LOGINShare
บทที่ 13 เริ่มต้นงานเลี้ยง
Last Updated:
2025-10-11 12:00:28ต้นยามอิ๋น [1]
เงาร่างสูงวูบไหวแผ่วเบาอยู่นอกหน้าต่างท่ามกลางม่านแห่งรัตติกาล แสงจันทร์สาดสะท้อนพอให้ปรากฏเงาเลือนราง ลั่วเทียนเฉินละมือจากม้วนไม้ไผ่ตรงหน้า “เข้ามา”
ฝีเท้าเบาหวิวดุจดั่งแมว กระโจนเข้ามาในห้อง ชายร่างสูงประสานมือพลางค้อมศีรษะลงเล็กน้อย “นายท่าน เป็นตามที่ท่านคาดไว้ไม่ผิด ท่านหญิงเป็นคนส่งเทียบเชิญมาขอรับ”
ริมฝีปากได้รูปยกโค้งหนึ่งฝั่ง “ยังมีเรื่องอื่นอีกหรือไม่”
“นอกจากเรื่องนี้แล้วก็ไม่มีเรื่องใดผิดปกติขอรับ”
“เจ้าแน่ใจหรือ?”
ครั้นได้ยินคำซักไซ้จากลั่วเทียนเฉินคิ้วดกดำก็เคลื่อนเข้าหากันแทบผูกได้ปมหนึ่ง สิ่งที่ลั่วเทียนเฉินให้ไปสืบก็มีเพียงเท่านี้มิใช่หรือ หนำซ้ำการลักลอบเข้าไปยังอาณาเขตของจวนหนิงโหวมิใช่เรื่องง่าย เพราะที่นั่นวางกำลังองครักษ์ป้องกันไว้อย่างแน่นหนา
หากไม่ใช่จูเหิงมีวรยุทธ์สูงล้ำก็ยากจะพรางตาจากพวกเขา วันที่หลี่เสวี่ยซินถูกส่งกลับจวนก็เป็นอุบายล่อเสือออกจากถ้ำของลั่วเทียนเฉิน พวกนางจึงรอดพ้นสายตาจากบรรดาองครักษ์ไปอย่างง่ายดาย
Latest chapter
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 22 ชะตาของคนตาย (2)
และสิ่งที่ดึงความสนใจของนางเหนือสิ่งอื่นใดก็คือเรื่องต่ำช้าที่ฮั่วเหวินหลงได้กระทำ แท้จริงเขามิเคยมีใจให้หนิงเสวี่ยซินด้วยซ้ำ ทั้งที่หนิงเสวี่ยซินรักและหวังทุ่มเทให้เขาทุกสิ่ง กระนั้นฮั่วเหวินหลงกลับต้องการหลอกใช้หนิงเสวี่ยซินเพื่อเป็นเครื่องมือของอำนาจตระกูลฮั่ว“ข้าจะโกรธท่านทำไมกัน ข้าแค่อยากบอกว่าสิ่งที่ท่านทำมันไม่ถูกต้อง หากท่านคิดว่าชะตาของข้าไม่เป็นมงคล ก็ไม่ควรคิดหมั้นหมายกันตั้งแต่แรก”ฮั่วเหวินหลงตัวแข็งทื่อดุจถูกสายอสนีบาตฟาดลงกลางกระหม่อม “เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร”ใบหน้างามคล้ายยิ้มแต่มิยิ้ม “ชะตาชีวิตเป็นของข้า ท่านไม่มีสิทธิ์มาตัดสิน ดังนั้นข้าจะไม่ยอมให้ท่านหลอกใช้ชะตาของข้าเพื่อเป็นเครื่องมือดุลอำนาจตนเป็นอันขาด”“ซินซิน เจ้ากำลังเข้าใจพี่ผิด เรื่องนั้นพี่อธิบายได้” ฮั่วเหวินหลงร้อนใจ“เช่นนั้นข้าขอถาม ว่าคนที่ท่านคิดเปลี่ยนชะตากับข้าคือผู้ใด” แน่นอนว่าเรื่องนี้หลี่เสวี่ยซินอยากได้รับการยืนยัน ว่าชะตาที่ฮั่วเหวินหลงจงใจสับเปลี่ยนจะใช่ตัวนางเองในอดีตจริงหรือไม่“พี่…” ฮั่วเหวินหลงลังเล เขาคว้าอากาศเข้าปอดก่อนตัดสินใจเอ่ยออกมา
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 22 ชะตาของคนตาย (1)
“ท่านพี่เหวินหลง ที่ข้ามาวันนี้เพราะอยากแวะมาเยี่ยมเยียนท่านอาเจ้าค่ะ ไม่ได้มาจวนป๋อนานมากแล้วรู้สึกคิดถึงวันเก่า ๆ ยิ่งนัก น้องเสียมารยาทแล้วหวังว่าท่านจะไม่ว่าอะไรนะเจ้าคะ” หลี่เสวี่ยซินยิ้มหวาน แสร้งไอโขลกเล็กน้อยฮั่วเหวินหลงตกตะลึงคิดว่าตนกำลังฝัน เพราะนานมากแล้วที่หญิงสาวไม่เหยียบเข้ามาที่จวนป๋อ หลี่เสวี่ยซินสืบมาเรียบร้อยว่าวันนี้ฮั่วเหวินหลงและฮั่วอู๋หลัวไม่ออกไปไหน ดังนั้นจึงสบจังหวะที่นางจะแวะเข้ามาพอดีฮั่วเหวินหลงหลุดจากภวังค์ “พี่จะว่าได้อย่างไร เจ้าเข้ามาจิบน้ำชาข้างในก่อนเถิด ท่านพ่ออยู่พอดี”“ขอบคุณเจ้าค่ะ” หม่าเซียวช่วยประคองร่างระหงเดินอย่างแช่มช้า ส่วนหลิวอี้หอบของฝากตามอยู่ไม่ห่างคิ้วเข้มขยับเข้าชิดกัน เมื่อฮั่วเหวินหลงเห็นท่าทางโรยแรงจากอีกฝ่าย หนำซ้ำใบหน้าเกลี้ยงเกลายังไร้สีเลือดฝาด เรียกได้ว่าขาวซีดดุจกระดาษก็ไม่ปาน“ซินซิน เจ้า...ป่วยอีกแล้วหรือ”หลี่เสวี่ยซินชะงัก ริมฝีปากขาวซีดเผยยิ้มเบาบาง “เล็กน้อยเจ้าค่ะ ไม่เป็นไร แค่ก แค่ก”ฮั่วเหวินหลงตกใจ “หากเจ้าป่วยเหตุใดไม่พักอยู่ที่เรื
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 21 พิธีกรรมต่ำช้า
หลี่เสวี่ยซินหลุบเปลือกตาลงต่ำ พยายามเก็บซ่อนร่องรอยความบอบช้ำบนขอบตาเอาไว้ หญิงสาวสังเกตสิ่งที่เขาพกมาด้วย กล่องขนมจากร้านเฟิงมี่คล้ายกับกล่องที่นางวางเอาไว้หน้าหลุมศพไม่มีผิด หนำซ้ำยังมีจวี๋ฮวาสีเหลืองอร่ามอวดกลีบบานสะพรั่ง“ท่านหญิงหรอกหรือ เหตุใดท่านจึงมาอยู่ที่นี่”มือเรียวกำแน่นบริเวณท้องน้อย ยามนี้นางยืนบดบังของที่ตนเพิ่งเซ่นไหว้เอาไว้จนมิด ทำให้อีกฝ่ายมองไม่เห็น “...ข้าบังเอิญผ่านทางมาเท่านั้น ไม่คิดว่าจะพบนายกองหลี่ที่นี่”หลี่เจิงเวยยิ้มบาง แม้ประหลาดใจอยู่บ้างแต่ก็มิอยากยุ่มย่ามกับเรื่องส่วนตัวของผู้ใด “ข้าเองก็ไม่คิดว่าท่านหญิงจะมายังวัดเล็ก ๆ ท้ายหุบเขาอย่างนี้ ยามปกติมิใช่ว่าชนชั้นสูงอย่างท่านมักไปกราบไหว้ที่วัดเทียนอู่หรอกหรือ”“ข้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง กราบไหว้ที่ใดก็เหมือนกันหากใจเราศรัทธา หรือข้าพูดไม่จริง”หลี่เจิงเวยพยักหน้า “ความคิดของท่านหญิงช่างน่านับถือ”“มิกล้าเจ้าค่ะ ทุกสิ่งข้ากล่าวล้วนเป็นไปตามเนื้อผ้า” หลี่เสวี่ยซินหาช่องทางปลีกตัว “ดูเหมือนท่านนายกองหลี่คงมีธุระ”หลี่เจิงเวยลดมองสิ่งของในมือตน แววตาเต็มเ
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 20 จวี๋ฮวาที่ข้าคะนึงถึง (2)
หญิงสาวหันหลังขวับ“เป็นอะไรเจ้าคะ” หลิวอี้ถาม จากนั้นเหลียวมองทิศทางที่หลี่เสวี่ยซินเอาแต่กวาดสายตาสำรวจ ซ้ำยังขมวดคิ้วจนแทบผูกปมได้หลี่เสวี่ยซินถอนหายใจ “เปล่าหรอก ข้าไม่ได้ออกไปเปิดหูเปิดตานาน ก็เลยรู้สึกว่ามันแปลกไปเสียหน่อย”หลิวอี้ยิ้ม “ถ้าเช่นนั้นก็ขึ้นรถม้าเถิดเจ้าค่ะ”หลี่เสวี่ยซินพยักหน้า “อือ”สายตาคมกริบจับจ้องหญิงสาวไม่กะพริบตา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์พลันปรากฏ “ความรู้สึกว่องไวใช้ได้ แต่ยังอ่อนหัดไปหน่อย”จูเหิงฉงน “นายท่านหมายถึงข้าหรือ”ลั่วเทียนเฉินหันมององครักษ์ข้างกาย “เจ้าคิดว่าอย่างไรล่ะ”“ขออภัยนายท่าน ต่อไปข้าจะฝึกฝนวรยุทธ์ให้มากกว่านี้ขอรับ แต่ว่าเหตุใดวันนี้นายท่านจะต้องติดตามท่านหญิงด้วยตนเองหรือ มีข้าอยู่นายท่านไม่ต้องห่วง”แขนแกร่งที่ค้ำยันไม้ก้านโตเกือบลื่นวืด ฝ่ามือกว้างตบเปาะแปะลงบนบ่าของจูเหิง “เรื่องนี้ข้าจำเป็นต้องทำด้วยตัวเอง ส่วนเจ้าไม่ต้องตามนางแล้ว วันนี้ข้ามีงานอื่นให้ไปทำ”“งานใดขอรับ”มือหยาบระคายยื่นกระดาษแผ่นเล็กส่งให้อีกฝ่าย จูเหิงเปิดอ่านจากนั้นยัดเก็บไว้ในสาบเสื้อ เสีย
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 20 จวี๋ฮวาที่ข้าคะนึงถึง (1)
องครักษ์นำตัวของชายสูงวัยที่พูดจาเลื่อนเปื้อนไปไต่สวน หลิวอี้รีบวิ่งมาขวางพวกเขาเอาไว้ “ช้าก่อน”“แม่นางหลิวมีอะไรหรือ”“ข้าได้รับคำสั่งจากท่านโหวให้ปล่อยตัวคนผู้นี้ไปเสีย”ชายหนุ่มทั้งสองขมวดคิ้วยุ่งเหยิง พวกเขาเหลียวมองหน้ากัน แววตาเจือความคลางแคลง “แต่ว่า...”“ไม่ต้องแต่แล้ว นี่เป็นคำสั่งของท่านโหวเชียวนะ หรือพวกท่านคิดจะขัดคำสั่ง” หลิวอี้ตัดบท พร้อมคว้าหยกขึ้นชูไปด้านหน้าครั้นเห็นหยกประจำตัวของหนิงโหวปรากฏอยู่เบื้องหน้า องครักษ์จึงไม่กล้าขัดขวางต่อ “เข้าใจแล้วขอรับ”“พวกท่านไปเถิด เดี๋ยวข้าไปส่งเขาเอง”“เช่นนั้นก็ได้ รบกวนแม่นางหลิวแล้ว”“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร พวกท่านไปทำอย่างอื่นต่อเถิด ทางนี้ข้าจัดการเอง”ชายทั้งสองพยักหน้า แล้วถอยออกไป หลิวอี้มองตามกระทั่งแผ่นหลังกว้างกลายเป็นจุดสีดำ เสียงถอนหายใจจึงถูกพ่นออกมาด้วยความโล่งอก “เกือบไปแล้ว”ชายสูงวัยโพล่ง “ข้าน่ะสิที่เกือบ หากเจ้ามาไม่ทันข้าคงถูกตัดลิ้นไปแล้ว”“เอาน่า อย่าบ่นไปหน่อยเลย ข้าก็มาแล้วนี่ รับนี่ไปค่าตอบแทนของท่าน จากนี้ควรทำอย่าง
เร้นรักสลับดวงชะตา บทที่ 19 ผู้ประสบภัยจอมปลอม (2)
“นี่ท่าน! ข้าไม่ได้…”“ท่านหญิงหมายความเช่นนี้” ลั่วเทียนเฉินตัดบท เขาพูดต่อ “ไม่ต้องกังวล ท่านหญิงก็รู้ว่าแต่เดิมข้าได้รับหน้าที่อารักขาท่าน เสื้อคลุมข้าท่านเอาไปแล้ว หรืออยากเปลี่ยนเป็นเสื้อตัวในแทน ถ้าอยากแนบเนียนหน่อยก็ต้องทำเช่นนี้ ล่วงเกินอีกแล้ว”หลี่เสวี่ยซินอ้าปากค้างพูดไม่ออก ร่างระหงถูกชายหนุ่มหิ้วขึ้นมาด้วยแขนเพียงหนึ่งข้าง เขาทำราวกับว่าหากต้องกายนางแล้วจะติดโรคระบาดหลี่เสวี่ยซินขบฟันแน่น “ท่านอุ้มสตรีเช่นนี้รึ”ลั่วเทียนเฉินแค่นยิ้ม “เปล่า”“ท่านทำเช่นนี้ไม่น่าอายไปหน่อยหรือไง รู้จักหรือเปล่าวีรบุรุษช่วยสาวงามน่ะ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ” หลี่เสวี่ยซินอับอายอย่างมากเขาทำราวกับว่าตนกำลังหิ้วตุ๊กตาตนหนึ่งแนบข้างเอวลั่วเทียนเฉินหัวเราะครืน “ก็ต้องดูว่าสาวงามผู้นั้นคือใคร อีกอย่างการอุ้มอย่างทะนุถนอมข้าไว้ใช้เพียงกับภรรยาของข้าผู้เดียวเท่านั้น”หลี่เสวี่ยซินหูอื้ออึง แม้ใบหน้าเปื้อนคราบขี้เถ้า แต่ก็ไม่อาจบดบังสีแดงระเรื่อที่ปรากฏได้ อยู่ ๆ เหตุการณ์เมื่อวันวานก็ผุดขึ้นย้ำเตือน บุรุษผู้นี้เคยโอบอุ้ม เคยปกป้อง และให้ความอบอุ่นกับ
You may also like
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน62.5K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น17.4K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น31.9K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้34.3K viewsข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง
l3oonm@8.1K viewsกลิ่นพิษบุปผา
moonlight -mini1.8K viewsเฟิ่งหวง [鳳凰]
ไป๋ชิงหง12 viewsหนีรักชินอ๋องตัวร้าย
วริษา1.8K views
