LOGINChapter64 “ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ขอบคุณพี่กล้าค่ะ” “ผมจะเคลียร์เรื่องเงินให้ ให้คนของเจ้าของบ่อนไปหาผมที่ทำงานพรุ่งนี้ตอนบ่ายสามนะครับ” “ได้จ้ะกล้า” รัตนารับคำ “ถ้ามีหนี้เจ้าอื่นก็บอกผม ผมจะเคลียร์ให้ แล้วขอพูดตรงๆ แรงๆ ว่า อย่าได้เป็นหนี้การพนันอีก เลิกได้ก็เลิกนะครับ ผมใจดีแค่ครั้งเดียว ครั้งต่อไปถ้าผมเห็นคนคุมบ่อนเอาปืนมาจ่อหัวพ่อกับแม่ ผมก็จะไม่ช่วย” คำขาดของคุณานนท์บอกให้สองสามีภรรยารู้ว่า ลูกเขยของตนพูดจริงทำจริง “เราสองคนเลิกแล้ว เลิกจริงๆ” มารุตตอบกลับ คิดตามที่เอ่ยออกไปจริงๆ “ตกลงตามนี้นะครับ” “ขอบใจกล้ามากจ้ะ ขอบใจมาก”สองสามีภรรยาติดหนี้บ่อนโล่งใจ กลับบ้านไปด้วยจิตใจเบิกบาน ต่างกับขามาที่เหมือนคนอมทุกข์ หน้าดำคร่ำเครียด“ขอบคุณพี่กล้าอีกครั้งค่ะที่ช่วยพ่อกับแม่ลัลณ์”“ไม่เป็นไร พี่ไม่คิดมาก ลัลณ์ก็อย่าคิดมาก พี่อยากให้ลัลณ์มีความสุข ไม่อยากให้เครียด แล้วถ้าพี่ไม่ช่วยแล้วใครจะช่วยล่ะ”คุณานนท์พูดเสียงอ่อนโยน“นั่นสิ อย่าคิดมาก เราเป็นครอบครัวเดียวกันก็ต้องช่วยเหลือกัน” อธิปพูดเสริม “ถือเป็นขอ
Chapter63“เบ่งค่ะ คุณแม่เบ่งอีกนิดค่ะ” เสียงแพทย์สูตินารีนามว่า ฤดี บอกว่าที่คุณแม่ให้ออกแรงเบ่ง “เบ่งค่ะ เบ่ง หัวน้องจะออกแล้วค่ะ” “อึ๊บ” ผู้ช่วยแพทย์ที่อยู่ในห้องช่วยลัลณ์ลนินเบ่ง ว่าที่คุณแม่ทำตามคำบอกของฤดี เธอออกแรงเบ่งจนหน้าดำหน้าแดง แม้ว่าจะเจ็บปวดกับการเจ็บท้อง ลัลณ์ลนินก็ออกแรงเบ่งเต็มที่ “ทนหน่อยนะลัลณ์ ทนหน่อย ลูกจะออกแล้ว” คุณานนท์ที่เข้าไปในห้องคลอดเพื่อให้กำลังใจภรรยา บอกอีกคน และทำเสียง ท่าเบ่งร่วมด้วย “เบ่งลัลณ์ เบ่ง” “ลัลณ์...ลัลณ์เบ่งไม่ออก อึ๊บ” ลัลณ์ลนินทำตามที่ฤดีบอก ทว่าเธอเหมือนคนไม่มีแรง เบ่งเท่าไหร่ก็เบ่งทารกออกมาไม่ได้ “ลองอีกครั้งนะคะ เบ่งค่ะ เบ่ง” ฤดีบอกว่าที่คุณแม่ให้พยายามเบ่งอีกครั้ง “ดีค่ะคุณแม่ ออกแล้วค่ะ” ลัลณ์ลนินยิ้มเหนื่อยเมื่อรู้สึกว่า ทารกน้อยลืมตาดูโลกผ่านช่องคลอด เธอรู้สึกโล่ง ความเจ็บปวดหายไปจนสิ้นเมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกน้อยวินาทีนี้คุณานนท์ไม่มีพลาด เขาบันทึกวิดีโอเก็บไว้ตั้งแต่ต้นจนกระทั่งเห็นลูกชายออกมาจากร่างภรรยา เป็นช่วงเวลาที่วิเศษมาก เขาดีใจ ปลื้มใจ เอิบอิ่มใจจนน้ำตาซึม
Chapter62หลังจากกินมื้อกลางวันเสร็จ จอมพลนอนพักผ่อนในโถงใหญ่ วิธีพักผ่อนของเขาคือ การเล่นเกมในมือถือยอดฮิต ROV เล่นไปต่อว่าคนร่วมเล่นเกมไปด้วยที่ไม่ได้ดังใจ เนตรนภากับดวงเดือนจึงไม่รู้ว่า การเล่นเกมนี้เป็นการพักผ่อนหรือเป็นการเพิ่มความเครียดกันแน่ บ่ายโมงครึ่งเศษคือเวลาที่จอมพลออกไปทำงานในช่วงบ่าย เช่นเคยที่ดวงเดือนจะเดินมาส่งสามีที่รถ“พล” เสียงบุญเติมเรียกจอมพล“มีไร ไหนบอกจะเข้าเมืองไม่ใช่เหรอ” จอมพลถามกลับ“กำลังไปนี่แหละ แต่แวะมาบอกแกก่อนว่า มีสาวมาหา สวยด้วยนะ หุ่นดีสุดๆ เธอรออยู่รีสอร์ทน่ะ แกรีบไปเลย”บุญเติมเย้าจอมพลที่เป็นทั้งเพื่อนและเจ้านาย จอมพลเสียวสันหลังวาบ ตกใจไม่คิดว่าบุญเติมจะพูดแบบนี้ ไม่รู้บ้างหรือไงว่า ต่อมหึงดวงเดือนยิ่งตื้นๆ อยู่ หากบุญเติมพูดแบบนี้กับเขาตามลำพังหรือไม่มีดวงเดือนอยู่ด้วยก็คงไม่มีอะไร แต่นี่ดวงเดือนยืนอยู่ใกล้เขาและได้ยินทุกคำพูด คนขี้หึงมีหรือจะโพร่งออกมา“สาวที่ไหนพี่บุญเติม พี่พลแอบมีกิ๊กเหรอ พี่พลคิดนอกใจเดือนหรือไง” น้ำเสียงของดวงเดือนเขียวปัด เหมือนหน้าตาที่บึ้งตึง มองหน้าสามีไม่วางตา “พาเดือนไปทีพี่บุญเติม เดือนจะไปดูหน้าหน่อยสิว่าจะสวยแค
Chapter61คำพูดที่ว่า ฟ้าหลังฝนย่อมงดงามเสมอ ชีวิตคู่สองคู่ที่ดูเหมือนจะไม่ลงเอยกัน ตอนนี้สี่ชีวิตกำลังมีความสุขกับชีวิตหลังแต่งงาน เริ่มจากจอมพลกับดวงเดือน คู่กัดที่ใครหลายคนต่างคิดว่า คงชังน้ำหน้ากันไปตลอดชีวิต เนตรนภาที่อยากให้จอมพลแต่งงานกับดวงเดือน แต่ก็ไม่กล้าฝืนใจทั้งคู่ นางเป็นผู้ใหญ่ย่อมรู้ดีว่า การคลุมถุงชนไม่ทำให้บ่าวสาวมีความสุข ตรงกันข้ามมันคือความทุกข์ทรมานใจเป็นที่สุด เนตรนภาจำวันที่จอมพลเข้ามาเปิดใจได้ดี นางมีความสุขมาก ความทุกข์สะสมเป็นเวลาหลายปีมลายหายไปจนสิ้น ความฝันที่วาดหวังไว้เป็นจริง นางไม่ขัดข้องเลยสักนิด รีบหาฤกษ์หายามให้ทั้งคู่ มีอีกคนหนึ่งที่ดีใจกับความรักของจอมพลกับดวงเดือน นั่นคือจอมตรัย เขารู้มาตลอดว่า จอมพลแอบรักดวงเดือน แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเพราะดวงเดือนไม่ชอบหน้าจอมพลตั้งแต่เด็ก เจอหน้ากันทีไรจิกกัดกันตลอด ซ้ำร้ายดวงเดือนยังแอบรักตนอีก เขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะบอกให้ดวงเดือนรู้ว่า ตนไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากไปกว่าพี่ชาย ก็กลัวเธอเสียใจ อีกเรื่องหนึ่งคือ เขามีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน ซึ่งข้อนี้เนตรนภารู้ดี เรื่องออกมาเป็นแบบนี้ จอมตรั
Chapter60 “พี่ขอบใจลัลณ์มากที่ให้อภัยพี่ ที่รักของพี่”คุณานนท์สวมกอดลัลณ์ลนิน จุมพิตกลางศีรษะ กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นราวกับว่า กลัวเธอจะหนีเขาไป“ลัลณ์มีคำถามค่ะ”“ถามว่าอะไรครับ”“พี่กล้ามาที่นี่ได้ยังไง รู้จากใครว่าลัลณ์อยู่ที่นี่”เธอสงสัยตั้งแต่เห็นหน้าเขาแล้ว ทว่าตอนนั้นกำลังตกใจและดีใจที่เห็นหน้าเขา คำถามที่อยากถามถูกกลืนลงคอ“เดือนบอกพี่” คุณานนท์ตอบ “พี่ติดต่อเดือนตั้งแต่วันแรกที่ลัลณ์หนีพี่ พี่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้เดือนรู้ เดือนบอกพี่ว่า ลัลณ์ไม่ได้ติดต่อมา พี่เลยฝากเดือนไว้ว่า ถ้าได้ข่าวลัลณ์ให้โทรบอกพี่ด้วย พี่โทรถามเดือนทุกวันนะ แต่ก็ได้คำตอบเดิมๆ ว่า ติดต่อลัลณ์ไม่ได้ จนกระทั่งเมื่อวานตอนบ่าย เดือนโทรมาหาพี่ บอกความจริงเรื่องที่ลัลณ์อยู่ไร่พันดารา และขอโทษที่ปกปิดความจริง แล้วที่ยอมบอกพี่เพราะเห็นว่าลัลณ์กับพี่ทุกข์ใจเรื่องนี้ เดือนไม่อยากเห็นลัลณ์มีความทุกข์ อีกอย่างพิมก็มีคนใหม่แล้ว ถึงเวลาที่พี่จะมาที่นี่ พลเลยวางแผนให้พี่มารอลัลณ์บนนี้ เราถึงได้เจอกันไงครับ”ที่แท้เป็นเพราะความรักและปรารถนาดีของดวงเดือนกับจอมพลนี่เอง ที่ทำให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี“พี่ว่า
Chapter59“สวยสิ เวลาพี่เครียดๆ ก็ขึ้นมานั่งจิบชา ดูวิวไปด้วย ผ่อนคลายดีนะ” จอมพลตอบ “พี่พลไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมล่ะคะ ลัลณ์ว่าคนต้องเยอะแน่ๆ” “ไม่ล่ะ คนเข้ามาเยอะความสวยงาม ความสงบมักไม่มี พี่อยากให้ที่นี่อยู่กับธรรมชาติ ไม่มีอะไรรบกวน แค่ไร่พันดาราก็พอแล้ว” “มันก็จริงค่ะ” “คนงานบนนี้ส่วนใหญ่เป็นชาวเขา วิถีชีวิตเขาเรียบง่ายนะ มีความสุขในแบบของเขา ถ้าพี่นำคนแปลกหน้าเข้ามามาก วิถีชีวิตพวกเขาอาจเปลี่ยน อะไรที่เราเคยเห็นก็จะไม่เห็น มันจะถูกกลืนหายไปไม่รู้ตัว” จอมพลพูดอีกก็ถูกอีก “พี่อยากให้ลัลณ์เห็นอะไรที่มันสวยงาม สงบ ร่มรื่น ลัลณ์จะได้สบายใจ” “ขอบคุณค่ะพี่พล” “ลัลณ์เห็นศาลาตรงนั้นไหม” จอมพลชี้ไปยังศาลาไม้ระแนงสีขาวที่อยู่ริมเขา “ค่ะ เห็นค่ะ” “พี่ชอบนั่งตรงนั้น นั่งจิบชามองดูวิว ลมเย็นๆ จะทำให้พี่รู้สึกสดชื่น ภาพเขียวขจีราวกับผืนหญ้าทำให้พี่รู้สึกว่า เป็นขุมพลังทำให้พี่เข้มแข็ง พี่อยากให้ลัลณ์รู้สึกอย่างนั้น ปล่อยใจไปกับธรรมชาติดีกว่าปล่อยใจกับความเจ็บปวดนะลัลณ์” “ค่ะ ข





![เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)

