บทที่ 8 แค่คนไร้ค่าคนหนึ่ง (4)

“ก็ไอกลัวคุณจะทำร้ายไอ ไอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะ ไอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรให้คุณไม่พอใจ” เสียงหวานบอกอย่างอ่อนลงเพราะหวังให้คนตัวโตสงบ แต่สิ่งที่คิดกลับผิดคาดเมื่ออารมณ์ของวิคเตอร์มันพุ่งทะยานมากกว่าเดิมเป็นสิบเป็นร้อยเท่า

“ไม่รู้ว่าตัวเองผิด หรือกำลังดีใจที่ไอ้กองทัพมันอยากจะซื้อเธอไป แต่ขอบอกเลยนะว่าฝันไปเถอะ ถ้าฉันยังไม่เบื่ออย่าฝันเลยว่าจะมีใครได้ร่างกายของเธอไป เพราะถ้าเธอกล้าเอาตัวเองไปถวายให้ผู้ชายคนอื่นฉันฆ่าเธอแน่” ในน้ำเสียงบ่งบอกว่าเขากำลังพูดจริง

“คุณจะฆ่าฉันจริงๆ เหรอ” เสียงหวานถามอย่างสั่นๆ เพราะคนทุกคนย่อมกลัวตาย แต่เธอยังตายตอนนี้ไม่ได้จนกว่าแม่ครูจะอาการดีขึ้น

“ใช่!! เธอคงไม่รู้หรอกว่าคนอย่างฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง ฉันสามารถทำให้เธอหายไปจากโลกนี้ โลกที่จะไม่มีใครรู้เลยด้วยซ้ำ” น้ำเสียงที่ขึงขังทำเอาเธอกลัวจนตัวสั่น

“ยะ...อย่าทำอะไรไอเลยนะคะ ได้โปรด ไอไม่ได้คิดจะไปไหน ไอจะอยู่กับคุณจนกว่าคุณจะไม่ต้องการไอแล้ว” ถ้าฟังเผินๆ อาจจะคิดว่าเป็นคำพูดเพื่อให้คนตัวโตไม่ทำอะไร แต่จริงๆ จิตใต้สำนึกของไอลดาบอกแบบนั้น เธออยากอยู่กับเขาแม้