All Chapters of เสน่หาอาญารัก: Chapter 1 - Chapter 4

ตอนที่ 2. เขาหล่อจนลืมหายใจ หล่อราวกับไม่ใช่มนุษย์ ชุดสูทไร้ที่ติสีถ่านช่วยเน้นรูปร่างใหญ่โตนั้นให้น่าเกรงขาม ไหล่กว้างสง่างามบ่งบอกได้ถึงความแข็งแกร่งและพละกำลังที่เขามีอยู่ในตัวได้เป็นอย่างดีหญิงสาวกวาดสายตามองใบหน้าของเขาอย่างลืมตัว เส้นผมสีดำสนิทตัดสั้นแนบชิดสีศีรษะทุยได้รูปสวย เส้นคิ้วหนาดกดำพาดอยู่เหนือดวงตาสีนิลเนื้อดีคมกล้า ที่มันเจิดจ้าอยู่ใต้แพขนตาดกดำที่ทั้งยาวและงอนราวกับสตรี ทุกสิ่งทุกอย่างที่รวมอยู่บนใบหน้าสี่เหลี่ยมนั้น ช่างขับให้ใบหน้าคมสันนั้นดูโดดเด่นมากขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ตยาคีย์พยายามกลืนน้ำลายลงลำคอที่แห้งผากด้วยความยากลำบาก ภาพของบุรุษที่หล่อระเบิดเถิดเทิงตรงหน้าทำให้เนื้อตัวสาวร้อนผ่าวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ไม่เคยเกิดขึ้นกำลังวิ่งวนไปทั่วร่างก่อนจะไปอัดแน่นที่บริเวณช่องท้อง มันค่อยๆ ร้อนรุ่มขึ้นอย่างน่าหวาดกลัว และยิ่งเขาใช้สายตาคมกล้ามองจ้องมาเหมือนกับกำลังจะถอดเสื้อผ้าของหล่อนให้หลุดออกไปจากร่างทีละชิ้นทีละชิ้นด้วยแล้ว หัวใจของหญิงสาวก็เต้นรัวราวกับกลองที่ถูกกระหน่ำตีหญิงสาวค่อยๆ เลื่อนสายตามองต่ำลงไปที่ริมฝีปากหยักได้รูปสีสวยที่อยู่

ตอนที่ 4.“ปากสวยๆ ของคุณทำอย่างอื่นได้ตั้งเยอะ อย่างเช่น...”ดวงตาคมกล้าไม่ได้ละไปจากเรียวปากอิ่มสีสตอเบอรี่ของตยาคีย์แม้แต่น้อย ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำก้มต่ำลงมาเรื่อยๆ จนลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดพวงแก้มสาวนั่นแหละ ตยาคีย์ถึงได้สติ หล่อนรีบละล่ำละลักห้ามปรามเขาออกไป “ยะ อย่าทำ... อย่างนี้นะคะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ” “ผมก็พอจะมองออก...” เขาพูดเสียงพร่า “แต่ผมห้ามตัวเองไม่ได้เลย อย่าโกรธผมนะ”และเมื่อเขาพูดจบ เรียวปากอิ่มเต็มของหญิงสาวก็ถูกเขาบดขยี้ด้วยความหิวกระหาย ดุดัน ร้อนแรง ราวกับว่าเขาไม่อาจจะห้ามปรามไอ้เจ้าความปรารถนาที่มันมีแน่นล้นอกได้ เลย ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนไม่สามารถตั้งตัวได้ทัน ตยาคีย์คิดอย่างละเหี่ยใจ แม้สมองจะสั่งให้ปฏิเสธเขายังไง แต่ร่างกายที่ไร้เดียงสาของหล่อนกลับตอบสนองเขาด้วยความเต็มใจอย่างไร้ความละอาย ขณะแหงนเงยศีรษะขึ้นรองรับริมฝีปากอุ่นร้อนที่บดเคล้าลงมาด้วยความยินดี แม้จะไร้ประสบการณ์แต่หล่อนก็กระตือรือร้นที่จะเรียนบทเรียนรักนี้จากเขาอย่างน่าชื่นชม มาร์โคครางในลำคออย่างพึงพอใจกับรสชาติหวานล้ำของกลีบปากสาว เสียง