เสพติดรักมาเฟีย [04] ไม่มีดวงเรื่องการพนัน

แกร๊ก

เธอเปิดประตูบ้านเข้ามาในช่วงหกทุ่มท่ามกลางความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานและความเงียบเหงาภายในบ้าน หากเป็นบ้านหลังอื่น ทุกคนคงเข้านอนกันหมดแล้ว หากแต่บ้านเธอไม่ใช่

แม่ของเธอไม่ได้นอนที่นี่มาเกือบเดือนหนึ่งแล้วแต่กลับไปนอนที่บ้านของตาและยายเธอ เพราะไม่อยากเห็นหน้าพ่อ แต่ใช่ว่าจะไม่กลับมา พอพระอาทิตย์ของวันใหม่ขึ้น แม่เธอก็กลับมาที่นี่

ส่วนพ่อเธอก็กลับบ้านบ้างไม่กลับบ้างเพราะติดการพนันและเหล้าหนัก พ่อเธออยู่บ่อนคาสิโนบ่อยกว่าอยู่บ้านเสียอีก เท่ากับว่่าในแต่ละวัน บ้านหลังนี้มีเพียงเธอและน้องชายสองคนเท่านั้น

“กลับมาแล้วเหรอพี่เบย์” ไบร์ท น้องชายของเบลินดาเอ่ยถาม

“อืม แล้วทำไมยังไม่นอน”

“หิวน้ำ”

“พรุ่งนี้สอบเหรอ?”

“ใช่ เพิ่งอ่านหนังสือเสร็จ”

“ตั้งใจสอบนะ” เธอพูดพลางเดินไปยังตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำออกมาดื่ม บ้านหลังนี้มีเพียงเธอและน้องชายอยู่ด้วยสองคน

“พี่รู้เรื่องรึยัง”

“อะไรเหรอ?”

“ตอนหนึ่งทุ่มแม่เอาข้าวมาให้ แล้วเห็นพ่อกำลังออกไปข้างนอกพอดี พ่อแม่ทะเลาะกัน แล้วแม่ก็ขอหย่ากับพ่อ”

“….” เธอชะงักแก้วน้ำในมือที่กำลังถูกกระดกดื่ม สายตาพลันไปมองไบร์ทที่พูดเรื่องนี้ขึ้น หัวใจพลอยกระตุกตาม

“ผมเห็นแม่ร้องไห้ด้วย”

เธอควรชินกับเรื่องราวแบบนี้ แต่ยิ่งเกิดขึ้นบ่อย เธอยิ่งรู้สึกไม่คุ้นชิน

“แล้วแม่พูดอะไรไหม?”

“ไม่ หลังจากนั้นแม่ก็กลับไป ผมไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้ตื่นเช้า”

“อืม” เธอตอบสั้นๆ ก่อนจะพาตัวเองมานั่งลงเก้าอี้พร้อมความคิดหลายอย่างที่เริ่มตีตื้นขึ้นจนแทบอยากปลดปล่อยน้ำตาออกมา

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ของเธอขอหย่ากับพ่อ แต่ทุกครั้งที่รับรู้อะไรแบบนี้ เธอก็อดคิดไม่ตกไม่ได้ว่าสักวันมันจะต้องเกิดขึ้น

หากเป็นไปได้…ก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

หลายวันต่อมา

“มึงพนันคันไหนไว้อลัน” มาร์คิน หันไปถามอลันที่นั่งอยู่ข้างกาย เบื้องหน้าคือกระจกใสที่สามารถมองเห็นสนามแข่งรถได้อย่างกว้างขวาง

“ไม่ชอบพนัน” เขาตอบกลับมาร์คินเสียงเรียบ ก่อนจะยกน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมาดื่ม สายตาจ้องมองสนามแข่งรถที่ตัวเองเป็นเจ้าของ ซึ่งตอนนี้มีรถที่เข้าการแข่งขันกำลังประจำที่

“ไม่มีรถคันไหนเข้าตาเจ้าของแชมป์ที่ไม่มีใครโค่นลงได้อย่างอลันหน่อยเหรอ?” ลีคัส หันไปถาม พวกเขาทุกคนรู้ดีว่าการที่อลันไม่อยากพนัน เป็นเพราะเวลาที่พนันเรื่องรถ อลันมักแพ้ทุกครั้ง

เก่งเรื่องแข่ง แต่ไม่เคยชนะเรื่องพนัน

“กลัวแพ้เหมือนคราวก่อนอีกเหรอ?“ มาร์ลิกซ์ เอ่ยขึ้นหลังจากกระดกน้ำสีเหลืองอำพันเสร็จ ไม่วายจะเบือนใบหน้ามามองอลัน

“ไม่ได้กลัวแพ้ แค่ไม่อยากพนัน”

“เขาก็เรียกว่ากลัวแพ้นั่นแหละ”

“พนันหน่อยเถอะ พวกกูทุกคนพนันกันหมด ถ้าจะแพ้ อย่างน้อยก็ไม่ได้แพ้คนเดียว” ลีคัสพูด

“แล้วคราวนี้คนแพ้ต้องทำอะไร” เขาเอ่ยถาม ถ้ารถที่พนันไว้แพ้ มีเพียงคนชนะเท่านั้นที่จะได้เป็นฝ่ายคิดว่า จะให้คนแพ้ทำอะไร

“ง่ายๆ ถ้าใครแพ้ ก็ต้องหาคู่นอนในons.”

ons.หรือone night stand เป็นเว็บไซต์สำหรับคนรวยที่เอาไว้ใช้หาคู่นอน ซึ่งเว็บไซต์นี้คนทั่วไปจะเข้าไปใช้บริการไม่ได้ ต้องโพรไฟล์ดี และระดับวีไอพีเท่านั้น เพราะต้องใช้เงินจำนวนมากในการเข้าไปเป็นแขกวีไอพี

“สรุปมึงจะพนันคันไหน” มาร์ลิกถามอลันอีกรอบ

“รถคันสีดำ” เขาตัดสินใจพนันไปกับสมาชิกในแก๊ง หากไม่ยอมพนันด้วย ก็คงคะยั้นคะยอให้เขายอมพนันด้วยอยู่ดี

เวลาเริ่มนับถอยหลังให้รถในสนามออกตัว พอถึงเวลา รถก็ถูกปล่อยตัวออกจากจุดสตาร์ทไปด้วยความเร็ว ต่างคนต่างไม่มีใครยอมใคร สี่หนุ่มนั่งมองรถในสนามนิ่งๆ ไม่ได้มีความตื่นเต้นหรือลุ้นตามแต่อย่างใด

อลันนั่งมองรถคันที่ตัวเองพนันเอาไว้ด้วยความระอา เพราะไม่มีวี่แววว่าจะแซงขึ้นมาในอันดับแรก เขายกเครื่องดื่มน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมากระดกดื่ม

“มึงแพ้อีกแล้วว่ะอลัน” มาร์คินพูด

“มึงนี่ไม่มีดวงเรื่องการพนันจริงๆ”

“แต่ว่าเรื่องการแข่งขันต้องยกให้มันนะ” มาร์คินพูด พลางหยิบบุหรี่มาคาบไว้ในปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันสีเทาลอยคลุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

“คนแพ้อย่าลืมล่ะ รับผิดชอบกติกาที่ตกลงกันไว้ด้วย” มาร์คินพูดแล้วยิ้มมุมปาก อีกอย่างงานนี้มาร์คินเป็นฝ่ายชนะ

“รอบหน้ากูไม่พนันอะไรอีกแล้วนะ” เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อสมัครเว็บไซต์สำหรับหาคู่นอน

ถึงแม้เขาจะเย็นชาและไม่เคยมีความรักมาก่อน แต่ใช่ว่าเรื่องบนเตียงจะไม่เคยมีประสบการณ์ เขาเป็นผู้ชาย ก็ต้องมีความรู้สึกต้องการเหมือนคนทั่วไป เพียงแต่ไม่ผูกมัดใครไว้ด้วยคำว่า ‘รัก’ หรือให้ความหวังกับใคร

@ไนต์คลับ

“ที่มานั่งรอพี่สามชั่วโมง เพราะเบย์ต้องการคุยเรื่องนี้เหรอ?” มิลเอ่ยถามเบลินดาที่นั่งอยู่ตรงหน้า สิ่งที่ถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากปากเบลินดา แอบทำให้เธอตกใจไม่น้อย

“ค่ะ เบย์ต้องการใช้เงินด่วน”

“เท่าไร ยืมพี่ก่อนแล้วค่อยทยอยจ่าย พี่ไม่อยากให้เบย์ทำอะไรแบบนั้น”

“ขอบคุณนะคะพี่มิล แต่เบย์ไม่อยากรบกวน เบย์อยากหาด้วยตัวเองมากกว่า”

“พี่รู้ว่าเบย์ต้องพูดคำนี้ออกมา แต่งานที่เบย์ขอ มันไม่ได้ทำกันง่ายๆ อีกอย่าง เบย์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านิสัยใจคอลูกค้าเป็นแบบไหน”

“….”

“ถ้าเกิดพวกเขารุนแรงด้วยแล้วเบย์ทนไม่ได้ เบย์จะไม่มีทางหยุดพวกเขาได้เลยนะรู้ใช่ไหม”

“รู้ค่ะ…”

“พี่เห็นเบย์เป็นเหมือนน้องสาวคนนึง พี่ไม่แนะนำให้เบย์หาเงินด้วยวิธีนี้”

“ช่วยเบย์เถอะนะคะพี่มิล เบย์ต้องการใช้เงินด่วนจริงๆ”

“ทำไม?”

“อีกสามวันถ้าเบย์หาเงินไปจ่ายเจ้าหนี้ของพ่อไม่ได้ พวกเขาจะมายึดบ้านไป ตอนนี้พ่อของเบย์ถูกคนพวกนั้นจับกุมเอาไว้ ถ้าเบย์หาเงินไปจ่ายไม่ได้ พวกเขาจะไม่ใช่แค่ยึดบ้านอย่างเดียว…”

“เป็นพ่อประสาอะไร หาแต่เรื่องแต่ราวมาให้ลูกตัวเอง” มิลออกมาด้วยความเหลืออด

“ช่วยเบย์เถอะนะคะพี่มิล”

มิลมองเบลินดาแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความเห็นใจปนสงสาร ครั้นจะยื่นเงินให้อีกฝ่ายก็ไม่รับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เสนอตัวเข้าไปช่วย แต่ทุกครั้งที่เสนอ เบลินดาก็มักปฏิเสธอยู่เสมอ

“ถ้าเบย์ต้องการ พี่ก็คงทำอะไรไม่ได้ แต่พี่ไม่แนะนำแขกที่นี่หรอกนะ เพราะถ้าเบย์ต้องการใช้เงินจำนวนมาก พี่แนะนำเว็บไซต์นี้” มิลหยิบโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะตรงหน้ามา ก่อนจะยื่นให้เบลินดาดู

“เว็บไซต์อะไรเหรอคะ?”

“มันชื่อons ซึ่งเบย์สามารถเรียกจำนวนเงินกับแขกได้ตามที่ต้องการ”

“….” เธอเลื่อนดูรายละเอียดเกี่ยวกับเว็บไซต์นี้แล้วอ่านเงียบๆ แอบทึ้งกับเว็บไซต์นี้อยู่ไม่น้อย เพราะการที่จะเข้ามาเป็นแขกวีไอพีของที่นี่ได้ จะต้องจ่ายเงินจำนวนมากเลยทีเดียว

“เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ”

“เบย์ไม่เปลี่ยนใจค่ะ เบย์เลือกแล้ว” เธอยังคงยืนยันคำเดิมไม่เปลี่ยนแปลง