อย่าท้าผม

จิรัสยายังคงนอนนิ่งและหลับตาลง ภายในสมองต่างกำลังประมวลผลว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ระหว่างเธอกับทิมตอนนี้คืออะไร เหตุใดเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาแบบเธอจึงต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับไฮโซร้อยล้านพันล้านอย่างเขาด้วย ซึ่งเธอไม่อยาก เขากำลังจะทำให้ชีวิตของเธอวุ่นวาย ด้วยอำนาจเงินเธอไม่มีทางรู้เลยว่าเขาสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง ขนาดเบอร์โทรของเธอจู่ๆเขาก็ยังไปสรรหามา แต่เรื่องนี้ก็ยังคงพอเข้าใจได้ว่าเขาอาจจะไปถามมาจากภาคินหรือชนัญญา

ไวน์หมดขวดแล้ว นี่เธอดื่มเข้าไปเยอะขนาดนี้เลยเชียวหรือ จิรัสยาค่อยๆลุกขึ้นยืน ตอนนี้เธอแน่ใจว่าใช่ เธอกำลังเมา เรียวขางามค่อยๆก้าวออกมาจากอ่างอาบน้ำอย่างช้าแล้วจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางพับอยู่บนชั้นซึ่งห่างออกไปไม่ไกลนัก ก่อนจะค่อยๆเดินออกมาบิดลูกบิดประตู แล้วจึงก้าวเข้าไปภายในห้อง

"นี่คุณ!"

จิรัสยาร้องขึ้นมาเต็มเสียง มันเป็นไปได้อย่างไรกัน ที่เวลานี้บนเตียงนอนของเธอมีทิมนั่งไขว่ห้างรออยู่ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยพร้อมด้วยสายตาที่มองมาอย่างไม่สามารถคาดเดาได้ออก

"คุณเข้ามาได้อย่างไง ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคุณทิม"ปมผ้าขนหนูถูกกระชับขึ้นมาจนแน่นก่อนที่ขาเรียวสวยจะค่อยๆขยับถอยหลัง

"ไม่คิดว่าตัวเองใจร้ายไปหน่อยหรอ ผมอุตส่าห์มานั่งรอคุณอาบน้ำตั้งนาน พอออกมาก็จะไล่ให้ผมกลับ"ทิมตอบด้วยน้ำเสียงและหน้าตาที่เฉยมากแต่จิรัสยาก็รู้ว่านั่นมันไม่น่าไว้วางใจ

"คุณมันบ้าไปแล้ว อย่าคิดนะว่าแค่มีเงินแล้วจะทำอะไรตามใจก็ได้ ฉันจะโทรไปเรียกตำรวจ" ว่าแล้วจิรัสยาก็เดินตรงไปยังโทรศัพท์หัวเตียงที่ตั้งวางอยู่ทันที แต่ด้วยความที่มันต้องเดินอ้อมไปใกล้ๆเขา ร่างอวบอิ่มของเธอจึงถูกเขาคว้าตัวเข้ามากอดไว้เต็มอ้อมแขน

"คุณทิมปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ นี่คุณจะบ้าไปแล้วหรอมากอดฉันไว้ทำไม ปล่อย!" แม้ว่าจิรัสยาจะทั้งดิ้นและโวยวายออกมาเพียงใดมันก็ไม่ได้มีผลใดๆต่อทิมเลย เขายังคงกอดตัวเธอเอาไว้อย่างนั้น

"จีหยุดดิ้นหยุดโวยวายก่อน คุยกันดีๆแล้วผมจะปล่อย" เมื่อเห็นว่าเขาพูดจริงและตัวเธอเองก็คงไม่สามารถที่จะหลุดรอดออกไปจากวงแขนปลอกเหล็กนี้ได้ง่ายๆ จิรัสยาจึงต้องจำใจค่อยๆหยุดการขยับเขยื้อนตัวลง

"นี่ไงฉันหยุดแล้ว ทีนี้คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง"ทิมปล่อยแขนออกจากการกอดรัดเธออกช้าๆก่อนจะจับตัวเธอหันหน้ามามองหน้าเขา

"ผมเป็นห่วงคุณ เลยอยากแวะเข้ามาดู คุณดื่มจนเมาแบบนี้เกิดล้มหัวฟาดพื้นไปจะทำยังไง" ทิมบอกและจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตของคนตรงหน้าที่เวลานี้ฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์สของแอลกอฮอล์ พร้อมทั้งยกหลังมือขึ้นไปลูบไล้สัมผัส แก้มนวลเวลานี้กำลังแดงปลั่งเป็นสีชมพูระเรื่อด้วยฤทธิ์ของเหลวที่ดื่ม

จิรัสยาจ้องมองการกระทำของเขาอย่างตาไม่กระพริบ เธอเฉยอยู่อย่างนั้นเพื่อรอดูว่าเขากำลังจะทำอะไรต่อไป และมันก็เป็นไปอย่างที่เธอคาดคิด ใบหน้าของทิมค่อยๆก้มต่ำเลื้อยมาชิด จนทั้งเธอและเขาต่างสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน

"อย่าค่ะ ฉันขอร้อง"

"คุณรังเกียจผมหรอ"

"อย่าถามฉันแบบนี้เลยนะคะ คุณก็รู้ว่าเรื่องระหว่างเรามันไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่พอเห็นคนหล่อรวยแล้วจะได้ยอมพลีกายมอบใจให้คุณได้ง่ายๆแบบนั้น ฉันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ค่ะ ที่สำคัญอย่าลืมสิคะว่าคุณมีแฟนแล้ว"

"แฟน? คุณกำลังพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ แต่ที่คุณต้องเข้าใจก่อนก็คือ ผมยังไม่มีแฟน ผมไม่มีใคร คุณเชื่อใจผมได้" พอได้ยินทิมพูดมาแบบนั้น จิรัสยาก็อยากจะพูดคำว่า 'แหม' ใส่หน้าเขาดังๆจัง

"คุณทิมคะ ถึงขนาดนี้แล้วคุณยังจะแก้ตัวน้ำขุ่นๆอีกหรอคะ ถ้าคุณบอกว่าคุณไม่มีแฟนแล้วผู้หญิงที่มากับคุณเมื่อตอนกลางวันคนนั้นคือใคร" เมื่อเห็นว่าจิรัสยากำลังเคร่งเครียดแต่ทิมก็แอบที่จะหลุดยิ้มออกมาน้อยๆตรงมุมปากไม่ได้

"นี่คุณหึงผมหรอ"

"ฉันไม่ตลกด้วยนะคะ"

"โอเคๆ ผู้หญิงที่มากับผมเมื่อตอนกลางวันชื่อณัฐนิชา นิชาเป็นหลานสาวคุณเอมอร หุ้นส่วนบริษัทอสังหาที่ผมกำลังจะร่วมทุนอยู่ สำหรับผม ผมเห็นนิชาเป็นเหมือนน้องสาวของผมคนหนึ่งเพราะเห็นเธอมาตั้งแต่เด็กๆ เนื่องจากว่าคุณน้าเอมอรกับคุณแม่ของผมรู้จักกัน แค่นั้น" พอเขาอธิบายไปแบบนี้แปลกที่ความจุกหน่วงที่อยู่ภายในใจก็ค่อยๆเปลี่ยนมลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง

"ตกลงเคลียร์นะเรื่องนี้?" ทิมยังคงถามย้ำ

"แต่ถึงยังไงคุณก็ยังมีว่าที่คู่หมั้นอยู่ดี ฉันขอร้องล่ะค่ะ คุณช่วยเลิกมายุ่งเกี่ยวตามตอแยกับฉันสักทีได้มั้ยคะ รู้ตัวหรือเปล่าว่าคุณกำลังจะให้ชีวิตของฉันยุ่งเหยิง"

"จี ฟังนะ ผมโสด ไม่มีแฟนและก็ไม่มีว่าที่คู่หมั้นอะไรทั้งนั้น ผมเองก็ยังไม่เข้าใจว่าพวกนักข่าวไปเอาข่าวนี้มาจากไหน และที่คุณบอกว่าให้ผมเลิกยุ่งกับคุณเห็นทีว่าคงจะไม่ได้ เพราะผมชอบคุณไปแล้ว แล้วอะไรที่ผมอยากได้ ผมก็ต้องได้ อย่างเช่น คุณ"

พอพูดจบริมฝีปากร้อนๆของทิมก็ฉกวูบลงมา จิรัสยาที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกเขาผลักให้นอนลงไปกับเตียงขนาดใหญ่ ก่อนที่สองข้อมือน้อยจะถูกทิมตรึงเอาไว้อีก ริมฝีปากร้อนๆยังคงบดคลึงลงมาก่อนที่ทิมจะขยับตามขึ้นไปทาบทับบนเรือนร่างงามเอาไว้แล้วใช้มือกระตุกปมผ้าเช็ดตัวที่จิรัสยานุ่งเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่

ทิมจูบเอาจูบเอาอย่างหื่นกระหาย จิรัสยาทำได้แค่เพียงสะบัดหน้าไปมาแต่ก็ถูกเขาจับตรึงใบหน้าให้หันกลับมารอรับจูบต่อ จนกระทั่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ คนตัวเล็กเริ่มที่จะหายใจเหนื่อยหอบเนื่องจากว่าถูกเขาสูบสวยเอาอากาศจากภายในปอดเธอไปเกือบหมด เรี่ยวแรงที่มีก็ลดน้อยลงจนต้องเปลี่ยนมาเป็นนอนอยู่นิ่งๆเฉยๆและปล่อยให้เขาได้เชยชมตามความปรารถนา

ส่วนทิมเองเมื่อเห็นว่าจิรัสยาไม่ตอบโต้และค่อยๆนิ่งไป จึงได้ค่อยๆหยุดชะงักไว้แล้วเงยหน้าหล่อๆนั้นขึ้นมามอง

"พอใจคุณแล้วหรอคะ"

"ยัง"

"คุณทิมแต่สิ่งที่คุณกำลังทำกับฉันนี่มันก็เข้าใกล้กับคำว่าข่มขืนเข้าไปทุกทีแล้วนะคะ"

"แต่ผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรถึงขนาดนั้นเลยนี่"

"กอด จูบ ลูบ คลำ จับนมจีคุณก็ทำไปหมดแล้ว เหลือแค่อย่างเดียวก็คือเอาไอ้นั่นของคุณใส่เข้ามาก็คงจะครบจบกระบวนการแล้วล่ะค่ะ" พอจิรัสยาพูดจบทิมก็แอบหลุดออกมา ใครจะคิดว่าจิรัสยาจะกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา

"ไหนๆจีก็พูดมาแบบนี้แล้ว งั้นผมขอถามว่าถ้าผมอยากทำ แล้วคุณจะยอมให้ผมเอาใส่เข้าไปมั้ยล่ะครับ"