All Chapters of เสน่ห์รักกับดักมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1จุดเริ่มต้นของเด็กเลี้ยง ร่างเล็กของหญิงสาววัย 20 ปีอย่างไอลดารีบวิ่งเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าซึ่งอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กจนโตจนกระทั่งถึงตอนนี้ที่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเพราะการช่วยเหลือและเอ็นดูจากแม่ครูผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิต คนที่เปรียบเสมือนแม่เพียงคนเดียว คนที่เธอรักและเป็นห่วงมากที่สุด “มาแล้วเหรอไอลดา...” เสียงของยี่หวาเพื่อนอีกคนที่เคยอาศัยอยู่ที่เดียวกับไอลดาพูดออกมา ยี่หวาเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ตั้งแต่ตอนยี่หวาอายุ 15 หล่อนโชคดีตรงที่มีครอบครัวที่แสนจะใจดีมารับตัวยี่หวาไปเป็นบุตรบุญธรรม แต่ทุกวันนี้ยี่หวายังคงแวะเวียนมาที่นี่บ่อยๆ โดยไม่ลืมว่าตัวเองมาจากไหน “แม่ครูเป็นยังไงบ้าง แฮกๆ” ไอลดาหอบเหนื่อยเมื่อรู้ข่าวเรื่องแม่ครู จากนั้นก็รีบกลับจากมหาวิทยาลัยทันที และตรงมาที่นี่ด้วยความร้อนใจ “ตอนที่ฉันมาพวกครูๆ คนอื่นๆ ก็บอกว่าเมื่อเช้าแม่ครูเป็นลมหมดสติที่สนามเด็กเล่น พอมาถึงฉันก็บอกแม่ครูว่าจะพาไปหาหมอแต่แม่ครูไม่ยอมไป จนต้องโทร.เรียกให้เธอมาเพื่อเกลี้ยกล่อมแม่ครูเนี่ยแหละ” คิ้วสวยของยี่หวาย่นเข้าหากันอย่างตึงเค

ทั้งสามคนเดินทางกลับบ้านเด็กกำพร้าอีกครั้งด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ส่วนเรื่องการรักษาของแม่ครูทางคุณหมอแจ้งว่าถ้าตกลงเข้ารับการรักษาให้โทร.แจ้งได้เลย “ไอ...ถ้าส่งแม่ครูเข้าห้องแล้วฉันขอคุยด้วยหน่อยนะ”เสียงกระซิบของยี่หวาทำให้ไอลดาพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปส่งแม่ครูพักผ่อนที่ห้องส่วนตัว“ไอ...”“คะแม่ครู” ขณะที่กำลังคลุมผ้าห่มให้กับแม่ครูที่เพิ่งล้มตัวลงนอนบนเตียง“แม่มีบางอย่างที่ยังไม่เคยบอกไอ เมื่อถึงเวลาแม่จะบอกความจริงบางอย่างกับหนูนะ” เสียงแหบแห้งของแม่ครูเอ่ยบอกเด็กสาวที่นางรักเหมือนลูก“หมายถึงอะไรเหรอคะ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาแม่ครูไม่เคยเอ่ยอะไรแบบนี้เลย“เกี่ยวกับชีวิตของหนู เมื่อถึงเวลาแม่จะบอกหนูเองนะลูก” ปากซีดขยับไปมาอย่างอ่อนแรงจนเธอไม่กล้าถามอะไรมากกว่านี้“ถ้าแม่ครูพร้อมค่อยบอกหนูนะคะ เพราะสิ่งเดียวที่หนูต้องการมากที่สุดคือการที่แม่ครูปลอดภัยและอยู่กับหนูให้นานที่สุดนะคะ” แขนเล็กโอบกอดร่างผอมของแม่ครูด้วยความรัก ใบหน้าหวานแนบกับหน้าท้องของคนที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เกิด การที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่มันไม่ใช่ปมที่เลวร้ายเลย เพราะก

“แล้วพี่โอ๋อะไรเนี่ยเขาไว้ใจได้เหรอไอ ยัยพี่โอ๋อะไรเนี่ยจะไม่ตุกติกพาแกไปเจอคนไม่ดีใช่ไหม” ยี่หวาไม่ได้ห้ามเพื่อนเพราะรู้ดีว่าการที่ไอลดาตัดสินใจอะไรแล้วก็จะไม่ถอยหลังกลับเด็ดขาด คนภายนอกอาจจะมองว่าไอลดาเป็นเพียงผู้หญิงอ่อนแอเรียบร้อย แต่จริงๆ แล้วเป็นผู้หญิงที่มีหัวใจที่เข้มแข็ง ถ้าตัดสินใจทำอะไรแล้วก็จะไม่ถอยหลังกลับไปง่ายๆ คือเรียกตรงๆ ว่าเป็นอ่อนนอกแข็งใน “ไม่รู้สิ ฉันอาจจะต้องเสี่ยงเอา เพราะมันเป็นหนทางเดียวที่จะช่วยแม่ครูกับน้องๆ ได้” ไอลดาหันไปมองเด็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นด้วยความหวังว่าเด็กเหล่านี้จะเติบโตกลายเป็นเด็กที่มีคุณภาพได้ เธอมีความหวังอย่างนั้น “ฉันรู้นะว่าแกห่วงน้องๆ แต่ทำไมแกไม่ห่วงตัวเองบ้างไอ ฉันกลัวแกเจอคนไม่ดี ฉันไม่อยากให้แกเป็นอะไรไปนะ” มือบางของยี่หวายกขึ้นกุมมือของเพื่อนอย่างเป็นห่วง ตั้งแต่เกิดมาไอลดาทำเพื่อคนอื่นมาตลอด รวมทั้งเพื่อตัวเธอด้วยตั้งแต่เสียสละให้เธอได้มีครอบครัวที่อบอุ่น “ชีวิตของฉันมันไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้นหรอกยี่หวา ฉันรู้ตัวดี” แม้ไอลดาจะเป็นผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดี แต่ถึงกระนั้นความที่เป็นเด็กกำพร้าก็มีปมในหั

“พี่โอ๋คะ...คือ” “งั้นพี่กลับก่อนนะ มีอะไรโทร.หาพี่นะ เดี๋ยวโอ๋กลับก่อนนะคะคุณวิคเตอร์ยังไงฝากน้องด้วยนะคะ พอดีน้องไอเขายังใหม่กับวงการนี้” โอ๋หันมาบอกคนตัวโตที่มองกลับด้วยท่าทีนิ่งเฉยไม่ได้ตอบกลับอะไรเพียงแค่พยักหน้าอย่างเดียวเท่านั้น ตอนนี้วิคเตอร์คล้ายๆ กับผู้ชายแสนเย็นชาที่แทบไม่ได้พูดอะไร มีแค่การกระทำเท่านั้นที่เขาแสดงออกมา เมื่อเสียงปิดประตูสงบลงไอลดาก็รู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที จากนั้นก็ทำการยกสะโพกงอนขึ้นแล้วเขยิบห่างออกไป ถ้าต้องนั่งแนบชิดกับผู้ชายอันตรายคนนี้มีหวังเธอได้หัวใจวายก่อนแน่นอน “กลัวเหรอ” ขณะที่ถามคนตัวโตก็จัดการยกแก้วบรั่นดีแล้วดื่มน้ำสีอำพันในแก้วอย่างรวดเร็ว แต่สายตาคมก็มองคนตัวเล็กที่ตอนนี้หนีไปนั่งอยู่ที่มุมโซฟาแล้ว “คะ...คือไอ” “ถ้าคิดจะมาทำงานนี้ก็ใจกล้าๆ หน่อย ที่อยากทำเพราะอยากได้เงินไม่ใช่เหรอ” สิ่งที่ชายตรงหน้าบอกมันคือความจริงทุกประการ แต่จะให้ทำยังไงได้แม้แต่แฟนยังไม่เคยมีแต่กลับต้องมานั่งแนบชิดกับชายแปลกหน้าแบบนี้ไม่ให้กลัวได้ยังไง “ค่ะ” ใบหน้าหวานก้มงุดๆ เพราะไม่กล้าเงยมองใบห

(เงินเข้า : มีเงินโอน 4,000,000 บาท จาก Victor Madison Vell) ไอลดาจ้องมองตัวเลขในจอโทรศัพท์มือถือด้วยความตกใจ เพราะเท่าที่จำได้เธอขอเขาไปเพียงสามล้านเท่านั้น แต่ทำไมเงินที่เข้ามามันถึงมากกว่านั้น “คุณคะ...ไอขอแค่สามล้าน” ไอลดารีบเงยหน้าขึ้นมาบอกเพราะคิดว่าเขาอาจจะกรอกตัวเลขผิด “แล้วยังไง” วิคเตอร์ตอบเสียงนิ่งแล้วหันไปเทเครื่องดื่มใส่แก้วของตัวเองอีกครั้ง ก่อนกระดกดื่มอย่างรวดเร็ว “แต่คุณโอนมาให้ไอตั้งสี่ล้าน เดี๋ยวไอโอนคืนนะคะ คุณน่าจะโอนมาผิด” ไอลดาถามอย่างแปลกใจพร้อมทั้งตั้งใจจะขอเลขที่บัญชีของเขาอีกครั้งเพื่อโอนกลับคืน “ฉันไม่ได้โอนผิด” “คะ” “ฉันให้ อีกล้านแลกกับการที่เธอจะได้เลิกพยศใส่ฉันสักที” ไอลดาถึงกับอึ้งกับความรวยของผู้ชายคนนี้ นี่สินะคนมีเงินเขาจะทำอะไรก็ได้ แม้แต่จะซื้อความดื้อด้านของเธอเพียงแค่โอนเงินคลิกเดียวก็สามารถทำได้แล้ว “แต่ไอขอคุณแค่สามล้าน อีกล้านไอไม่เอา” แม้สิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้มันจะไร้ศักดิ์ศรีแค่ไหนแต่เธอก็จะขอเขาแค่นี้และไม่ได้ต้องการเงินอีกล้านที่เขาจะมอบให้ “อย่าเ