถออกไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย "

โรงพยาบาล

ทักขินัยยืนมองพริบพันดาวที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียง พยาบาลเข้ามาเปลี่ยนขวดน้ำเกลือแล้วออกไป หมอเข้ามาตรวจดูอาการอีกครั้งเธอก็ยังไม่ตื่น

" เธอมีไข้สูง แกต้องหมั่นเช็ดตัวให้เธอบ่อยๆ ไข้ถึงจะลด นี่ก็หลายช.มแล้วเธอยังไม่รู้สึกตัวเลย ไม่รู้ว่าเธอหมดสติไปนานแค่ไหน ร่างกายของเธออ่อนแออยู่แล้วทำไมแกถึงปล่อยให้เมียตัวเองตากฝนจนป่วยหนักขนาดนี้ ถ้ามาส่งช้ากว่านี้ เฮ่อ! ฉันรู้ว่าแกไม่ได้รักเธอ แต่ช่วยดูแลเธอให้ดีกว่านี้หน่อยได้ไหมวะ อย่างน้อยก็เห็นแก่ย่าของแกที่จากไปก็ได้ ถ้าท่านยังอยู่แล้วเห็นเธออยู่ในสภาพแบบนี้ คงปวดใจน่าดู "

ภาคินหมอเจ้าของไข้ พ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทพูดเตือนสติทักขินัยก่อนออกไป

ทักขินัยใช้หลังมือทาบที่หน้าผาก ไอร้อนยังคงแผ่ซ่าน เขาลุกขึ้นเอากะละมังใบเล็กใส่น้ำ ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้พริบพันดาว ผ่านไปเป็นช.มไข้ลดลง พริบพันดาวลืมตาขึ้น มองเห็นฝ้าเพดานสีขาว ก้มมองดูตัวเองมีสายน้ำเกลืออยู่ที่แขนซ้าย ทางด้านขวามีทักขินัยจ้องมองเธออยู่ หน้าตาเขาดูอิดโรยเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน

" ตื่นสักที เธอหลับไปนานมากรู้ไหม "

พริบพันดาวมองหน้าเขานิ่งเฉย ก่อนจะหันออกไปมองทางอื่น เธอจำได้ว่าเมื่อคืนฝนตกแรง พอกลับมาก็เข้าบ้านไม่ได้ ประตูบ้านถูกล็อคไม่ว่าเธอจะเคาะเท่าไหร่ก็ไม่มีใครมาเปิดให้ ถ้าไม่ใช่คำสั่งของเขาแล้วจะเป็นใคร เพราะเขาไม่ให้เธอกลับมาด้วย เธอเลยต้องขอให้ภูมินทร์มาส่ง โชคดีที่ภูมินทร์ไปทำบุญที่วัดนั้นและบังเอิญเจอเธอ เขาคงไม่อยากให้เธอนั่งรถกลับกับเขา คงกลัวคนรักของเขาไม่พอใจ ถึงได้ทิ้งเธอไว้ที่วัดให้กลับเอง แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องล็อคประตูไม่ให้เธอเข้าบ้านด้วย เขาก็น่าจะเห็นว่าฝนตกแรง แต่ก็ยังไม่ยอมเปิดประตูให้เธอเข้าไป จนเธอต้องตากฝนหนาวสั่นไปหมด ลมก็พัดแรง ไหนจะเสียงฟ้าร้องที่น่ากลัวนั่นอีก เธอทำได้เพียงหาที่หลบฝน มองไปเห็นเพียงโรงจอดรถเท่านั้น หัวที่ปวดจนแทบระเบิด ความหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจทำให้หมดสติไปตอนไหนก็ไม่รู้ 

เธอลุกขึ้นหยิบเอามือถือมาพิมพ์แล้วส่งให้เขาอ่าน

" เราหย่ากันเถอะ "

ทักขินัยขมวดคิ้วแววตาคลุกกรุ่น เขาลุกจากเก้าอี้ จ้องหน้าเธอก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นหัวเราะ

" คิดจะเรียกร้องความสนใจ "

เธอส่ายหน้าปฏิเสธ ทำไม้ทำมือบอกเขาว่าเธอพูดจริง เธอต้องการจะหย่า 

" ฉันไม่เข้าใจภาษาใบ้ของเธอหรอก หิวหรือยัง ฉันจะไปหาอะไรมาให้กิน "

เธอได้แต่ส่ายหน้าน้ำตาคลอ เธอรู้ว่าเขาเข้าใจที่เธอบอก แต่เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะเก็บเธอไว้ทำไม ในเมื่อนี่มันก็ครบ4ปีที่เขารับปากกับคุณย่าแล้ว มันถึงเวลาที่เธอจะไปจากเขาได้แล้ว 

ทักขินัยออกไปนอกห้องไม่อยากคุยกับเธออีก เขาอุตส่าห์เป็นห่วงเธอแทบแย่ ตามหาทั้งคืนนั่งเช็ดตัวให้ทั้งวัน พอตื่นมาก็ขอหย่ากับเขา เธอมีหัวใจบ้างไหม เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบมวนแล้วมวนเล่า ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว รู้ตัวอีกทีบุหรี่ที่เขาสูบก็กองเต็มไปหมด

" จริงรึ ก็สมควรนะ เป็นใบ้แล้วยังร่านออกไปกับผู้ชายอีก โอ้ยเวรกรรมอะไรของฉันถึงต้องอยู่ร่วมบ้านกับนังใบ้เนี่ย "

" แต่ก็สมน้ำหน้ามันนะคะคุณผู้หญิง เห็นป้าเจียงบอกว่ามันไข้ขึ้นสูงจนหมดสติไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไม่แน่บางทีอาจจะตายแล้วก็ได้ "

อัปสรเล่าเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นให้ศจีฟัง ใส่สีตีไข่เพิ่มไปอีก

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนจบ

    เมื่อขับรถเข้ามาจอดในบ้านแล้ว พริบพันดาวก็เดินไปปิดรั้วบ้าน เงยหน้าขึ้นก็เห็นหน้าเขา เธอเบือนหน้าหนีไม่สนใจพาลูกเข้าบ้านหลายวันผ่านไปผู้ชายคนนั้นที่เธอไม่อยากเห็นหน้า ก็ยังคงวนเวียนมาอยู่ที่หน้าบ้านของเธอ เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะมาทำไมทุกวันนัก เธอพยายามไม่ใส่ใจคิดว่าไม่สนใจเขา เดี๋ยวเขาคงเลิกยุ่งกับเธอไปเอง แต่เธอคิดผิด เขาก็ยังคงมานั่งที่หน้าบ้านเธอทุกวันพอมืดค่ำก็กลับไป เป็นอยู่แบบนี้เป็นเดือน " นายครับ ทำไมไม่เข้าไปขอคุยกับคุณพริบหล่ะครับ นายจะมานั่งมองนั่งเฝ้าอยู่แบบนี้มันไม่เกิดประโยชน์อะไรหรอก นายไม่พูดแล้วเธอจะรู้ได้ยังไง ว่านายรู้สึกแบบไหนกับเธอ "" เธอเกลียดกู แม้แต่หน้ายังไม่มอง เธอทำเหมือนกูไม่มีตัวตน มึงก็เห็นว่ากูพยายามขอคุยกับเธอแล้ว แต่เธอก็ทำเป็นไม่ได้ยินที่กูพูด ทำเหมือนกูป็นอากาศ ช่างเถอะ ขอแค่กูได้มองดูเธอกับลูกอยู่ตรงนี้ก็พอแล้ว "โทมัสลุกขึ้นเดินกระโผลกกระเผลกออกไป พริบพันดาวมองตาม ทำไมเขาเดินแบบนั้น ขาเขาเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอจากมารุ่งเช้าพริบพันดาวไปส่งลูกที่โรงเรียนกลับมา เธอยืนรอเขาที่หน้าประตู ตั้งใจจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เขาจะได้ไม่ต้องมาทำแบบนี

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่20

    โทมัสยืนมองภาพตรงหน้าไม่ละสายตา ผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอคนที่เขาตามหามา4ปีเต็มยืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว แต่เขาไม่มีความกล้าที่เข้าไปหาเธอ เขาทำผิดกับเธอจนเธอต้องหนีมา" นายครับไม่เข้าไปหาเธอหล่ะครับ "โทมัสยังคงยืนนิ่ง เคิร์กเลยพูดขึ้นมาอีก" ถ้าจะข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาแอบดูเธอแบบนี้ จะมีประโยชน์อะไรหล่ะครับ "ลูกบอลกลิ้งมาที่เท้าของโทมัส เขาค่อยๆก้มลงไปเก็บ พอเงยหน้าขึ้นมา ก็พบกับเด็กน้อยนัยตาสีเทาอมฟ้า ผมสีน้ำตาลอ่อนผิวขาวยืนมองเขาอยู่ ไม่รู้ทำไมใจเขามันถึงได้เต้นแรงแปลกๆ เคิร์กมองหน้าเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้า สลับกับมองโทมัส มองกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ แล้วก็อ้าปากค้าง เด็กคนนี้เหมือนโทมัสย่อส่วนชัดๆ" ขอลูกบอลผมด้วยครับ "เสียงเด็กน้อยเรียกสติโทมัสคืนมา เขาเดินกระโผลกกระเผลกเอาลูกบอลไปให้ ยังไม่ทันจะได้ถามอะไร เสียงเรียกเด็กน้อยก็ดังขึ้นมา เสียงนั่นช่างคุ้นเหลือเกิน" พัตเตอร์ครับ อยู่ไหน กลับกันได้แล้วลูก "" อยู่นี่คร้าบ "โมมัสยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งกับภาพที่เห็นตรงหน้า พริบพันดาวอุ้มเด็กชายตัวน้อยที่มายืนอยู่ตรงหน้าเขาเมื่อกี้ " ละ ลูก ลูกเหรอ "เคิร์กเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ชี้มือไปที่สอง

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่19

    มึงคิดว่าเดินเข้ามาถึงที่นี่ แล้วจะออกไปง่ายๆอย่างงั้นเหรอ "" กูก็ไม่คิดจะออกไปโดยที่มือไม่เปื้อนเลือดเหมือนกัน "จากนั้นเสียงปืนก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งโกดัง ตามมาด้วยเสียงระเบิด ตู้มมมมมม ไฟลุกไหม้ท่วมโกดัง " ว่าไงโทรติดไหม "แอนนาถามเอริค" ไม่เลย ไม่มีคนรับสาย "" งั้นโทรหาเคิร์กดู "" ก็ไม่รับอีกเหมือนกัน คนอื่นๆที่ไปกับนายผมก็ลองโทรแล้วไม่มีคนรับ บางที "" บางทีอะไร "" อาจเกิดการปะทะ"" แล้วจะทำยังไงดี คุณพริบก็หายไป "แอนนาร้อนใจเธอออกไปทำโจ๊กร้อนๆมาให้พริบพันดาว แต่พอเข้ามาในห้องเธอก็หายไปไหนไม่รู้ ตุ๊กตากระต่ายที่เธอนอนกอดทุกวันก็หายไปด้วย พอเปิดดูตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าบางส่วนก็หายไป สามวันผ่านไปโทมัสลืมตาขึ้นมา ก็เห็นเคิร์กยืนยิ้มฟันขาวอยู่ข้างๆ"ตื่นแล้วเหรอครับนาย "" ฉันมาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว"" สามวันครับ "" สามวัน "โทมัสขยับตัวลุกขึ้นก็รู้สึกเจ็บปวดที่ขาด้านซ้ายเขาก้มลงดูก็เห็นขาของเขาเหลือแค่ครึ่งท่อน "เอ่อคือ ตอนที่เกิดระเบิดในโกดังนายถูกซากปรักหักพังทับขา หมอก็เลยต้อง ก็เลย "" ก็เลยต้องตัดขาฉัน "เคิร์กพยักหน้าหงึกๆ " เพื่อรักษาชีวิตของนาย หมอจึงต้องตัด นี่นาย

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่18

    " ไอ้เคิร์กมึงมานี่ "" บอกกูมาว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น"" นายเมา พวกนั้นที่ไปกับนายโทรมาบอกผมให้ไปรับนายกลับมาจากผับ"" แล้วไงต่อ "" ผมก็พานายไปนอนในห้อง "" ไอ้เคิร์ก อย่าลีลาเล่ามาให้หมด "" แล้วผมก็ออกไป "" แล้ว แล้วใคร "" นี่นายจำอะไรไม่ได้เลยเหรอครับ "" ถ้ากูจำได้จะถามมึงทำไม "" เฮ่อ! ผมไปบอกคุณพริบ คุณพริบก็ช่วยเช็ดหน้าเช็ดตาให้นาย แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่ด้วยในห้อง แต่ตอนเช้าพวกนี้มันเห็นคุณพริบออกมาจากห้องของนายเสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ย แถมยังเดินขาถ่างอีก "เคิร์กเล่าราวกับตาเห็น ทั้งที่จำจากคำบอกเล่าของคนอื่นมาอีกทีโทมัสนิ่งอึ้งเมื่อคืนเขาทำอะไรลงไป เขาขืนใจพริบพันดาวโดยไม่รู้ตัว รอยเลือดนั่นบ่งบอกว่าเขาทำลายความบริสุทธิ์ของเธอด้วยดุ้นใหญ่ยาวของเขาเอง ทั้งที่เขาทะนุถนอมเธอให้เป็นน้องสาวคนหนึ่ง แต่เขาดันไปทำเรื่องแบบนั้นกับเธอได้ยังไง เขาผลุนผลันไปที่ห้องของเธอก็อก ก็อก ก็อก " พริบ พริบ เปิดประตูให้พี่หน่อย พริบ "เงียบไม่มีเสียงตอบกลับ เขาใจไม่ดีให้คนไปเอากุญแจมาเปิดประตู กุญแจพึ่งจะเสียบคารูประตูก็ถูกเปิดออกมา พริบพันดาวมองมาที่เขาแววตาเรียบเฉย

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่17

    "ปล่อยเธอ "โทมัสชี้ไปที่พริบพันดาว เธอถูกแก้มัดออกแล้วผลักไปหาโทมัส แคทเธอรีนน้ำตาคลอมองโทมัสด้วยสายตาตัดพ้อ" แล้วแคทหล่ะ มึงจะปล่อยเธอเมื่อไหร่"" มึงอย่าโลภมาก ได้คืนไปแล้วคนนึงก็กลับไป ส่วนคนนี้กูจะเก็บเอาไว้ก่อน ไว้คิดออกก่อนว่าจะให้มึงเอาอะไรมาแลก แล้วกูจะติดต่อกลับไป "เอริโต้แบกแคทเธอรีนขึ้นบ่าแล้วเดินออกไป โทมัสจะตามแต่ถูกลูกน้องของเอริโต้เข้าขวาง พร้อมจ่อกระบอกปืนใส่ " นายครับ กลับไปตั้งหลักก่อน แล้วค่อยคิดหาวิธี มันคงยังไม่ทำอะไรคุณแคทตอนนี้หรอก "เคิร์กเตือนสติ ทำให้โทมัสรีบพาพริบพันดาวออกมาจากโกดังในรถเงียบกริบไม่มีใครพูดจา พริบพันดาวหันหน้าไปอีกทาง โทมัสก็หันหน้าไปอีกทางต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง " จอดรถ มึงไปส่งพริบที่บ้าน"" แล้วนายหล่ะครับ "" กูจะกลับไปช่วยแคท "โทมัสขึ้นรถอีกคันแล้วขับย้อนกลับไป พริบพันดาวขมขื่นในใจ เขากลับไปช่วยคนรักของเขามันก็ถูกแล้ว ที่จริงเขาควรเลือกคนรักของเขาตั้งแต่แรกไม่ใช่เธอ คงเป็นเพราะสัญญากับพ่อแท้ๆของเธอเอาไว้ ว่าจะดูแลปกป้องเธอ และเขาคงรู้สึกผิดที่ครั้งก่อนตอนเธอตกสระน้ำไม่ได้ช่วยเธอ ครัั้งนี้เขาถึงได้เลือกช่วยเธอก่อน" นาย

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่16

    แคทเธอรีนหันมาพูดกับเธอ เธอพยายามแกะมือของแคทเธอรีนที่จับข้อมือเธอไว้แน่น แถมยังบีบรัดจนเจ็บแปลบ แต่แคทเธอรีนก็ไม่ยอมปล่อย กลายเป็นยื้อยุดกันจนตกลงไปในสระน้ำทั้งคู่ โทมัสมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเพื่อนๆของแคทเธอรีนต่างรุมล้อมอยู่ ได้ยินแต่เสียง ตู้มม มีคนตกน้ำ เขารีบสาวเท้าเข้าไปดู เห็นแคทเธอรีนตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ ก็รีบกระโดดลงไปช่วยเธอขึ้นมาทันที" เป็นยังไงบ้างแคท ทำไมถึงตกลงไปได้ "" ไม่ แค่ก ไม่เป็นไร แค่กๆ ฉันคุยกับพริบอยู่ดีๆเธอสะบัดข้อมือออก เเล้วเสียหลักตกน้ำเลยคว้าฉันลงไปด้วย จริงสิแล้วเธอหล่ะ "โทมัสมองไปที่สระน้ำ ใจของเขากระตุกวูบพริบพันดาวตกลงไปด้วยอย่างงั้นเหรอ เธอว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า ไม่ ไม่น่าจะว่ายเป็น เขาผละออกจากแคทเธอรีนทำท่าจะกระโดดลงไปในสระน้ำ ก็เห็นเอริคพาร่างบางของพริบพันดาวโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เขารีบเข้าไปหา แต่ช้ากว่าเอริคที่รีบพาเธอขึ้นมาแล้วทำการผายปอดให้เธอ" แค่ก แค่ก "" ไม่เป็นไรแล้วนะ คุณปลอดภัยแล้ว "พริบพันดาวส่งยิ้มให้เอริค แล้วหันไปมองโทมัสที่ยืนมองเธออยู่ไม่ไกล แขนของเขาโอบกอดแคทเธอรีนเอาไว้ วันนั้นที่เธอถามแอนนา ว่าเธอกับแคทเธอรีนใครสำคัญกับโท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status