共有

ตอนที่7

last update 最終更新日: 2025-04-24 10:32:26

" จริงนะไม่เชื่อเหรอ งั้นดูนี่ "

แพรไหมเดินไปเอาโน้ตมาให้ทุกคนดู ในโน้ตเขียนไว้ชัดเจนว่าห้ามใส่กุหลาบเพราะลูกค้าแพ้ขอเป็นลิลลี่สีชมพูแทน ภูมินทร์รู้ว่าพริบพันดาวพูดจริง แต่เมื่อแพรไหมมีกระดาษโน้ตมายืนยันแบบนี้ เขาก็ไม่รู้จะแก้ต่างให้พริบพันดาวยังไง พริบพันดาวเอาปากกามาเขียนให้ทุกคนอ่าน ว่าโน้ตที่แพรไหมให้เธอไม่ใช่อันนี้ ในนั้นเขียนบอกว่าให้ใส่กุหลาบเยอะจริงๆ 

" เอาหล่ะช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ให้มันจบไป "

แก้วกัญญาหันหลังเดินออก เธอรีบคว้าแขนแก้วกัญญาเอาไว้ หยิบเอาซองใส่เงินยัดใส่มือของแก้วกัญญาพร้อมใบลาออกแล้วเดินออกจากร้านไป ภูมินทร์ตามออกไปแต่ไม่ทันแล้วเธอโบกรถขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว เขากลับเข้ามาในร้าน เห็นแก้วกัญญาหยิบเอาเงินในซองที่พริบพันดาวให้ออกมานับ

" พริบเอาเงินมาให้พี่สองแสนบอกว่าคืนให้พี่ ที่พี่จ่ายชดใช้ค่าเสียหายให้ลูกค้า แล้วก็ขอลาออก เงินเดือนเดือนนี้เธอก็ไม่รับ "

แก้วกัญญารู้สึกผิดเธอไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ ไม่ต้องการให้พริบพันดาวลาออก เธอเป็นคนพิการไปสมัครงานที่ไหนใครจะรับ ไหนจะเงินสองแสนนี่อีก พริบพันดาวคงจะเก็บหอมรอมริบด้วยความยากลำบากแล้วเอามาให้เธอแบบนี้ไม่หมดตัวเลยเหรอ จึงคิดจะออกไปตามพริบพันดาว แต่ภูมินทร์บอกว่าเธอไปแล้ว 

ภูมินทร์ตวัดสายตามองแพรไหมด้วยความไม่พอใจ แพรไหมหลบสายตาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พริบพันดาวไม่อยู่ที่นี่ก็ดี ต่อไปภูมินทร์จะได้มองเธอบ้าง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมภูมินทร์ต้องชอบคนใบ้ด้วย มันมีดีอะไร ทั้งที่เธอก็สวยไม่แพ้พริบพันดาว ทำไมถึงไม่ชอบเธอ

พริบพันดาวไปหาคุณย่าที่วัด เล่าเรื่องทุกข์ใจให้คุณย่าฟัง เธอพิงเจดีย์เก็บอัฐคุณย่าด้วยความเหนื่อยล้า แล้วก็เผลอหลับไป ในฝันเธอเห็นคุณย่าโอบกอดเธอส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แล้วยังพูดกับเธออีกว่า

" ไม่ไหวก็ไม่ต้องทนนะลูก ทำตามที่หนูต้องการเถอะ "

พริบพันดาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่าบริเวณโดยรอบเริ่มมืด นี่เธอเผลอหลับไปนานขนาดไหนกันเนี่ย เธอลุกขึ้นยืนก็เห็นหมาด่างกระดิกหางให้ แล้วยังตามมาส่งเธอถึงหน้าประตูวัดอีก

กลับมาถึงบ้านก็เจอกระเป๋าเสื้อผ้าข้าวของของเธอ กระจัดกระจายเต็มสนามหญ้าหน้าบ้าน เธอนั่งลงเก็บของใส่กระเป๋า 

" คุณผู้หญิงให้แกไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ " 

อัปสรโยนตุ๊กตากระต่ายตัวเก่าของเธอที่ขาดๆใส่หัวของเธอ เธออุ้มเอาตุ๊กตามากอดไว้ ทำไม้ทำมือถาม ว่าทำแบบนี้ทำไม 

" ก็เพราะว่าคุณบุษเมียตัวจริงของคุณทักจะมาอยู่ที่นี่ คุณผู้หญิงกลัวว่าแกจะไปทำอะไรคุณบุษอีก เลยให้แกรีบออกไปให้พ้น" วารีตอบกลับ

เสียงรถแล่นเข้ามาจอด ประตูรถเปิดออก เธอมองเขากอดประคองบุษบงเข้าไปในบ้าน ไม่แม้แต่จะชายตามองเธอสักนิด วารีกับอัปสรรีบไปช่วยกันขนข้าวของบุษบงเข้าไปในบ้าน

" คุณพริบ ป้าขอโทษจริงๆที่ปกป้องคุณพริบไม่ได้ "

ป้าเจียงน้ำตาคลอช่วยเธอเก็บข้าวของที่กระจัดกระจาย 

" นังใบ้ คุณผู้หญิงให้ฉันมาเรียก เร็วๆอย่าชักช้า "

" แกมันจะมากเกินไปแล้วนังรี กล้าดียังไงมาเรียกคุณพริบแบบนี้ ขอโทษเธอซะ "

" ไม่ ทำไมฉันจะเรียกไม่ได้ก็มันเป็นใบ้จริงๆอ่ะ "

" ถึงยังไงเธอเป็นเมียคุณทักเจ้านายของเอ็ง"

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า กล้าพูดนะป้า เมียเมอที่ไหนกันตั้งแต่แต่งงานมา คุณทักไม่เคยนอนห้องเดียวกับมัน เคยเอามันซะที่ไหน ก็อย่างว่าใครมันจะเอาไปเอาคนใบ้ลง มีแต่คุณบุษนู้นที่คุณทักเอาทุกวัน จนตอนนี้คุณบุษท้องได้สองเดือนแล้ว "

" นี่ นี่แกว่ายังไงนะ คุณบุษท้องอย่างงั้นเหรอ "

" ก็ใช่หน่ะสิป้า ทีนี้รู้หรือยังว่าใครเป็นเจ้านายตัวจริง ใครเป็นกาฝาก "

" คุณพริบ "

พริบพันดาวส่ายหน้า บอกว่าเธอไม่เป็นไร จริงอย่างที่วารีพูด ทักขินัยไม่เคยนอนร่วมห้องกับเธอไม่เคยมีอะไรกับเธอ แต่กับบุษบงเขาไปค้างกับเธอบ่อยๆคงมีอะไรกันทุกวัน บุษบงจะท้องก็ไม่แปลก เธอแค่แปลกใจว่าหลายปีที่ผ่านมาทำไมไม่ปล่อยให้ท้อง มาท้องอะไรเอาตอนนี้ แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงเธอก็ตั้งใจจะหย่ากับเขาอยู่แล้ว

" เซ็นชื่อซะ "

ทักขินัยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธอจ้องมองหน้าเขา 

" ไม่ต้องห่วง ฉันแบ่งสมบัติให้เธอมากพอให้เธออยู่ได้สบายไปทั้งชาติ เงินสด50ล้านคอนโดรถที่ดิน อยากได้อะไรก็เขียนเพิ่มเอา "

" แม่ว่ามากไป ที่ผ่านมามันมาเกาะพวกเรากินหมดไปตั้งเยอะ ให้มันจากไปตัวเปล่านั่นแหละไม่ต้องให้อะไรมันหรอก "

" ผมพูดคำไหนคำนั้นบอกว่าจะให้ก็ให้ เธอเป็นคนพิการทำมาหากินลำบาก "

" ก็ได้ก็ได้ แต่แม่ว่ายังไงมันก็เยอะอยู่ดี แกอย่าลืมว่าตอนนี้หนูบุษอุ้มท้องลูกของแกอยู่แกจะให้สมบัตินังใบ้มันเยอะแยะไม่ได้ เอางี้ให้เงินมันไปแค่ล้านเดียวก็พอ คอนโดหรูไม่เหมาะกับมันหรอกไม่ต้องให้ เงินก็ให้ไปแล้วให้มันไปหาเช่าบ้านอยู่เอา ยิ่งรถยิ่งไม่ต้องให้ มันขับรถเป็นซะที่ไหน ให้ไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก "

ศจีพูดไปก็มองพริบพันดาวด้วยสายตาที่รังเกียจ เธออยากกำจัดพริบพันดาวออกจากบ้านมานานแล้ว วันนี้สมหวังซะทีโชคดีที่บุษบงท้อง ถึงจะไม่ค่อยชอบบุษบงเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่านังใบ้เป็นร้อยเท่า 

พริบพันดาวหยิบปากกามาเซ็นชื่อ ทำไม้ทำมือบอกว่าเธอไม่เอาอะไรทั้งนั้น พร้อมคืนแบล็คการ์ดให้ทักขินัย บอกว่าเธอไม่เคยใช้เงินเขาเลยแม้แต่บาทเดียว เธอมีรายได้จากการเขียนนิยาย เดือนนึงก็ได้พอกินพอใช้และมีเงินเก็บ 

ทักขินัยมองดูร่างบอบบางของพริบพันดาวที่เดินจากไป ในใจรู้สึกหน่วงแปลกๆ เขามองดูแบล็คการ์ดในมือ แบล็คการ์ดใบนี้เขาให้เธอตอนแต่งงานใหม่ๆ ไม่คิดว่าเธอจะไม่เคยใช้มันเลย ตอนที่พาบุษบงไปโรงพยาบาลพอหมอตรวจเสร็จก็บอกว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก ที่เธอมีอาการแบบนี้ไม่ใช่เพราะแพ้กุหลาบแต่เธอแพ้ท้อง เธอท้องได้สองเดือนแล้วเขาต้องรับผิดชอบ ตอนนั้นแม่เขาโทรมาพอดี ถามว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาเลยบอกว่าอยู่ที่โรงพยาบาล และบุษบงกำลังท้อง จึงได้พาเธอเข้ามาอยู่ในบ้านและจะหย่ากับพริบพันดาว แต่คิดไม่ถึงว่าแม่ของเขาจะจัดการเตรียมทนาย พร้อมเอกสารการหย่าไว้รอแบบนี้

พริบพันดาวถือกะเป๋าเสื้อผ้ามือหนึ่ง อีกมือหนึ่งอุ้มตุ๊กตากระต่ายที่แม่ของเธอให้ในวันเกิดปีสุดท้ายก่อนท่านจากไป เธอหันหน้าไปมองบ้านหลังนี้เป็นครั้งสุดท้าย อย่างน้อยเธอก็อาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้มาหลายปี มีความทรงจำมากมายทั้งดีและไม่ดี ป้าเจียงกับลุงอำนวยมายืนส่ง ป้าเจียงยืนเช็ดน้ำตามองเธอ ลุงอำนวยอาสาจะไปส่งแต่เธอปฏิเสธ ลุงเป็นคนขับรถของบ้าน ตอนนี้เธอหย่ากับทักขินัยแล้วไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับที่นี่อีก เธอเดินออกไปจากบ้านหลังใหญ่เดินไปเรื่อยๆตามทาง มีแสงไฟสาดส่องสะท้อนใบหน้าหวานเปื้อนคราบน้ำตาแลดูน่าสงสาร

ภูมินทร์มากดกริ่งหน้าบ้าน อัปสรออกไปดู

" มาหาใคร "

" ผมมาหาพริบ เธอ"

พูดยังไม่ทันจบอัปสรก็พูดแทรกขึ้นมา

" นังใบ้ไม่อยู่ที่นี่แล้ว มันถูกเฉดหัวออกไปจากบ้านตั้งแต่ตอนหัวค่ำแล้ว "

ภูมินทร์ไม่ทันได้ถามต่อก็ถูกประตูปิดใส่กระแทกหน้า เขาจึงรีบขับมอไซค์ออกตามหาพริบพันดาว ถูกไล่ออกจากบ้านแล้วเธอจะไปไหน งานก็ลาออก เงินเก็บที่มีก็เอาไปคืนแก้วกัญญา เธอไม่มีงานไม่มีเงินแถมยังพูดไม่ได้ เธอจะไปที่ไหนนะ ภูมินทร์ร้อนใจตามหาพริบพันดาวไปทั่วแต่ก็ไม่พบ

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนจบ

    เมื่อขับรถเข้ามาจอดในบ้านแล้ว พริบพันดาวก็เดินไปปิดรั้วบ้าน เงยหน้าขึ้นก็เห็นหน้าเขา เธอเบือนหน้าหนีไม่สนใจพาลูกเข้าบ้านหลายวันผ่านไปผู้ชายคนนั้นที่เธอไม่อยากเห็นหน้า ก็ยังคงวนเวียนมาอยู่ที่หน้าบ้านของเธอ เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะมาทำไมทุกวันนัก เธอพยายามไม่ใส่ใจคิดว่าไม่สนใจเขา เดี๋ยวเขาคงเลิกยุ่งกับเธอไปเอง แต่เธอคิดผิด เขาก็ยังคงมานั่งที่หน้าบ้านเธอทุกวันพอมืดค่ำก็กลับไป เป็นอยู่แบบนี้เป็นเดือน " นายครับ ทำไมไม่เข้าไปขอคุยกับคุณพริบหล่ะครับ นายจะมานั่งมองนั่งเฝ้าอยู่แบบนี้มันไม่เกิดประโยชน์อะไรหรอก นายไม่พูดแล้วเธอจะรู้ได้ยังไง ว่านายรู้สึกแบบไหนกับเธอ "" เธอเกลียดกู แม้แต่หน้ายังไม่มอง เธอทำเหมือนกูไม่มีตัวตน มึงก็เห็นว่ากูพยายามขอคุยกับเธอแล้ว แต่เธอก็ทำเป็นไม่ได้ยินที่กูพูด ทำเหมือนกูป็นอากาศ ช่างเถอะ ขอแค่กูได้มองดูเธอกับลูกอยู่ตรงนี้ก็พอแล้ว "โทมัสลุกขึ้นเดินกระโผลกกระเผลกออกไป พริบพันดาวมองตาม ทำไมเขาเดินแบบนั้น ขาเขาเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอจากมารุ่งเช้าพริบพันดาวไปส่งลูกที่โรงเรียนกลับมา เธอยืนรอเขาที่หน้าประตู ตั้งใจจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เขาจะได้ไม่ต้องมาทำแบบนี

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่20

    โทมัสยืนมองภาพตรงหน้าไม่ละสายตา ผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอคนที่เขาตามหามา4ปีเต็มยืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว แต่เขาไม่มีความกล้าที่เข้าไปหาเธอ เขาทำผิดกับเธอจนเธอต้องหนีมา" นายครับไม่เข้าไปหาเธอหล่ะครับ "โทมัสยังคงยืนนิ่ง เคิร์กเลยพูดขึ้นมาอีก" ถ้าจะข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาแอบดูเธอแบบนี้ จะมีประโยชน์อะไรหล่ะครับ "ลูกบอลกลิ้งมาที่เท้าของโทมัส เขาค่อยๆก้มลงไปเก็บ พอเงยหน้าขึ้นมา ก็พบกับเด็กน้อยนัยตาสีเทาอมฟ้า ผมสีน้ำตาลอ่อนผิวขาวยืนมองเขาอยู่ ไม่รู้ทำไมใจเขามันถึงได้เต้นแรงแปลกๆ เคิร์กมองหน้าเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้า สลับกับมองโทมัส มองกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ แล้วก็อ้าปากค้าง เด็กคนนี้เหมือนโทมัสย่อส่วนชัดๆ" ขอลูกบอลผมด้วยครับ "เสียงเด็กน้อยเรียกสติโทมัสคืนมา เขาเดินกระโผลกกระเผลกเอาลูกบอลไปให้ ยังไม่ทันจะได้ถามอะไร เสียงเรียกเด็กน้อยก็ดังขึ้นมา เสียงนั่นช่างคุ้นเหลือเกิน" พัตเตอร์ครับ อยู่ไหน กลับกันได้แล้วลูก "" อยู่นี่คร้าบ "โมมัสยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็งกับภาพที่เห็นตรงหน้า พริบพันดาวอุ้มเด็กชายตัวน้อยที่มายืนอยู่ตรงหน้าเขาเมื่อกี้ " ละ ลูก ลูกเหรอ "เคิร์กเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ชี้มือไปที่สอง

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่19

    มึงคิดว่าเดินเข้ามาถึงที่นี่ แล้วจะออกไปง่ายๆอย่างงั้นเหรอ "" กูก็ไม่คิดจะออกไปโดยที่มือไม่เปื้อนเลือดเหมือนกัน "จากนั้นเสียงปืนก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งโกดัง ตามมาด้วยเสียงระเบิด ตู้มมมมมม ไฟลุกไหม้ท่วมโกดัง " ว่าไงโทรติดไหม "แอนนาถามเอริค" ไม่เลย ไม่มีคนรับสาย "" งั้นโทรหาเคิร์กดู "" ก็ไม่รับอีกเหมือนกัน คนอื่นๆที่ไปกับนายผมก็ลองโทรแล้วไม่มีคนรับ บางที "" บางทีอะไร "" อาจเกิดการปะทะ"" แล้วจะทำยังไงดี คุณพริบก็หายไป "แอนนาร้อนใจเธอออกไปทำโจ๊กร้อนๆมาให้พริบพันดาว แต่พอเข้ามาในห้องเธอก็หายไปไหนไม่รู้ ตุ๊กตากระต่ายที่เธอนอนกอดทุกวันก็หายไปด้วย พอเปิดดูตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าบางส่วนก็หายไป สามวันผ่านไปโทมัสลืมตาขึ้นมา ก็เห็นเคิร์กยืนยิ้มฟันขาวอยู่ข้างๆ"ตื่นแล้วเหรอครับนาย "" ฉันมาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว"" สามวันครับ "" สามวัน "โทมัสขยับตัวลุกขึ้นก็รู้สึกเจ็บปวดที่ขาด้านซ้ายเขาก้มลงดูก็เห็นขาของเขาเหลือแค่ครึ่งท่อน "เอ่อคือ ตอนที่เกิดระเบิดในโกดังนายถูกซากปรักหักพังทับขา หมอก็เลยต้อง ก็เลย "" ก็เลยต้องตัดขาฉัน "เคิร์กพยักหน้าหงึกๆ " เพื่อรักษาชีวิตของนาย หมอจึงต้องตัด นี่นาย

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่18

    " ไอ้เคิร์กมึงมานี่ "" บอกกูมาว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น"" นายเมา พวกนั้นที่ไปกับนายโทรมาบอกผมให้ไปรับนายกลับมาจากผับ"" แล้วไงต่อ "" ผมก็พานายไปนอนในห้อง "" ไอ้เคิร์ก อย่าลีลาเล่ามาให้หมด "" แล้วผมก็ออกไป "" แล้ว แล้วใคร "" นี่นายจำอะไรไม่ได้เลยเหรอครับ "" ถ้ากูจำได้จะถามมึงทำไม "" เฮ่อ! ผมไปบอกคุณพริบ คุณพริบก็ช่วยเช็ดหน้าเช็ดตาให้นาย แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นผมไม่รู้ เพราะไม่ได้อยู่ด้วยในห้อง แต่ตอนเช้าพวกนี้มันเห็นคุณพริบออกมาจากห้องของนายเสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ย แถมยังเดินขาถ่างอีก "เคิร์กเล่าราวกับตาเห็น ทั้งที่จำจากคำบอกเล่าของคนอื่นมาอีกทีโทมัสนิ่งอึ้งเมื่อคืนเขาทำอะไรลงไป เขาขืนใจพริบพันดาวโดยไม่รู้ตัว รอยเลือดนั่นบ่งบอกว่าเขาทำลายความบริสุทธิ์ของเธอด้วยดุ้นใหญ่ยาวของเขาเอง ทั้งที่เขาทะนุถนอมเธอให้เป็นน้องสาวคนหนึ่ง แต่เขาดันไปทำเรื่องแบบนั้นกับเธอได้ยังไง เขาผลุนผลันไปที่ห้องของเธอก็อก ก็อก ก็อก " พริบ พริบ เปิดประตูให้พี่หน่อย พริบ "เงียบไม่มีเสียงตอบกลับ เขาใจไม่ดีให้คนไปเอากุญแจมาเปิดประตู กุญแจพึ่งจะเสียบคารูประตูก็ถูกเปิดออกมา พริบพันดาวมองมาที่เขาแววตาเรียบเฉย

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่17

    "ปล่อยเธอ "โทมัสชี้ไปที่พริบพันดาว เธอถูกแก้มัดออกแล้วผลักไปหาโทมัส แคทเธอรีนน้ำตาคลอมองโทมัสด้วยสายตาตัดพ้อ" แล้วแคทหล่ะ มึงจะปล่อยเธอเมื่อไหร่"" มึงอย่าโลภมาก ได้คืนไปแล้วคนนึงก็กลับไป ส่วนคนนี้กูจะเก็บเอาไว้ก่อน ไว้คิดออกก่อนว่าจะให้มึงเอาอะไรมาแลก แล้วกูจะติดต่อกลับไป "เอริโต้แบกแคทเธอรีนขึ้นบ่าแล้วเดินออกไป โทมัสจะตามแต่ถูกลูกน้องของเอริโต้เข้าขวาง พร้อมจ่อกระบอกปืนใส่ " นายครับ กลับไปตั้งหลักก่อน แล้วค่อยคิดหาวิธี มันคงยังไม่ทำอะไรคุณแคทตอนนี้หรอก "เคิร์กเตือนสติ ทำให้โทมัสรีบพาพริบพันดาวออกมาจากโกดังในรถเงียบกริบไม่มีใครพูดจา พริบพันดาวหันหน้าไปอีกทาง โทมัสก็หันหน้าไปอีกทางต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง " จอดรถ มึงไปส่งพริบที่บ้าน"" แล้วนายหล่ะครับ "" กูจะกลับไปช่วยแคท "โทมัสขึ้นรถอีกคันแล้วขับย้อนกลับไป พริบพันดาวขมขื่นในใจ เขากลับไปช่วยคนรักของเขามันก็ถูกแล้ว ที่จริงเขาควรเลือกคนรักของเขาตั้งแต่แรกไม่ใช่เธอ คงเป็นเพราะสัญญากับพ่อแท้ๆของเธอเอาไว้ ว่าจะดูแลปกป้องเธอ และเขาคงรู้สึกผิดที่ครั้งก่อนตอนเธอตกสระน้ำไม่ได้ช่วยเธอ ครัั้งนี้เขาถึงได้เลือกช่วยเธอก่อน" นาย

  • เมียใบ้ที่เขาไม่รัก   ตอนที่16

    แคทเธอรีนหันมาพูดกับเธอ เธอพยายามแกะมือของแคทเธอรีนที่จับข้อมือเธอไว้แน่น แถมยังบีบรัดจนเจ็บแปลบ แต่แคทเธอรีนก็ไม่ยอมปล่อย กลายเป็นยื้อยุดกันจนตกลงไปในสระน้ำทั้งคู่ โทมัสมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเพื่อนๆของแคทเธอรีนต่างรุมล้อมอยู่ ได้ยินแต่เสียง ตู้มม มีคนตกน้ำ เขารีบสาวเท้าเข้าไปดู เห็นแคทเธอรีนตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ ก็รีบกระโดดลงไปช่วยเธอขึ้นมาทันที" เป็นยังไงบ้างแคท ทำไมถึงตกลงไปได้ "" ไม่ แค่ก ไม่เป็นไร แค่กๆ ฉันคุยกับพริบอยู่ดีๆเธอสะบัดข้อมือออก เเล้วเสียหลักตกน้ำเลยคว้าฉันลงไปด้วย จริงสิแล้วเธอหล่ะ "โทมัสมองไปที่สระน้ำ ใจของเขากระตุกวูบพริบพันดาวตกลงไปด้วยอย่างงั้นเหรอ เธอว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า ไม่ ไม่น่าจะว่ายเป็น เขาผละออกจากแคทเธอรีนทำท่าจะกระโดดลงไปในสระน้ำ ก็เห็นเอริคพาร่างบางของพริบพันดาวโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เขารีบเข้าไปหา แต่ช้ากว่าเอริคที่รีบพาเธอขึ้นมาแล้วทำการผายปอดให้เธอ" แค่ก แค่ก "" ไม่เป็นไรแล้วนะ คุณปลอดภัยแล้ว "พริบพันดาวส่งยิ้มให้เอริค แล้วหันไปมองโทมัสที่ยืนมองเธออยู่ไม่ไกล แขนของเขาโอบกอดแคทเธอรีนเอาไว้ วันนั้นที่เธอถามแอนนา ว่าเธอกับแคทเธอรีนใครสำคัญกับโท

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status