ตอนที่ 21.

ตอนที่ 21.

มาร์โคก้าวยาวๆ ออกจากห้องประชุมด้วยความรีบร้อน ชายหนุ่มเหลือบตาลงมองหน้าปัดนาฬิกาหรูบนข้อมือตัวเอง ซึ่งมันบอกเวลาเที่ยงกับอีกยี่สิบนาที ใบหน้าหล่อขั้นเทพบึ้งตึงขณะพ่นลมหายใจออกมาด้วยความไม่พอใจ การประชุมที่ยืดเยื้อเกินกว่าที่เขาจะควบคุมให้อยู่ในเวลาได้ ปัญหาที่เกิดขึ้นจากสาขาใหญ่ที่อิตาลีทำให้เขาจะต้องรีบบินกลับฟลอเลนซ์ในเย็นนี้

เท้ายาวๆ ก้าวมาหยุดที่หน้าห้องทำงาน ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

ตยาคีย์ผู้หญิงที่ทำให้เขาประชุมไม่รู้เรื่อง ผู้หญิงที่แทรกลึกเข้าไปอยู่ในเซลล์สมองทุกเส้นของเขา ผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกกำลังจะกลับกลายเป็นเด็กหนุ่มอีกครั้ง กำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาตัวเดิม ตัวที่หล่อนเคยนอนหลับในคืนนั้น คืนแรกที่เขาพบหล่อนที่นี่

ชายหนุ่มปิดประตูตามหลังช้าๆ ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าหล่อน รอยยิ้มละไมระบายออกมาเต็มใบหน้าหล่อเหลา เขาทรุดตัวนั่งลงบนส้นเท้า ก่อนจะใช้นิ้วแกร่งสีอำพันไล้นวลแก้มแผ่วเบา

“แม่ลูกแมวขี้เซา ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาฮึ…”

เสียงเรียกเบาๆ พร้อมๆ กับสัมผัสอ่อนโยนของเขา มีผลทำให้ดวงตาที่หลับพริ้มอยู่ ลืมขึ้นมาใน