“คนขี้ขลาดที่พึ่งพี่สาวของฉัน ทำไมเขาถึงเสแสร้งขนาดนี้ล่ะ”สวี่ฉวินเทียนมองไปที่หลังของหลินเซวียนที่เดินไปทางเรือสำราญเวนิส ปากของเขาด่าทออย่างดุเดือดหากไม่ได้รับคำเชิญ เขาก็อยากจะรู้ว่าหลินเซวียนจะเข้าไปเรือสำราญเวนิสได้ยังไงเหมือนกัน!สวี่ผิงก็ตั้งหน้าตั้งตารอการแสดงที่น่าตื่นตารอคอยความอับอายของหลินเซวียนเมื่อเขาถูกทหารขับไล่เพราะไม่ได้รับคำเชิญ!คนขี้ขลาดที่กล้าอวดดีกับพวกเขา!ทั้งสองคนเฝ้าดูหลินเซวียนมาถึงทางเข้าเรือสำราญด้านหน้าของเขาคือทหารสี่นายพร้อมปืนไรเฟิลและสีหน้าที่เย็นชา“เฮ้ การแสดงที่น่าตื่นตากำลังเริ่ม!”รอยยิ้มที่ยินดีปรากฏบนริมฝีปากของสวี่ฉวินเทียนสวี่ผิงก็หัวเราะเช่นกันแต่เมื่อพวกเขาคิดว่าหลินเซวียนจะต้องถูกไล่ออกมา ทหารทั้งสี่คนที่ก็เก็บอาวุธและทำความเคารพหลินเซวียนด้วยความเคารพจากนั้น พวกเขาให้หลินเซวียนเข้ามาโดยไม่กีดขวางใดๆนี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไรทั้งสองคนตกตะลึง“แม่ครับ...ผมดูผิดไปหรือเปล่า”สวี่ฉวินเทียนหันหัวไปมองท่าสวี่ผิงด้วยความไม่เชื่อ“ลูกไม่ได้ดูผิดไป...”สวี่ผิงก็มีอาการงุนงงบนใบหน้าของเธอเช่นกัน“แม่ครับ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ในห้องจัดเลี้ยงเนื่องจากคำพูดของหลินเซวียน ทุกอย่างก็เงียบลงในทันทีแต่ไม่นานหลังจากนั้น ก็เกิดความโกลาหลในหมู่ฝูงชน“ฮ่าฮ่า พวกคุณได้ยินสิ่งที่เด็กคนนี้พูดหรือเปล่า”“แน่นอน เขาบอกว่าเขาจะยกเลิกงานแต่งงาน!”“ยกเลิกงานแต่งงานงั้นเหรอ เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร เจ้าของเรือสำราญหรือชายลึกลับคนใหญ่คนโต”“เมื่อฉันมองดูเขา เห็นเลยว่าเขาสติไม่ดี!”“คุณจ้าวคำพูดของคุณ ฮ่าฮ่า ฉันทนไม่ไหวแล้ว ขอหัวเราะสักพักเถอะ…”“เหอะ!”มุมริมฝีปากของสวี่ถิงก็แสดงออกด้วยความดูถูกอย่างสุดซึ้งเธอมองไปที่หลินเซวียน “หลินเซวียน คุณพูดออกมาแบบนี้ไม่รู้สึกว่าตัวเองปัญญาอ่อนหรอ”“ผมไม่คิดอย่างนั้นนะ”หลินเซวียนดูสงบ “หลังจากห้านาทีให้คนเคลียร์สถานที่”“พอแล้วหลินเซวียน!”สวี่ถิงขัดจังหวะเสียงดังแล้วไม่ฟังอีกต่อไป "คุณคิดว่าคุณเป็นใคร แค่พูดคำเดียวก็สามารถตัดสินได้ว่างานแต่งงานของฉันจะจัดไม่สำเร็จ ทำไมไม่ชะโงกดูเงาตัวเอง!"“คุณเหลือเวลาอีกสี่นาทีห้าสิบวินาที”หลินเซวียนนับเวลา"อา!"สวี่ถิง โกรธมาก“เจ้าหนู สร้างปัญหาพอแล้วหรือยัง”ในเวลานี้จางเหวินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "ภรรยาของฉันใจดีพอที่จะให้คุณมี
ตูม!เสียงของ “นายท่าน” ราวกับระเบิดที่ระเบิดท่ามกลางฝูงชนตะลึง!ช็อก!ความกลัว!ดวงตาจำนวนนับไม่ถ้วนจ้องมองไปที่หลินเซวียน!ใบหน้าของจางเหวินก็ซีดลงดวงตาของสวี่ถิงก็หมองลงริมฝีปากของสวี่ผิงก็ซีดแบบไม่มีเลือดเกิดความเงียบงันกลางงาน!ไม่มีใครสามารถจินตนาการได้ว่าเฮดีสจะเรียกหลินเซวียนว่าเป็นนายท่านของเขา!“ผมได้ยินมาว่ามีคนต้องการขัดขวางนายท่านงั้นหรอครับ”ขณะที่ทุกคนตกตะลึง เฮดีสก็พูดช้าๆเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นเหมือนเสียงกลองในตอนเย็นที่กำลังก้องอยู่ในใจของทุกคนชายร่างใหญ่ที่เพิ่งขู่จะฆ่าหลินเซวียนก็รู้สึกว่าขาขอเขาอ่อนแรงแทบจะคุกเข่าลงพวกเขารีบปฏิเสธ“ไม่...ไม่มีเรื่องนั้น เฮดีส!”“ถูกต้อง เราจะแบนคุณหลินได้อย่างไร!”“คือจางเหวิน...คือจางเหวินกับคนอื่นๆ ที่กำลังสร้างปัญหา!”“ใช่ พวกเขาเอง!”“ไม่มีก็ดีแล้ว”เฮดีสยังไม่ได้เอาเรื่องในตอนนี้ฮูชายร่างใหญ่และทุกคนก็มีความสุขเฮดีสมีน้ำใจจริงๆ!“ทำไม...เรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง”จางเหวินรู้สึกหวาดกลัวมากจนเหงื่อเย็นไหลออกมา จนสมองของเขาคิดอะไรไม่ออก“ที่รัก...ที่รัก ฉัน...ฉันได้ยินถูกหรือเปล่า”สวี่ถิงก็ตกใจไ
ผู้บัญชาการเจ้าก้าวไปข้างหน้าชุดเกราะที่มีความแวววาวเย็นเยียบทำให้เกิดการกดขี่ครั้งใหญ่“คุณ...อย่าเข้ามา!”สวี่ถิงดูซีดเซียว“หุบปาก!”ผู้บัญชาการเจ้าดูเย็นชาและเข้มงวดทันใดนั้น กองกำลังธงดำสองนายมาที่สวี่ถิงตะลึง!ผู้บัญชาการเจ้าลงมือเองและตบสวี่ถิงอย่างแรงที่แก้มของเธอพลังอันมหาศาลมุมปากของสวี่ถิงแตกร้าวมีเลือดไหลลงมา ผ้าคลุมเจ้าสาวของเธอก็ตกลงลงพื้นแล้วผมของเธอก็ยุ่งเหยิงทั้งสถานที่เงียบกริบ!ทุกคนเงียบ!ไม่มีใครกล้าถาม!ไม่มีใครกล้าที่จะหยุดเขา!เพราะนี่เป็นคำสั่งที่ออกเฮดีสเป็นการส่วนตัว!จางเหวินตกใจมากจนน่องของเขากระตุกเมื่อเห็นลูกสาวของเธอถูกทำร้าย แม่ของสวี่ก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำพวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น!เฮดีสผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมคุณถึงเรียกหลินเซวียนคนไร้ค่าว่าเจ้านายของคุณล่ะ!“พวกคุณ...กล้าดียังไงถึงทำร้ายฉัน”ในเวลานี้สวี่ถิงฟื้นตัวจากการถูกตบแล้ว เธอมองไปที่ผู้บัญชาเจ้าและเฮดีสที่อยู่ต่อหน้าเธอดวงตาของเธอสั่นไหวอย่างดุเดือดตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่เคยโดนตบและทนทุกข์ทรมานขนาดนี้“เพราะคุณสมควรโดน”เฮดีสดูไม่แยแส“ฉันควรจะโดนหรอ”สวี่ถิงสะ
ในห้องจัดเลี้ยงบรรยากาศเงียบสงบสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หลินเซวียนกับเฮดีสก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีคนที่ทรงพลังกว่าเฮดีส!เพราะท่านเฮดีสก็เป็นคนที่รวยที่สุดในโลกอยู่แล้วด้วยทรัพยากรทางการเงินมหาศาล!อย่างไรก็ตาม คราวนี้เฮดีสมาที่เมืองซูเพื่อพบกับชายใหญ่ลึกลับ อาจเป็นหลินเซวียนหรือเปล่าทุกคนต่างสับสนเฮดีสมองอย่างเย็นชาแล้วพูดช้าๆ "ฉันไม่ต้องการให้สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เกิดขึ้นอีก แต่สำหรับทุกคนที่มาที่เรือสำราญเวนิส ฉันหวังว่าพวกเขาจะมีความสุข!"ในใจทุกคนตกตะลึง“ขอ... ขอถามท่านเฮดี นี่คือคุณหลินชายลึกลับที่คุณเชิญมาใช่ไหม”ในเวลานี้ มีคนยกมือขึ้นที่สั่นเทาแล้วถามพวกเขานั้นอยากรู้อยากเห็นมากเกินไป“ไม่ใช่”น้ำเสียงของเฮดีสเสียงต่ำที่ดูน่ากลัวไม่ใช่ในใจของทุกคนตกตะลึงอีกครั้งเขาต้องการถามอีกครั้ง แต่เมื่อเขาเห็นการจ้องมองสายตาที่เฉียบคมของเฮดีส ใจของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความกลัวเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นว่าสวี่ถิงกับจางเหวินหลายคนก็ไม่อยากถูกโยนลงทะเล พวกเขาพูดอย่างสั่นเทา "ครับ... ท่านเฮดีส ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พวกเราไปก่อนนะครับ”“อืม”เฮดีสพยักหน้
“เฮดีส เมื่อกี้คุณแสดงเหมือนมากนะ”ในห้องวีไอพีหลินเซวียนมองไปที่เฮดีสที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยรอยยิ้มไม่ได้เจอกันมาสองสามปีแล้ว ทักษะของเขาก็พัฒนาขึ้นมากนะเนี่ย“นายท่าน โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่ตัดสินใจด้วยตัวเอง!”เฮดีสก้มศีรษะลงเพื่อขอโทษ“ตัดสินใจเองงั้นเหรอ”หลินเซวียนตกใจ "คุณหมายถึงอะไรที่ว่าคุณตัดสินใจเอง "“เมื่อกี้นี้ ผมตัดสินใจเองเพื่อเปิดเผยตัวตนของคุณ!”เฮดีสรู้สึกหวาดกลัวเขารู้ว่าเจ้านายชอบเก็บตัวและไม่ชอบให้ตัวตนของเขาถูกเปิดเผยต่อสาธารณะแต่ไม่อย่างนั้นพิธีใหญ่ของวันนี้ที่ควรจะจัดขึ้นบนเรือสำราญจะไม่ถูกยกเลิก!แต่สวี่ถิงกับจางเหวินก็โง่เขลามากจนพวกเขากล้าดูถูกเจ้านายของพวกเขาในที่สาธารณะ!เพราะเจ้านายมีน้ำใจมากและไม่สนใจพวกเขา ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำแบบนี้กับเจ้านายได้!เขาสาบานว่าจะระบายความโกรธให้กับเจ้านายของเขา!“จริงๆแล้วเรื่องที่เกิดขึ้น พูดไปพูดมาคุณก็มีความพยายามมากเลยนะ”หลินเซวียนหัวเราะเบาๆเขารู้ว่าเฮดีสต้องการระบายความโกรธแทนเขา“ขอบคุณนายท่านมากครับ!”“นิสัยจริงจังของคุณไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ”เขายิ้มๆและส่ายหัว แล้วพูดว่า "ยังไงก็เถอะเรื่องท
“เอาล่ะ เฮดีสส่งแค่ตรงนี้ก็พอ”หลินเซวียนกระซิบที่ประตูห้องวีไอพีของเรือสำราญ“นายท่าน กลับดีๆนะครับถ้ามีเรื่องอะไรโปรดติดต่อมาได้ตลอดเวลา”เฮดีสกล่าวด้วยความเคารพ“เอาล่ะ ฉันไปก่อนนะ”หลังจากพูดอย่างนั้น หลินเซวียนก็ออกจากห้องวีไอพีมาถึงบริเวณทางเข้าเรือสำราญเมื่อมองแวบแรกเขาเห็นหวังซือซือที่รอคอยมาเป็นเวลานาน“คุณหวัง ผมปล่อยให้คุณรอเป็นเวลานานเลย”หลินเซวียนเดินขึ้นมาด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็เดินมาหาหวังซือซือ“คุณหลิน!”หวังซือซือจ้องไปที่หลินเซวียนที่กำลังเข้ามาใกล้เธอมีคำถามในใจมากเกินไปจนอยากจะถามคุณหลินไม่เพียงตัวตนของคุณหลินเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับการหย่าร้างของสวี่ถิงอีกด้วย“เอ่อคุณหลิน...”หวังซือซือกำลังจะพูดแต่ก็หยุดลงอยากจะถามแต่รู้สึกว่ามันล้ำเส้นเกินไป“อยากถามอะไรก็ถามเลย”เมื่อมองไปที่หวังซือซือที่ลังเลอยู่ตรงหน้าหลินเซวียนกก็ยิ้มเล็กน้อยเขารู้ว่าหวังซือซือมีหลายเรื่องที่จะถามเขา“เอ่อ...เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับสวี่ถิง”หวังซือซือบีบมือของเธอแล้วถามในที่สุด“คุณกำลังพูดถึงการแต่งงานห้าปีระหว่างสวี่ถิงกับผมหรือเปล่า”หลินเซวียนกล่าวเขาร
หลินเซวียนชะงักฝีเท้าเขามองไปยังหวังซือซือที่อยู่ข้างกายมองดูสายตาที่จริงจังของหญิงสาวแน่นอนว่าไม่สามารถปิดบังไว้ได้ทั้งหมด“ถูกต้อง”หลินเซวียนสูดลมหายใจเบา ๆ หนึ่งที จากนั้นก็พยักหน้าหวังซือซือใจสั่นอย่างรุนแรงถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ เธอได้เตรียมใจมาบ้างแล้วและเธอเองก็รู้ว่าตัวตนของหลินเซวียนไม่ธรรมดาแน่นอน แต่เมื่อได้รับคำตอบจากปากอีกฝ่าย ใจยังคงสั่นเหมือนเดิม“ดังนั้น.......คุณคือผู้มีอิทธิพลคนนั้นจริง ๆ เหรอ?”พอถามคำถามนี้ออกไป การหายใจหวังซือซือก็ถี่ขึ้นเล็กน้อย“ถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ?”หลินเซวียนหัวเราะเบา ๆหวังซือซือสั่นยิ่งกว่าเดิม!ร่างบาง คุมอาการสั่นจากความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่เธอไม่เคยกล้าที่จะฝันว่าจะมีผู้มีอิทธิพลมาปรากฏต่อหน้าเธอตัวเป็น ๆ!แต่หลังจากรู้สึกช็อกแล้ว ที่เหลืออยู่ก็ยังเป็นความแตกต่างขนาดใหญ่ความแตกต่างขนาดใหญ่มากระหว่างเธอกับหลินเซวียนเธอไม่คู่ควรกับคุณหลินเลยสักนิด......เธอเองยังรู้สึกตลกกับความคิดที่ไร้เดียงสาก่อนหน้านี้ของตนเองอยู่เลยคำพูดของคุณหลินในคืนนั้น เป็นแค่การหยอกล้อเธอ แต่เธอคิดไม่ถึงว่าความคิดที่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัวของตนเ