เพียงอึดใจสั้นๆ ต่อมา…
ป้ามะลิซึ่งเป็นแม่บ้าน มีหน้าที่คอยดูแลความสะอาดของออฟฟิศก็เข้ามาในห้องพร้อมกับแจกันแก้วทรงน้ำเต้าใบใหญ่ พอดีกับช่อกุหลาบที่ธันวาซื้อมา
“ให้ป้าช่วยจัดให้ไหมคะคุณอัญ… ”
ป้ามะลิอาสา…
ตาจ้องมองช่อกุหลาบสีแดงสดสวยด้วยความประหลาดใจ หล่อนทำงานอยู่ที่บริษัทแห่งนี้มานานหลายปี เพิ่งเห็นท่านประธานมาดเข้มซื้อกุหลาบติดมือมาก็ครั้งนี้แหละ
“ไม่เป็นไรค่ะป้าเดี๋ยวอัญจัดเองค่ะ… ขอบคุณที่หาแจกันมาให้นะคะ… ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าต้องการอะไรอีกก็เรียกป้าได้นะคะ… ”
ป้ามะลิกล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงานของท่านประธาน
ธันวายืนมองอัญญาจัดกุหลาบลงแจกันด้วยความคล่องแคล่ว หล่อนเปิดลิ้นชักหยิบกรรไกรออกมาตัดแต่งก้านกุหลาบเพื่อให้เกิดระดับลดหลั่นกันอย่างสวยงาม
“เก่งนี่… จัดดอกไม้เป็นด้วยหรือ”
ธันวามองหญิงสาวและแจกันดอกไม้ด้วยสายตาชื่นชม เขารู้สึกว่าการที่ห้องนี้มีเลขาคนสวยมานั่งอยู่ด้วยช่วยทำให้บรรยากาศภายในห้องมีชีวิตชีวาขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“เมื่อก่อนตอนที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยดิฉันเคยทำงานหารายได้พิเศษที่ร้านขายดอกไม้ค่ะ… ”
อัญญาตอบ…
เหลือบมองใบหน้าของท่านประธานแวบหนึ่ง จึงรู้ว่าสายตาของเขาแทบไม่ละจากใบหน้าของหล่อน
“ต่อไปไม่ต้องแทนตัวเองว่าดิฉัน… ”
ธันวาแนะ จ้องมองตาอัญญา
“แล้วจะให้ดิฉันแทนตัวเองว่าอะไรคะ… ”
“แทนตัวเองว่าอัญ… ฟังดูเป็นกันเองน่ารักดี”
“ค่ะท่านประธาน… ”
อัญญาเหลือบมองหน้าธันวาอีกแวบหนึ่ง เห็นเขามองหล่อนแล้วอมยิ้มแปลกๆ
ในเวลาต่อมา…
ธันวาอธิบายให้ฟังว่างานแต่ละวันของเขานั้นมีอะไรบ้าง และหน้าที่ของเลขาจะต้องทำอะไรบ้าง
ซึ่งอัญญาก็เข้าใจเป็นอย่างดี แม้ว่าจะยังไม่เคยมีประสบการณ์จริงจากการทำงานเลขามาก่อนก็ตาม แต่ก็เคยฝึกงานเลขาในเทอมสุดท้ายก่อนเรียนจบมหาวิทยาลัย
ในเวลาต่อมา
อัญญาเดินมาที่โต๊ะทำงานของธันวาที่อยู่ห่างกันเพียงเมตรกว่าๆ ในมือถือแฟ้มเอกสารรอเซ็น
มือเรียวค่อยๆ กางแฟ้มเปิดออก บรรจงวางลงตรงหน้าของท่านประธาน เขาเปิดดูเอกสารทีละแฟ้มก่อนเซ็นชื่อจนครบ
และในขณะที่เลขาสาวแสนสวยกำลังก้มลงเก็บแฟ้มเอกสารกลับคืนมา มือเรียวก็โดนมือใหญ่ของท่านประธานจอมหื่นรวบเอาไว้พร้อมกับดึงร่างของหล่อน เข้ามานั่งลงบนตัก
“อุ๊ย… ท่านคะ… ”
อัญญาตกใจ…
ทั้งที่เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าหล่อนคงหลีกเลี่ยงเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ได้ แม่พอถึงเวลาที่มันเกิดขึ้นจริงก็อดกลัวไม่ได้
“รู้หรือเปล่าว่าตอนคุณเข้ามาใกล้ผม… จมูกผมได้กลิ่นของคุณ… ”
ร่างน้อยๆ ของอัญญาถูกอุ้มขึ้นมานอนตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของท่านประธาน
ธันวากอดหล่อนแน่นจนเต้านมคัพเอฟอวบใหญ่เบียดคลึงอยู่กับอกกว้างของเขา สะโพกกลมกลึงเบียดอยู่กับตักของธันวา แนบชิดกันจนรู้สึกได้ว่าความเป็นชายแข็งแกร่งกำลังตั้งลำดุนดันเข้าใส่ง่ามก้นของหล่อนด้วยความต้องการ แม้ว่าจะมีเสื้อผ้าขวางกั้นเอาไว้ แต่ก็ทำให้อัญญาหายใจติดๆ ขัดๆ กับท่าทางกระหายจัดของธันวา
“กลิ่นของคุณทำให้ผมอดใจไม่ไหว… ”
เขาซุกหน้าลงมาที่ง่ามขา
“ท่าน… เอ่อ… ท่านได้กลิ่นอะไรหรือคะ”
หัวใจของอัญญาเต้นแรง หล่อนรู้สึกประหม่า ทั้งเกร็งทั้งกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“ก็กลิ่นสาบสาวของคุณ… กลิ่นตรงนี้ไง”
ท่านประธานเอื้อมมือเข้ามาใต้ชายกระโปรง ค่อยๆ รูดแพนตี้ลายลูกไม้ตัวจิ๋วดึงออกไปจากปลายเท้าน้อยๆ ของอัญญา
“หอมมาก… ”
เขาเอาแพนตี้ของหล่อนขึ้นมาสูดดมอย่างไม่อายแล้ววางลงบนโต๊ะ ก่อนจะเอามือลูบล้วงเข้ามาที่ง่ามขา ไล้ลูบต้นขาเนียนขาว ค่อยๆ รุกรานลึกเข้ามาจนถึงเป้าหมายที่ทำให้หัวใจของท่านประธานเต้นระทึก
“อ๊ะ… ”
อัญญาสะดุ้ง มือหยาบใหญ่ของธันวาทาบลงบนเนินสวาทโหนกนูนเหมือนหลังเต่า
“อู้วววว… กลีบใหญ่จัง… ”
ธันวาขยี้อุ้งมือกับปุยขนสีดำนุ่มละมุนแล้วกดนิ้วกลาง ค่อยๆ สไลด์ไถถูขึ้นลงกลางร่องกลีบสีชมพูอวบอูม นูนเด่นขึ้นมาคล้ายส้มโอสีชมพูสองกลีบใหญ่ๆ ประกบกันอยู่ท่ามกลางเส้นไหมสีดำระยับ
“อ๊ะ… อ๊ายยยย… ”
อัญญารู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ลำนิ้วแข็งเสียดสีกลีบสาว ทำเอาเส้นขนของหล่อนลุกเกรียวไปทั้งร่าง
“งือออ… ท่านคะ… ”
ริมฝีปากที่พยายามแม้นแน่น สุดท้ายก็ไม่อาจสะกดกลั้นเสียงครางเอาไว้ได้ ตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยมีชายใดทำกับหล่อนแบบนี้
“ซี้ดดดด… อ่า… ”
เสียงครางสุดทรมานและสีหน้าพยายามข่มกลั้นความรู้สึกของเลขาสาว ทำเอาท่านประธานชอบใจ
เขาเชื่อว่าหล่อนต้องไม่เคยโดยมือของผู้ชายคนไหนสัมผัสแตะต้องพื้นที่สามเหลี่ยมน้อยๆ นี้มาก่อน ท่าทางจึงดูอ่อนระทวยน่าสงสาร สีหน้าบิดเบ้ทรมานไม่อาจต้านทานความเสียวซ่านที่เขากำลังยัดเยียดให้
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าเธอทำให้ฉันมีอารมณ์แต่เช้า”
ธันวาสูดปากเสียว…ขบกรามให้กับความรู้สึกฝืดคับของโพรงเนื้อหนึบแน่น หลุบตาลงมองแก่นกายของตัวเองเคลื่อนเข้าใส่มิดลำ ก้อนไข่ดำๆ เบียดชิดติดคาอยู่กับปากรูสีชมพูที่กำลังร้อนลื่นไปด้วยน้ำเสียว ทะลักสวนออกมาตามแรงกระเด้าเสียงดังตั่บๆ“อูยยยยย… ของพี่ธันใหญ่เหลือเกิน… ”เสียงของอัญญาสั่นเครือ ความรู้สึกหนึบชารุมล้อมเข้ามารอบๆ ปากรู กลีบบางยับยู่เข้ามาตามแรงบดทะลวงเมื่อเขาควงบั้นท้ายเข้าใส่“ซี้ดดดด… อ่า… พี่ธันจ๋าแน่นรูสุดๆ… ”ยิ่งนิ่งยิ่งแน่น ทำให้หล่อนต้องแอ่นเอวสู้เพราะเขารุกหนัก โยกเอวเข้าใส่อย่างดุดันตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ…ธันวาซอยยิก“อู้วววว… อัญเสียว… อ่า… อัญไม่ไหวแล้ว… ”อัญญาเม้มปากแน่น แอ่นเอวสู้ สะโพกของหล่อนค่อยๆ ขยับขึ้นสูง ถ่างขาถ่างอ้ารับดุ้นเอ็นลำมหึมา เสียดครูดเข้าใส่รูสวาทเป็นจังหวะ นำพาความเสียวซ่านเข้ามาปั่นป่วนราวกับมีมวลคลื่นถาโถมอยู่ภายใน โพรงสวาทบีบตัวโอบรัดตัวตนของสามีรุกคืบเข้ามาสุดโคนไข่“อ่า… เมียจ๋าเซ็กซี่เหลือเกิน… ”ธันวาจ้องมองเต้านมอวบคัด กระเพื่อมตามแรงกระเด้า เห็นแล้วยิ่งมีอารมณ์ ยั่วยวนจนเขาต้องโน้มกายลงมาครอบริมฝีปากดูดกินนมจากเต้าของเมียรักอย่าง
ธันวาก็เปลือยเปล่าเพราะว่าไม่ได้สวมเสื้อ อวดท่อนเนื้อยาวใหญ่ ตั้งลำตระหง่านขึ้นมาขนานกับท้องแน่นไปด้วยลอนกล้ามอาวุธประจำกายลำมหึมาของสามี ทำเอาหญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่มองเส้นเลือดลายเอ็นปูดโปนกระจายโอบล้อมแท่งสีน้ำตาล ยิ่งทำให้ดูน่าเกรงขาม แค่มองก็เสียววาบเข้ามาในรูเนื้อทั้งที่ยังไม่ทันได้สอดใส่“ขอพี่ใส่นะครับ… ”ธันวาแทรกกายเข้ามาระหว่างง่ามขาของอัญญา เข่าสองข้างตั้งชันขึ้นมาอย่างรู้จังหวะ“อ๊า… ซี้ดดดด… ”อัญญาร้องคราง โดนสามีจูบไซ้ทรวงอกอวบคัด ครอบริมฝีปากกะซวกดูดหัวนมสองเต้าสลับไปมาอย่างลุ่มหลง ทั้งบีบทั้งเคล้นกินนมอย่างเอร็ดอร่อย“อ๊า... อูย… เสียวเหลือเกินพี่ธันจ๋า… ซี้ดดด… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ”อัญญาพริ้มตา เริ่มมีอารมณ์เมื่อโดนรุกเร้าหนักขึ้น สองมือเกร็งเกาะบ่าธันวาเอาไว้แน่น แอ่นนมให้ดูด ตูดบนคลึงลงกับที่นอนเมื่อท่อนเอ็นของเขาสอดใส่เข้ามาจนมิดลำ“อ๊ะ… อ๊ายยยย… ”อัญญาสะดุ้งคราง ดวงตาหรี่พริ้มเคลิบเคลิ้ม ความรู้สึกหนึบชารุมล้อมเข้ามารอบๆ ปากรูเมื่อเขาเริ่มขยับเอวกระเด้าตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ธันวากระเด้าแรงจนที่นอนยุบยวบ อัญญาเสียวมาก เพราะว่าในขณะที่กำลังโดนกร
“แล้วร้านกาแฟที่นี่ล่ะคะ… ”“ก็จ้างคนมาทำแทน… เดี๋ยวผมจัดการให้ ผมไม่อยากให้คุณต้องมาเหนื่อยแบบนี้”“ถ้างั้นอัญจะให้น้องสาวมาดูแลร้านนี้”“ก็ดีเหมือนกัน… ถ้าคุณอยากขยับขยายตกแต่งปรับปรุงให้ร้านกว้างขวางและมีที่นั่งกินกาแฟในร้านเดี๋ยวผมจัดการให้… ”ธันวากล่าว ฐานะร่ำรวยระดับมหาเศรษฐีอย่างเขาจะซื้อตลาดนี้มาดูแลเองก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด“ขอบคุณค่ะ… ”อัญญายกมือไหว้ ซึ้งใจในความรักและความกรุณาของเขา“งั้นเอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะติดต่อเจ้าของตลาด อันที่จริงผมคิดว่าอยากจะซื้อตลาดมาบริหารเอง และจะให้แม่กับน้องสาวของคุณเป็นคนดูแลเก็บค่าเช่าแผงค้า… ”ธันวาคิดไปไกล เพราะตอนนี้เขากำลังเจรจาซื้อขายที่ดินย่านนี้เพื่อทำบ้านจัดสรรโครงการใหม่อยู่พอดี“นี่คุณพูดจริงหรือคะ… ”แววตาซาบซึ้งกับความช่วยเหลือของเขา อันที่จริงท่านประธานไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบครอบครัวของหล่อน“จริงสิครับ… ผมจะซื้อตลาดยกให้เป็นสินสอดกับแม่ยายดีไหมครับ… ”ธันวาไม่ได้พูดเล่น…อัญญาได้ยินแล้วถึงกับน้ำตาไหลคลอดวงตา รู้สึกตื้นตันจนบอกไม่ถูกอีกหนึ่งปีต่อมาธันวาแต่งงานกับอัญญาเงียบๆ และพากันมาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่เขาสร้างไว้เป็นเรือ
“ดีสิลูก… ”อรดีเห็นด้วย… เพราะว่านี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของอาชีพ แม้การเปิดร้านกาแฟจะมีความเสี่ยงเหมือนการเริ่มทำธุรกิจทั่วๆ ไป แต่ถ้าไปได้… มันก็เหมือนกับการก้าวเดินไปสู่อาชีพที่เราจะได้เป็นเจ้านายตัวเอง “เดี๋ยวหนูจะไปติดต่อเจ้าของตลาด… แม่รู้จักไหมคะ… ”“อ๋อ… ลุงชัยคือคนดูแลตลาด แต่เจ้าของเห็นว่าชื่อเสี่ยโชค… ”“ค่ะแม่… งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะไปติดต่อขอเช่าร้าน… ”ตอนแรกอัญญาคิดว่าหล่อนจะหางานใหม่ แต่พอประเมินสภาพจิตใจของตัวเอง… จึงรู้ว่ายังไม่พร้อมที่จะเริ่มงานในตอนนี้ ไม่รู้ว่าทำไมจิตใจจึงยังคิดถึงแต่เขา ยังอาลัยอาวรณ์อยู่กับท่านประธานจอมหื่นคนนั้น คนที่ทำให้หลายๆ อย่างในชีวิตของหล่อนเปลี่ยนไปตั้งแต่ได้มาเจอกับเขาตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาธันวาเงียบหายไป หล่อนอยากโทรไปหาเขาใจจะขาด แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น… ก็ทำให้อัญญาได้ยินชัดเจนว่าผู้หญิงที่ชื่อลิลลี่คนนั้นคือคู่หมั้นของธันวา ถ้าหล่อนสามารถย้อนเวลากลับไปได้ ถ้าก่อนตกลงจ้างงานหล่อนรู้ว่าธันวามีคู่หมั้นอยู่แล้วหล่อนจะไม่รับงานอย่างเด็ดขาดสองแม่ลูกนั่งคุยกันต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ สายฝนก็โปรยลงมาอย่างหนัก ทั้งสองจึงพากันเข้ามาใน
ธันวายังยืนยันความรู้สึกเดิม…แม้ลึกๆ ในใจก็รู้ว่าลิลลี่รักเขามากกว่าพี่ชาย แต่ธันวาก็ไม่เคยเลื่อนฐานะความสัมพันธ์กับหล่อนเกินเลยไปกว่าน้องสาวธันวามองหน้ากันย์…ส่งซิกให้น้องชายช่วยพาลิลลี่ออกไปก่อน กันย์จึงพาลิลลี่ออกมาสงบสติอารมณ์อยู่ในห้องทำงานของตัวเองครู่ต่อมาภายในห้องทำงานของกันย์“ใจเย็นๆ นะลิลล์… ”กันย์กับลิลลี่รู้จักกันดีเพราะว่าเจ้าสัวไพรัชน์เป็นญาติห่างๆ กับภารตีแม่ของกันย์ ตอนนี้ก็ยังร่วมหุ้นทำธุรกิจด้วยกันหลายอย่าง“เย็นไม่ไหวแล้ว… กันย์รู้ไหมว่าเมื่อกี้ลิลล์เจออะไร… ”“ก็พอจะเดาได้… ”“ใช่… คาโต๊ะเลยค่ะ อีนังแพศยานั่นนอนถ่างขาอ้าซ่าบนโต๊ะให้พี่ธันกระแทก… มันคงยั่วคงมอมเมาใส่ลีลาร่านเต็มที่เพราะหวังจับพี่ธัน… ”ลิลลี่เดาเอาเองเพราะไม่รู้ว่าธันวาทำสัญญาจ้างแบบพิสดารกับเลขาคนนี้“ทำใจเถอะนะลิลล์… พี่ธันก็บอกแล้วว่ารักลิลล์เหมือนน้อง… ”กันย์จำต้องพูดออกมาตรงๆ…เพราะว่ารู้จักนิสัยพี่ชายของตัวเองดี ธันวาเป็นคนตรงและดื้อมาก ตั้งแต่เด็กๆ แล้วเขาไม่ชอบให้ใครมาบังคับอะไรง่ายๆ“น้ำหยดลงหิน… ทุกวันหินมันยังกร่อน แล้วหัวใจอ่อนๆ ของพี่ธันคงไม่แข็งแกร่งไปกว่าหิน… ”ลิลลี่กำมือแน่น
“โอ๊ววววว… เร่งเถอะค่ะท่าน... อ๊า… อ๊า… อูยยยยย… แตกเถอะค่ะเดี๋ยวใครมาเห็น… ”ทั้งที่หล่อนกำลังเสียวมาก มันมาก แต่ก็อดเป็นกังวลไม่ได้ เพราะว่าที่นี่เป็นที่ทำงาน“อ่า… ผมไม่ไหวแล้วเหมือนกัน… ผมจะซอยแล้วนะครับ… ”ในระลอกสุดท้ายของความอึดทน…ท่านประธานจอมหื่นโยกเอวดันลำเอ็นทะลวงเข้าสุดออกสุด เอามือบีบเคล้นสองเต้าก้มลงดูดนมพร้อมกับโยกเอวซอยลำเอ็นอย่างเมามันจนโต๊ะเขยื้อนดังออดแอด ทำเอาเลขาที่นอนหงายหายใจระทวยอยู่ใต้ร่าง ร้องครางตัวสั่น กรีดร้องถึงสวรรค์“อ๊ะ… อ๊ายยยย... ”ใบหน้าของอัญญาเชิดแหงน“อ๊าค… ”ตามมาด้วยเสียงของท่านประธาน ลำเอ็นยาวใหญ่กระตุกสั่นกลั่นน้ำกามอยู่ในโพรงสวาทบีบรัด ขมิบรับน้ำเชื้อของเขา แตกพุ่งพลั่กๆ คารูสวาทของเลขาสาวที่นอนหงายหายใจรวยรินอยู่บนโต๊ะและในวินาทีนั้นเอง จู่ๆ บานประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง“ห๊ะ… อ๊ายยยยย… ว้ายยยยย… ”ผู้มาเยือนโดยไม่บอกกล่าวเพราะหวังว่าจะเซอร์ไพรส์ท่านประธานในวันวาเลนไทน์ ได้เจอเซอร์ไพรส์เข้าอย่างจัง… ถึงกับกรีดร้องสติหลุดกับสิ่งที่เห็น“ลิลล์… ”ธันวาอุทานด้วยความตกใจ…หล่อนคือ ‘ลิลลี่’ ผู้หญิงที่มี