ธันยมัยลงจากเครื่องก็ตรงไปยังบริษัทของอีวานทันที เพราะอยากให้เขาประหลาดใจ พอไปถึงชายหนุ่มก็ติดประชุม หญิงสาวเลยต้องนั่งรอในห้องทำงานจนเผลอหลับไป รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องทำงานเปิดออก“ขิงมาได้ยังไง” อีวานรีบวางเอกสารแล้วอ้าแขนรับคนตัวเล็กที่กำลังกระโดดเข้าหาด้วยความคิดถึง“คิดถึงจังค่ะ” หญิงสาวกอดเขาแน่น เสียงพูดอู้อี้อยู่กับแผงอก“พี่ก็คิดถึง สอบเสร็จแล้วใช่ไหมครับ”“ค่ะ สอบเสร็จหลายวันแล้ว”“อ้าว แล้วทำไมไม่บอกล่ะครับ”“ขิงอยากให้พี่ประหลาดใจ อันที่จริงขิงอยู่เที่ยวกับเพื่อนนิดหน่อย”“ไหนว่าคิดถึง แล้วทำไมไม่รีบมาหาล่ะครับ” อีวานนั่งลงบนโซฟารับแขกในห้องทำงานแล้วดึงให้ธันยมัยลงมานั่งบนตักของเขา“ขิงอยากเที่ยวกับเพื่อนก่อนที่จะแยกย้ายกันค่ะ แต่หลังจากนี้ขิงก็จะมาอยู่กับพี่ตลอด ดีไหม”“เหตุผลนี้ใช้ได้เลยครับ มาถึงนานหรือยัง ทำไมไม่มีใครไปตามพี่”“ขิงไม่อยากรบกวนค่ะ พี่เอชประชุมอยู่”“ไม่กวนเลย วันนี้ไม่ได้ประชุมสำคัญอะไรมาก”“แล้วต้องไปทำงานต่ออีกไหมคะ”“ไม่แล้วครับ ขิงรอพี่สักครู่นะ เดี๋ยวพี่กลับมา” อีวานเดินออกไปจากห้องทำงาน ไม่ถึง 5 นาทีเข้าก็เดินกับเขามา
ตอนที่ 49ต่อเวลาอีกนิด ธันยมัยหลับลึกไปหลายชั่วโมงขณะที่อีวานนั้นพลังยังเหลือล้น ชายหนุ่มนั่งมองหน้าคนรักด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เขาพยายามข่มตาให้หลับด้วยความยากลำบาก “พี่เอชขา จะไปแล้วเหรอคะ” คนตัวเล็กขยับเข้ามากอดร่างหนาของแฟนหนุ่มแน่น เมื่อรู้สึกว่าเขากำลังจะลุกจากที่นอน “พี่มีบินเช้า” อีวานตอบเสียงเรียบ “ค่ะ พี่เอชไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวขิงเตรียมชุดให้นะคะ” พอเขาเดินไปอาบน้ำ ธันยมัยก็รีบลุกทั้งๆ ที่ร่างยังเปลือยเปล่า เมื่อคืนเธอไม่มีโอกาสได้สวมชุดนอนเลยสักนิด หญิงสาวรีบไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมแล้วเลือกชุดเตรียมให้อีวานใส่เพื่อเดินทางกลับ เธอได้เจอกับเขายังไม่ถึง 24 ชั่วโมงก็ต้องจากกันอีกแล้ว ธันยมัยคิดว่าตัวเองเข้มแข็ง แต่หัวใจของเธอก็เรียกร้องอยากให้เขาอยู่ต่อกับเธออีกนิด น้ำตาเอ่อล้นจมมองภาพเบลอไปหมด หญิงสาวรีบปาดน้ำตาทิ้ง กลัวว่าอีวานจะมาเห็นความอ่อนแอของตัวเอง ทุกกิริยาของหญิงสาวอีวานมองแล้วรู้สึกหน่วงไปทั้งหัวใจ ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เข้มแข็งตลอดเวลาอยู่ต่อหน้าเขา อีวานอยากให้นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะร้องไห้
อีวานขับรถไปส่งเพื่อนของธันยมัยจนครบทุกคน หลังจากพาพวกเธอ ไปทานอาหารที่ร้านหรูบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมแห่งหนึ่ง และตอนนี้เขากำลังขับรถพาแฟนสาวกลับมายังคอนโดฯ “ขอบคุณนะคะพี่เอช” ธันยมัยยังคงกล่าวขอบคุณเขาไม่ขาดปากจากเรื่องวันนี้รวมไปถึงเรื่องที่พาเธอกับเพื่อนไปทานอาหาร “พี่ไม่อยากได้คำขอบคุณของขิงเลย” “พี่เอชอยากได้อะไรล่ะคะ” ธันยมัยรู้ดีว่าอีวานต้องการอะไร แต่ถามเพราะอยากยั่วเขา “ถามเหมือนไม่รู้ใจพี่เลยนะครับ” อีวานอมยิ้ม “พี่คิดว่าจะมีใครที่รู้ใจพี่เท่าขิงเหรอคะ” “นั้นสิ โลกนี้มีขิงที่รู้ใจพี่คนเดียว” “พี่เอชขา ครั้งนี้อยู่กับขิงกี่วันคะ” “ขิงอยากให้พี่อยู่กี่วันล่ะครับ” “อยากให้อยู่ตลอดได้ไหมคะ” ธันยมัยออเซาะ “พี่ก็อยากอยู่ตลอด แต่ครั้งนี้พี่มากะทันหัน คงอยู่กับขิงได้ถึงพรุ่งนี้เช้าครับ” อีวานทิ้งงานมาทันทีหลังจากได้รับเมล์จากฝ่ายบุคคลเรื่องเกี่ยวกับการฝึกงานของธันยมัย “เวลาน้อยแค่นี้ขิงคงยังไม่หายคิดถึง” น้ำเสียงแง่งอนของแฟนสาวทำให้คนฟังใจอ่อนยวบ เขามีเวลาให้เธอน้อยอ
ธันยมัยมาที่ฝ่ายบุคคลของบริษัท เพื่อขอเอกสารซึ่งระบุวันที่รับพวกเธอเข้าทำงาน พร้อมกับขอเอกสารการเข้ามารับตำแหน่งของอีวาน แต่ทางฝ่ายบุคคลไม่สามารถออกเอกสารการเข้ารับตำแหน่งอของอีวานได้ถ้าหากเจ้าตัวไปอนุญาต ธันยมัยเลยยื่นเรื่องไว้ อันที่จริงถ้าจะโทรไปบอกอีวานก็คงจะง่ายอยู่มาก แต่ก็ไม่อยากให้เขาไม่สบายใจไปกับเธอด้วย หญิงสาวไม่อยากใช้ทางลัดแม้รู้ว่ามันได้ผลเร็วกว่าก็ตาม เรื่องที่ธันยมัยคบหากับประธานบริษัทถูกพูดต่อๆ กันไปจนบิดเบือนจากความจริงไปมาก บางคนว่าเธอเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้คะแนนออกมาดี บางคนก็ว่าเธอคงทำอย่างนี้กับอาจารย์ผู้ชายด้วย แย่ที่สุดก็คือกล่าวหาว่าเธอเป็นผู้หญิงขายบริการ เป็นนางบำเรอของประธานบริษัท เพราะพักหลังธันยมัยไม่ค่อยรับงานพาร์ทไทม์ แต่กลับมีเงินใช้จ่าย รวมไปถึงยังมีรถขับมามหาวิทยาลัยอีกด้วย “ขิง แก้วว่าอย่าไปสนใจพวกนั้นเลย พวกเรารู้ว่าขิงไม่ได้เป็นแบบนั้น” “นั้นสิ พวกมีปากสักแต่พูด”หมิวได้แต่ปลอบใจเพื่อน “นี่พวกเธอรู้ไหม เมื่อกี้ฉันเจอใคร” เสียงของกุลกวินทำให้เพื่อนๆต่างพากันหันไปมอง “ใครเหรอวินนี่” เพื่อนค
ช่วงเวลาวันหยุดปีใหม่ผ่านไปอย่างรวดเร็วในความรู้สึกของอีวาน เพราะเขาต้องกลับไปทำงานส่วนธันยมัยก็ต้องกลับไปเรียนตามเดิม“พี่เอชจะกลับมาหาขิงอีกทีตอนไหนคะ ขิงไม่อยากอยู่ห่างกันแบบนี้”อีวานรั้งเอวบางเข้ามากอด สายตาเหม่อลอยไปยังผืนทะเลเบื้องหน้า เขายังไม่กล้าให้คำตอบกับหญิงสาวเพราะกลัวว่าถ้าทำไม่ได้อย่างที่พูดจะทำให้คนช่างอ้อนผิดหวัง“กำหนดวันที่แน่นอนไม่ได้ แต่ถ้ามีเวลาพี่จะมาหาขิงแน่นอน”“ขิงจะพยายามเข้าใจนะคะ” ธันยมัยไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องรู้สึกลำบากใจ แม้อยากจะให้เขามาอยู่กับเธอนานๆ ก็ตาม“ขอบคุณครับ ที่ขิงเข้าใจพี่”“ก็พี่เป็นแฟนขิงนี่ค่ะ”“แฟนน่ารักอย่างนี้สงสัยพี่ต้องมีรางวัลให้แล้วนะครับ”“ขิงไม่อยากได้รางวัลสักหน่อย ขิงแต่อยากให้พี่เอชรักขิงมากๆ ก็พอ”“พี่ก็รักขิงมาก รักเพิ่มขึ้นทุกวัน”“พี่เอชปากหวานตลอด”“ขิงก็หวานนะ หวานไปทั้งตัวเลย”คำพูดแบบนี้ของอีวานทำให้ธันยมัยหน้าแดงซ่านเพราะรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร“พี่เอชคะ ขิงอยากจะถามว่าทำไมพี่ยังต้องจ่ายค่าจ้างให้ขิงอีกค่ะ”“มันไม่ใช่ค่าจ้าง พี่แค่อยากให้ก็เท่านั้นเอง”“ขิงไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะคะ”“แต่ขิงก็ยังแอบไปทำงาน”“ขิงขอโทษ” ธัน
เพราะความคิดถึงอย่างท่วมท้นที่ทั้งสองมีให้แก่กันมากล้นจนเกินจะหักห้ามความต้องการของอารมณ์ปรารถนา ปากจูบบดเบียด มอบความหวานผ่านเรียวลิ้นร้อนที่เกี่ยวกระหวัด ร่างกายแนบชิดชนไม่มีช่องว่าง น้ำเย็นภายในสระไม่อาจต้านทานความเร่าร้อนของอารมณ์ได้เลยสักนิด“พี่เอช” ธันยมัยครางกระเส่า เมื่อฝ่ามือร้อนของเขาบีบคลึงความนุ่มหยุ่นภายใต้ชุดว่ายน้ำ ก่อนจะดึงมันออก ความร้อนจากฝ่ามือใหญ่สร้างความเสียวซ่านจนเธอสยิวไปทั้งตัว“ขิง จับให้พี่หน่อย” อีวานกระซิบ พลางลากไล้ฝ่ามือไปตามขาเรียว“พี่เอช อืมม” ธันยมัยปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อย มือใหญ่ดึงชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วออก แล้วนิ้วร้ายก็บดคลึงกลีบเกสร ก่อนจะชำแรกเข้าหาความอ่อนนุ่ม“อ่าสส์ บีบแรงจัง” อีวานพอใจกับร่างกายของแฟนสาวที่กำลังตอบสนองการเล้าโลมของเขามือเล็กที่รูดความเป็นชายรู้สึกถึงความร้อนที่มันมากขึ้น“ขิงจ๋า ขอเข้าไปก่อนนะ แล้วจะชดเชยให้” อีวานไม่อาจจะเล้าโลมเธอให้ได้มากอย่างที่เคย เพราะตอนนี้ร่างกายของเขานั้นร้อนจนแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงธันยมัยเองก็มีความต้องการไม่ต่างจากเขา น้ำรักของเธอมันพรั่งพรูตั้งแต่จูบแรกที่อีวานมอบให้ “อ๊ะ” ธันยมันสะดุ้งเมื่อท่