หกปีแล้วสินะ

         เมื่อเวลาผ่านไปหกปี ภาคินได้รับรายงานล่าสุดจากมินนี่ที่ยังคงติดตามข่าวสารเกี่ยวกับลลนาอยู่เป็นระยะ แม้เขาจะไม่แสดงออกให้ใครเห็น แต่ใจของเขากลับสั่นคลอนเมื่ออ่านข้อความที่แจ้งว่า ลลนากำลังคบกับใครบางคนอย่างจริงจัง

         ลลนาเริ่มต้นความสัมพันธ์กับไมเคิล ชายหนุ่มที่มีอายุห่างจากเธอเกือบแปดปี ความต่างของอายุกลับเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจเธออย่างประหลาด ไมเคิลมีความเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นคงและสง่างาม ซึ่งทำให้ลลนารู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นในทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา

เธอเองก็ไม่อาจอธิบายได้ชัดเจนว่าทำไมถึงมีความรู้สึกเช่นนี้ แต่มันชัดเจนว่าเธอมีความชอบเป็นพิเศษในผู้ชายที่มีอายุมากกว่า ราวกับว่าความเป็นผู้ใหญ่และประสบการณ์ชีวิตของไมเคิลเป็นเสน่ห์ที่เธอไม่สามารถต้านทานได้ มันทำให้เธอรู้สึกมั่นใจและเต็มใจที่จะเปิดใจรับไมเคิลเข้ามาในชีวิตอย่างเต็มที่

          

         ลลนาที่นั่งอยู่ในร้านกาแฟเงียบๆ ในลอนดอน มองออกไปยังถนนที่คึกคัก แอนนา เพื่อนรักที่ย้ายมาอยู่เรียนที่เดียวกันได้สองปี เริ่มต้นบทสนทนา

“เธอไม่คิดว่าสเปคของเธอมันแปลกเหรอ? ผู้ชายอายุมาก… ฉันไม่อยากทำร้ายน้ำใจเธอนะ” 

แอนนาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แม้ว่าในใจจะเป็นห่วงเพื่อนสาวสุดที่รัก 

“เธอน่ะทั้งสวย เก่ง ฉลาด แต่… เธอชอบตกหลุมพลางชายแก่ เหมือน...” 

แอนนาเว้นช่วงคำพูดไป เธอไม่อยากพูดให้ลลนารู้สึกเจ็บปวด

ลลนาหันกลับมามองแอนนา พลางยิ้มเบาๆ แม้ว่าจะรู้ว่าคำพูดของแอนนามีส่วนที่ทำให้เธอคิดตาม 

“บางที… ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเพราะอะไร แต่พวกเขามีอะไรบางอย่างที่ฉันหาไม่ได้จากคนรุ่นเดียวกัน” 

ลลนาตอบกลับด้วยความรู้สึกที่เธอเองก็ยังไม่เข้าใจดีนัก

แอนนามองลลนาเงียบๆ ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความกังวล 

“เธอไม่คิดจะกลับเมืองไทยบ้างเหรอ? ฉันเองคงต้องกลับแล้วล่ะ ถ้ายังไม่กลับอีก พ่อกับแม่คงตัดขาดฉันแน่เลย เขาอยากให้ฉันไปสานต่อบริษัทที่บ้านน่ะ”

ลลนายิ้มบางๆ “ดีจังนะ ที่เธอมีโอกาสได้กลับไปทำสิ่งที่สำคัญ”

แอนนาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อคิดขึ้นได้ว่าลลนาไม่มีพ่อแม่แล้ว เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง 

“อ้อ! พ่อแม่ฉันฝากความคิดถึงมาให้เธอด้วยนะ รู้ไหมว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราเสมอ”

ลลนารู้สึกอุ่นใจและซึ้งใจ 

“ขอบคุณนะ แอนนา ฉันก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน” 

เธอยิ้มออกมา แม้ในใจจะยังมีความรู้สึกว่างเปล่า

แอนนาเห็นมินนี่เดินเข้ามาในคาเฟ่พร้อมกับรอยยิ้มอันสดใส เธอเรียกเสียงดังไปที่มินนี่ 

“เฮ้! ทางนี้ค่าาา พี่มินนี่!”

มินนี่นั่งลงข้างๆ แอนนาและลลนา พร้อมกับท่าทีที่เต็มไปด้วยความสงสัย 

"ฉันพลาดอะไรไปไหมคะสาวๆ?" เธอถามอย่างเป็นนัย “ที่จริงอยากอัพเดทเรื่องที่ลลนามีแฟนค่ะ”

แอนนาและลลนาแลกมองกันก่อนที่แอนนาจะยิ้มและตอบว่า 

“ไม่เลยค่ะ พี่มินนี่ ไม่มีอะไรต้องกังวล ที่จริงเรากำลังพูดถึงลลนาและไมเคิลอยู่ นั่นแหละค่ะ ที่ลลนาเริ่มมีแฟนใหม่แล้ว”

ลลนาเสริมอย่างภูมิใจ “ใช่ค่ะ ไมเคิลเขาทำให้ฉันรู้สึกดีมาก จริงๆ ก็ไม่อยากให้พี่มินนี่พลาดอะไรไปนะ”

……………………………………………………………………….

        ในผับหรูแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยแสงไฟสลัวและเสียงเพลงที่ดังลั่น ภาคินนั่งอยู่ท่ามกลางแก๊งเพื่อนๆ ของเขา เขามองดูรอบๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ขณะเดียวกันสาวๆ หลายคนล้อมรอบเขา อารมณ์ของเขาต่างไปจากปกติ ดูเหมือนจะมีบางสิ่งที่ทำให้เขาหมกมุ่นใจ

เคนที่เดินเข้ามาในผับ สะดุดตากับภาพที่ไม่ค่อยคุ้นเคย เขาสังเกตเห็นภาคินที่นั่งอยู่ท่ามกลางสาวๆ แต่สีหน้าของเขากลับบ่งบอกถึงความรู้สึกที่แตกต่างออกไปจากปกติ เขามีท่าทางคล้ายกับคนที่อกหัก

เคนถามอย่างแปลกใจและสงสัย 

“เฮ้ๆๆ ฉันพลาดอะไรไปนะ? เห็นภาคินยอมคลอเคลียสาวๆ ให้ใครๆ ได้เห็น อาการของเขาดูเหมือนคนอกหักยังไงไม่รู้”

เคนเดินเข้ามาใกล้และยิ้มให้กับภาคิน 

“เกิดอะไรขึ้นกับนาย? ดูเหมือนว่านายจะไม่ใช่ตัวเองเลย”

ภาคินหันมามองเคน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและความรู้สึกเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ภายใน 

“ไม่ต้องพูดมากเลย เคน ” เขาพูดเสียงแหบพร่า ขณะที่เขาหยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอย่างเงียบๆ