บทที่ 15

กู้จื่อโม่บาดเจ็บหนักที่สุด เห็นได้ชัดว่าคุณพ่อกู้ลงมืออย่างหนักจริงๆ จึงให้เขาอยู่รักษาบาดแผลที่คฤหาสน์เก่า

คุณแม่กู้รั้งฉันเอาไว้ ให้ฉันอยู่ดูแลกู้จื่อโม่ให้ดี

ฉันรู้ว่าเธออยากจะจับคู่พวกเรา เพียงแต่ ไม่ว่าจะเป็นฉันหรือว่ากู้จื่อโม่ ต่างก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ต่อไปอีกแล้ว

กู้จื่อโม่แค่เห็นฉันก็พูดจาเหยียดหยามโจมตีฉัน ฉันเดาว่าถ้าไม่ใช่เพราะเขาบาดเจ็บ จะต้องอยากลุกขึ้นมาตบฉันสักสองสามครั้ง

เขาคุยกระหนุงกระหนิงในโทรศัพท์กับเจียงอีอีทุกวัน แต่กลับสาปแช่งฉันที่แยกทางพวกเขาสองคน

ฉันนั่งลงตรงหน้าเตียง และถามเขาด้วยความสงสัย: 'ตอนนั้นคนที่ทอดทิ้งคุณไปต่างประเทศเป็นเจียงอีอีไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงกลายเป็นฉันที่แยกพวกคุณออกจากกัน?'

เขาไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น 'คุณจะไปรู้อะไร ตอนนั้นอีอียังอายุน้อย ถูกคนหลอกลวง ถึงได้หนีไปต่างประเทศกับคนอื่น เธอพูดแล้ว อันที่จริงในใจของเธอคิดถึงผมมาดดยตลอด'

ฉันถอดทอนใจอย่างอดไม่ได้ 'ใช่สิ พอถูกหลอกก็หลอกจนถึงแปดปี เธอคงจะลำบากใจมากที่นึกถึงคุณหลายปีขนาดนี้ จนถึงตอนนี้เพิ่งจะกลับมา'

กู้จื่อโม่ปากสั่น อยากจะพูดอะไร แต่ผ่านไปนานก็ยังพูดไม่ออก บางทีในใจของเขาก็รู้ดีเช