Share

บทที่ 12

"เสแสร้ง! แกล้งทำเป็นเสแสร้งต่อไป!"

สวี่ถิงยิ้มแบบเย็นชา

ในความเห็นของเธอ หลินเซวียนแค่แสร้งทำเป็นสงบทำให้ตัวเองดูดีกลบความน่าสงสารของตัวเองเท่านั้น

“คุณเป็นบ้าหรอ”

หลินเซวียนขมวดคิ้ว ในที่สุดก็เริ่มหมดความอดทนกับอาการหลงตัวเองของสวี่ถิง

“คุณว่าใครเป็นบ้า!”

สวี่ถิงสีหน้าแดงด้วยความโกรธแล้วตะโกนไปที่หลินเซวียน “คุณบอกว่าคุณอาศัยอยู่ในวิลล่าหมายเลขหนึ่งไม่ใช่หรอ งั้นคุณต้องรู้จักเฮดิส คุณรู้ไหมว่าเขาจะมาถึงเมืองซูภายในสามวัน”

“เฮดีสกำลังจะมาที่เมืองซูงั้นหรอ”

หลินเซวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

“อะไรนะ คุณไม่รู้เหรอ”

สวี่ถิงเยาะเย้ย

“เขาไม่บอกผมจริงๆ”

“ใช่ เพราะเขาไม่รู้จักคุณยังไงล่ะ!”

การที่สวี่ถิงเปิดโปงหลินเซวียนทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ "ฉันบอกคุณไว้อย่างหนึ่งนะ ภายในสามวัน เฮดิสจะจัดพิธีใหญ่สำหรับชายลึกลับบนเรือสำราญเวนิส และฉันกับคุณจางก็จะจัดงานแต่งงานที่นั่นด้วย!”

“เรือสำราญเวนิส”

ดวงตาของหลินเซวียนขยับ

ความทรงจำก็ผุดขึ้นมาในใจ

“คุณไม่รู้อีกแล้วหรอ”

การเสียดสีบนริมฝีปากของสวี่ถิงยิ่งรุนแรงขึ้น "ฉันจะบอกคุณว่าเวนิสเป็นเรือสำราญสุดหรูอันดับหนึ่งของโลกในตอนนี้! อีกอย่างเจ้าของเรือก็คือเฮดิสอีกด้วย!"

“เมื่อถึงเวลา เฮดิสจะมาอวยพรเป็นการส่วนตัวที่งานแต่งงานของจางเหวินกับฉันด้วยนะ!”

“ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันแต่งงานกับคุณ คุณเลือกโรงแรมเก่าๆ ถ้าคุณสามารถอาศัยอยู่ในวิลล่าหมายเลขหนึ่งได้จริงๆ และถ้าคุณรู้จักเฮดิสจริงๆ ทำไมคุณถึงทำแบบนี้”

“ดูคุณสิแล้วดูคุณจางสิ คุณทำอะไรได้อีกนอกจากคุยโม้”

“นั่นเป็นเพราะคุณพูดตั้งแต่แรกว่าคุณต้องการความสงบและมั่นคง นั่นคือเหตุผลที่ผมทำแบบนั้น”

หลินเซวียนมองไปที่สวี่ถิงแล้วพูดอย่างใจเย็น

“หลินเซวียนคุณพอได้แล้วนะ!”

สวี่ถิงหยุดชะงัก ความรังเกียจบนใบหน้าของเธอไม่สามารถปกปิดเอาไว้ได้ "คุณต้องไร้ยางอายขนาดไหนกันแน่ ถึงสามารถพูดเรื่องที่ไร้ความสามารถได้อย่างลื่นไหลขนาดนี้"

“สวี่ถิงไม่จำเป็นต้องโกรธคนประเภทนี้ แค่ปล่อยให้เขาใช้ชีวิตในฝันของเขา เขาไม่ได้บอกก่อนหน้านี้ว่า หยวนหลงกรุ๊ปเป็นของเขาด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถเอาเงินแค่ห้าล้านออกมาได้ไม่ใช่เหรอ"

จางเหวินพูดอย่างเหน็บแนม แล้วมองไปที่หลินเซวียน"เด็กน้อย ฉันขอบอกคุณตรงนี้เลยนะว่าตอนนี้สวี่ถิงเป็นภรรยาของฉันแล้ว อย่ามาก่อกวนเธออีก"

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่สนใจเธออยู่แล้ว”

หลินเซวียนกล่าวอย่างไม่ลังเลใจ

หลังจากเรียนรู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของสวี่ถิงและที่รู้ว่าเธอไม่ใช่เจ้าของกิ๊บติดผม เขาก็ไม่มีความรู้สึกต่อเธอเลยแม้แต่น้อย

จางเหวินขมวดคิ้ว

ผู้ชายคนนี้จะแกล้งเสแสร้งขนาดนี้ได้ยังไง

สวี่ถิงดูรำคาญแล้วชี้ไปที่หลินเซวียน “หลินเซวียน ทำไมฉันไม่รู้ว่าเมื่อก่อนคุณเสแสร้งเก่งขนาดนี้! คุณบอกว่าคุณไม่สนใจฉัน แล้วทำไมคุณถึงมากวนฉันหลายครั้งขนาดนี้ ตอนนี้คุณคือ... ทำไมคุณถึงมาขวางฉันที่ทางเข้าวิลล่าชิงหยวน”

“ผมบอกแล้วว่าผมอยู่ที่นี่”

หลินเซวียนยังคงดูไม่แยแส

“ทำไมคุณไม่ไปตายซะ!”

ท่าทางที่ไม่แยแสนี้ทำให้สวี่ถิงโกรธมากจนควันออกหู

ไอ้หมอนี่ช่างเสแสร้งเก่งจริงๆ!

“ช่างมันเถอะ สวี่ถิง อย่าไปถือสากับคนแบบนี้เลยนะ เขาเสแสร้งก็เหนื่อยอยู่ เราก็แกล้งเล่นกับเขาสักหน่อยก็แล้วกัน”

จางเหวินมองหลินเซวียนด้วยความเย่อหยิ่งและดูถูกในสายตาของเขา

คนแบบนี้แค่มองดูยังไม่มีคุณสมบัติด้วยซ้ำ

“เอาล่ะคุณจาง ฉันจะเชื่อคุณ”

สวี่ถิงเชื่อฟังเขาทันที

จางเหวินมีรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา เหมือนกับเขาจะบอกหลินเซวียนว่าผู้ชายเขาเป็นกันยังไง

ใบหน้าของหลินเซวียนไร้ความรู้สึก

เมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งนี้ เขากังวลมากกว่าว่าบะหมี่เนื้อตุ๋นในมือของเขาจะเละแล้ว

“สวี่ถิง เรากลับกันเถอะ”

จางเหวินเอ่ยปากเหมือนจะแสดงอำนาจของเขาต่อหน้าหลินเซวียน

“โอเคที่รัก”

สวี่ถิงกอดจางเหวินอย่างเสน่หา

ทั้งสองก็กลับขึ้นรถ

โรลส์รอยซ์ค่อยๆ ขับเข้าไปในวิลล่าชิงหยวน

หลินเซวียนรู้สึกว่าจู่ๆหูของเขาปลอดโปร่ง แล้วเขาก็เดินที่จะกลับไปที่วิลล่า

กริ๊งๆ

ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น

เขาหยิบมันออกมาและเห็นว่ามันเป็นสายจากเฮดิสนั่นเอง

เขากดปุ่มรับสาย

ทันใดนั้นก็มีเสียงแสดงความเคารพอย่างยิ่งดังขึ้น "นายท่านครับ ตอนนี้ท่านได้ย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าแล้วหรือยังครับ"

“อืม”

หลินเซวียนพยักหน้าตอบรับ “เฮดีส ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังมาเมืองซู คุณวางแผนที่จะจัดพิธีใหญ่สำหรับฉันบนเรือสำราญเวนิส”

“เฮดีส คุณรู้ทุกอย่างแล้วเหรอ”

เฮดีสตกตะลึง

“อืม”

“นายท่าน ผมแค่อยากจะเซอร์ไพรส์คุณเลยไม่ได้แจ้งให้คุณทราบล่วงหน้า…”

เฮดีสรู้สึกหวาดกลัว

“โอเค ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิคุณ ฉันแค่อยากจะยืนยันเท่านั้น”

หลินเซวียนยิ้มแล้วพูดว่า

เฮ้อ

เฮดีสถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วถามทันที “นายท่าน แล้วพิธีใหญ่ล่ะครับ”

“ไม่จำเป็นต้องมีพิธีใหญ่โตหรอก เมื่อถึงเวลาฉันจะแวะมาดูเรือสำราญด้วยตัวเอง”

หลินเซวียนกล่าว

พอดีว่าเขาไม่ได้อยู่บนเรือสำราญเวนิสมาห้าปีแล้ว

“ครับ นายท่าน!”

เฮดีสตอบรับคำสั่งแล้วพูดว่า “นายท่าน ยังมีอีกเรื่อง...”

“พูดมาสิ”

“นายท่าน อีกสามวัน จางเหวินกับสวี่ถิงจะจัดงานแต่งงานที่เรือสำราญเวนิส คุณต้องการให้ผมสอนบทเรียนอะไรกับพวกเขาไหมครับ”

“ไม่จำเป็น”

หลินเซวียนกล่าว

คนสองคนนี้ไม่คุ้มกับการเสียเวลาของเขา

“ครับนายท่าน! นายท่าน ผมไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมจะไม่รบกวนการพักผ่อนของท่านจะรอท่านบนเรือสำราญสามวันข้างหน้านะครับ!”

“อืม โอเค”

หลินเซวียนวางสายโทรศัพท์แล้วเดินไปที่วิลล่าชิงหยวน

กลับวิลล่า

เขาเพิ่งกินชามบะหมี่เนื้อตุ๋นเสร็จ

ติ๊ง

บนโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ข้อความวีแชทก็เด้งขึ้นมา

มีการเพิ่มเพื่อนผ่านวีแชท

อีกฝ่ายเป็นผู้ใช้วีแชทที่ชื่อ “หวังซือซือเปิ่นซือ”

พร้อมกับรูปโปรไฟล์

หลินเซวียนมีรอยยิ้มในดวงตาของเขา

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status