Mag-log inShare
บทที่ 22-เดือด
Huling Na-update:
2025-03-12 08:58:52
เสน่หามนตรา
บทที่ 22 - เดือด
...เมื่อคำข่มขู่สัมฤทธิ์ผล ครรชิตปล่อยตัวเอยให้หลุดพ้นจากพันธนาการ...หญิงสาวที่ถูกฉวยโอกาสแสดงสีหน้ากระฟัดกระเฟียดอย่างไม่พอใจ แต่ก็ต้องยอมเงียบปากไว้แต่โดยดี
"บอกมาสิเพื่อนฉันอยู่ไหน" เอยเมื่อหลุดพ้นก็ยืนประจันหน้า สองมือกอดอกย้อนถามครรชิตอย่างคนหัวร้อน นั่นมันเพื่อนเธอทั้งคนนะ!
"ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงดี แต่ว่ามีผู้ชายอาหรับคนหนึ่งบอกว่าคุณม่านฟ้าคือภรรยาของเขา"
"นายจะบ้าเหรอ! เพื่อนฉันโสด ไม่เคยมีสามี" เอยบอกกล่าวให้อีกฝ่ายรับรู้ ในใจนึกสงสัยใครกันที่กล้าพูดออกมาแบบนั้น...ทั้งที่ม่านฟ้าไม่ค่อยรู้จักหรือสนิทกับใคร
"ผมโดนการ์ดของผู้ชายคนนั้นซ้อม ตอนที่จะช่วยคุณม่านฟ้า ที่โดนผู้ชายคนนั้นอุ้มออกจากโรงแรม ดูคุณม่านฟ้าไม่มีสติ แต่เขาบอกว่าเธอไม่สบาย" ครรชิตพูดตามสิ่งที่เห็น
"แล้วนายก็หนีกลับมาเนี้ยนะ...ไอ้บริษัททัวร์เฮงซวย! " เอยเมื่อได้ฟังก็ตวาดเสียงลั่น ให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้พาตัวม่านฟ้าเพื่อนรักของเธอไปเสียดื้อ ๆ
"ผมเปล่า คือผมพยายามตามหาและขอความช่วยเหลือจากสถานฑูต แต่ก็ไม่มีความคืบหน้า จนต้องกลับมาส่งลูกทัวร์คนอื่นๆ ก่อน" ครรชิตบอกหวังให้เอยเข้าใจในสิ่งที่เขาทำได้เพียงเบื้องต้น
"หืม~~~นาย นายตอบฉันได้ชุ่ยมาก ไอ้บริษัททัวร์หน้าจืด...นั่นมันคนทั้งคนนะเว้ย เพื่อนฉันเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้" เอยสุดจะทนจนต้องแผดเสียงดังด่าทอ ดวงตาแห่งความโกรธแทบลุกเป็นไฟ เป็นไปได้อยากจะกระโดดงับคอชายตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดไปเสียเลย
"ผมพูดความจริง" ครรชิตพยายามพูดย้ำว่าสิ่งที่เขาเล่ามามันเป็นเช่นนั้นจริงดั่งปากว่า
"ไม่จริงตั้งแต่นายบอกว่าเพื่อนฉันมีผัวแล้วล่ะ"
"ผมจะไปรู้เรื่องส่วนตัวคุณม่านฟ้าได้อย่างไร! "
"ฉันจะฟ้องร้องบริษัทนายให้เจ๊งเลยคอยดู! "
"เอาที่คุณสบายใจเถอะ...ผมจะกลับไปตามหาคุณม่านฟ้าเองอีกครั้ง" ครรชิตเริ่มระอาที่จะต่อความยาวสาวความยืดกับเอย จึงตัดบทด้วยประโยคที่แสดงความรับผิดชอบกรอกเข้าหูของเอย ก่อนจะเลี่ยงหลบเดินหนีไป
"ให้ฉันไปด้วย! ...และนายก็ต้องออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ฉัน! " เอยวิ่งตามหลังครรชิตเร็วพลันและเอ่ยปากลั่นเรียกร้องหาข้อสรุปแกมบังคับให้ครรชิตทำตาม
"อะไรของคุณเนี้ย" ชายหนุ่มผู้กลัดกลุ้มแค่ลูกทัวร์ที่โดนใจเหมือนถูกอุ้มในต่างแดน ก็ร้อนใจแสนจะพรรณนาแล้วนี่ต้องมาเสียเวลากับเพื่อนม่านฟ้าอีกหรือ...เหนื่อยใจจริง ๆ
"เพื่อนฉันทั้งคนนะไอ้บ้า ฉันก็ห่วงสิ" เอ่ยออกปากว่าอย่างเดือดดาล
"คุณสิบ้า! ...ไม่รู้เป็นเพื่อนคุณม่านฟ้าได้ยังไง ต่างกันเสียจริง" และครรชิตก็สุดจะทน จนต้องพูดเปรียบเทียบถึงอีกคนที่หายไป...ว่าสองคนนี้ไม่น่าจะเป็นเพื่อนกันได้ อีกคนปากไวและจัดจ้าน ส่วนอีกคนก็แสนจะด้านชา นิ่งเงียบ
"หนอยแน่! ...นายว่าฉัน!? " เอยเริ่มแขวะเมื่อครรชิตพูดจบประโยค นิ้วเรียวชี้เข้าหาตัวเองอย่างชี้จุดว่าที่ครรชิตพูดนั้นคือเธออย่างนั้นหรือ?
"มีใครยืนอยู่แถวนี้ไหมล่ะ" ประโยคทิ้งท้ายก่อนครรชิตจะก้าวสาวเท้าเดินหนีอย่างเอือมระอาเพื่อนสาวของม่านฟ้าที่แสนจะแตกต่างกันลิบลับ เอาแต่ด่าทออย่างไม่มีเหตุผล ก็ในเมื่อคนมันไร้ปัญญาจะตามหา ขอเวลามาตั้งหลักก่อนไม่ได้หรืออย่างไรกัน
"ไอ้ ไอ้ ไอ้หน้าจืด ว่าฉันเหรอห๊ะ! " เสียงแหลมกลับดังตามหลังมา ด้วยน้ำเสียงวาจาที่ไม่น่าฟัง...เอยเดือด เอยหัวร้อน เอยจะไม่ทน! "ฝากไว้ก่อนไอ้หน้าจืด"
Pinakabagong kabanata
เสน่หามนตรา จบบริบูรณ์
“ดรูฟ ฮือ ๆ” ม่านฟ้าที่เห็นใบหน้าของบุตรชาย วิ่งกรูเข้าหาสามีทันทีเมื่อพบเจอ ความดีใจที่มากมายยิ่งกว่าสิ่งใดเมื่อบุตรชายนั้นปลอดภัยกลับมา “ฮือ ลูกแม่” ม่านฟ้ากอดบุตรชายแนบกับอกแน่น จมูกดอมดมสูดความอ่อนของกลิ่นเด็กอย่างแสนรัก เชคฮ บราฮิม โอบกอดภรรยาที่รักและบุตรชายไว้ในอ้อมกอดใหญ่ พร้อมกับมือหนาที่ลูบหัวภรรยาอย่างปลอบโยน “ดรูฟปลอดภัย ไม่ต้องร้องนะ” เชคฮ บราฮิม พูดปลอบใจภรรยาที่เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นแทบขาดใจ เมื่อบุตรชายนั้นหายตัวไป “ขอบคุณนะคะที่พาลูกของเรากลับมา” ม่านฟ้าเงยหน้ามองสามีที่ตอนนี้ดวงตาแดงก่ำ กลีบปากอวบจูบซับลงคางสากอย่างขอบคุณ ข่าวการกลับมาของทายาทตัวน้อยรับรู้ถึงปู่ย่าและอา ทุกคนล้วนดีใจเป็นรู้สึกโล่งอก เมื่อหลานชายและทายาทเพียงคนเดียวนั้นกลับมาอย่างปลอดภัย ทำให้ความร้อนใจของคนในครอบครัวและบริวารที่จงรักภักดีนั้นปลื้มใจ เพราะดรูฟที่เป็นที่รักของทุกคนในตระกูล เวลาผ่านไปความคับแค้นใจที่อานัสนั้นมีย่อมผ่อนปรนลง ฟาตินก็ยังคงอยู่กับอานัสในคฤหาสน์หลังนั้นเรื่อยมา ท่ามกลางความเจ็บช้ำและจำยอมที่จะอยู่ต่อเพราะถูกบังคับและเพราะคำสัตย์ที่เธอนั
เสน่หามนตรา Special - กราบเท้าซะสิ
อำนาจที่มีพร้อมกับพละกำลังคนที่มากโขความชำนาญของลูกน้องที่เก่งกาจในด้านเทคโยโลยี จนทำให้ เชคฮ บราฮิม นั้นรู้แล้วว่าบุตรชายนั้นอยู่ที่ใด การติดตามตัวบุตรชายเพียงคนเดียวจึงเริ่มต้นขึ้น เชคฮ บราฮิม รีบมุ่งตรงไปยังที่หมายที่สืบหามาได้ ด้วยห่วงใยบุตรชายที่ตกอยู่ในมือของอดีตเพื่อนรักอย่างอานัสและทำให้รู้ด้วยว่าฟาตินนั้นอาศัยพักพิงอยู่กับอานัสมานานแรมเดือน“เรามาขอพบอานัส” เสียงเข้ม ใบหน้าดุดันเอ่ยขึ้นเมื่อก้าวขาเข้ามาในบริเวณคฤหาสน์หลังโตของอดีตเพื่อนรัก“ไม่ทราบว่าได้นัดไว้หรือเปล่าครับ” หัวหน้าองครักษ์เอ่ยถาม เมื่อการมาของเชคฮ บราฮิมนั้นมีบุคลากรที่มากมายพร้อมทั้งอาวุธประจำกายแทบทุกคน“ไม่ได้นัด และเราก็ต้องเจออานัสตอนนี้” เสียงเข้มบอกกล่าวเมื่อเขานั้นร้อนใจเพราะกลัวบุตรชายเกิดอันตราย แค่ใบหน้าของม่านฟ้าที่แปดเปื้อนด้วยน้ำตาเพราะความเศร้าโศกก็ทำให้เชคฮ บราฮิมนั้นใจแทบสลายแล้ว“ต้องขออภัยเพราะกระผมคงให้ท่านพบพร้อมคนมากมายที่มีอาวุธติดกายไม่ได้” หัวหน้าองครักษ์บอกกล่าวหน้านิ่ง ยิ่งทำให้เชคฮ บราฮิมนั้นเลือดขึ้นหน้า“ไปบอกอานัส ว่าเรา เชคฮ บราฮิมต้องการพบ เดี๋ยวนี้!!” ความร้อนใจที่มีทำให้เชคฮ
เสน่หามนตรา Special - ขโมยลูกเสือ
ทันทีที่รู้ข่าวของบุตรชายที่หายตัวไปโดยที่ไม่มีใครเห็นเลย เชคฮ บราฮิม ร้อนรนใจอย่างมาก ละจากงานทุกอย่างโดยไม่รีรอ รีบปรี่กลับไปยังคฤหาสน์ทันที สถานที่ที่คนคุ้มกันแน่นหนาทำบุตรชายนั้นจะหายไปอย่างไรกัน “บราฮิม ฮึก อึก ฮือ...ดรูฟ ดรูฟหายไป ฮืออออ” ม่านฟ้าที่ร่ำไห้จนดวงตาบวมแดง ตั้งแต่ออกจากห้องน้ำแล้วไม่เห็นลูกชายที่ตนวางไว้บนเตียงนอน สั่งคนตามหาในอาณาบริเวณก็ไร้วี่แวว เด็กน้อยที่ยังไม่สามารถเดินเองได้จะหายไปได้อย่างไร หากไม่มีคนอุ้ม “ม่านฟ้า ใจเย็น ๆ นะ ดรูฟหายไปได้ยังไง” เชคฮ บราฮิม โอบกอดภรรยาที่ร้องไห้อย่างโศกเศร้า พูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นแทบฟังไม่ได้ศัพท์ “ไม่รู้ เข้าห้องอยู่ออกมาก็ไม่เจอลูก บราฮิม ฮือ ฮึก ดรูฟ จะ จะเป็นอะไรไหม” “ดรูฟจะต้องปลอดภัย จะไม่มีใครทำอะไรดรูฟได้ ผมสัญญา” เชคฮ บราฮิม พูดปลอบประโลมภรรยาให้คลายกังวล ทั้งที่ตนนั้นกลับยิ่งกังวลใจไม่แพ้กัน “ราชิต สั่งคนตามหาดรูฟ เช็คกล้องวงจรปิดทุกตัวอย่างละเอียด” “ครับ” ราชิตรับคำสั่งอย่างหนักแน่น แล้วเดินจากไปเพื่อทำหน้าที่ของตน คนในครอบครัวที่เชคฮ บราฮิมนั้นส่งข่าวท่านปู่
เสน่หามนตรา Special - ลูกศัตรู
“ดรูฟ รอแม่อยู่ตรงนี้นะ แม่ขอเข้าห้องน้ำสักครู่เดียว” เสียงของม่านฟ้าพูดคุยกับบุตรชายที่กำลังนอนหลับสนิท เวลานี้ที่เธอนั้นอยู่เพียงลำพังในห้องนอนเพราะต้องให้นมบุตรชาย จึงต้องอยู่เป็นการส่วนตัวและไร้หญิงรับใช้คนสนิทที่เธอนั้นไว้วานให้ไปทำงานให้ ประจวบเหมาะกับที่ผู้คิดร้ายนั้นได้ยินในคำพูด และแอบย่องเบาเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะและไร้คนมองเห็น ฟาตินเดินเข้ามาใกล้ เป้าหมายคือทายาทเพียงคนเดียวของ เชคฮ บราฮิม ที่เขานั้นรักปานดวงใจ ดรูฟน้อยถูกอุ้มขึ้นสู่อ้อมอกของฟาติน ไร้เสียงร้องของเด็กน้อยที่นอนหลับสนิทเมื่อกินอิ่มพลี ฟาตินค่อย ๆ อำพรางร่างกายของดรูฟด้วยผ้าคลุมสีทึบที่พกมา ทุกอย่างถูกเตรียมการมาอย่างดี ฟาตินคิดแบบนั้น การลักลอบเข้ามายังคฤหาสน์โดยที่ไม่มีใครล่วงรู้และการก่อเหตุลักพาตัวทายาทเพียงคนเดียวเริ่มขึ้น ฟาตินค่อย ๆ ย่องและหลบซ่อนสายตาของหน่วยคุ้มกันภัยที่รายล้อมทั่วอาณาบริเวณ การคุ้มกันที่แน่นหนา จะทำอย่างไรถึงจะรอดพ้นได้“จะหนีออกไปอย่างไรดี” ฟาตินยืนบ่นและใช้ความคิด ดีในความคิดของเธอคือดรูฟไม่มีเสียงร้องใด ๆ ให้คนสงสัย“ฮึ แกต้องเจ็บเจียนตายแน่ เชคฮ บราฮิม” สายตามองเห็นรถส
เสน่หามนตรา Special - สำเนาถูกต้อง
กลีบปากหนาละออกห่าง ร่างบางถูกช้อนตัวขึ้นสู่อากาศในอ้อมอกแกร่ง แผ่นหลังบางแนบสนิทกับพื้นที่นอนนุ่มในเวลาถัดมา ม่านฟ้าถูกคลายชุดที่สวมใส่จนหลุดร่วงด้วยฝีมือของสามีหมาด ๆ เผยร่างกายที่สวยงามท้าทายต่อสายตาคมดุดัน สองสายตาจ้องมองกันและกันอย่างหยาดเยิ้ม วงแขนเล็กโอบรอบลำคอแกร่ง ออกแรงดึงจนใบหน้าคมขยับเข้าใกล้จนลมหายใจอุ่นกระทบผิวของกันและกันม่านฟ้าประกบเรียวปากทาบทับกลีบปากหนาอย่างยินยอม สร้างความพึงพอใจให้กับเชคฮ บราฮิมยิ่งนัก บทรักเริ่มก่อตัวอย่างเร่าร้อน เรียวลิ้นชอนไชหยอกเย้ากันอย่างท้าทาย สองกายแนบชิดบดเบียดกัน และร่างหนานั้นยั้งแรงในบางจังหวะเพราะนึกถึงทายาทที่กำลังอยู่ในท้องอย่างนึกห่วงใย "จะทำเบา ๆ จะไม่ให้เกิดอันตราย" เชคฮ บราฮิมบอกกล่าว เมื่อไม่อาจทานทนต่อแรงสวาทได้อีก ร่างกายที่แสนยั่วเย้าสายตาจนร่างหนานั้นเก็บกั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว"หมอบอกว่าทำได้ค่ะ"สองขาเรียวถูกแยกออกห่าง ร่างกายหนาแทรกกลางกายสาว คุกเข่าจับความเป็นชายค่อย ๆ เคลื่อนคล้อยสู่กลางกายสาวที่ยังคับแน่น"อื้อ" เสียงเค้นในลำคอบางเบา ใบหน้าเสลาเงยเชิดกัดริมฝีปากและหลับตาพริ้มเมื่อรวมกายให้เป็นหนึ่งเอาหนาเริ่มขยับช้า
เสน่หามนตรา Special - อย่าแตะต้องเธอ
เวลาถัดมาม่านฟ้าถูกสาวรับใช้จัดการกับเรือนร่าง ทุกอย่างถูกอาฟียาจัดการอย่างดิบดี เสื้อผ้า เครื่องประดับ ที่พร้อมประดับบนเรือนกายระหงษ์ หน้าท้องที่เคยแบนราบเริ่มโผล่เล็กน้อยตามอายุครรภ์ “ทำไมต้องแต่งตัวขนาดนี้ด้วยล่ะเอย” ม่านฟ้าที่นั่งเป็นหุ่นให้กับอัยมี่และอาเดล จัดแต่งหน้าทำผมเอ่ยถามเมื่อนึกสงสัย “เราจะไปงานเลี้ยงกันไงแก” เอยบอกย้ำให้รับรู้ งานเลี้ยงที่เป็นงานแต่งของเพื่อนสนิท ที่เจ้าตัวนั้นไม่รู้มาก่อน “ทำไมไม่มีใครบอกก่อนล่ะ” “ก็บอกอยู่นี่ไง” “เดี๋ยว ๆ แล้วทำไมต้องวาดลวดลายลงบนมือด้วยล่ะ”ม่านฟ้าสงสัยเมื่อมือและเท้าทั้งสองข้างถูกช่างวาดลายเฮนย่าลงอย่างละเมียดละไมและประณีต “มันไม่ได้ร้ายแรงอะไรหรอกค่ะ ว่าที่พี่สะใภ้ ทุกอย่างที่ทำให้ล้วนดีแล้ว” อาฟียาชี้แจงเมื่อม่านฟ้านั้นสงสัยในการกระทำไม่เลิกลา “ทำ ๆ ไปเถอะน๊า ฉันก็ไม่รู้ ท่านเชคฮบอกให้ทำก็ทำตามสิ” คำพูดที่เอยบอกกล่าว สะกิดให้นึกถึงสิ่งที่ให้คำมั่นว่าจะไม่งอแงหากอาฟียาให้ทำอะไร ม่านฟ้าจึงเงียบปากไว้และทำได้แค่เพียงนั่งนิ่งเท่านั้น เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง การจัดกา
Maaari mong magustuhan
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี56.6K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn34.2K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.5K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.6K viewsความทรงจำสีจาง
อิแย้ม130 viewsทรายเทียมเพชร
พิมพ์พิรดา533 viewsหลงเด็กบำเรอใจ
OPUNTIA(โอพันเธีย)859 viewsพ่ายรักกระทันหัน Vicious
Windlinea119 views
