เมื่อตัวตนมหาเศรษฐีถูกเปิดเผย อดีตภรรยาก็นึกเสียใจซะแล้ว!

“ทำไมล่ะสวี่ถิง? ทำไมคุณต้องทำแบบนี้กับผม?”“แต่งงานกันมาห้าปี ผมดีกับคุณไม่พองั้นเหรอ? ทำไมคุณต้องไปนอนกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผมด้วย!”ในวิลล่า ดวงตาทั้งสองข้างของหลินเซวียนแดงก่ำ เขาตะโกนถามสาวสวยร่างสูงที่สวมชุดสูทสีดำโอแอลตรงหน้าบนโต๊ะด้านหน้าของพวกเขา มีรูปถ่ายหลายใบของสวี่ถิงกับผู้ชายแปลกหน้า เดินโอบเอวกันเข้าไปในโรงแรม“หลินเซวียน นี่คุณแอบสะกดรอยตามฉันงั้นเหรอ?”สวี่ถิงขมวดคิ้ว มองรูปถ่ายบนโต๊ะเหล่านั้น ใบหน้าสวยของเธอไม่มีร่องรอยของความละอายเลยแม้แต่น้อย ทว่ากลับเต็มไปด้วยความเย็นชา “ถ้างั้น เราหย่ากันเถอะ”“หย่า?”หลินเซวียนรู้สึกเหมือนศีรษะของเขาถูกกระแทก ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเล็กน้อยเขาแค่ต้องการคำอธิบายจากสวี่ถิง บอกเขาว่าทุกอย่างไม่เป็นความจริง แม้จะเป็นคำโกหกก็ตามแต่สิ่งที่เขาได้รับคือคำขอหย่า“ใช่ หย่า”“นี่ใบหย่า เซ็นซะ”สวี่ถิงหยิบใบหย่าออกมาจากกระเป๋าสะพายแอร์เมสมูลค่าหลายสิบล้านบาท และวางตรงหน้าหลินเซวียนหลินเซวียนเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ มองดูใบหย่าร้างที่เตรียมไว้ล่วงหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปที่สวี่ถิง “คุณคิดอยากจะหย่ากับผมมาตั้งนานแล้วใช่ไหม?”

ซือซือ เธอคงไม่แอบไปมีอะไรลับหลังกับหลินเซวียนใช่ไหมเป็นไปไม่ได้!สวี่ถิงปฏิเสธความคิดนี้อย่างรวดเร็วนอกเหนือจากการแต่งงานห้าปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยพาหลินเซวียนไปเจอกับเพื่อนสนิทของเธอเลยด้วยรูปร่างหน้าตาของหวังซือซือกับภูมิหลังครอบครัวของเธอ เธอคงจะไม่ตกหลุมรักชายไร้ค่าอย่างหลินเซวียนหรอกใช่ไหมแม้ว่าตระกูลหวังจะไม่ถือว่าเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองซู แต่ก็ถือได้ว่าเป็นตระกูลเก่าแก่กิ๊บติดผมผีเสื้ออันนี้ หลินเซวียนต้องหยิบหรือขโมยจากที่ไหนมาเป็นแน่!เพราะท้ายที่สุดแล้ว ผู้ชายคนนี้สามารถจินตนาการให้ผู้หญิงสวยๆ มากมายเขียนจดหมายรักถึงเขาได้ แล้วเรื่องน่าขยะแขยงเรื่องอื่นเขาจะทำไม่ได้แต่ยังไง เพื่อความปลอดภัย เธอจึงตัดสินใจโทรหาหวังซือซือเพื่อถามเรื่องที่มันคลุมเครือนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถสวมเขาให้กับหลินเซวียนได้ โดยที่หลินเซวียนจะไม่มีสิทธิสวมเขาแบบนั้นให้เธออย่างเด็ดขาด!สวี่ถิงโทรหาหวังซือซือแต่ขึ้นว่าไม่มีการตอบรับจากเลขหมายเธอ“ไม่มีใครรับสายเหรอ”สวี่ถิงขมวดคิ้วและเธอก็คิดว่าในเวลานี้ ซือซือน่าจะอยู่ที่บริษัทและกำลังยุ่งอยู่เป็นแน่ช่างมันเถอะ เรื่องนี้ค่อย

“คุณหลินครับ ผมเอาเงินตามที่คุณขอมาแล้วครับ!”หวังหลุนเหงื่อท่วมตัวและเดินมาหาหลินเซวียน“คุณคือผู้จัดการหวังใช่ไหม”สวี่ถิงมองไปที่หวังหลุนตรงหน้าเขา สีหน้าของเขาอ่อนลง“เรียกผมว่าเสี่ยวหวังเถอะครับคุณหลิน!”หวังหลุนเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “คุณหลินครับ ทำไมคุณไม่บอกก่อนจะมาล่ะครับ ผมต้องกราบขออภัยจริงๆ ที่ทำให้คุณรออยู่ที่ประตูนานแบบนี้!”คนตรงหน้าเขาคือเจ้านายใหญ่ของเฮดีส!และพูดได้ว่าอีกฝ่ายสามารถกำหนดชะตากรรมของเขาไปตลอดชีวิตได้โดยตรง!“ผู้จัดการหวัง คุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอกนะ อีกอย่างคุณก็ไม่ได้สายคือฉันมาล่วงหน้าด้วยตัวเองเสียต่างหาก”หลินเซวียนยิ้มแล้วพูดออกมาดวงตาของหวังหลุนขยับเดิมทีเขาคิดว่าคุณชายหลินจะเป็นคนเลือดเย็นเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่า ไม่เพียงแต่เขาไม่เพียงแต่เข้าถึงได้ง่ายเท่านั้น แต่ยังไม่ถือตัวอีกด้วย“ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ!”หวังหลุนกล่าวอย่างซาบซึ้ง "คุณหลิน นี่คือห้าล้านที่คุณต้องการครับ!"“เอามันกลับไปก่อน คุณไม่จำเป็นต้องใช้มันในตอนนี้”หลินเซวียนส่ายหัวแล้วพูดว่า "ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของคุณ"“ไม่เลยครับ คุณหลิน!

“ขอโทษนะ ฉันขอตัวรับสายก่อนนะคะ”หวังซือซือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกล่าวขอโทษ“โอเคครับ”หลินเซวียนยิ้มอย่างอ่อนโยนหวังซือซือรับโทรศัพท์และเสียงปลายสายของสวี่ถิงก็ดังขึ้น “ซือซือทำไมพึ่งรับสายล่ะ”“เอ่อ ก่อนหน้านี้เธอได้โทรมาหาฉันหรอ”หวังซือซือใบหน้าประหลาดใจ“แน่นอน ฉันโทรหาเธอหลายครั้งแล้วนะ”เมื่อหวังซือซือมองดูก็เห็นว่ามีสายที่ไม่ได้รับหลายสาย และเธอก็พูดออกมาอย่างเขินอายทันที “สวี่ถิง ฉันขอโทษ เมื่อกี้กำลังยุ่งอยู่ไม่ทันได้เห็น”“ฉันรู้ว่าเธอคงยุ่งอยู่กับเรื่องของบริษัท”“รู้ได้ยังไง”“ฉันไม่รู้จักเธอดีเหรอ เรื่องเรียบร้อยดีไหม”“อืม เรียบร้อยดี เสี่ยวถิง เธอโทรหาฉันมีอะไรหรือเปล่า”“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันหย่าแล้วนะ”“หย่าเหรอ อ้าว ทำไมจู่ๆถึงหย่าล่ะ”“อย่าพูดเลยฉันนี่ตาบอดจริงๆ ตกหลุมรักผู้ชายคนนั้น ฉันดีกับเขามาก แต่จริงๆแล้วเขานอกใจฉันลับหลัง!”“นอกใจงั้นหรอ”“ก็แบบนี้แหละซือซือ...”สวี่ถิงบ่นอย่างบ้าคลั่งเกี่ยวกับจดหมายรักปลอมของหลินเซวียน ระหว่างแต่งงานกันขอเงินกับเธอห้าล้านหยวนทุกเดือน เธอทนไม่ไหวเลยเลือกที่จะหย่า“ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจเกิน

ผลัวะเสียงตบดังขึ้นรอยยิ้มบนใบหน้าของสวี่ฉวินเทียนหยุดลงทันที“นี่แก...แกกล้าดียังไงมาต่อยฉัน”เขามองหลินเซวียนด้วยความไม่เชื่อผู้ชายที่อ่อนแอและไร้ความสามารถคนนี้กล้าต่อยเขาจริงเหรอ“เมื่อกี้ถือว่าเบามือแล้วนะ ในเมื่อแม่ของคุณไม่ได้สอนคุณว่าการศึกษาคืออะไร ดังนั้นฉันจะช่วยสอนคุณให้”หลินเซวียนมองไปที่สวี่ฉวินเทียนแล้วพูดอย่างเย็นชาก่อนหน้านี้ เขาอดทนต่อแม่ลูกคู่นี้เพราะพวกเขาเป็นแม่และน้องชายของสวี่ถิงแต่ตอนนี้เขาจะไม่ทนอีกต่อไป“แกจะมาสอนความรู้ให้ฉัน แกคิดว่าตัวเองมีอะไรดีที่จะมาสอนฉันงั้นเหรอ!”สวี่ฉวินเทียนตอบกลับด้วยเสียงคำราม แล้วหยิบแจกันที่ประตูมาทุบที่ศีรษะของหลินเซวียนอย่างเต็มแรงตั้งแต่เล็กจนโต เขาไม่เคยถูกทำให้อับอายหรือเคยโดนต่อยแบบนี้มาก่อน!เขาต้องการฆ่าหลินเซวียน!ดวงตาของหลินเซวียนเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาคว้าแขนของสวี่ฉวินเทียนแล้วบิดมันอย่างแรงแกร็ก!เสียงที่คมชัดและปลายแขนของสวี่ฉวินเทียนก็หัก!“อ๊าก!”ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้สวี่ฉวินเทียนกรีดร้องลั่น “เพล้ง” แจกันที่เขาถืออยู่ในมือตกลงไปที่พื้นแล้วแตกเป็นเสี่ยงๆ“อ๊ะ! มือของฉัน! อ๊าก...”