เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 11- ห่วง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-11 11:50:01เสน่หามนตรา
บทที่ 11 - ห่วง
"อย่า~~~ขอร้อง~~~อย่าทำ ปล่อยฉัน" เสียบแหบพร่า คำพูดที่แสนเบาหวิว คนในอ้อมกอดคนตัวใหญ่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง มีเพียงแรงสั่นเล็ก ๆ จนทำให้ เชคฮ บราฮิม ต้องลืมตาตื่นในยามรุ่ง...อีกทั้งอุณหภูมิในกายของม่านฟ้ายังสูงผิดปกติ
"ม่านฟ้า" เชคฮ บราฮิม ขยับกายออกห่างแต่ยังกอดม่านฟ้าไว้หลวม ๆ
"หนาว~~~" เสียงละเมอสั่นสะท้านอีกครั้ง ร่างกายสั่นเทาในอ้อมกอดอุ่น ยังไม่บรรเทาความหนาวเหน็บให้ม่านฟ้าได้
"ม่านฟ้า...คุณเป็นอะไร" เสียงเรียกหวังจะปลุกให้เธอนั้นรู้สึกตัว "ตัวร้อนนี่! " ทันทีที่สัมผัสผิวกายสาวก็รับรู้ได้ว่าเธอนั้นมีไข้ เชคฮ บราฮิม ตกใจเป็นอย่างมากรีบดิ่งลงจากเตียงนอนทันที เพื่อหาเสื้อผ้ามาห่อหุ้มคนป่วยที่นอนหนาวสั่นด้วยเสื้อเชิ๊ตตัวใหญ่ของเขาเอง
ก่อนที่ เชคฮ บราฮิม คว้าโทรศัพท์ต่อสายหาคนสนิทเพื่อหวังขอความช่วยเหลือ
"ราชิต...เตรียมรถเราจะไปโรงพยาบาล" เสียงเข้มเรียกคนสนิทดังลั่นผ่านเครื่องมือสื่อสาร เขาร้อนใจ!
"ครับนายท่าน" ราชิตตอบรับคำสั่งทันทีอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ด้วยความจงรักภักดีที่มีต่อนายเหนือหัว ราชิตพร้อมสนองให้ตามต้องการแม้เรื่องเล็กน้อย
คนตัวเล็กถูกอุ้มไปยังประตูด้วยความร้อนรนใจของ เชคฮ บราฮิม พร้อมการ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าห้องก่อนที่ครรชิตจะมาสมทบตามหลัง....เขาห่วงเธอแทบขาดใจ
"หนาว~~~" หญิงร่างบางในอ้อมกอดอุ่นละเมอเสียงเบา อีกทั้งร่างกายสั่นเทา ใบหน้าซีดเซียว ยิ่งทำให้ เชคฮ บราฮิม นั้นต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นกว่าเดิม
"เดี๋ยวคุณ! ...เดี๋ยว คุณม่านฟ้า" ครรชิตที่เรียกเสียงดังเมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยในอ้อมกอดของ เชคฮ บราฮิม "คุณจะพาคุณม่านฟ้าไปไหน" ชายหนุ่มสัดส่วนสมชายชาตรีแบบไทยวิ่งหน้าตั้งมาดักหน้า เชคฮ บราฮิม ไว้อย่างลุกลี้ลุกลนตกใจ จนเชคฮ บราฮิม ต้องชะงักขาทันใด พร้อมส่งสายตาเกรี้ยวกราด...ให้ตายเถอะ! มารเสียจริง ไม่รู้หรือไงผู้หญิงของเขากำลังป่วย เสียงสบถของ เชคฮ บราฮิม พร่ำในใจอย่างหงุดหงิด
"หลบไป" เสียงเข้มบอกกล่าว
"ไม่หลบ! จนกว่าจะบอกผมว่า คุณจะพาคุณม่านฟ้าไปไหน"
"มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ"
"ทำไมจะไม่เกี่ยว เธอเป็นลูกทัวร์ที่มากับผม" ครรชิตแย้งเสียงแข็ง อย่างนึกห่วงใยหญิงสาวที่เอาแต่หลับตาสนิทในอ้อมกอดชายตรงหน้า
"แต่เธอเป็นภรรยาของผม! ...หลบ! " เชคฮ บราฮิม บอกกล่าวเสียงแข็งอย่างเดือดดาล เมื่อครรชิตเอาแต่แย้งทำให้เขานั้นเสียเวลา กลัวม่านฟ้าเกิดอันตราย
"ภรรยา? " ครรชิตถึงกับขมวดคิ้วเป็นเลขแปดเมื่อคำว่าม่านฟ้าคือภรรยาของเชคฮ บราฮิม จนต้องนิ่งและมีความสงสัยเป็นไปได้แค่ไหนหรือ "ผมไม่เชื่อ! "
"เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่คุณ...หลบไป" เชคฮ บราฮิม พูดโดยไม่สนใจเบี่ยงตัวออกซ้ายหวังเดินหนี ตอนนี้ม่านฟ้าต้องการหมอและต้องปลอดภัย...เขารู้แค่นั้น
"ไม่หลบ...ส่งม่านฟ้ามาผมจะพาเธอไปหาหมอเอง" ครรชิตขยับประชิดตัวเชคฮ บราฮิม หวังจะอุ้มม่านฟ้าแต่กลับถูกการ์ดขวางไว้
"วุ่นวายเสียจริง...จัดการซะ! " เชคฮ บราฮิมสบถเสียงอย่างคนหงุดหงิด ก่อนจะปล่อยเสียงทรงพลังบอกการ์ดทันที แค่การ์ดได้ยินพลังเสียงอันทรงอำนาจนี้ของนายเหนือหัวก็ย่อมรู้หน้าที่ทันที เขาจะเสียเวลามากกว่านี้ไม่ได้...ม่านฟ้ากำลังเป็นอันตราย
("คุณ! ...ปล่อยผม ปล่อยสิวะ! ...ม่านฟ้า! ") คำไทยหลุดจากปากอย่างลืมตัวด้วยนึกห่วงใยม่านฟ้า แต่การ์ดของ เชคฮ บราฮิม จับล็อกรั้งครรชิตไว้ตามคำสั่งนายเหนือหัว ร่างกายใหญ่ดั่งชายไทยดิ้นขลุกขลักอย่างหลีกหนี แม้พยายามให้หลุดพ้นแค่ไหนแต่ก็ไม่สำเร็จ ("อ๊าก! ...อึก! ")
ติดตามได้ในรูปแบบอีบุ๊ก
บทล่าสุด
เสน่หามนตรา จบบริบูรณ์
“ดรูฟ ฮือ ๆ” ม่านฟ้าที่เห็นใบหน้าของบุตรชาย วิ่งกรูเข้าหาสามีทันทีเมื่อพบเจอ ความดีใจที่มากมายยิ่งกว่าสิ่งใดเมื่อบุตรชายนั้นปลอดภัยกลับมา “ฮือ ลูกแม่” ม่านฟ้ากอดบุตรชายแนบกับอกแน่น จมูกดอมดมสูดความอ่อนของกลิ่นเด็กอย่างแสนรัก เชคฮ บราฮิม โอบกอดภรรยาที่รักและบุตรชายไว้ในอ้อมกอดใหญ่ พร้อมกับมือหนาที่ลูบหัวภรรยาอย่างปลอบโยน “ดรูฟปลอดภัย ไม่ต้องร้องนะ” เชคฮ บราฮิม พูดปลอบใจภรรยาที่เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นแทบขาดใจ เมื่อบุตรชายนั้นหายตัวไป “ขอบคุณนะคะที่พาลูกของเรากลับมา” ม่านฟ้าเงยหน้ามองสามีที่ตอนนี้ดวงตาแดงก่ำ กลีบปากอวบจูบซับลงคางสากอย่างขอบคุณ ข่าวการกลับมาของทายาทตัวน้อยรับรู้ถึงปู่ย่าและอา ทุกคนล้วนดีใจเป็นรู้สึกโล่งอก เมื่อหลานชายและทายาทเพียงคนเดียวนั้นกลับมาอย่างปลอดภัย ทำให้ความร้อนใจของคนในครอบครัวและบริวารที่จงรักภักดีนั้นปลื้มใจ เพราะดรูฟที่เป็นที่รักของทุกคนในตระกูล เวลาผ่านไปความคับแค้นใจที่อานัสนั้นมีย่อมผ่อนปรนลง ฟาตินก็ยังคงอยู่กับอานัสในคฤหาสน์หลังนั้นเรื่อยมา ท่ามกลางความเจ็บช้ำและจำยอมที่จะอยู่ต่อเพราะถูกบังคับและเพราะคำสัตย์ที่เธอนั
เสน่หามนตรา Special - กราบเท้าซะสิ
อำนาจที่มีพร้อมกับพละกำลังคนที่มากโขความชำนาญของลูกน้องที่เก่งกาจในด้านเทคโยโลยี จนทำให้ เชคฮ บราฮิม นั้นรู้แล้วว่าบุตรชายนั้นอยู่ที่ใด การติดตามตัวบุตรชายเพียงคนเดียวจึงเริ่มต้นขึ้น เชคฮ บราฮิม รีบมุ่งตรงไปยังที่หมายที่สืบหามาได้ ด้วยห่วงใยบุตรชายที่ตกอยู่ในมือของอดีตเพื่อนรักอย่างอานัสและทำให้รู้ด้วยว่าฟาตินนั้นอาศัยพักพิงอยู่กับอานัสมานานแรมเดือน“เรามาขอพบอานัส” เสียงเข้ม ใบหน้าดุดันเอ่ยขึ้นเมื่อก้าวขาเข้ามาในบริเวณคฤหาสน์หลังโตของอดีตเพื่อนรัก“ไม่ทราบว่าได้นัดไว้หรือเปล่าครับ” หัวหน้าองครักษ์เอ่ยถาม เมื่อการมาของเชคฮ บราฮิมนั้นมีบุคลากรที่มากมายพร้อมทั้งอาวุธประจำกายแทบทุกคน“ไม่ได้นัด และเราก็ต้องเจออานัสตอนนี้” เสียงเข้มบอกกล่าวเมื่อเขานั้นร้อนใจเพราะกลัวบุตรชายเกิดอันตราย แค่ใบหน้าของม่านฟ้าที่แปดเปื้อนด้วยน้ำตาเพราะความเศร้าโศกก็ทำให้เชคฮ บราฮิมนั้นใจแทบสลายแล้ว“ต้องขออภัยเพราะกระผมคงให้ท่านพบพร้อมคนมากมายที่มีอาวุธติดกายไม่ได้” หัวหน้าองครักษ์บอกกล่าวหน้านิ่ง ยิ่งทำให้เชคฮ บราฮิมนั้นเลือดขึ้นหน้า“ไปบอกอานัส ว่าเรา เชคฮ บราฮิมต้องการพบ เดี๋ยวนี้!!” ความร้อนใจที่มีทำให้เชคฮ
เสน่หามนตรา Special - ขโมยลูกเสือ
ทันทีที่รู้ข่าวของบุตรชายที่หายตัวไปโดยที่ไม่มีใครเห็นเลย เชคฮ บราฮิม ร้อนรนใจอย่างมาก ละจากงานทุกอย่างโดยไม่รีรอ รีบปรี่กลับไปยังคฤหาสน์ทันที สถานที่ที่คนคุ้มกันแน่นหนาทำบุตรชายนั้นจะหายไปอย่างไรกัน “บราฮิม ฮึก อึก ฮือ...ดรูฟ ดรูฟหายไป ฮืออออ” ม่านฟ้าที่ร่ำไห้จนดวงตาบวมแดง ตั้งแต่ออกจากห้องน้ำแล้วไม่เห็นลูกชายที่ตนวางไว้บนเตียงนอน สั่งคนตามหาในอาณาบริเวณก็ไร้วี่แวว เด็กน้อยที่ยังไม่สามารถเดินเองได้จะหายไปได้อย่างไร หากไม่มีคนอุ้ม “ม่านฟ้า ใจเย็น ๆ นะ ดรูฟหายไปได้ยังไง” เชคฮ บราฮิม โอบกอดภรรยาที่ร้องไห้อย่างโศกเศร้า พูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นแทบฟังไม่ได้ศัพท์ “ไม่รู้ เข้าห้องอยู่ออกมาก็ไม่เจอลูก บราฮิม ฮือ ฮึก ดรูฟ จะ จะเป็นอะไรไหม” “ดรูฟจะต้องปลอดภัย จะไม่มีใครทำอะไรดรูฟได้ ผมสัญญา” เชคฮ บราฮิม พูดปลอบประโลมภรรยาให้คลายกังวล ทั้งที่ตนนั้นกลับยิ่งกังวลใจไม่แพ้กัน “ราชิต สั่งคนตามหาดรูฟ เช็คกล้องวงจรปิดทุกตัวอย่างละเอียด” “ครับ” ราชิตรับคำสั่งอย่างหนักแน่น แล้วเดินจากไปเพื่อทำหน้าที่ของตน คนในครอบครัวที่เชคฮ บราฮิมนั้นส่งข่าวท่านปู่
เสน่หามนตรา Special - ลูกศัตรู
“ดรูฟ รอแม่อยู่ตรงนี้นะ แม่ขอเข้าห้องน้ำสักครู่เดียว” เสียงของม่านฟ้าพูดคุยกับบุตรชายที่กำลังนอนหลับสนิท เวลานี้ที่เธอนั้นอยู่เพียงลำพังในห้องนอนเพราะต้องให้นมบุตรชาย จึงต้องอยู่เป็นการส่วนตัวและไร้หญิงรับใช้คนสนิทที่เธอนั้นไว้วานให้ไปทำงานให้ ประจวบเหมาะกับที่ผู้คิดร้ายนั้นได้ยินในคำพูด และแอบย่องเบาเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะและไร้คนมองเห็น ฟาตินเดินเข้ามาใกล้ เป้าหมายคือทายาทเพียงคนเดียวของ เชคฮ บราฮิม ที่เขานั้นรักปานดวงใจ ดรูฟน้อยถูกอุ้มขึ้นสู่อ้อมอกของฟาติน ไร้เสียงร้องของเด็กน้อยที่นอนหลับสนิทเมื่อกินอิ่มพลี ฟาตินค่อย ๆ อำพรางร่างกายของดรูฟด้วยผ้าคลุมสีทึบที่พกมา ทุกอย่างถูกเตรียมการมาอย่างดี ฟาตินคิดแบบนั้น การลักลอบเข้ามายังคฤหาสน์โดยที่ไม่มีใครล่วงรู้และการก่อเหตุลักพาตัวทายาทเพียงคนเดียวเริ่มขึ้น ฟาตินค่อย ๆ ย่องและหลบซ่อนสายตาของหน่วยคุ้มกันภัยที่รายล้อมทั่วอาณาบริเวณ การคุ้มกันที่แน่นหนา จะทำอย่างไรถึงจะรอดพ้นได้“จะหนีออกไปอย่างไรดี” ฟาตินยืนบ่นและใช้ความคิด ดีในความคิดของเธอคือดรูฟไม่มีเสียงร้องใด ๆ ให้คนสงสัย“ฮึ แกต้องเจ็บเจียนตายแน่ เชคฮ บราฮิม” สายตามองเห็นรถส
เสน่หามนตรา Special - สำเนาถูกต้อง
กลีบปากหนาละออกห่าง ร่างบางถูกช้อนตัวขึ้นสู่อากาศในอ้อมอกแกร่ง แผ่นหลังบางแนบสนิทกับพื้นที่นอนนุ่มในเวลาถัดมา ม่านฟ้าถูกคลายชุดที่สวมใส่จนหลุดร่วงด้วยฝีมือของสามีหมาด ๆ เผยร่างกายที่สวยงามท้าทายต่อสายตาคมดุดัน สองสายตาจ้องมองกันและกันอย่างหยาดเยิ้ม วงแขนเล็กโอบรอบลำคอแกร่ง ออกแรงดึงจนใบหน้าคมขยับเข้าใกล้จนลมหายใจอุ่นกระทบผิวของกันและกันม่านฟ้าประกบเรียวปากทาบทับกลีบปากหนาอย่างยินยอม สร้างความพึงพอใจให้กับเชคฮ บราฮิมยิ่งนัก บทรักเริ่มก่อตัวอย่างเร่าร้อน เรียวลิ้นชอนไชหยอกเย้ากันอย่างท้าทาย สองกายแนบชิดบดเบียดกัน และร่างหนานั้นยั้งแรงในบางจังหวะเพราะนึกถึงทายาทที่กำลังอยู่ในท้องอย่างนึกห่วงใย "จะทำเบา ๆ จะไม่ให้เกิดอันตราย" เชคฮ บราฮิมบอกกล่าว เมื่อไม่อาจทานทนต่อแรงสวาทได้อีก ร่างกายที่แสนยั่วเย้าสายตาจนร่างหนานั้นเก็บกั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว"หมอบอกว่าทำได้ค่ะ"สองขาเรียวถูกแยกออกห่าง ร่างกายหนาแทรกกลางกายสาว คุกเข่าจับความเป็นชายค่อย ๆ เคลื่อนคล้อยสู่กลางกายสาวที่ยังคับแน่น"อื้อ" เสียงเค้นในลำคอบางเบา ใบหน้าเสลาเงยเชิดกัดริมฝีปากและหลับตาพริ้มเมื่อรวมกายให้เป็นหนึ่งเอาหนาเริ่มขยับช้า
เสน่หามนตรา Special - อย่าแตะต้องเธอ
เวลาถัดมาม่านฟ้าถูกสาวรับใช้จัดการกับเรือนร่าง ทุกอย่างถูกอาฟียาจัดการอย่างดิบดี เสื้อผ้า เครื่องประดับ ที่พร้อมประดับบนเรือนกายระหงษ์ หน้าท้องที่เคยแบนราบเริ่มโผล่เล็กน้อยตามอายุครรภ์ “ทำไมต้องแต่งตัวขนาดนี้ด้วยล่ะเอย” ม่านฟ้าที่นั่งเป็นหุ่นให้กับอัยมี่และอาเดล จัดแต่งหน้าทำผมเอ่ยถามเมื่อนึกสงสัย “เราจะไปงานเลี้ยงกันไงแก” เอยบอกย้ำให้รับรู้ งานเลี้ยงที่เป็นงานแต่งของเพื่อนสนิท ที่เจ้าตัวนั้นไม่รู้มาก่อน “ทำไมไม่มีใครบอกก่อนล่ะ” “ก็บอกอยู่นี่ไง” “เดี๋ยว ๆ แล้วทำไมต้องวาดลวดลายลงบนมือด้วยล่ะ”ม่านฟ้าสงสัยเมื่อมือและเท้าทั้งสองข้างถูกช่างวาดลายเฮนย่าลงอย่างละเมียดละไมและประณีต “มันไม่ได้ร้ายแรงอะไรหรอกค่ะ ว่าที่พี่สะใภ้ ทุกอย่างที่ทำให้ล้วนดีแล้ว” อาฟียาชี้แจงเมื่อม่านฟ้านั้นสงสัยในการกระทำไม่เลิกลา “ทำ ๆ ไปเถอะน๊า ฉันก็ไม่รู้ ท่านเชคฮบอกให้ทำก็ทำตามสิ” คำพูดที่เอยบอกกล่าว สะกิดให้นึกถึงสิ่งที่ให้คำมั่นว่าจะไม่งอแงหากอาฟียาให้ทำอะไร ม่านฟ้าจึงเงียบปากไว้และทำได้แค่เพียงนั่งนิ่งเท่านั้น เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง การจัดกา
บางทีคุณอาจจะชอบ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.3K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.9K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น39.7K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์66.2K views3P เพื่อนสนิทแบบแพ็คคู่มีหนุ่มหล่อฮอร์ตเนิร์ดกับคุณชายโคตร
Sadistic_X647 viewsเส้นทางของแฟนเก่า
ประตูฟ้ายั่งยืน33 viewsNC20+ (3P) สัมพันธ์ร้าย กับ ฝาแฝดวิศวะจอมคลั่ง!
Peach Poyy585 viewsเกิดใหม่ในร่างพระชายาร้ายร้าย
Jiulin4.2K views
