บทที่ 138 นิ่มบ่มีชุดงามๆ

เป็นเพราะเมื่อวานนิ่มฟ้าวิ่งเล่นไล่จับกับน้องหลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล แล้วพอเหนื่อยมาก ๆ ก็กินจนจุก เช้านี้เด็กหญิงจึงไม่อยากออกไปเดินห้างสรรพสินค้ากับบะแต๋งและปั้นหยาที่นัดแนะกันไปดูหนังเรื่องใหม่ที่เพิ่งเข้าโรง

"นิ่มฟ้าตื่นหรือยังคะ" เหนือฟ้าตะโกนขึ้นมาปลุกลูกสาวที่นอนหลับอยู่บนเบาะนอนกับพื้น เด็กหญิงเด้งตัวขึ้นบิดขี้เกียจพลางเหลือบมองน้องแฝดสามที่ยังนอนหลับน้ำลายไหลอยู่บนเบาะของแต่ละคน

หนูน้อยวัยประถมเดินผมเผ้าชี้ฟูลงมาจากบันไดบ้าน คราเดียวกันนั้นกลิ่นหอมของข้าวผัดกะเพราของโปรดก็ลอยฟุ้งเข้ามาเตะจมูกพานให้โสตที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงสดใสซู่ซ่าขึ้นมาทันตาเห็น

"หิวข้าวจัง" นิ่มฟ้าเดินทอดน่องเข้ามานั่งที่หัวโต๊ะ ดวงตาสะลืมสะลือมองปู่กับย่าที่เดินพลุกพล่านไปมาเพราะวันนี้มีลูกค้ารายใหญ่สั่งปลาเผาห้าสิบตัวไปเลี้ยงฉลองเนื่องในโอกาสพิเศษ และให้จัดส่งไปที่โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง

"ลูกสาวคนงามแม่มีข่าวดีจะบอกค่า" เหนือฟ้าวิ่งเข้ามาเขย่าลูกสาวเบา ๆ ขณะที่ภาคีกำลังช่วยพนักงานในร้านหอบหิ้วผักสดเข้ามาล้างในครัวด้านใน เนื่องจากครัวด้านนอกนั้นค่อนข้างชุลมุนพอสมควร

"ข่าวดีอะไรเหรอหนุนน้อย" ภาคีวางตะกร้าใ