Share

2. เจอกันที่ สน.

last update Last Updated: 2024-12-25 12:31:20

กิ่งฟ้าเข้าใจผิดคิดว่า เขาต้องเป็นฝ่ายโทรหาเธอ มานึกขึ้นได้เมื่อดารณีถามขึ้นตอนไปออกกำลังกายด้วยกันตอนเย็นวันต่อมา

“เฮ้ย... แก ไม่เอากระเป๋าคืนเหรอ” คำถามของเพื่อนตัวเล็กตาหยี ทำให้เธอสะดุ้งทันที

“เอ่อ... ลืมไปว่ะ ข้าพเจ้าเพิ่งนึกขึ้นได้”

“อะไรของมันวะ นังนี่... ตั้งแต่กลับมาถึงเมื่อวาน เริ่มเพี้ยนจัด” ดารณีเพื่อนตัวเล็ก กำลังควงฮูลาฮูป 

“หมุนเอวไป จะได้ไซซ์ S เร็วๆ ห้ามพูดไม่ใช่เหรอ จะควงไม่มัน” กิ่งฟ้าหมั่นไส้ยัยเพื่อนตาหยีคนนี้ อยากสวยเอวบาง

เมื่อดารณีเริ่มพักเบรกหลังจาก 15 นาทีผ่านไป เธอเลยถามกิ่งฟ้าอีกครั้ง

“นี่ตกลง จะให้เขาโทรมาตามหรือไง” 

“ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ... อีตานั่นยื่นนามบัตรอะไรนี่แหละ แต่ดันไปซุกลงตรงไหนไม่รู้” เธอนึกไม่ออกจริงๆ ว่ารับนามบัตรมาแล้วยัดไว้ตรงไหนของกระเป๋า

“แล้วเคลมกระเป๋าที่สนามบินไว้ใช่ไหม” ดารณีเตือนเธอ

“ใช่ ... ก็ไม่เห็นโทรมาตามเลย” 

ในที่สุดหลังจากดูเพื่อนออกกำลังกายฟิตหุ่น กิ่งฟ้าง่วนกับการค้นกระเป๋า ไม่รู้ว่านามบัตรของชายหนุ่มคนนั้นไปซุกไว้ตรงไหน

“เอางี้... เทกระเป๋าออกมาให้หมด เดี๋ยวฉันช่วยเอง” ดารณีเริ่มเห็นความวุ่นวาย นึกตงิดๆ ว่าเพื่อนสาวแสนขี้ลืมขี้ทิ้ง ท่าจะไม่ได้เรื่อง มานั่งป่วยการรอให้ชายคนนั้นโทรมา 

“ฉันคงเป๋อ แมร่งเอ้ย...กางเกงดันเป้าขาด จนใจสั่นว่ะ...แก” เธอหัวเราะเสียงดัง ยังไม่หายขำ

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาบันเทิงแล้ว แกจะได้กระเป๋าคืนเมื่อไหร่” ดารณีเริ่มรำคาญ

“ในนั้นไม่ได้มีอะไรนักหนา นอกจากเสื้อผ้าเหม็นๆ” 

“อ้าววว... ไปอยู่เป็นเดือนไม่ได้ซักเสื้อผ้าเลยหรือไง” 

“ไม่หรอก เปลืองเงิน เอากลับมาซักบ้าน” เธอนึกขึ้นได้พอตอบกลับ ตากลมโตเบิกโพลง

“ตายแล้ว... ฉันดันเก็บเงินดอลลาร์ที่เหลือไว้ในนั้น” กิ่งฟ้าใจหายนึกขึ้นได้

“เท่าไหร่เยอะไหม” ดารณีทำหน้าเหมือนอยากรู้

“เกือบสองหมื่นบาท” น้ำเสียงกระวนกระวายของเพื่อนรักทำเอาดารณีพลอยกังวล

“ต้องหาเบอร์นายคนนั้นให้ได้ ไม่งั้นเกิดเขาดันหาคนมาเปิดได้... เงินอาจชวดล่ะแก ดีไม่ดีชาตินี้จะได้กระเป๋าคืนไหม” ดารณีคะยั้นคะยอเธอ

“ฉันว่าโทรไปที่เคลมกระเป๋า ฉันเก็บเบอร์ไว้ที่ในมือถือ น่าจะได้เรื่อง” กิ่งฟ้านึกขึ้นได้

รุ่งขึ้นกิ่งฟ้าโทรไปจัดการถามกระเป๋าที่หายไป ปรากฏว่าสายการบินแจ้งขอโทษที่ติดแท็กผิด กลายเป็นกระเป๋าของเธอถูกชายคนนั้นเอาไป เธอจึงถามว่ากระเป๋าเดินทางที่อยู่ตรงนั้นมีหมายเลขโทรศัพท์ติดต่อกลับหรือไม่

“ได้เบอร์โทรแล้ว คืนนี้จะโทรกลับ” ดารณีได้ยินเพื่อนสาวบอกเธอ ขณะนั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน

“แล้วทำไมไม่โทรตอนกลางวัน”

“ไม่ว่างเลย วันนี้ประชุมทั้งวัน” กิ่งฟ้าขอทำงานให้เรียบร้อย เคลียร์สมองให้โล่งเตรียมตัวลุยกับนายคนนั้น

“เฮ้อ... แกคงอยากทิ้งเงินสองหมื่นไป... รวยมากหรือไง เอามากินชาบูกันว่ะ” ดารณีเป็นเพื่อนที่ห่วงกินห่วงเที่ยว พูดถึงเงินทีไรเป็นอยากกินชาบูทุกที

หลังจากอาหารมื้อเย็นแบบลูกทุ่งข้าวราดแกงหน้าโรงยิมผ่านไป กิ่งฟ้ากดเบอร์โทรศัพท์ทันที เสียงปลายทางรับสายดูหล่อมาก

“สวัสดี ผมหมอดอนครับ… นั่นใครครับ” 

“เอ่อ สวัสดีค่ะ... ฉันที่แย่งกระเป๋ากับคุณที่สนามบินค่ะ” กิ่งฟ้าไม่รู้จะแนะนำตัวยังไง

“อ้อ...ครับ ผมยังเปิดกระเป๋าไม่ได้ ตกลงว่ากระเป๋าเป็นของคุณใช่ไหม” คำพูดดูดีมากในความรู้สึกของกิ่งฟ้า

“งั้นเราไปเจอกันที่สน.นะคะ แถวไหนดีคะ”

“ผมว่าคงไม่ต้องก็ได้ครับ... ผมยังไม่ได้เปิดกระเป๋าเลย” เขาเสนอแนะ

“อย่าเลย... ในนั้นมีเงินอยู่ด้วยค่ะ” กิ่งฟ้ากลัวว่าเงินของเธอจะอันตรธานไป 

“คุณเสนอสถานีตำรวจที่ใกล้คุณดีกว่า ... นัดวันเวลาด้วย”

ในที่สุดกิ่งฟ้านัดชายหนุ่มไปเจอกันตอนเที่ยงวันต่อมา ที่สถานีตำรวจใกล้ที่ทำงานของเธอ ซึ่งน่าแปลกใจที่เขามารอเธอก่อนแล้ว วันนี้เขาสวมเสื้อผ้าดูเป็นทางการ ไม่เหมือนวันนั้นกางเกงทรงสลิมฟิตขาลีบขนาดนั้น อย่างไม่น่าเชื่อผิดกันคนละคนไปได้ยังไง

“ผมเอาช่างกุญแจมาด้วย มาเปิดต่อหน้าตำรวจ” เขาพูดแล้วแค่พยักหน้าเมื่อเห็นเธอเดินขึ้นมาที่สถานีตำรวจ

“ไอ้หมอ... นี่เธอเป็นเจ้าของกระเป๋านี้หรือวะ” ตำรวจหนุ่มหันไปถามเขา 

“เออ...สิวะ ถามได้ ก็เห็นอยู่” เขาทำเสียงหงุดหงิดใส่ตำรวจหนุ่มคนที่จ้องหน้ากิ่งฟ้า

“งั้น นายจัดการเปิดเลย” ตำรวจคนนี้หันไปหาช่างกุญแจ 

ไม่นานหลังจากช่างกุญแจเปิดกระเป๋าได้แล้ว กิ่งฟ้าเห็นเสื้อผ้าของเธออยู่ในนั้น ตำรวจคนนี้จึงพยักหน้าให้เธอเข้าไปสำรวจของภายใน เธอพยายามค้นหาเงินดอลลาร์ที่ซุกซ่อนไว้แต่ไม่พบ หน้าตาของหญิงสาวขณะนี้มองจ้องหน้านายคนที่แย่งกระเป๋ากับเธออย่างเอาเรื่อง

“คุณ... เงินฉันหายไปน่ะ เอาไงดีล่ะเนี่ย” กิ่งฟ้าชักสีหน้าไม่พอใจใส่เขา

“อ้าววว... ผมกลายเป็นจำเลย ขโมยเงินเหรอครับ มีหลักฐานไหม” เขาแย้งทันที

“จะหาใครเป็นพยานได้ไหมครับ” ตำรวจหนุ่มถามขึ้น

“จะไปหาที่ไหนได้ล่ะ ฉันอยู่ต่างประเทศ เก็บเงินไว้ในกระเป๋าใบนี้ ลืมนึกถึงไปเลยอ่ะ” น้ำเสียงละห้อย 

“คุณอาจจะลืมก็ได้...” เขาพูดกลับมาดูดีมากเลย แต่ในความรู้สึกของกิ่งฟ้าหดหู่มาก 

“เงินตั้งสองหมื่นบาท ถ้าแลกคืน” เธอถอนหายใจ ไม่รู้ว่าไปลืมไว้ที่ไหน แต่เธอคิดยังไงก็นึกว่าซ่อนเอาไว้ในกระเป๋าเดินทางใบนี้

“ผมจะช่วยยังไง...ได้ครับ” ตำรวจหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่กำลังทำหน้าละห้อย 

“ยังไงล่ะ... สองหมื่นเชียวนะคุณตำรวจ” เธอมองจ้องหน้าทั้งสองคน

“ไอ้หมอ... ต้องรับผิดชอบล่ะงานนี้” ตำรวจคนนี้ท่าทางสนิทสนมกับชายคนนี้

“คุณลองเอากระเป๋ากลับไปค้นดูอีกครั้ง ผมว่าถ้าไม่ลืมไว้ตรงไหน มันต้องอยู่ในนี้ ผมไม่ได้เปิดกระเป๋าคุณเลย”

“เหรอคะ... แน่ใจ” กิ่งฟ้าทำหน้าสงสัย ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดีหรือคนร้าย

“เฮ้อ... ผมจะทำไปเพื่อ...???!!!” เขาชักสีหน้าไม่พอใจเธอ

“งั้นผม...จะให้เจ้าหน้าที่อีกคนลงบันทึกประจำวันไว้ล่ะกัน ว่าเงินคุณหายไปตามที่บอก” ตำรวจหนุ่มคนนี้เดินเข้าไปข้างในเรียกเจ้าหน้าที่อีกคนมาลงบันทึกประจำวันให้

“ฉันแจ้งความ... กล่าวหาคุณหรือเปล่า” กิ่งฟ้าเป็นกังวลเหมือนกัน 

“ไม่เป็นไร... หากคุณหาไม่เจอ ผมใช้คืนให้” ชายหนุ่มยิ้มให้เธอ

“โห... ตั้ง สองหมื่นเชียวนะ”

“คุณอยากได้เป็นดอลลาร์ หรือเงินไทย ผมจัดการให้” สีหน้าของเขาไม่มีแววกังวลใดใด เงินแค่สองหมื่นบาทคงเล็กน้อยสำหรับเขาสินะ

หลังจากเธอได้ใบแจ้งความแล้ว ชายหนุ่มคนนี้กำลังขอตัวกลับ เขานึกขึ้นมาได้จึงหันหลังมาเอ่ยสั้นๆ

“เสาร์อาทิตย์นี้คุณพอมีเวลาไหม... ผมอยากเชิญมาทานข้าวเย็น โทรมานัดก่อน ผมจะเอาเงินให้” 

“โอะ... ตกลงคุณเอาเงินของฉันไปใช่ไหม” กิ่งฟ้าโพล่งออกไป

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เล่ห์อลวน คู่อลเวง   50. วันชื่น...คืนสุข (2) ตอนอวสาน

    ปู่ประพันธ์นึกถึงเรื่องราวในอดีตของลูกชายและลูกสาวท่านทั้งสอง ที่ตอนนั้นทำท่านปวดหัวมาก กว่าจะผ่านพ้นเรื่องราวดรามาสุดแสนอลวนอลเวงมาจนถึงรุ่นหลาน ท่านจึงรู้ถึงใจของพวกคนรุ่นหลังและเข้ามาคุมเกมได้อย่างลงตัว... ... ... ...ดารณีดื่มไวน์ฉลองกับแสนภพภายในห้องพักหลังจากพิธีส่งตัว เจ้าบ่าวของเธอนั้นหล่อเหลามากมายจนเธอรู้สึกตื่นเต้นตลอดเวลา เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาลูกครึ่งสมใจคุณพ่ออาทิตย์...“พ่อขอมอบลูกสาวให้เราดูแล แต่ต้องระวังหน่อยนะ นางชอบเตะผ่าหมาก” อาทิตย์กระซิบลูกเขยเตือนเขา ทำเอาแสนภพหัวเราะ“คุณพ่อครับบ... เธอทดสอบขนาดผมตั้งแต่เจอกันวันแรกแล้วครับบบ” เขาทำพ่อตาเบิกตาค้างทั้งคู่หัวเราะชอบใจ ... ดุจดาว แม่ยายของเขาอวยพรขอให้ทั้งสองคนรักกัน ถนอมกันจนแก่เฒ่า...“แม่คะ เขาคลั่งหนูจะตายไป ไม่ต้องห่วงนะคะ” ดารณีกระซิบเบาๆ ที่หูคุณแม่ดารณีเป็นห่วงคุณแม่ของเธอมาก ป้ากังสดาลให้ข้อมูลตามที่แสงเพชรไปสืบมา ดุจดาวเกือบไปเป็นกิ๊กกับสุพจน์พ่อของสุราช ด้วยที่ทั้งคู่ไปเจอกันเมื่อห้าปีก่อนในงานเลี้ยงครบรอบยี่สิบปีของคลินิกครอบครัวที่ป้ากังสดาลดูแล แต่เพิ่งมาคบกันจริงจังเมื่อปีก่อนนี้เอง ตอนที่พ่ออาทิ

  • เล่ห์อลวน คู่อลเวง   49. วันชื่น...คืนสุข (1)

    ทั้งสองคู่เข้าสู่พิธีวิวาห์ที่คฤหาสน์;กุล วันที่ 26 เดือนกรกฏาคม ตรงกับวันเกิดของกิ่งฟ้า ญาติทั้งสองฝ่ายรับรู้แล้วว่าเจ้าสาวทั้งคู่ของหลานตระกูลนี้ท้องก่อนแต่ง เพราะคุณปู่เป็นคนประกาศให้แขกเหรื่อที่ร่วมงานทราบช่วงพิธีหมั้นตอนเช้า“ผมอยากประกาศก่อนการหมั้น... ให้ทราบโดยทั่วกัน หลานชายของผมนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทำเจ้าสาวสองคนท้องก่อนแต่ง แต่มันรักของมัน เลยเร่งผมให้ทำพิธีขอสาวสวยสองคนนี้”เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากท่านประกาศจบแล้ว มีเสียงเฮฮากระเซ้าเย้าแหย่เจ้าบ่าวอย่างเซ็งแซ่ว่า...สุดยอดลึกได้พอดีจนเจ้าสาวท้องโตกิ่งฟ้าและดารณีหน้าแดงระเรื่อ ยิ้มเจื่อนๆ สุดแสนอับอาย แต่เธอได้รับการปลอบใจจากญาติๆ ทั้งสองฝ่ายด้วยการเชียร์ให้จูบกันต่อหน้าแขกในพิธีหลังสวมแหวนหมั้นหลังจากพิธีหมั้นช่วงเช้าผ่านไป ช่วงเที่ยงมีการเลี้ยงค็อกเทลบริเวณสวนด้านข้างของตัวตึก หลังจากนั้นช่วงบ่ายเป็นพิธีรดน้ำสังข์ ตกค่ำเป็นงานเลี้ยงอย่างอลังการที่โรงแรมบนชั้นที่ 20 ภายในห้องอาหารสไตล์ยุโรป ชื่อ อิ่มอร่อย 360 องศาแขกเหรื่อได้ลิ้มรสอาหารแสนอร่อยกันอย่างอิ่มเอม รวมทั้งคุณพ่อและคุณแม่ของสองสาวน้อย ป้ากังสดาลยิ้มตลอดภายในง

  • เล่ห์อลวน คู่อลเวง   48. คู่แรง (แต่) แสนละมุน

    โปรเจคตรงข้ามคฤหาสน์พงศ์กุลเป็นรูปเป็นร่าง ได้ฤกษ์ลงเสาเข็มวันที่ 28 ของเดือนถัดมา กิ่งฟ้าเตรียมการพิธีตามฤกษ์ของหมอดูอย่างลงตัว ครอบครัวของแสนภพ คุณพ่อเดฟและคุณแม่เกศราได้มาร่วมในฐานะรองประธานในพิธี คุณปู่เป็นประธานในพิธีกรรมนี้ ท่านมาตัดริบบิ้นของเสาเอก ส่วนพ่อกับแม่ของแสนภพมาติดแผ่นทองของเสารองทุกต้น แสนภพ ดารณี พันธ์พิสุทธิ์และกิ่งฟ้า ร่วมกันพรมน้ำมนต์ลงบนพื้นที่ทั่วบริเวณหลังพิธีกรรมทุกคนได้ร่วมรับประทานอาหารมื้อเที่ยงภายในห้องอาหารของคฤหาสน์พงศ์กุล“เสียดาย วิชกับเบล ไม่อยู่” คุณปู่รู้สึกแช่มชื่นหัวใจ ลูกชายคนโตและสะใภ้เดินทางไปดูแลร้านอาหารที่ซิดนีย์ ซึ่งแต่เดิมเป็นธุรกิจของน้องชายคุณย่าแอน-มารี ชื่อมาร์ติน ท่านเสียชีวิตหลังจากพันธ์พิสุทธิ์เกิดได้ไม่ถึงปี“คุณพ่อ... สองคนนั้นต้องอยู่นานหลายเดือน คงจะวางแผนให้เดย์รับดูแลต่อ” แม่เกศราหันไปคุยกับปู่ประพันธ์“ดีจัง... ไว้เราสี่คน ไปเที่ยวซิดนีย์ ไปดูเจ้าเดย์บริหารธุรกิจนี้” พันธ์พิสุทธิ์เอ่ยถึงน้องชาย“เอ่อ... ไอ้หมอ บ้านที่ริมอ่าว มีกี่ห้อง กลัวว่าจะไม่มีห้องว่างแล้ว” แสนภพอยากพาสาวน้อยของเขาไปนอนชมวิวบ้านหลังนี้“น้องแก พีท พักอ

  • เล่ห์อลวน คู่อลเวง   47. โปรเจค (ต่อรอง)

    คุณปู่ต้องการบังคับให้แสนภพเร่งแผนโครงการสุขภาพครบวงจรให้สำเร็จ โดยใช้เล่ห์หลอกล่อให้หลานชายอีกคนเข้ามาติดกับ พันธ์พิสุทธิ์เป็นจิตแพทย์เย็นชาแถมใจดำ ไม่ค่อยเห็นสาวคนไหนอยู่ในสายตา ส่วนแสนภพนั้นมุ่งมั่นหาโครงการมาเสนอคุณปู่เพื่อให้ครอบครัวของเขาสามารถสร้างธุรกิจใหม่ได้ด้วยตนเองทุกวันนี้ครอบครัวของเขายังอยู่ใต้ปีกอินทรีของคุณปู่ เขาไม่ยอมให้เป็นแบบนี้อีกต่อไป แสนภพแม้เป็นหลานชายคนรองแต่เขาเกิดก่อนพันธ์พิสุทธิ์สี่เดือน ต้องสร้างตัวตนให้ดูมีคุณค่าสมกับเกิดก่อนหมอหนุ่มญาติผู้พี่“ปู่ว่า... ท้องก่อนแต่ง ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับคนรุ่นพวกแกอีกต่อไปแล้ว ปู่รับได้...” ท่านหัวเราะหันไปมองหน้าทุกคนด้วยสายตาเบิกบาน“โห... ผมกลัวสาวสองคนจะอายนะครับบบ” แสนภพลากเสียงยาว แล้วหันไปขยิบตาให้สาวน้อยของเขา“ถามเธอรึยัง...” คุณปู่กล่าวทิ้งท้าย แล้วพยักหน้าให้กิ่งฟ้าออกไปบอกแม่ครัวให้ทะยอยลำเลียงอาหารเข้ามาวางบนโต๊ะ“มื้อนี้ ปู่อยากดื่มไวน์ให้พวกเราทุกคน” ท่านอิ่มเอมท่าทางปลื้มอกปลื้มใจ“กิ่งฟ้ากับดารณี ไปจัดการ ปู่อยากได้ห้องอาหารบนชั้น 20” ท่านเอ่ยขึ้นทำเอาหลานชายสองคนหันไปมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ แสนภพสับ

  • เล่ห์อลวน คู่อลเวง   46. ข้อมูลลับ (2)

    ลิลลี่ถูกหมายจับหลังจากเธอเดินทางกลับจากฮ่องกงพร้อมธนพล หลักฐานที่แสงเพชรแจ้งกับดารณีมัดทั้งสองแน่นหนา เช็คที่ทั้งสองคนลงนามถูกเบิกไปเป็นเงินสดติดต่อกันเกือบสามเดือนโดยไม่มีหลักฐานว่าเป็นค่าใช้จ่ายอะไร“คุณปู่คะ... แล้วที่ร้านสาขานั่นจะให้ใครดูแลคะ” ดารณีถามปู่ประพันธ์ ขณะเธอและแสนภพถูกเรียกไปพบ หลังเดินทางกลับจากฮ่องกง“ปู่จ้างทนายคนใหม่ให้ประกาศหาพนักงาน เป็นลูกจ้างดูแลร้านหนึ่งคน และผู้จัดการร้านหนึ่งคน ปู่ว่าจะให้หนูดูแลการเงินทั้งหมดที่นั่นด้วย งานจะเยอะไปไหม” ดารณียินดีรับทำหน้าที่นี้ด้วยความเต็มใจ เธอไม่อยากให้แสนภพพลอยกังวล ปล่อยให้เขาไปเริ่มดำเนินการกับโปรเจคใหม่อย่างเต็มที่ เรื่องเล็กน้อยเหล่านี้เธอขอทำหน้าที่ให้ทั้งหมด“หนูจะดูแลให้เองค่ะ พนักงานที่จ้างใหม่ 2 คน ช่วงแรก หนูขอเข้าไปตรวจสอบและดูการทำงานระยะทดลองงานก่อน” ดารณียิ้มอย่างยินดีแสนภพขยิบตาให้เธอเมื่อคุณปู่สอบถามเรื่องเวลาเดินทางไปตรวจสอบการทำงานของร้านที่นั่น พัทยาไกลจากกรุงเทพแค่ระยะทางหนึ่งชั่วโมง เป็นเรื่องที่ลงตัวสำหรับเขาทั้งสองตกลงหาเวลาเดินทางไปพัทยาทุกสัปดาห์เพื่อตรวจสอบร้านที่นั่น เขารู้สึกโล่งใจเป็นที่

  • เล่ห์อลวน คู่อลเวง   45. ข้อมูลลับ (1)

    แสนภพไม่มีหลักฐานเอาผิดจอห์นนี่อย่างชัดเจน วงจรปิดบนฟลอร์ที่ทั้งสองคู่พักอยู่นั้นไม่มีภาพปรากฏหนุ่มหน้าหยกให้เห็นเลย มีแต่กิ่งฟ้าโซเซกลับมาเปิดห้องพักในเช้าวันเกิดเหตุ โรงแรมให้ความร่วมมืออย่างดี ภาพตรงลอบบี้มีแต่กิ่งฟ้าที่เดินเข้าโรงแรมมาคนเดียว โซเซเหมือนคนละเมอเจ้าหน้าที่ตรงเคาน์เตอร์ได้ช่วยพยุงเธอขึ้นไปที่ห้องพักลิลลี่สาวต้นเหตุหายตัวไปอย่างลึกลับ แสนภพให้ดารณีสืบหาข้อมูลกับทางโรงแรม ปรากฏว่านางได้เช็คเอาต์ออกไปหลังจากเกิดเรื่อง แสนภพแจ้งความกับทางการของที่นี่ตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่บริหารของโรงแรม สำเนาใบแจ้งความถูกส่งไปให้แพทย์ที่โรงพยาบาลประกอบการพิจารณาเพื่อตรวจและรักษาร่างกายของพันธ์พิสุทธิ์และกิ่งฟ้า“หมอว่ายังไงบ้าง...” ดารณีถามด้วยความกังวล เธออยู่แต่ในห้องพักโต้ตอบไลน์กับป้ากังสดาลและคุณปู่ประพันธ์“หมอที่นี่ตรวจละเอียด ทั้งสองคนไม่มีร่องรอยการมีเพศสัมพันธ์ ผมคิดว่าจอห์นนี่คงไม่ได้ทำอะไรกิ่งฟ้า เธอคงเมาหลับไปด้วยฤทธิ์ยานอนหลับมากกว่า ไอ้หนุ่มจีนมันคงกลัวเรื่องลุกลาม ไม่คุ้มกับชื่อเสียงเจ้าของบริษัทใหญ่โตขนาดนั้น ส่วนลิลลี่เธอใช้แผนแบบเดียวกับที่เคยล่อผมไปติดกับเพื่อขู่เอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status