เสพติดรักมาเฟีย [05] คนที่ไม่คาดคิด NC

เบลินดานั่งมองหน้าโพรไฟล์ตัวเองบนเว็บไซต์เพื่อรอให้แขกวีไอพีมาขอแมตต์ใช้บริการ จำนวนเงินที่เสนอไปค่อนข้างมาก ซึ่งไม่รู้ว่าจะมีใครมากดสนใจหรือเปล่า

เธอนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองสลับกับเวลาที่โชว์หลาบนมุมขวาของหน้าจอ ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มกับอีกสามสิบนาที ก่อนหน้านี้เธอคิดหนักเรื่องเงินมากเพราะไม่รู้ว่าจะหามาจากไหนให้ทันระยะเวลาที่เจ้าหนี้กำหนด

จำนวนเงินที่พ่อเธอติดหนี้ก็ไม่ใช่น้อยๆ โชคดีที่ทางนั้นเรียกจำนวนเงินที่จะต้องจ่ายในสามวันข้างหน้าไม่มากมายนักเพราะยังพอมีปัญญาหาได้

ติ้ง…

เสียงแจ้งเตือนผ่านโทรศัพท์ช่วยฉุดดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด เธอเหลือบสายตามามองหน้าจอโทรศัพท์ พบว่าตอนนี้มีคนมากดถูกใจเธอแล้ว เธอกดเข้าไปอ่านประวัติเขาคนนั้น แต่กลับไม่มีอะไรให้อ่านเพราะลูกค้าวีไอพีรายนี้ไม่ใส่ข้อมูลส่วนตัว แถมรูปโพรไฟล์ยังไม่มีอีกต่างหาก

เบลินดา : สวัสดีค่ะ

เธอตัดสินใจทักไปหาเขาคนนั้น รอไม่นานนักอีกฝ่ายก็ส่งข้อความตอบกลับมา

แขกวีไอพี : โรงแรม A ชั้น30 ห้อง 510

เบลินดา : จะเป็นอะไรไหมคะ ถ้าจะขอดูหน้า

แขกวีไอพี : 21:30 น. ห้ามเลท

แขกวีไอพีคนนั้นไม่ได้ตอบคำถามของเธอ แต่กลับส่งเวลานัดหมายกลับมาแทน เมื่อเห็นแบบนั้นจึงเลือกไม่พิมพ์อะไรตอบกลับ เพราะบางทีเขาอาจไม่อยากเปิดเผยข้อมูลส่วนตัว

@โรงแรมA

เบลินดาเดินเข้ามาในโรงแรมหรูระดับห้าดาวพร้อมกับอาการประหม่าปนตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้เปิดประสบการณ์ในเรื่องบนเตียงกับผู้ชาย แถมยังเป็นผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน

มือเล็กเอื้อมไปกดลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้นสามสิบตามที่แขกวีไอพีบอก ใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงชั้นเป้าหมาย

ติ้ง…

เธอก้าวออกมาจากลิฟต์มุ่งหน้าไปยังห้องที่แขกวีไอพีกำลังรออยู่ เธอยืนมองประตูห้องห้าหนึ่งศูนย์พร้อมหัวใจที่เต้นแรงจนแทบหลุดออกมาจากขั้ว เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความไปหาเจ้าของห้อง

เบลินดา : มาถึงแล้วค่ะ

แขกวีไอพี : xxxxxx รหัสประตู

เธอเลื่อนนิ้วไปกดรหัสผ่านของประตูตามที่แขกวีไอพีบอกก่อนจะเปิดเข้ามา สายตากวาดมองไปรอบห้องสี่เหลี่ยมที่มีไฟสีแดงสลัวปกคลุม บรรยากาศชวนตื่นเต้นพลอยทำให้ใจเธอสั่นไหว

“มะ…มาแล้วค่ะ” เธอขยับเรียวปากส่งเสียงบอกแขกวีไอพีที่นัดมา ทว่ากลับไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย ความเงียบของเขาทำให้เธอเริ่มกลัวและระแวง “ฉันมาถึงแล้วค่ะ”

เบลินดาพยายามส่งเสียงบอกให้แขกวีไอพีรับรู้ ตอนนี้หญิงสาวเริ่มหวาดกลัวและระแวงไปหมด เท้าเล็กค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ไม่ทราบว่าคุณ…” เธอหยุดชะงักประโยคนั้นเอาไว้ เมื่อดวงตาทั้งสองถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยผ้า เลยทำให้เธอไม่สามารถมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวได้อีกต่อไป

ฝีมือแขกวีไอพีคนนั้นแน่ๆ

เธอนึกประโยคดังกล่าวในใจ ริมฝีปากสีระเรื่อเม้มเข้าหากันอัตโนมัติด้วยความตื่นเต้นปนกลัว ร่างของเธอค่อยๆ ถูกหมุนตัวไปประจันหน้ากับเจ้าของการกระทำนี้ เพราะถูกปิดตาเอาไว้ เลยทำให้เธอมองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา

“อื้อ…” เธอร้องเสียงในลำคอเบาๆ เมื่อถูกไออุ่นจากอีกฝ่ายเป่ารดลงมาบริเวณต้นคอ หัวใจเธอเริ่มเต้นไม่เป็นส่ำ ริมฝีปากเม้มเข้าหากัน ขณะที่สองมือกำเข้าหากันไว้แน่น

ครั้งแรกที่ได้รับสัมผัสแบบนี้…

“อ๊ะ…” เธอร้องอุทาน ทันทีที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายขบเม้มเบาๆ ลงต้นคอ สัมผัสนั้นจากอีกฝ่ายพลอยทำให้เธอเริ่มหายใจติดขัด

หญิงสาวถูกชายหนุ่มดันร่างกายให้ถอยหลัง กระทั่งสองขาของเบลินดาชนแนบชิดลงขอบเตียง ก่อนจะถูกแขกวีไอพีคนนี้ผลักให้นอนราบลงกับเตียงนอน

ผลัก

สายตาคมเข้มจ้องมองเรียวขาขาวเนียนสวยงามของหญิงสาวแล้วหยุดลงที่ชั้นในลายลูกไม้ที่โผล่พ้นกระโปรงออกมาเล็กน้อย ริมฝีปากหยักได้รูปเหยียดยิ้มไปด้านข้างเล็กน้อย

“เงินแค่นั้นพอเหรอ?”

“!!!!” เสียงคุ้นหูที่ถูกเปล่งออกมาโดยแขกวีไอพีทำให้หัวใจเธอกระตุกวูบ ถ้าหากจำไม่ผิด นี่คือเสียงของพี่อลัน ชายหนุ่มที่เธอได้มอบหัวใจให้

ถึงเสียงนั้นจะคุ้นหู ทว่าก็ไม่กล้าคิดไปเองว่าใช่เขา เพราะตอนนี้เธอถูกปิดตาเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวได้

“ถ้าลีลาเธอดี ฉันให้เพิ่มอีกสองเท่า”

“คะ?”

ท่าทางใสซื่อและไร้เดียงสาของเบลินดา ทำให้ชายหนุ่มเริ่มนึกสงสัยในบางอย่าง เพราะเหมือนเธอจะไม่เข้าใจความหมายในประโยคนั้นของเขา หากเป็นผู้หญิงที่คุ้นชินกับเรื่องบนเตียงจะรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร

“ไม่เคย?”

“เอ่อ…” ท่าทางอึกอักของเบลินดาทำให้เขามั่นใจแล้วว่านี่คือครั้งแรกในการขึ้นเตียงกับผู้ชาข

“หึ ครั้งแรกสินะ”

“คะ…คุณชื่ออะไรเหรอคะ?”

“เสียงของฉันไม่คุ้นหูเธอบ้างเลยเหรอสาวน้อย”

“….” เธอนิ่งเงียบ หัวใจเต้นแรงขึ้นจากเดิมมาก หรือแขกวีไอพีคนนี้จะเป็นคนที่กำลังคิดอยู่จริงๆ แม้อยากเอ่ยถาม แต่ติดตรง…ไม่กล้าพอ

“ถ้าคืนนี้ลีลาเธอเด็ด ฉันจะเพิ่มให้สองเท่า”

อลันแสยะยิ้ม สายตาคมเข้มจ้องมองเบลินดาที่นอนหงายอยู่ตรงหน้าพลางเลื่อนมือขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกทีละเม็ดก่อนจะถอดออกแล้วกองลงพื้น

ทั้งที่ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องบนเตียงมาก่อน แต่ก็ยังกล้าทำอะไรแบบนี้…กล้าดี

มาเฟียหนุ่มสอดมือเข้าไปใต้กระโปรงชุดเดรสของเบลินดาแล้วดึงขอบแพนตี้ลายลูกไม้รูดลงมาตามเรียวขาขาวเนียนสวยงาม การกระทำของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกเขินอายไม่น้อย

“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น…ห้ามแกะผ้าออกเข้าใจไหม?” น้ำเสียงเข้มเอื้อนเอ่ยออกมา

“ขะ…เข้าใจค่ะ”

อลันดึงสายตากลับมามองกุหลาบงามตรงหน้าที่มีขนอ่อนๆ ปกคลุมอยู่ ความสวยงามของสิ่งนี้ทำให้มาเฟียหนุ่มลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบากและรู้สึกปวดหนึบบริเวณกลางกาย

ปกติเขาเป็นคนเกิดอารมณ์กับผู้หญิงยากหากอารมณ์เหล่านั้นไม่เกิดขึ้นเอง เขาจะไม่มีวันพาผู้หญิงขึ้นเตียง แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ แค่เพียงได้สัมผัสด้วยสายตา ก็ทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาแล้ว…

“อื้อ!” เบลินดาสะดุ้งขึ้นทันทีที่ริมฝีปากของอลันสัมผัสลงจุดอ่อนไหว ความรู้สึกแปลกใหม่ประเดประดังเข้ามาเล่นงานจนรู้สึกทรมานไปทั่วร่างกาย

เธอไม่รู้เลยว่าความรู้สึกพวกนี้เรียกว่าอะไรเพราะไม่เคยสัมผัสมาก่อน พยายามหุบขาเข้าหากันหลายต่อหลายครั้งก็ถูกอีกฝ่ายจับแยกออกเหมือนเดิม

ลิ้นสากในยามตวัดไปมาบริเวณเนื้อสีแดงสดหอมหวาน พานทำให้หญิงสาวรู้สึกทรมานไปทั่วทั้งร่างกาย หน้าท้องแบนราบหดเกร็งไปตามการกระทำชวนวาบหวามจากชายหนุ่ม

“อ๊ะ…” เธอรู้สึกเสียววูบวาบตรงท้องน้อยในยามที่เขากำลังละเลงลิ้นลงตรงจุดอ่อนไหว ครั้งแรกที่ถูกผู้ชายมอบความรู้สึกเหล่านี้ให้ เธออยากถอดผ้าที่ปิดตาตัวเองออก แต่เพราะได้รับปากกับเขาไว้แล้วจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำตาม

อลันช้อนสายตาขึ้นมองสีหน้าทรมานซึ่งทะลุออกมาจากผ้าสีดำที่ปิดดวงตาคู่สวยเอาไว้ ริมฝีปากสีระเรื่อในยามเผยอเปล่งเสียงครางเบาๆ ช่างดูเซ็กซี่และเย้ายวนใจดีไม่น้อย

“อึก…ระ..รู้สึกแปลกๆ พะ…พอแล้วอ๊ะ…อร้าย!” ความทรมานพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุด ก่อนที่ร่างกายจะเกร็งกระตุกแล้วปลดปล่อยอารมณ์สุขสมออกมา

ครั้งแรกที่ได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้…

“พร้อมเจอของจริงรึยัง” เขาเอ่ยถามพร้อมกับถอดกางเกงสีดำออก แก่นกายขนาดใหญ่ผงาดออกมา มือหนาเคลื่อนมากอบกุมแล้วชักรูดไปมา

“กะ…แกะผ้าออกได้รึยังคะ”

“ทำไม? มันตื่นเต้นเกินไปอย่างนั้นเหรอสาวน้อย”

“แค่…อยากเห็นหน้าคุณ” ประโยคหลังเธอตอบออกมาเสียงแผ่ว อยากมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอกำลังคาดหวังเอาไว้

อย่างน้อยๆ หากไม่ใช่อลันเธอคงรู้สึกสบายใจและหายกังวลมากกว่านี้ หรือถ้าหากเป็นเขาจริงๆ เธอคงอายจนไม่กล้ามาเจอหน้าเขาอีกอย่างแน่นอน เขาคือคนที่เธอรักและเฝ้ารอคอยมานานหลายปี เธอแค่…ไม่อยากให้เขามองเธอในทางไม่ดีก็เท่านั้น

“แค่เสียงก็ไม่รู้สึกคุ้นเลยเหรอ?”

“คุ้นค่ะ แต่ว่าอยากมั่นใจ”

“แน่ใจเหรอว่าอยากเห็นหน้าฉัน”

“นะ…แน่ใจค่ะ” เธอแค่อยากมั่นใจว่าเขาไม่ใช่อลัน ชายหนุ่มที่เธอกำลังแอบรักอยู่ตอนนี้ ถ้าหากไม่ใช่เขา เธอคงสามารถทำเรื่องบนเตียงกับแขกคนนี้ได้โดยไม่รู้สึกอะไร

ถ้าหากใช่เขาจริง เธอคง…ขอหยุดทุกอย่างไว้เท่านี้

“ต่อให้เห็นหน้าฉันแล้วหรือไม่เห็น เธอก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวลงไปจากเตียง”

“….” เขาพูดดักทางราวกับรู้ทันความคิดเธออย่างไรอย่างนั้น เริ่มหวั่นใจแล้วสิว่าเขาจะคือ…อลัน ตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาขั้ว

ภาวนาขอให้ไม่ใช่เขา…

อลันจับร่างของเบลินดาขึ้นมานั่ง เริ่มทำการถอดผ้าสีดำที่ปิดดวงตาทั้งสองอยู่ออก กลิ่นหอมเย้ายวนจากหญิงสาวพลอยปลุกไฟราคะในกายเขาให้เพิ่มมากขึ้น

เปลือกตาสีขาวที่ปิดอยู่ค่อยๆ เปิดออกอย่างยากลำบากท่ามกลางความพร่ามัว สิ่งแรกที่เบลินดาเห็นก็คือ แก่นกายขนาดใหญ่ที่ชี้โด่อยู่ตรงหน้า เธอรีบพลันสายตาไปมองอย่างอื่นแล้วก็ปะทะเข้ากับรอยสักแขนขวา

“!!!!” วินาทีนั้นหัวใจเธอกลับมากระตุกวูบอีกครั้ง เธอจำได้ดีว่าเคยเจอรอยสักแบบนี้ที่แขนใคร

เบลินดาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของรอยสักด้วยความกังวล ทันทีที่สายตาเคลื่อนมาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของแขกวีไอพี ราวกับโลกทั้งใบของเธอหยุดหมุน

“พี่อลัน…”