Share

บทที่ 117

“คุณคงไม่หลงกลกับคำพูดของฉันจริงๆใช่ไหม?”

หลินซือซือมองไปทางด้านหลินเซวียนที่วิตกกังวล และอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้า

เมื่อสักครู่เธอก็เพียงแค่คาดเดาสุ่มสี่สุ่มห้า

“ฮ่าๆ จะเป็นไปได้ไง!”

หลินเซวียนยิ้ม พร้อมเอ่ย“ฉันเองก็คิดเหมือนกัน……”

“เหอะ ไม่อนุญาตให้คิด”

ในเวลานี้หวังซือซือตะคอกออกมาเบาๆ

“ห๊ะ?”

หลินเซวียนตกใจ

หวังซือซือโกรธเล็กน้อย สัมผัสได้ว่าปฏิกิริยาของตนเองค่อนข้างมากเกินไป และรีบเปลี่ยนหัวข้อในการพูดคุยทันที“หลินเซวียน คุณตอบฉันมาอย่างซื่อสัตย์นะ คุณรู้จักคุณซูใช่ไหม?”

ติ๊ง

ในเวลานี้ ลิฟต์ลงมาถึงชั้นที่หนึ่ง

“พวกเราออกไปกันก่อนเถอะ”

หลินเซวียนมองไปยังประตูลิฟต์ที่เปิดออก พร้อมเอ่ยพูด

“อื้อ”

หวังซือซือพยักหน้า

ทั้งสองคนเดินออกไปทางประตูของโรงแรม

“หลินเซวียน คุณรู้จักคุณซูใช่ไหม?”

หลินซือซือถามคำถามเมื่อครู่ต่อ

“ทำไมจู่ๆถึงถามแบบนี้ละ?”

หลินเซวียนต้องการฟังน้ำเสียงของหวังซือซือ

“ถ้าไม่งั้นวันนี้คุณซูก็คงจะไม่มาหาฉันเพื่อพูดคุยเรื่องการร่วมมือโครงการใช่ไหม?”

หวังซือซือเอ่ยพูด

“ทำไมจะไม่ใช่ละ ก็เห็นอยู่ว่าคุณเก่งทั้งและยอดเยี่ยมถึงถูกคุณซูเลือก”

หลินเซวียนเอ่ยอ้าง

“หลินเซวียน คุณไม่จ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status