สนามบินสุวรรณภูมิ
ผู้คนมากมายมารอการเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ หนึ่งในนั้นเป็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินทางกลับมาจากฝรั่งเศส โดยที่เธอสวมแว่นตากันแดดสีเงินเดินออกมาจากสนามบิน และตรงไปยังรถแท็กซี่ที่เรียกไว้เพื่อให้พาไปยังจุดหมายปลายทาง เมื่อถึงจุดหมายที่ต้องการก็ใกล้ค่ำเสียแล้ว
“จอดตรงนี้แหละค่ะ…นี่เงินค่ะ…ขอบคุณมากนะคะ”
สาวสวยเดินมาหยุดหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางสีเทาอ่อนสองใบ ก่อนบรรจงถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่สวย ก่อนเดินเข้าบ้านหลังงามที่ตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบมาหาใครคะ” เด็กรับใช้ในบ้านถามหญิงสาว
“มาหาคุณอดิศวรกับคุณสาวิตรีค่ะ ไม่ทราบท่านทั้งสองอยู่มั้ยคะ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาในบ้านตอบ
“ไม่อยู่ค่ะ พอดีท่านออกไปทานข้าวกับคุณอิน”
“อีกนานมั้ยจ๊ะกว่าจะกลับ”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เอ่อ…รอสักครู่นะคะเดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้”
“ขอบใจจ้ะ เอ่อ แล้วป้านวลอยู่ไหนจ๊ะ” ก่อนที่สาวใช้คนเดิมจะออกไป จึงเรียกไว้
“ป้านวลอยู่หลังบ้านค่ะ” เด็กรับใช้ในบ้านบอกแล้วรีบไปหาน้ำเสิร์ฟ แต่ยังมิวายบอกให้อีกคนไปบอกป้าศรีนวล
“ป้านวลมีแขกมาหา เขาถามหาคุณท่านแล้วยังถามหาป้าด้วยนะ”
“ถามหาข้าเนี่ยนะ รีบเอาน้ำออกไปรับรองรอคุณท่านก่อนเร็ว ๆ”
ในระหว่างรอหญิงสาวจึงเดินสำรวจบ้านไปเรื่อย ๆ ถึงพบว่าบ้านเปลี่ยนแปลงไปมาก
“คุณคะ...หนูเอาน้ำมาให้ค่ะ”
หญิงสาวยิ้มรับก่อนขอบคุณ หยิบน้ำขึ้นมาจิบและเดินดูบ้านไปพลาง ๆ กำลังเพลิดเพลินต้องตกใจกับเสียงเข้มที่ดังมาจากด้านหลัง
“นี่! เธอเป็นใคร! เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง” อิชย์ถามเสียงเข้ม เขากลับบ้านมาก็เห็นผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาสำรวจบ้าน เมื่อมองพินิจดูได้คิดในใจ
หน้าสวย หุ่นดีใช้ได้
มาถึงก็ดุ ไม่เคยเปลี่ยน เมื่อก่อนเป็นยังไงตอนนี้เหมือนเดิมเป๊ะ หญิงสาวได้แค่คิด
ศรีนวลและเด็กรับใช้ต่างออกจากครัว เมื่อได้ยินเสียงของเจ้านาย
“คุณอิชย์มีอะไรคะ”
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครครับป้า ปล่อยให้มาเดินเล่นในบ้านได้ยังไง”
รสิกาหันหน้ามาเผชิญกับเขา ก่อนทักทายเขาที่คงจะจำเธอไม่ได้จริง ๆ
“สวัสดีค่ะ ฉันมารอพบคุณอดิศรกับคุณสาวิตรีค่ะ”
เอ่ยความประสงค์ออกไป ไม่นานเจ้าของบ้านก็เดินเข้ามา
“นวลมีอะไรเสียงดังไปถึงหน้าบ้านเลย” คุณอดิศวรถาม
“มีคนมาขอพบคุณท่านกับคุณสาค่ะ เธอรออยู่ด้านใน แต่นวลว่าหน้าผู้หญิงคนนั้นคุ้นมากเลยนะคะ” แม่บ้านผู้มากวัยตอบ
ประมุขของบ้านพยักหน้า ก่อนเดินตามศรีนวลไปห้องนั่งเล่นก็พบว่าอิชย์ยืนจ้องหน้าหญิงสาวอย่างไม่ลดละ เมื่อยังไม่ได้คำตอบอย่างที่ต้องการ
“ริตา!!!” สาวิตรีเห็นลูกสาวก็ตกใจ ไม่คิดว่าลูกจะกลับมาเร็วขนาดนี้
“แม่...ริตาคิดถึงแม่จังเลยค่ะ” รสิกาเดินตรงไปหามารดาและอดิศวร ทิ้งให้อิชย์ขบคิดเรื่องผู้หญิงคนนั้น
ยัยตุ่มต่อขา ริตา รสิกา อย่างงั้นหรือ
“แม่ก็คิดถึงลูก เอ…ไหนบอกแม่ว่าจะกลับพรุ่งนี้ล่ะ"
สาวิตรีถาม เพราะเคยโทรคุยเรื่องเวลากลับไทยเมื่อสองวันก่อน
“อยากกลับมาเซอร์ไพรส์แม่นิคะ ว่าถ้าเจอริตาที่บ้านจะมีใครจำริตาได้ไหม” รสิกาบอกมารดา
“ก็ไม่รู้ว่าใครจะเซอร์ไพรส์ใครกันแน่” อิษยาเอ่ยเบา ๆ พลางหันไปมองหน้าพี่ชาย
“ลูกสาวแม่ทั้งคนทำไมจะจำไม่ได้” นางรีบบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนุ่ม ๆ ทั้งสองข้าง
“สองแม่ลูก หยุดกอดหยุดหอมกันก่อน หนูริตามาเหนื่อย ๆ นั่งพักเถอะ เดี๋ยวลุงให้แม่บ้านขึ้นไปจัดห้องรับรองให้”
“ขอบคุณค่ะคุณลุง ริตานอนห้องเดิมดีกว่านะคะ”
“เอาอย่างนั้นเหรอลูก”
“ค่ะ ริตานอนห้องเก่าได้ เพราะห้องนั้นริตาอยู่มานานแล้ว”
“ได้ลูก เดี๋ยวลุงสั่งเด็กให้ขึ้นไปทำความสะอาดให้”
“พี่ริตา...อินคิดถึงพี่ริตาที่สุด” อิษยาทรุดนั่งข้าง ๆ รสิกาพร้อมทั้งกอดด้วยความคิดถึง
“พี่ก็คิดถึงน้องอินจ้ะ”
“แม่คะ ริตาอยากทานอาหารฝีมือของแม่จัง อยู่ที่นั่นกินแต่ของเดิม ๆ น่าเบื่อมาก”
“ได้สิลูก เย็นนี้เลยมั้ย”
“มื้อเย็นนี้ริตาขอผ่านนะคะ”
“ได้ยังไง นาน ๆ ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาก็น่าจะร่วมทานข้าวด้วยกันนะ” รสิกาว่าอย่างไม่ยอมให้น้องปฏิเสธการทานข้าวเย็นค่ำนี้
“โธ่ อินไม่ทานข้าวเย็นค่ะ แต่ยังไงเย็นนี้อินขอเกเรแล้วกันเนอะ” เห็นพี่สาวทำหน้าเศร้าอิษยาต้องกลับลำ
นั่งพูดคุยกันอยู่นาน เด็กรับใช้ก็มาตามคุณ ๆ ให้ไปรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน ร่วมไปถึงอิชย์ที่ไม่สามารถเอ่ยปฏิเสธได้
หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายเข้าห้อง คุณอดิศวรก็เข้ามาคุยงานกับอิชย์ที่ห้องหนังสือพ่วงท้ายด้วยเรื่องแต่งงาน
“ตกลงแกว่ายังไง เรื่องที่ฉันขอ” ท่านเริ่มเปิดประเด็น
“ได้ครับ ในเมื่อพ่อพูดแบบนั้นแล้ว ผมจะทำอะไรได้ อีกอย่างผมไม่ยอมให้ของของแม่ตกไปอยู่ในมือของสองแม่ลูกนั่นหรอก”
“พูดให้มันดี ๆ หน่อย อย่าคิดว่าใครเขาอยากได้ของของแกกันเสียหมดนะ”
“ผมพูดตามความจริง คนที่ยอมแต่งงานใหม่ทั้งที่ที่ตัวเองมีลูกอยู่แล้ว หวังไม่กี่อย่างหรอกครับ นอกจากเรื่องเงิน”
“ไอ้อิชย์” อดิศวรเอ็ดบุตรชาย “ตกลงว่าไงจะยอมแต่งงานใช่ไหม”
“ไปถามยัยตุ่มคนที่จะมาเป็นว่าที่เจ้าสาวผมก่อนมั้ยว่าจะตกลงไหม ผมบอกไว้ก่อนนะ เมื่อแต่งแล้วผมจะทำอะไรก็ได้” อิชย์เอ่ยอย่างมีเลศนัยพร้อมรอยยิ้มมุมปากเล็ก ก่อนเดินออกจากห้องหนังสือไป
หลังจากที่คุยกับลูกชายเป็นอันเข้าใจและตกลงกันได้แล้ว รุ่งเช้าหลังจากที่ลูกชายกับลูกสาวออกไปทำงาน คุณอดิศวรจึงให้เด็กรับใช้ไปตามรสิกามาพบเพื่อที่จะคุยเรื่องสำคัญ“คุณลุงให้เด็กไปตาม มีอะไรหรือเปล่าคะ”“ลุงอยากให้หนูแต่งงานกับเจ้าอิชย์จะได้มั้ย ถือว่าลุงขอร้องละนะ” อดิศวรไม่พูดพร่ำทำเพลงเอ่ยเข้าประเด็นทันทีที่อยากคุยกับลูกเลี้ยงที่ตนรักเสมือนลูก“คุณอิชย์เหรอคะ”หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิดถึงบิดาเลี้ยงผู้มีเมตตาขอร้องเขารู้ดีว่าสิ่งที่ร้องขอจากลูกเลี้ยงจะทำให้เธอลำบากใจมากก็ตาม แม้จะรู้ว่าอิชย์จงเกลียดจงชังเด็กสาวตรงหน้ามากเพียงใด แต่ถ้ามองลึกเข้าไปในแววตาหวานของหญิงสาวตรงหน้าบ่งบอกถึงความดีใจ อีกอย่างเขาแค่มองก็รู้ว่ารสิกาแอบรักลูกชายของตนอยู่เลยได้แต่หวังให้รสิกาตกลงรับปากแต่งงานกับอิชย์ ด้วยอยากให้ลูกชายมีคนดูแลและมีภรรยาที่ดี จากที่เขาได้เห็นรสิกาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนเก่ง ฉลาด อ่อนหวาน แต่ไม่ได้อ่อนแอ มารยาทหรือก็เรียบร้อย แม้จะแอบมีนิสัยแก่นอยู่บ้าง เขาว่าหญิงสาวจะหยุดลูกชายตัวดีของเขาได้“เขารู้แล้ว…แต่ลุงไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากหนูนะ”รสิกานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหัน
ตอนที่ 3 งานเลี้ยงฉลองงานเลี้ยงประจำปีของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเป็นอีกธุรกิจหนึ่งของครอบครัวภักดีเลิศรัตน์และงานนี้ยังมีเซอร์ไพรส์วันคล้ายวันเกิดของคุณอดิศวร ภักดีเลิศรัตน์ เจ้าของกิจการต่าง ๆ ที่ตอนนี้ได้วางมือให้กับบุตรชายบริหารงานแทนบรรดาแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานก็มีทั้งผู้บริหาร ดารา นักแสดง เซเลบ ไฮโซต่างเดินทางมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ภายในงานจัดขึ้นอย่างหรูหรา ควบคุมดูแลโดยอิษยาที่เป็นหัวเรือใหญ่ของงานนี้ ตอนนี้งานดำเนินไปด้วยความสุขความสนุกสนาน เช่นเดียวกันกับ อิชย์ ธีรดลและชัชวาลต่างพากันมองสาวสวยในงานตามวิสัยของหนุ่มเจ้าชู้อย่างไม่วางตาและไม่นานทั้งคู่สะดุดสายตาไปกับหญิงสาวนางหนึ่งเธอคนนั้นอยู่ในชุดเดรสสีขาวเดินเคียงคู่มากับอิษยา ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสสีชมพูอ่อนเดินเข้ามาหาบิดาและมารดาเลี้ยง ซึ่งยืนอยู่กับแมนหรือเมนี่ เพื่อนร่วมงานของเธอชัชวาลเห็นดังนั้นจึงสะกิดเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ อย่างอิชย์ ให้มองไปยังเป้าหมาย“เฮ้ย ไอ้อิชย์ ไอ้ธีร์ นั่นใครวะที่เดินมากับน้องอิน ชุดสีขาวโคตรสวยเลยว่ะ บอกเลยคนนี้แจ่ม ถูกใจพี่ชัชเหลือเกิน”“ทำไมพวกฉันไม่เคยเห็นหน้าเลยวะ” ธีรดลร้องถ
อดิศวรผายมือให้ภรรยาออกมาเต้นรำด้วยกัน เสียงเพลงคลาสสิกเคล้าคลอ แต่ละคู่แต่ละคนต่างพาคู่ของตนออกมาเต้นรำ เช่นเดียวกับธีรดลที่โค้งคำนับให้กับอิษยา“ให้เกียรติเป็นคู่เต้นกับพี่หน่อยได้ไหมครับน้องอิน” ชายหนุ่มส่งรอยยิ้มให้สาวเจ้า หญิงสาวยิ้มรับ ก่อนเดินตามเขาไป“ได้ค่ะพี่ธีร์”“งั้นก็เชิญครับคนสวย”หลังจากคู่ของธีรดลและอิษยาออกไปกลางฟลอร์ อิชย์จึงเดินไปหารสิกาที่กำลังยืนดูมารดาด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มเดินมาด้านหลังของหญิงสาวช้า ๆ ค่อยๆ กระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา จนทำให้รสิกาต้องหดคอหนีลมหายใจร้อนผ่าวทำให้เธอนั้นขนลุกไปท้องกาย“ว่าไงจ๊ะ ยัยตุ่มต่อขาเดินได้”เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงมองค้อนชายหนุ่มนิด ๆ“ไม่ใช่สิ ตอนนี้สวยแล้วนี่ หุ่นดี แถมแซ่บซะด้วย” ปากไม่เอ่ยเปล่ามือหนาลูบไล้ไปทั่วแขนบาง“นี่! อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉันนะ” หญิงสาวเอ่ยเบา ๆ ก่อนขยับออกห่างจากเขา“ทำไมจะทำไม่ได้ อีกไม่นานก็แต่งงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวไม่ตอบ ผละออกจากชายหนุ่มและเดินเลี่ยงออกไปด้านนอกแต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกไปไหนก็ถูกคว้าเอวบางไว้“คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” รสิกาพยายามแกะมือกาวของเขาออก“ฉันไม่ทำอะไรเธอหร
ตอนที่ 4ข้อตกลงของเราสองหลังจากที่อิชย์ดึงรสิกาออกจากงานเลี้ยง เขาจำต้องอุ้มหญิงสาวพาดบ่ามายังลานจอดรถ พอถึงรถคันหูเขาถึงวางเธอลงให้หญิงสาวยืนด้วยตัวเอง ก่อนจะคว่าข้อแขนเรียวกระชากให้ตามเขามายังลานจอดรถ “เดี๋ยวสิคุณอิชย์ จะลากฉันมาทำไม” มือเรียวพยายามแกะมือหนาออก“อย่าดิ้นให้มากนัก ขึ้นรถไป” ชายหนุ่มเปิดประตูรถ พยายามยัดหญิงสาวให้เข้าไปข้างใน“จะพาฉันไปไหน ฉันไม่ไปกับคุณหรอก” รสิกาขัดขืนแต่สู้แรงของชายหนุ่มไม่ไหว“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ อย่าลงมานะ ลงมาเธอเจอดีแน่” ก่อนอ้อมไปอีกฟากหนึ่งและขับรถออกจากโรงแรม“ถึงแล้ว…ลงมา” ชายหนุ่มลงจากรถบังคับให้หญิงสาวไปกับตน“ไม่ค่ะ กรุณาพาฉันกลับบ้านด้วย” เธอบอกความต้องการกับชายหนุ่ม“จะไม่ลงดี ๆ ใช่ไหม...ได้” อิชย์กัดฟันกรอดแล้วก้มปลดเข็มขัดนิรภัย กำลังจะช้อนตัวเธอขึ้นมาก็เลยเผลอแหวใส่“จะทำอะไรน่ะ”“ก็เห็นว่าไม่ลงเลยจะอุ้มไง”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันลงเองได้ แล้วคุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันคะ” ร่างบางรีบลงจากรถ เดินตามหลังอีกคนที่เดินนำไปก่อน หากเขาก็ไม่ตอบจนถึงห้องส่วนตัวเลยถามอีกครั้ง“มีเรื่องอะไรกับฉันหรือคะ คุณก็พูดมาเลยฉันจะได้รีบกลับ” รสิกาตามชา
ห้องเสื้ออิษยา“คนพิเศษของเรามาแล้วจ้า” อิษยาทักทายพนักงานในร้านทันทีที่พาพี่สาวมาที่ร้าน“มาสายนะเรา” เมนี่ทักอย่างเป็นกันเอง“มาช้ายังดีกว่าไม่มานะ”“แหม!”“ทุกคนคะ อินมีคนจะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จัก นี่พี่ริตา ดีไซเนอร์คนใหม่ของเรา” หญิงสาวแนะนำพี่สาวให้พนักงานได้รู้จัก“สวัสดีจ้ะน้องริตาคิดถึงจังเลย” เจ๊เมนี่ของสองสาวสวมกอดเจ้าของร้านอีกคน“สวัสดีค่ะเจ๊ คิดถึงเหมือนกัน แล้วกำลังทำอะไรกันอยู่คะ มีอะไรให้ริตาช่วยมั้ย”“ไม่มีหรอกค่า คุยงานออกแบบงานใหม่กับคุณน้องอินเถอะค่ะ”“ไปที่ห้องทำงานกันดีกว่าค่ะ”อิษยาเดินนำหน้าไปยังห้องทำงานที่เธอได้จัดเตรียมไว้ให้พี่สาวใช้ทำงาน ทั้งยังแนะนำห้องอื่น ๆ ให้ได้ทราบว่าห้องไหนเป็นห้องไหน อธิบายจนครบทุกห้องหญิงสาวก็เข้ามาทำงานออกแบบผลงานชิ้นต่อไปตามแบบที่เป็นตัวของตัวเอง ที่เข้ากับสไตล์ของคนไทยและเข้ากับสภาพอากาศของประเทศไทยอีกด้วยดวงอาทิตย์ใกล้ลาลับขอบฟ้า เป็นเวลาเดียวกับที่ชายหนุ่มเดินทางมาที่ร้านของน้องสาวเพื่อรับว่าที่เจ้าสาวไปลองชุดตามคำสั่งของบิดา“สวัสดีค่ะคุณอิชย์มาหาน้องอินเหรอคะ”“เปล่าครับ ฉันไม่ได้มาหายัยอินหรอก แต่…” ยังไม่ทันเอ่ยปากบอก คน
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 9ในที่สุดมามาถึงกำหนดการวันหมั้นและงานแต่งงานของทั้งคู่ บริเวณบ้านภัคดีเลิศรัตน์ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม อิชย์ในชุดไทยประยุกต์ ท่อนบนเป็นเสื้อสูทผูกโบว์ไทสีครีมเข้ากับสีเสื้อสูท นุ่งโจงกระเบนสีทองดูสง่างามใบหน้าหล่อเหลาดูสะอาดสะอาน ผมของชายหนุ่มถูกจัดแต่งเพื่อให้รับกับชุดงานหมั้นในช่วงเช้านี้“เจ้าอิชย์ไปรอรับน้องที่เชิงบันไดสิใกล้ได้กฤษต์แล้วนะ” คุณอดิศวรก้มตัวกระซิบข้างหูเบา ๆชายหนุ่มถอนหายใจน้อย ๆ แต่อย่างไรก็ทำตามคำสั่ง แม้จะเกลียดเจ้าสาวของตนเองเท่าใดก็ตามไม่นานนักเจ้าสาวอย่างรสิกาจับแขนแกร่งลงมาจากห้อง หญิงสาวช่างสวยงดงามราวกับนางในวรรณคดีกับชุดไทยจักรพรรดิสีชมพูทอง ห่มสไบลักษณะคล้ายชุดไทยจักรี ท่อนบนเป็นผ้าสไบจีบทึบสีชมพูซ้อนทับชั้นในและชั้นนอกเป็นสไบสีทองปักมุกสีทองและลูกปัด ผ้าซิ่นไหมยกดิ้นทอง มีเชิงสีมอง การตัดแบบหน้านาง มีชายพก เครื่องประดับไม่ว่าจะเป็นสร้อยสังวาล รัดแขน รัดเกล้า สร้อยข้อมือ ต่างหู และเครื่องประดับอื่น ๆ รวมกับการแต่งหน้าทำผมให้เข้ากับชุดยิ่งงดงาม เสียงพูดคุยของผู้คนที่ได้ยินเมื่อครู่เงียบลงขนัดตาเมื่อได้เห็นความงาม จนคนที่ก้มหน้าก้มตาอยู
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 10งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสระหว่างรสิกาและอิชย์ถูกจัดขึ้นในโรงแรมหรูชื่อดัง ไฮโซไฮซ้อต่างใส่เพชรใส่พลอยแข่งกันไม่ให้ใครน้อยหน้าใครซึ่งต่างจากในห้องพักเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ตอนนี้โกลาหลเป็นอย่างมาก เพราะต้องดูแลความเรียบร้อยให้เจ้าของงาน ด้วยมีคำสั่งว่าเจ้าสาวต้องสวยที่สุดไม่อย่างนั้นจะไม่ได้โบนัส“เสร็จแล้วริต้า เธอสวยมากรู้มั้ย” เสียงของสาวร่างเป็นชายใจเป็นหญิงดังขึ้น เมื่อเขาแต่งหน้าทำผมให้หญิงสาวเสร็จ“ขอบคุณและพี่ ๆ ทุกคนนะคะที่คอยช่วยเหลือริตาในวันนี้ น้องอินด้วยนะคะที่มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่”ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสามครั้ง ก่อนที่มารดาเจ้าสาวจะเดินเข้ามา“เสร็จยังริตา ใกล้เวลาแล้วนะ”“เสร็จแล้วค่ะแม่”“วันนี้ลูกของแม่สวยมาก” พลางใช้มือลูบหน้าลูบตาของลูกสาวตัวน้อยในวันวานที่วันนี้ได้เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว “ฉันขอบใจทุกคนนะขยันทำงานกันมาตั้งแต่เช้า”“ไม่เป็นไรค่ะคุณหญิง งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ”“อินก็ขอตัวนะคะน้าสา”“ขอบใจหนูอินมากลูก”หลังจากทุกคนออกจากห้องไปหมดแล้ว ภายในห้องจึงเหลือเพียงเจ้าสาวกับมารดาที่พยายามเก็บซ่อนทุกความรู้สึกเอาไว้ข้างใน“แม่คงหม
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 11ห้องนอนส่วนตัวของอิชย์ถูกจัดแต่งเป็นห้องหอสำหรับคู่บ่าวสาวที่ตอนนี้นั่งอยู่ปลายเตียงเพื่อให้ญาติผู้ใหญ่อวยพร และแขกผู้รับผู้ใหญ่ออกไปก็เหลือเพียง อดิศวร สาวิตรี และอิษยาที่อยู่ภายในห้อง“พ่อขอให้ทั้งสองคนรักกัน หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยซึ่งกันและกัน หากทะเลาะกัน โกรธกัน ไม่เข้าใจกัน ขอให้นึกถึงวันแต่งงาน มีความสุข รักกันยาวนาน ผิดถูกก็ให้อภัยกัน และรักยืนยงตลอดไป…จนกว่าจะถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร” อดิศวรอวยพรให้เป็นคนแรก“น้าขอฝากน้องด้วยนะคุณอิชย์ ถ้าไม่รักน้องก็อย่าทำร้าย โปรดส่งน้องคืนมาให้น้า น้าพร้อมที่จะรับลูกของน้าคืน”“ขอให้รักกันนาน ๆ อย่าแกล้งพี่ริตามากนะคะพี่อิชย์”“เออ รีบไปได้แล้วจะพักผ่อน” เจ้าบ่าวตอบรับส่ง ๆ กับน้องสาวไปหลังจากที่ทุกคนอวยพรคู่บ่าวสาวเรียบร้อยต่างแยกย้ายออกไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง ทิ้งไว้เพียงบ่าวสาวหมาด ๆเมื่อความเงียบสงัดเข้าครอบนำชวนอึดอัดจนรู้สึกได้ อิชย์จึงหายเข้าไปในห้องน้ำรสิกามองตามต้อย ๆ เขาคงเข้าไปอาบน้ำล่ะสิ เพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พอชายหนุ่มไม่อยู่ ร่างบางจึงลุกมาจัดการเก็บกวาดกลีบดอกกุกลาบสีแดงสดรูปหัวใจ ที่บัด
คู่หวานรสิกา อิชย์ตอนพิเศษรสิกายืนกอดอกอยู่ที่ระเบียงบ้านพักตากอากาศของสามีด้วยใบหน้าบึ้งตึงมองออกไปยังท้องทะเลที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เมื่อได้ยินเสียงออดอ้อนของสามีจอมเจ้าเล่ห์ดังมาจากทางห้องนอน หญิงสาวหันไปมองเล็กน้อยแล้วจึงสะบัดหน้าหนี“เมียจ๋า มายืนทำอะไรตรงนี้”น้ำเสียงออดอ้อนราวกับเสือสิ้นลาย รวบรางของภรรยามากอดเอาไว้พร้อมซบหน้าลงบนไหล่บาง“ไม่ต้องมากอดเลย” เสียงหวานพูดไร้หางเสียงใส่สามี ก่อนจะพยายามแกะมือกาวราวปลาหมึกออกจากเอวคอดกิ่ว“เมียจ๋าเป็นอะไร โกรธพี่เรื่องอะไร” นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมชื่อดังพยายามทำใจเย็นเมื่อพยายามคุยกับเมียตัวน้อยที่ทำกับโกรธเขามาเป็นชาติยืนงอนอยู่เช่นนี้“พี่อิชย์ทำอะไรไว้ล่ะคะ” เอ่ยจบพร้อมสะบัดหน้าไปมองยังดวงตะวันที่กำลังหายลงจมท้องทะเลกว้างที่ฉาบฉายเป็นที่ทองใบหน้าหล่อเหลาทำหน้าฉงนราวกับไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด ก็จริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรผิดจึงถามเมียรักออกไป“พี่ว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ”“พี่อิชย์นั่นแหละผิด เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง”
เล่ห์ลวงวิวาห์รักอีกคู่หนึ่งดอกรักกำลังผลิบานสวยงาม ระหว่างเอื้องคำกับกฤตย์ ด้วยเกือบเดือนที่ผ่านมาชายหนุ่มคอยเทียวไร้เทียวขื่อก่อกวนหัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กสาวตลอดเวลาที่เขาเดินทางขึ้นมาพร้อมกับเจ้านาย ที่มาง้อนายหญิงสาวที่ไร่แห่งนี้ เด็กสาวคนนี้ตามติดรสิกาตลอด จนบางเวลาอิชย์แทบไม่ได้เข้าใกล้เลย เลยขอร้องให้เอาเด็กสาวคนนี้ออกไปจะได้มีเวลาง้อเมีย“เอื้องจะเดินหนีฉันไปถึงไหน” ชายหนุ่มเดินตามหลังเด็กสาวมาติด ๆ ถาม“ไม่ต้องตามมา กลับไปเลย ไม่ต้องตามหนู”“ไม่ตามได้ไงก็เธอเดินหนีฉัน” ชายหนุ่มสาวเท้ายาว ๆ เพื่อให้ทันคนตัวเล็ก ก่อนจะรวบเข้ามากอด“ปล่อยเดี๋ยวนี้ บอกแล้วไงว่าห้ามโดนตัว” เอื้องคำพูดเสียงเขียว“ใช่เหรอมากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้วนะ ลืมเหรอตัวเล็ก” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูแผ่วเบา“กลับไปเลย ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีกนะ”“ไล่จังเดี๋ยวก็ไม่มาหาจริง ๆ หรอก” ชายหนุ่มขู่เล็กน้อย กำลังจะพูดต่อก็มีเสียงเรียกอันคุ้นหูของเจ้านายหนุ่มดังขึ้นมาเสียก่อนเลยต้องผละออกจากร่างเล็ก“ไอ้กฤตย์อยู่ไหน กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวเมียฉันเปลี่ยนใจ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักบทส่งท้าย“หลับแล้วเหรอเนี่ย” รสิกาลงถือผ้าห่มมาจากข้างบนเพื่อจะเอามาให้สามี แต่ไม่คิดว่าเขาจะหลับเร็วแบบนี้ “นอนแบบนี้หนาวแย่”แต่หารู้ไม่คนที่นอนอยู่บนโซฟาลืมตาอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแกล้งหลับตาลงพร้อมกับเอาแขนกอดเอวบางจนล้มลงบนตัวเขาเบา ๆ“นี่มันอะไรเนี่ย หลอกกันเหรอ” รสิกาบ่นเบา ๆ แล้วมองหน้าคนที่นอนหลับอยู่“เมียจ๋านอนด้วยนะ นอนคนเดียวมันหนาว” ชายหนุ่มแกล้งละเมอพลางสูดดมความหอมจากเรือนร่างที่กอด“หลับจริงหรือแกล้ง” มือบางพยายามแกะมือหนาออกจากเอว“ลงมาทำไม มันหนาวนะ” คนที่นอนบนโซฟาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“กลัวหนาวตายในบ้าน เลยเอาผ้าห่มมาให้ค่ะ”“น้ำเสียงแบบนี้งอนเรื่องเมื่อเย็นอยู่ใช่ไหม”“เปล่าไม่ได้งอน” หญิงสาวกอดอกเชิดหน้าใส่“แบบนี้แหละที่เขาเรียกว่างอน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ “พี่ไม่ได้ว่าริตาอ้วนเลยนะ”“ก็พี่ว่าริตาตัวหนัก” รสิกาเงียบไปครู่หนึ่งกำลังจะพูดต่อ แต่ถูกชายหนุ่มขัดก่อน“ที่ว่าหนักหนักเจ้าตัวเล็กด้วยต่างหาก” ว่าแล้วใช้เอา
เล่ห์ลวงวิวาห์รักยอมเมียทุกอย่างตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมารสิกาไม่ได้เห็นหน้าของอิชย์เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปไหนหรือทำอะไร หากในใจลึก ๆ ก็อยากรู้ว่าเขานั้นอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ติดต่อกลับมาเลย ปกติก่อนที่เขาจะเงียบ เขาชอบมากดไลก์อินสตาแกรมของเธออยู่บ่อยครั้ง เวลาเธอทำอะไรก็ตาม แต่พักนี้กลับไม่เห็นเขาเข้ามาดูหรือกดไลก์แต่อย่างใด“ไม่คิดจะติดต่อกลับมาเลยอิตาบ้า! โอ้ย! จะไปคิดถึงผู้ชายใจร้ายทำไมล่ะ ลืมสิลืม” มือบางตบศีรษะตัวเองเบา ๆ แต่ถูกมือหนาของใครบางคนจับไว้ราวกับให้หยุดการกระทำที่ทำร้ายตัวเอง เลยเงยหน้าไปมองก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่เพิ่งจะบ่นคิดถึงเมื่อครู่“คิดถึงพี่อยู่เหรอจ๊ะเมียจ๋า” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้านวลที่ขึ้นแดงชมพูระเรื่อ“บ้า! ใครจะไปคิดถึงคนอย่างคุณกัน” หญิงสาวตอบกลับทันควัน เขาพยักหน้าเบะปากเล็กน้อยไม่เชื่อสิ่งที่รสิกาพูด“เอ๋…แล้วเมื่อกี้ใครนะที่บ่นว่าไม่คิดถึงกันหรือไงตาบ้า แถมยังส่องอินสตาแกรมกันอีก คิดถึงพี่ก็บอกมาเถอะ” อิชย์บอกในสิ่งที่ได้ยินทั้งที่ยังไม่ยอมปล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักง้อเมีย ภาค 2เอื้องคำที่โดนกฤตย์ลากออกมาโวยวายตลอดทาง แต่ดีที่ชายหนุ่มเอามือปิดปากเด็กสาวไว้ ซึ่งเธอก็ทั้งดิ้นทั้งโวยวาย“ตั่วเป๋นป้อจาย มาโดนโตแม่หญิงมันบ่แม่นเด้อ”“หะ เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ”ชายหนุ่มถามด้วยความไม่เข้าใจ เธอจึงต้องเปลี่ยนภาษาพูดใหม่“ฉันบอกว่าเป็นผู้ชายมาโดนตัวผู้หญิงแบบนี้ไม่ดี”“แบบนี้นี่เอง พูดกลางได้ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรก”“แล้วจะปล่อยได้หรือยัง”“โอเค โอเค ฉันปล่อยแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กหัดพูดจากับผู้ใหญ่ดี ๆ หน่อย”“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ชายหนุ่มมองอีกครั้ง อืม ๆ ก็ไม่ใช่เด็กแล้วจริง ๆ แฮะ“แล้วคุณลากฉันออกมาแบบนี้ทำไมมิทราบ” เอื้องคำกอดอกถาม“แค่ไม่อยากให้เธอไปเป็นก้างขวางคอคุณอิชย์กับคุณริตา”“แล้วถ้าพี่ริตาเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง”“ไม่ต้องห่วงเจ้านายฉันดูแลได้”“เชอะ แค่บอกไม่ให้ไปเป็นก้างเจ้านาย ไม่เห็นต้องลากออกมาแบบนี้เลย บอกฉันดี ๆ ก็ได้” ว่าแล้วก็หันหลังจะเดินกลับไปยังบ้านพัก“เดี๋ยว! แล้วจะไปไหน ฉันยังไม่รู้จักชื่อ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก พาร์ททื่สี่สิบหกค่ะเวลาล่วงเลยมาเกือบเย็น ชายหนุ่มยังคงรอหญิงสาวอยู่หน้าบ้าน ไม่กล้าเข้าไป จนได้เวลาของหญิงสูงอายุนามว่ายายสายใจ เจ้าของส้มสายใจกลับเข้าบ้าน ซึ่งเป็นคุณยายของรสิกา“เอ้า! พ่อหนุ่มมายืนอะไรอยู่ตรงนี้”“สวัสดีครับคุณยาย ผมเป็นสามีของริตาครับ”“อิชย์เหรอลูก มา ๆ เข้าบ้านก่อน” นางเอ่ยชวนหลานเขยที่นางเคยเจอตอนงานแต่งงานของหลานสาว“ขอบคุณครับคุณยาย”“นั่งก่อนสิลูก ว่าแต่มาทำอะไรมืดค่ำแบบนี้”“ผมมาหาริตาครับ”“แล้วทำไมไม่เข้ามานั่งรอในบ้านล่ะ”“ผมไม่กล้าเข้ามานั่งข้างในครับ ผมกลัวริตาโกรธหนักกว่าเดิม”“งั้นยายขอถามหน่อยว่าทำไมริตาถึงมาที่นี้ อิชย์ทำอะไรหลานยาย”“ผมทำไม่ดีกับริตาครับ ผมเข้าใจเธอผิด ริตาเลยหนีมา” จากนั้นชายหนุ่มก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับหญิงชราฟัง“ยายขอถามอิชย์อีกอย่าง อิชย์รักหลานยายมั้ยลูก”“รักครับ ผมรักริตามาก ๆ” เขาตอบโดยไม่ต้องคิด หญิงชราที่ท่าทางแข็งแรงพยักหน้าเบา ๆ“งั้นเอาเป็นว่ายายจะช่วยนะ เพราะเห็นแก่เหลนไม่อยากให้กำพร้าพ่อ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“เพิ่งรู้เหรอ ว่าผัวเป็นคนแบบนี้” ไม่พูดเปล่า ร่างหนาค่อย ๆ เสียดแทรกเข้าไปอยู่ภายในขยับทีละน้อย ๆ ให้คนใต้ร่างปรับตัวได้ บทรักบทพิศวาสที่แสนเร่าร้อนของทั้งคู่ดำเนินต่อไปจนกลางดึก“เมียพี่นี่แน่นจริง ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยกับร่างบางที่นอนกอด“เมียเหรอคะ” หญิงสาวถามทั้งที่นอนกอดกับอกอุ่น“ใช่สิ อินเป็นเมียพี่นิ”“พี่ธีร์คะ”“หืม ว่าไง” ถามพร้อมกับหอมหน้าผากมนอย่างหวงแหน“เมื่อไรเราจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน”“พี่ยังไม่พร้อม อีกอย่างพี่ยังไม่ได้เอ่ยเรื่องของเรากับครอบครัวพี่เลย อินถามทำไม”“อินแค่ถามเพื่อความมั่นใจค่ะ”“พี่รักอินคนเดียว”“อินว่าพี่กลับไปได้แล้วนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”“ยังดึกอยู่เลยนะ อีกอย่างพี่อยากนอนกอดอินยันเช้าเลย”หญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เหนื่อยที่จะอยู่ในเงาของเขา เลยต้องหลับไปทั้งน้ำตา“พี่ขอโทษ รอพี่พร้อมนะ พี่จะยกขันหมากมาขอ” ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ พร้อมกระชับอ้อมกอด กลัวว่าคนที่กอดจะหายไป
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 43เหมือนความสัมพันธ์ของธีรดลกับอิษยากำลังไปได้สวย แต่สองสามวันมานี้หญิงสาวกำลังยุ่งกับงานที่ร้านและโรงแรม จึงไม่ค่อยมีเวลาพักวันนี้หญิงสาวเลยเลือกกลับมานอนที่บ้านแทนการไปนอนเพนเฮาส์หรือคอนโด เพราะนานแล้วที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ด้วยความเอาแต่ใจของธีรดลชอบบังคับให้เธอไปอยู่คอนโดส่วนตัวของเขาใช่ว่าเขานะนอนเฉย ๆ นะ ชายหนุ่มหาทางรังแกเธอทุกครั้ง ไหนจะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ยังต้องมารับบทรักที่เขาเรียกร้องแทบจะตลอดคืนอีก เธอก็เหนื่อยเป็นนะ วันนี้เลยได้แต่หวังว่ากลับมานอนที่บ้านเขาจะไม่ตามมา“ป้านวลคะ เย็นนี้มีอะไรให้อินทานบ้าง”“คุณอินอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าทำให้”“อะไรก็ได้ค่ะ สักอย่างสองอย่างก็พอ”“ได้ค่ะ รอป้าสักครู่นะคะ” ร่างอวบของแม่บ้านกำลังจะหันหลังเข้าครัวเสียงหวานเรียกไว้“ป้านวล...คุณพ่อกับน้าสาไม่อยู่เหรอ”“คุณท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสองสามวันค่ะ”“อ๋อ งั้นอินเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันค่ะ”“ได้ค่ะ”ไม่นานหญิงสาวก็ทานอาหารที่แม่บ้านทำให้จนหมดแล้วเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากิน แล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลายชั่วโมงผ่านกว่าจะเคลียร์เอกสารกองโตที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปทิ้งตัวบนโซฟาตัวยาวมุมห้องที่ครั้งก่อนเคยมีรสิกาคอยเอาอาหารมาให้อยู่บ่อย ๆภาพวันวานอันหอมหวานหวนคืนมาอีกครั้ง...“พี่อิชย์คะว่างหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองไปยังประตูห้องทำงานตามเสียงหวานที่ส่งเสียงมาก่อนตัว“ว่างจ้ะเมียจ๋า” อิชย์มองภรรยาที่รักตรงหน้าพร้อมส่งสายตาหวานออดอ้อน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน“หืม ถ้าจะส่งสายตาหวานขนาดนี้ อยากอ้อนเมียเต็มที่เลยล่ะสิ” ธีรดลเอ่ยแซวและหันมองเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างบางเขินจนหน้าแดง รสิกาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสนิทของสามี“ริตาเอาอาหารกลางวันมาให้พี่อิชย์ค่ะ”หญิงสาวค่อย ๆ บรรจงวางอาหารในมือลงที่โต๊ะกาแฟตัวสวยหน้าโซฟาสีดำ“นั่งลงเลย เดี๋ยวไอ้ธีร์ก็กลับแล้ว” คนที่นั่งอยู่รู้สึกโดนไล่ทางอ้อมมองอย่างล้อเรียนคนติดเมีย“พี่กำลังจะกลับพอดี เห็นริตากับไอ้อิชย์หวานกันขนาดนี้ พี่อยากมีเมียแล้วสิ” ชายหนุ่มคล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง “พี่กลับก่อนนะริตา”“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” หญ