บทที่ 1 ยิ่งยากยิ่งท้าทาย

บทที่ 1 ยิ่งยากยิ่งท้าทาย

‘กรี๊ดดด~ พี่เอเดนสู้ๆ’ เสียงเหล่านักศึกษาสาวกำลังร้องตะโกนเชียร์คิงส์วิศวะอยู่ข้างสนามฟุตบอลกันอย่างบ้าคลั่ง วันนี้มีนักศึกษาสาวทั้งในคณะและต่างคณะมาดูการแข่งขันฟุตบอลประจำปีของคณะวิศวะเป็นจำนวนมาก เพราะพวกเธอรู้ว่าวันนี้เป็นคิวของเอเดนที่ต้องลงแข่ง พวกเธอจึงแห่กันมาเชียร์เจ้าของฉายาคิงส์วิศวะที่ฮอตที่สุดกันเป็นจำนวนมาก เรียกได้ว่าล้นสแตนเชียร์เลยก็ว่าได้

ปรี้ดดด~

เสียงนกหวีดดังเมื่อหมดเวลาครึ่งแรก ทว่าทั้งสองทีมยังมีคะแนน 0-0 เสมอกัน ยังไม่มีฝั่งไหนแตะเข้าสักลูก

“ไงไอ้ลูกครึ่ง ถ้าวันนี้แพ้บอล มึงต้องไปเป็นเด็กบาร์โฮสหนึ่งคืนนะครับ” มาวิน เพื่อนสนิทของเอเดนเอ่ยด้วยท่าทางกวนประสาท เพราะเขาทำข้อตกลงกับเพื่อนว่าถ้าเอเดนทำทีมแพ้ ต้องไปเป็นเด็กบาร์โฮสหนึ่งคืน

สำหรับเอเดนเป็นข้อตกลงที่ปัญญาอ่อนมาก แต่เพราะว่าเขาเป็นหัวทีมจึงรับปากทำข้อตกลงกับเพื่อน ยังไงแล้วเขาก็ต้องพาทีมชนะได้เหมือนทุกครั้ง ถ้าหากเขาต้องไปเป็นเด็กบาร์โฮสจริงๆใช่ว่าจะได้ถึงเนื้อถึงตัวคนอย่างเขาง่ายๆ เพราะถ้าเขาไม่อนุญาตใครก็ไม่มีสิทธิได้ขึ้นเตียงกับเขาหรอก ถึงเขาจะดูเพลย์บอยก็ใช่ว่าจะเอาไม่เลือก

ปรี้ดดด~

กรรมการเป่านกหวีดเรียกผู้เข้าแข่งขันลงสนาม เพราะอีกไม่กี่นาทีการแข่งขันครึ่งสุดท้ายจะเริ่มขึ้นแล้ว

‘พี่เอเดนสู้ๆ’

‘พี่เอเดนสุดหล่อสู้ๆนะคะ’

เสียงร้องตะโกนเชียร์ของเหล่านักศึกษาสาวดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเอเดนลงสนาม…

...

บาร์โฮสxxx

อลิสนั่งดื่มอยู่ภายในบาร์โฮสแห่งนี้นานนับชั่วโมง ที่เธอมาที่นี้เพราะต้องการหาใครสักคนมาทำสัญญาเป็นแฟนปลอมๆของเธอเพื่อไปตบตาผู้เป็นปู่เพราะไม่อยากแต่งงานกับคนที่ปู่เลือกให้ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ คนแบบอลิสไม่มีทางมาสถานที่แบบนี้เด็ดขาด ทว่าก็ยังไม่มีผู้ชายคนไหนที่ต้องตาต้องใจเธอสักคน

“นี่ชะนี…ลากฉันมาด้วยขนาดนี้ คงจะได้ผู้ติดมือกลับบ้านด้วยหรอก” ต้นน้ำเอ่ยด้วยท่าทางประชดประชัน

“ยังไม่เจอใครที่น่าสนใจเลย”

“จะมาหาผู้หรือจะมาหาเด็กเข้าสังกัดจ๊ะ เลือกจนตาจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว ถ้ามันเลือกยากมากขนาดนั้น แกไม่จับเด็กในสังกัดสักคนมาทำสัญญาเป็นแฟนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยสิ”

“จะบ้าเหรอ! ใครจะเอาเด็กในสังกัดตัวเองมาเป็นแฟน เหตุการณ์เมื่อเช้าไม่ทำให้แกคิดได้เลยเหรอ ฉันเป็นคนตั้งกฎห้ามกินเด็กในความดูแล จะให้ฉันแหกกฎเหรอ ต่อไปใครจะนับถือ”

“ค่า~ ยอมแล้ว ปวดหัวกับแกจริงๆ ถ้าไม่ติดว่ามากับแกฉันไปกับผู้ตั้งนานแล้ว ไม่มานั่งแห้งแบบแกยังงี้หรอก มีแต่งานดีๆทั้งนั้น ตอนนี้ต้นน้ำพร้อมเปย์มาก” ประโยคสุดท้ายต้นน้ำเอ่ยด้วยแววตาเป็นประกายอย่างเห็นได้ชัด อลิสส่ายหน้าเบาๆด้วยความเหนื่อยหน่ายในความหิวผู้ชายออกนอกหน้าตลอดของเพื่อน

“ถ้าแกอยากไปกับผู้ก็ได้นะ ฉันอยู่คนเดียวได้”

“ไม่ต้องมาดราม่าจ้ะ ถึงฉันจะกระหายผู้แต่ก็ไม่ได้ใจดำที่จะทิ้งเพื่อนได้ลงคอหรอกนะ”

“จ้ะ แม่คนดี”

“จะทิ้งได้ยังไงละ สิ้นปีไม่ได้โบนัสสามเท่า แย่เลย เดี๋ยวไม่มีเงินมาเลี้ยงผู้”

“ฉันล่ะซึ้งในน้ำใจแกจริงๆ” อลิสเอ่ยด้วยท่าทางประชดประชัน ก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากจนหมดภายในครั้งเดียว

“อลิสๆ” ต้นน้ำสะกิดเรียกเพื่อนด้วยท่าทางสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเมื่อเลื่อนสายตาไปเจอผู้ชายหนุ่มลูกครึ่งผมสีทองหล่อเหลาปานเทพบุตรยืนอยู่บนเวที

คงจะเป็นหนุ่มโฮสต์ของที่นี้

“คนนี้ผ่านแบบไม่ต้องคิดเยอะเลยแก คนอะไรโครตหล่อ หล่อแบบ อร๊ายยยยย ฉันไม่รู้จะพูดยังไงเลยแก”

ผู้ชายที่ต้นน้ำพูดถึงหล่อสะกดจริงๆยอมรับ ทว่าดูท่าทางเหมือนไม่เต็มใจที่จะทำงานนี้ สีหน้าดูไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก แล้วไม่ให้ใครจับตัวอีกต่างหาก ถ้าไม่อยากทำแล้วมาทำ ทำไม หรือว่ามีความจำเป็น

“น้องๆ” อลิสเอ่ยเรียกโฮสต์ของที่นี้ให้เข้ามาหา

“คุณผู้หญิงอยากให้ผมบริการอะไรครับ”

“เรียกผู้จัดการของที่นี้ให้มาคุยกับพี่หน่อย”

ฉันไม่รู้จะแทนสรรพนามตัวเองว่ายังไง เเทนตัวเองว่าพี่ไปเลยแล้วกัน

“ครับ”

ผ่านไปไม่นานผู้จัดการของทางร้านก็ได้เข้ามาหาอลิส

“คุณผู้หญิง ต้องการอะไรครับ”

“ฉันอยากได้ผู้ชายคนนั้น” อลิสพูดพร้อมกับชี้ไปที่ผู้ชายลูกครึ่งคนนั้นที่อยู่บนเวที “คืนนี้ฉันจะพาเขากลับไปด้วย เรียกเขามาพบฉันหน่อยได้ไหมคะ”

“ได้ครับ”

“เฮ้ย! อลิส แกเอาจริงดิ แสดงว่าคนนี้เข้าตามากๆ”

“ไม่รู้สิ...รู้แค่ว่าฉันอยากช่วยเขา”

“อยากช่วยผู้...หรืออยากช่วยตัวเองกันแน่ยะ” อลิสไม่สนใจในสิ่งที่เพื่อนพูดกระแหนะกระแหน เธอเอาแต่จ้องมองไปที่ผู้ชายลูกครึ่งคนนั้น ทว่าทุกการกระทำของเธอมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

“มีอะไร...ครับ” เอเดนเดินเข้ามาหาอลิส ตามคำสั่งของผู้จัดการร้านด้วยท่าทางไม่เต็มใจ ปกติไม่มีใครมาสั่งเขาได้ ถ้าวันนี้ไม่แพ้บอลเขาไม่มีทางมาทำอะไรแบบนี้อย่างแน่นอน แต่ลูกผู้ชายพูดคำไหนคำนั้นเลยจำใจต้องทำ ที่เขาต้องแพ้บอลเพราะอีกฝ่ายเล่นไม่ซื่อซึ่งเขาเอาคืนแน่นอน

“เป็นโฮสต์พูดจาดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ”

เเสงไฟสลัวที่สาดส่องมากระทบใบหน้าสะสวย ทำให้เอเดนจำได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่ด่าเขาตอนติดไฟแดงเมื่อเช้า ทว่าเธอคงไม่รู้เพราะเขาสวมใส่หมวกกันน็อคตลอด

“นี่ก็ดีสุดๆแล้ว จะเอาอะไรอีก”

“อลิสแกแน่ใจนะว่าจะรับมือไหว ดูท่าทางไม่ใช่คนดีเหมือนหน้าตาเลยวะ เปลี่ยนคนตอนนี้ยังทันนะ” ต้นน้ำกระซิบบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ถ้าไม่มีอะไรจะได้ไป”

“คืนนี้ฉันอยากให้นายกลับไปกับฉัน” เอเดนที่กำลังจะเดินกลับหยุดชะงักทันที

“หึ...แต่ค่าตัวผมแพง เธอจะจ่ายไหวแน่นะ” ที่เขาแทนสรรพนามแบบนี้เพราะคิดว่าเธอคงอายุมากกว่า ดูจากการแต่งตัวเมื่อเช้าคงไปทำงานมากกว่าที่จะไปเรียน แต่ถ้าดูจากหน้าตาเธอหน้าเด็กมาก เด็กกว่าเขาอีกด้วยซ้ำ

“เท่าไหร่ฉันก็พร้อมจ่าย

“ขอโทษนะ...แต่-ผม-ไม่-รับงาน...ขอตัวนะครับ” ว่าจบเอเดนก็เดินออกไปทันที

“ว๊ายยยย เป็นโฮสต์ยังไงกัน โครตหยิ่งสุดๆ...หาคนใหม่เถอะแก”

“แต่ฉันอยากได้คนนี้” อลิสพูดด้วยแววตาไม่ยอมแพ้ เพราะสำหรับเธอ ยิ่งยากยิ่งท้าทาย อลิสไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนปฏิเสธแบบนี้ ที่ผ่านมาเธอเป็นฝ่ายปฎิเสธมาโดยตลอด คืนนี้เธอจะต้องพาเขากลับไปด้วยให้ได้

----------------------------

พี่คนสวยล็อคมงแล้วนะคะ แต่คนนี้เป็นคนที่พี่คนสวยด่าเมื่อเช้านะคะ🤭

ฝากคอมเมนต์ให้ไรท์ด้วยนะคะ🙏