LOGINShare
ตอนที่ 4 ตื่นมาก็ตายแล้ว
Last Updated:
2025-04-01 16:00:362 วันถัดมา
“คุณนมขา...หนูนิ่มหิว”
“ตายแล้ว!! คุณหนูยอมคุยกับนมแล้วเหรอคะ หิวเหรองั้นเดี๋ยวนมลงไปซื้อของกินที่คุณหนูชอบให้ รอนมอยู่ที่นี่ก่อนนะคะ”
“ค่า~” คนที่ถูกหลอกล้อว่าจะได้ของกินที่ชอบกว้างอย่างอารมณ์ดี ทำให้คนที่มองอดยิ้มก่อนเดินออกจากห้องมา แต่อีกฝ่ายหารู้ไหมว่าเพียงแค่ประตูปิดลงใบหน้ายิ้มแย้มก็เรียบเฉย “เฮ้อ~ คงต้องรีบออกไปก่อนที่นมสาจะกลับมา”
เธอพยุงร่างเล็กของนิ่มลงจากเตียงอย่างลำบากเพราะร่างกายเด็กคนนี้อ่อนแอและเหนื่อยง่ายมากเกินไป จะทำอะไรก็ไม่ทันใจเธอเลยสักนิด แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ต้องหาคำตอบที่อยากรู้ให้ได้ ขาเล็กก้าวผ่านประตูห้องคนไข้ออกมา เธอไม่ลืมที่จะหันกลับไปดูเลขห้องเพื่อตอนกลับมาไม่เข้าผิด
“คุณคนสวยคะ...ฉันขอรบกวนยืมโทรศัพท์หน่อยได้หรือเปล่า พอดีฉันตามหาญาติไม่เจอ จะไปที่เคาน์เตอร์บริการก็เดินลำบาก”
หลังจากเดินออกมาสักพักเธอก็เห็นผู้หญิงแต่งตัวดูดี ไม่คุ้นตาในความทรงจำของนิ่ม เลยคิดว่าไม่น่าจะใช่คนรู้จุก เธอเลือกผู้หญิงคนนี้ในการหาความจริงอะไรบางอย่างโดยการใช้คำพูดจาหวานเพื่อหว่านล้อมให้เธอยอมช่วยเหลือ
“ได้ค่ะ...นี่ค่ะ”
นารันมองโทรศัพท์แบบพับได้ในมือตัวเองก่อนเธอถูกลอบทำร้ายยังไม่มีอะไรแบบนี้เลย เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ที่ดูล้ำสมัยขนาดนี้คงไม่สามารถผลิตได้ในหนึ่งหรือสองปี เพียงแค่คิดหัวใจเธอก็เต้นแรง เธอเลือกที่จะกดเข้าแอปพลิเคชันหาข้อมูล
#ปีปัจจุบัน
-ปัจบันพุทธศักราช 2568 หรือ คริสต์ศักราช 2025
เพียงแค่เห็นคำตอบจากแอปพลิเคชันค้นหา ขาที่อ่อนแรงอยู่แล้วก็แทบจะยืนไม่อยู่
”คุณมีอะไรให้ช่วยอีกหรือเปล่าคะ”
”เปล่าคะ ขอยืมอีกสักหน่อยนะคะ”
#นางสาวนารัน เวสิกา
-นางสาวนารัน เวสิกา ผู้นำตระกูลหญิงคนแรกของเวสิกาถูกลอบทำร้ายจนเสียชีวิตระหว่างอยู่ที่บ้านของตัวเอง มรณะ 15 มีนาคม 2561
-ข่าวคนร้ายที่ลอบฆ่าได้เงียบหายไร้ร่องรอยนางสาวนารัน เวสิกา
พรืบ!! จู่ ๆ ขาเธอก็ไร้เรี่ยวแรงดีที่มีแขนแกร่งของใครไม่รู้มาโอบรอบเอวไว้ไม่ให้เธอทรุดลงนั่งที่พื้น
[นี่เธอหลับไป 7 ปีตื่นมาก็มีประวัติกลายเป็นคนตายเลยเหรอ]
“ขอโทษนะครับที่เธอสร้างความเดือดร้อนให้ ถ้ามีอะไรเสียหายเดี๋ยวผมรับผิดชอบเอง”
น้ำเสียงที่ฟังดูคุ้นหูทำให้คนที่ถูกกอดเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าหล่อเหลา จมูกคมสันและดวงตาที่สีดำสนิท ที่เธอเผลอสบตาด้วยทำให้ใจเต้นแรงแบบไม่เคยเป็นมาก่อน
'อย่าดื้อได้ไหมครับรู้ไหมการทำแบบนี้ จะทำให้คนอื่นยิ่งมองเราไม่น่ารัก'
ภาพบรรยากาศเด็กหญิงกับชายหนุ่มที่นั่งกินขนมหวานด้วยกันโผล่เข้ามาในหัว แม้ว่าจะเป็นการต่อว่าแต่ชายหนุ่มกับหยิบกระดาษทิชชูเช็ดปากที่เปื้อนอาหารให้เด็กหญิง แววตาของเขาในความทรงจำมันเต็มไปด้วยความห่วงใยมากกว่าประสงค์ร้าย
[เขาเป็นอะไรกับเจ้าของร่างนี้ ความทรงจำเกี่ยวกับเขาน้อยมาก]
“เอ่อ ไม่มีอะไรเสียหายหรอกค่ะ เธอแค่มายืมโทรศัพท์ฉันบอกจะติดต่อหาญาติ” หญิงสาวพอเห็นความหล่อของชายหนุ่มที่เพิ่งมาถึง ก็แสดงท่าทางขวยเขิน
“เธอนะเหรอยืมโทรศัพท์?”
คำถามของพายุทำให้นารันในร่างนี้ใจเต้นแรง คงไม่ใช่ว่าจะถูกจับได้วันนี้หรอกนะ
“ศัพท์ ขอศัพท์หน่อย จะโทรหานมสา...แงงงง ขอศัพท์หน่อย” เธอพยายามจะเรียนแบบเจ้าของร่างเดิม เวลาที่ทำอะไรไม่ได้ตั้งใจมักจะโวยวาย “เอามา!! หนูนิ่มจะเอาฮือออ”
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ อันนี้โทรศัพท์ของคุณ”
พายุแย่งโทรศัพท์ออกมาจากมือเล็กแล้วยื่นให้เจ้าของ ก่อนที่ตัวเองจะช้อนร่างผอมแห้งไว้ในอ้อมแขนแล้วก้าวขาออกจากตรงนี้แล้วเดินไปที่ห้องพักคนไข้ทันที ส่วนคนที่ถูกอุ้มก็ได้แต่นิ่งไม่กล้าจะทำอะไรแปลกๆ กลัวว่าจะถูกจับได้
[แต่ว่านานแค่ไหนแล้วนะไม่ได้ถูกผู้ชายอุ้มแบบนี้ แถมที่สำคัญกล้ามหนุ่มๆ นี่มันแน่นปึกจริงๆ]
“คนบ้าเหรอ แต่เมื่อกี้ไม่เห็นเหมือนเลย” หญิงสาวที่ยืนมองพูดกับตัวเองเบาๆ
VP 301 (นางสาวนิสรา อัครสกูลวงศ์)
ขายาวของพายุเดินผ่านประตูห้องมาหยุดข้างเตียงแล้ววางคนที่ตัวเองอุ้มมานั่งลงบนเตียง
“ออกไปข้างนอกได้ยังไงครับ”
คนที่ถูกถามมองตาอีกฝ่ายครั้ง ทำไมกันนะเหมือนเธอจะรู้จักคนตรงหน้าตอนที่ยังเป็นนารันเลย
“หนู...หนูนิ่มจาไปหาคุณนมสา โทรหาคุณนมสา...ศัพท์ ของศัพท์ ตู๊ด ๆ โทรหน่อย” ในที่สุดเธอก็ต้องยอมเอ่ยปากพูดและแสดงบทบาทนิ่มในความทรงจำเพราะไม่อย่างนั้นเธอถูกเขาจับได้แน่
“หนูนิ่มครับ เฮียบอกกี่รอบแล้วว่าจะไปขอของจากคนแปลกหน้าไม่ได้....เข้าใจที่เฮียพูดไหมครับ” พายุตำหนิเล็กน้อยแต่น้ำเสียงกลับฟังดูอ่อนโยน
“ศัพท์จาเอาศัพท์ ฮือออออ”
[ให้ตายเถอะ!! ถ้าเธออยู่ในร่างนี้ต่อ คงต้องหาวิธีทำให้ตัวเองหาจากโรคที่เจ้าของร่างคนเดิมเป็น ไม่อย่างนั้นมีหวังได้ใช้ชีวิตอย่างลำบากแน่]
ตายแล้วเกิดอะไรขึ้นคะ!!” สาที่เพิ่งเดินกลับมาถึงก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคุณหนูของตัวเองร้องไห้โวยวายอยู่
“จาเอาศัพท์แงงงง”
“ไม่ร้องนะคะคุณหนูของนม”
“ม่ายยยยย จาเอาศัพท์”
“เอาของเฮียก็ได้”
นารันมองอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้จะมีอิทธิพลต่อเขาไม่น้อยเลย
“ม่ายอาว หิว...หนูนิ่มหิว”
“นมสาซื้อของที่คุณหนูชอบมาแล้วค่ะ เดี๋ยวจะไปแกะมาให้นะคะ”
ระหว่างที่สาไปจัดการเรื่องอาหารการกินของคนไข้ สายตาของพายุก็มองเธอไม่วางตาทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไม่น้อย แต่ถึงแบบนั้นก็เลือกที่จะแกล้งเล่นตุ๊กตาเก่าๆ ตรงหน้า
“มาแล้วค่ะคุณหนู”
“เย้ๆ มาแล้วววว หนูนิ่มหิว” มือเล็กลูบท้องตัวเองไปมาเพื่อสื่อว่าตัวเองหิวมาก
“ค่อยๆ กินนะคะ เดี๋ยวนมขอไปคุยกับคุณพายุก่อน”
“ค่า~”
“คุณพายุมีอะไรหรือเปล่าคะ” สาเดินเข้าไปถามชายหนุ่มที่ยืนมองคุณหนูตัวเองไม่ละสายตา
“หมอบอกว่าอาการของนิ่มเป็นยังไงบ้าง”
“ไม่มีอาการแทรกซ้อนค่ะแค่กล้ามเนื้ออ่อนแรง อีกไม่กี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลไปรักษาตัวได้”
“แล้วนี่จะกลับไปอยู่บ้านหลังนั้นเหมือนเดิมเหรอ”
“ใช่ค่ะเพราะคุณผู้หญิงไม่ยอมให้คุณไปอยู่ที่บ้านคุณหญิงย่าค่ะ”
นารันแม้ว่าจะดูเหมือนตั้งใจกินของอร่อยตรงหน้าแต่ความจริงเธอกำลังตั้งใจฟังในสิ่งที่ทั้งคู่คุยกัน ถ้าเธอจำไม่ผิดในความทรงจำของนิ่ม คุณหญิงย่าที่ทั้งสองคนพูดถึงดูเหมือนจะเป็นคนดี ถ้าเธอได้ไปอยู่ด้วยคงจะไม่ต้องปวดหัว
[ปัญหาอยู่ที่เป็นเมียแต่งพ่อของนิ่มสินะ]
“เดี๋ยวฉันจะลองพูดกับคุณอาดูอีกที” พายุเองก็ไม่อยากให้นิ่มอยู่บ้านหลังนั้นต่อเพราะฟังจากคนของเขาที่ให้ไปสืบเรื่องจมน้ำของนิ่มไม่น่าจะใช่อุบัติเหตุธรรมดา
“ขอบคุณมากๆ นะคะ” สารีบตอบกลับอย่างดีใจ ถ้าให้นับทุกคนในชีวิตคุณหนูของเธอ นอกจากคุณหญิงย่าแล้วคงมีชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้แหละ
“หนูนิ่มเป็นเด็กดีนะครับ ห้ามออกไปข้างนอกคนเดียวอีก...เดี๋ยวเฮียจะมาเยี่ยมใหม่”
มือใหญ่วางบนหัวเล็กเบาๆ แล้วยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน แววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย นารันรับรู้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายที่มีต่อนิ่มเป็นอย่างดี แม้ว่าเจ้าของร่างเดิมคนนี้จะสติไม่สมประกอบแต่เขาก็ไม่ได้ดูรังเกียจเลยสักนิด เธอไม่ได้ตอบอะไรเขากลับนอกจากแกล้งกินข้าวตรงหน้าต่ออย่างเอร็ดอร่อย
Latest chapter
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ชีวิตที่มีกันและกันตลอดไป (จบ)
ตระกูลอนันท์พิบูรวงศ์ษา (5 เดือนต่อมา)“อุ๊ป! อ้วกกกก”เสียงอ้วกที่ดังออกมาจากห้องน้ำทำให้คนที่ยืนคอยอยู่ด้านนอกอดห่วงไม่ได้เพราะอีกฝ่ายเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วแกร๊ก~ ไม่นานร่างของคนที่หายเข้าไปในห้องน้ำก็เดินออกมาด้วยสภาพที่อิดโรย“ที่รักคุณไหวหรือเปล่าคะ”นิ่มยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวให้เขาเช็ดหน้าตาตัวเอง หลังจากจบเรื่องราวทุกอย่างเธอกับพายุก็แต่งงานกันได้ 4 เดือนแล้ว เขาดูแลและปรนนิบัติกับเธอดีทุกอย่างแม้จะรู้ว่าตัวเธอไม่ใช่นิ่มคนเก่าอีกต่อไป เขาเคยมาสารภาพกับเธอว่าเริ่มสังเกตตัวเองมีปฏิกิริยาหรือความรู้สึกแตกต่างออกไปจากนิ่มคนเก่ากับเธอตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้วและอาจจะหลงรักนิ่มคนใหม่ตอนนั้นก็ได้“ไหวครับ” ถึงจะบอกว่าไหวแต่ตอนนี้เขาก็หน้ามืดมาก ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ทั้งเอาแต่อ้วก อารมณ์ฉุนเฉียวก็ง่าย แถมยังอยากกินอาหารเปรี้ยวบ่อยๆ “แต่เฮียเป็นอะไรไม่รู้หรือว่าเฮียควรไปหาหมอดีครับที่รัก”“ใช่ค่ะ ควรไปหาหมอ...แต่ไม่ใช่ที่รักนะคะเป็นหนูนิ่มต่างหาก”“ที่รักเป็นอะไร!! ไม่สบายตรงไหนบอกเฮียมาเลย”เพียงแค่ได้ยินว่าภรรยาต้องไปหาหมอหัวใจเขาก็เต้นแรงด้วยความหวาดกลัว เขากลัวจนลืมว่าตัวเองต่างห
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย คนที่รัก
Dararai Hospitel (ห้องพักคนไข้ VVIP) “เฮียพายุคะ ตอนนี้ทิศพายัพเปลี่ยนมือหัวหน้าแล้วนะ วีได้เป็นหัวหน้าแทน เขายกเลิกพวกการค้าเถื่อนที่จะส่งเข้าไปทิศอื่น ๆ หนูนิ่มบอกเขาว่าสิ่งที่นารันต้องการมากที่สุดคือให้เขามีชีวิตเป็นของตัวเองเพราะนารันเธอก็ได้ตายไปแล้วอยากใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่รู้ว่าเขาจะทำตามที่หนูบอกไหมแต่ตอนนี้สำหรับหนูเหลือแค่เฮียแล้วนะแต่ถ้าเฮียไม่ฟื้นแบบนี้หนูก็ไม่เหลือใครสิ”หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบเดือนหนึ่งแล้ว พายุที่ถูกยิงเฉียดจุดสำคัญไปเพียงนิด แต่นั่นก็ทำให้เขาหลับไม่ได้สติมาเกือบเดือน เธอกลัวเหรอเกิน...กลัวว่าเขาจะเหมือนนิ่มที่หลับไปแล้วกลับมาไม่ใช่ตัวเองอีก แบบนั้นเธอคงทนไม่ได้แม้ว่าตอนนี้พายุจะต้องใช้เครื่องช่วยหายใจอีกเพราะอาการคงที่มีเพียงเครื่องที่เอาไว้คอยวัดคลื่นความถี่ของหัวใจ ส่วนเธอก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลทุกวันเรื่องในแก๊งก็มีเธอคอยจัดการแทนเงียบ ๆ โดยให้คานกับแม็กเป็นคนออกหน้าแทน ส่วนเรื่องของอดีตสามีที่วีเป็นคนฆ่า หัวหน้าทิศคนอื่นลงความเห็นว่าเพราะหัวหน้าของทิศพายัพทำความผิดร้ายแรงโดยการสั่งคนไปทำผิดกฎหมายในเขตการปกครองคนอื่น ความจริงคนพวกนั้นก็อาจจะตั้
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย อย่าทิ้งไว้คนเดียว
คฤหาสน์ตระกูลเวสิกา (3 วันต่อมา)“นายท่านครับผมเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว”“อืม...แล้วไอ้วีมันอยู่ที่ไหน”“มันหายไปตั้งแต่สองวันก่อนแล้วครับเจ้านาย”“มันได้ไปเจอใครบ้างไหม กูกำลังคิดว่าเรื่องลอบฆ่าของพวกเราคราวก่อนมันนี่แหละจะเป็นคนปล่อยข่าว” ศรันพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็ได้แต่โมโห ดีนะที่เขาวางแผนไว้ก่อนไม่อย่างนั้นเรื่องคงสาวมาถึงเขาแน่ว่าเป็นคนวางแผน“คนของเรารายงานว่ามันข้ามเข้าไปเขตของทิศบูรพาครับ”“บูรพางั้นเหรอ” พอได้ยินชื่อนี้เขาก็นึกถึงหน้าไอ้เด็กปากดีคนนั้นกับคู่หมั้นของมันที่รู้ความลับของภรรยา แถมวันงานมันยังเป็นคนเดียวในพวกหัวหน้าทิศที่ไม่ได้อยู่ในช่วงชุลมุน “หรือไอ้วีมันจะขายข่าวพวกเราให้ไอ้เด็กนั่น...แม่งเอ้ย!! แล้วบอกว่าซื่อสัตย์ต่อนารัน มึงมันก็โลภชอบหาผลประโยชน์เหมือนกันแหละว่ะ”“ให้ผมส่งคนไปตามเก็บมันดีไหมครับนายท่าน”“ดี!! แต่ถ้าจับเป็นได้ก็เอามาให้กูก่อนเดี๋ยวกูจะฆ่ามันด้วยมือของตัวเอง”“ครับ...คนของเราแจ้งว่าเตรียมรถสำหรับการเดินทางเรียบร้อยแล้วครับ”“งั้นก็ไปกันเถอะ”ท่าเรือทิศทักษิณรถยนต์สีดำไม่ต่ำกว่าสิบคันมุ่งตรงเข้ามาในทางลับ ศรันทำเรื่องการค้าอาวุธและยาแบบน
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ร่วมมือแก้แค้น
คฤหาสน์ตระกูลอัครสกูลวงศ์ (1 อาทิตย์ต่อมา)“กินข้าวหน่อยนะน้ำ อันนี้ของโปรดเราเลยนะ”นิ่มตักอาหารใส่ช้อนยื่นไปตรงหน้าหญิงสาวสติเลื่อนลอยมือของเธอกอดตุ๊กตาไว้ในอ้อมแขนแน่น สายตามองไปรอบๆ เหมือนกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่างอยู่“อาร่อยมัยยย”“อร่อยสิ ลองกินก่อนนะเด็กดี”“เด็กดี! เด็กดี! น้ำเป็งเด็กดีจากิน”น่านน้ำอ้าปากงับเข้าที่ช้อนอย่างแรงจนเกิดเสียง นิ่มมองคนตรงหน้าตัวเองอย่างเวทนาอีกครั้ง เธอก็ไม่ได้อยากทำร้ายน่านน้ำหรอกนะแต่มันคงจะเป็นผลกรรมของแม่ที่ส่งมาถึงลูก ไม่ต่างจากตอนที่แม่ของนิ่มทำผิดต่อเพียงพรแล้วผลกรรมมาตกไปหาลูกสาว“คุณหนูคะคือมีผู้ชายมาขอเข้าพบค่ะ เขาบอกว่าชื่อวี”“วีงั้นเหรอ...เธอเชิญเขาไปนั่งรอฉันอยู่ที่ห้องรับแขก เสร็จแล้วก็มาป้อนข้าวน่านน้ำแทนฉันหน่อย”“ค่ะคุณหนู”ตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่อย่างเป็นทางการ พายุก็เป็นคนรับใช้หรือแม้กระทั่งคนสวนชุดเก่าออกทั้งหมดแล้วเปลี่ยนเป็นคนของตัวเองแทนเธอเลยไม่ต้องกังวลเรื่องใครมาลอบฆ่าอีก ส่วนพ่อกับแม่ของน่านน้ำก็ถูกขับออกจากทิศบูรพากลายเป็นเหมือนคนไร้บ้าน ไม่ต่างจากคนจรจัดตอนนี้ทั้งคู่อาจจะกำลังนั่งขอทานอยู่ที่ไหนสักที่ก็ได้
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ผลกรรม
ตระกูลอนันท์พิบูรวงศ์ษา (3วันต่อมา) “อยู่ไหน นังนิ่มมันอยู่ไหน”“คุณเพียงพรอย่ามาโวยวายที่นี่ดีกว่านะครับ บอสของพวกผมคงจะไม่ชอบเท่าไหร่” “ออกไปอย่ายุ่งหมาคอยเฝ้าบ้านแบบพวกแกมีสิทธิ์อะไรมาขวางฉัน ไปลากอีนิ่มมาหาฉันเดี๋ยวนี้!!”เพียงพรไม่ใช่แค่ไม่ฟังคำเตือนของแม็ก แต่เธอยังออกอาการอาละวาดอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรนอกจากเรื่องทำให้ลูกสาวที่เสียสติของตัวเองกลับมาเป็นปกติเพราะแบบนั้นเลยกล้าบุกมาถึงที่ ที่ไม่ควรจะมาเพื่อถามอีเด็กเคยบ้าว่าทำยังไงถึงหายได้“โวยวายอะไรกัน!!”เสียงเจ้าของบ้านที่อยู่ตรงระเบียงชั้นสองยืนมองเหตุการณ์ความวุ่นวายด้านล่างด้วยสีหน้าเรียบเฉย“พายุ! หลานช่วยบอกให้นังนิ่มลงมาหาหน่อย”“นังนิ่มงั้นเหรอครับ...เพิ่งรู้นะครับว่าคุณอาไม่ให้เกียรติผู้หญิงของผมขนาดนี้ นั่นสินะ! ถ้าให้เกียรติคงไม่จ้างคนมาลอบฆ่าหรอก”พายุพูดพร้อมกับเดินลงมาจากชั้นบนด้วยท่าทางน่าเกรงขาม แต่คำพูดของเขากับทำให้เพียงพรชะงักเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้เรื่องที่ตัวเองทำ“พะ...พูดอะไรนะ”“งั้นคุณอาไปกับผมหน่อยดีไหมครับ จะได้รู้ว่าผมกำลังพูดถึงเรื่องอะไร” เขาก้าวขาลงจากบันไดขั้นสุดท้ายแล้วมาหยุ
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย เคลียใจ
“คุณยังจะทำแบบนั้นไปทำไมกันคะ...อ่อ จริงสินะฉันยังอยู่ในร่างนิ่ม คุณคงไม่อยากให้ฉันพาร่างนี้ไปมีอันตะ...อืออออ” นิ่มยังไม่ได้จบประโยคมือใหญ่ของพายุก็เอื้อมไปปิดปากเธอไว้ แม้ว่าเธอจะพยายามแกะมือของเขาออกแต่ก็ไม่ขยับเลยสักนิด “หยุดพูดได้ไหมก่อนที่เฮียจะคุมอารมณ์ไม่อยู่ เอาเป็นว่าต่อไปนี้ห้ามเข้ามายุ่งอีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเฮียใจร้าย” พายุจ้องตาคู่สวยไม่หลบสายตา ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าหัวใจของตัวเองเป็นของเธอ “แล้วจะให้ฉันทำยังไง” “กลับไปเป็นหนูนิ่มคนเดิม...คนที่ฟื้นมาในร่างของคนอื่น เฮียต้องการนิ่มคนนี้ อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัวและน่ารังเกียจแต่เฮียไม่อยากให้นิ่มคนนั้นกลับมาอีก” “ทำไมคะ” “เพราะเฮียไม่อยากให้นิ่มคนตรงหน้าหายไป...เฮียนะหลงรักนิ่มคนนี้ไปจนหมดหัวใจแล้ว” นิ่มใจเต้นแรงเพียงแค่ได้ยินคำบอกของอีกฝ่าย เขาไม่ได้โกหกเธอใช่ไหม “คุณ...” “ชู่ว~ เรียกเฮียสิครับ ทำไมต้องหมางเมินเฮียขนาดนั้นหนูไม่รักเฮียบ้างเหรอ” “อย่ามาล้อเล่นนะคะ เฮียชอบนิ่มต่างหาก...แต่ฉันไม่ใช่นิ่มและไม่มีทางเป็นเธอได้ ถ้าเฮียจะให้ฉันเป็นตัว...” “เฮียไม่เคยเห็นนิ่มคนตรงหน้าเป็นตัวแทนใครเพราะคนที่เฮียรักคือ
You may also like
รอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด286.8K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น37.5K viewsน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก21.0K viewsดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย37.7K viewsเคมี(หัวใจ) กับ นายวายร้ายวิศวะไฟฟ้า
วราไรซ์783 viewsนางบำเรออุ้มรัก
อัญญาณี2.6K viewsเด็ก..บ้านนอก
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์123 viewsหมอคฑาคือพ่อของลูก
อัญธิญาน์400 views
