“โอ้ย หนูคะ” ไคร้องโอดครวญออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อจู่ ๆ คนตัวเล็กข้างกายก็ใช้นิ้วจิ้มตาเขาทั้งสองข้างอย่างแรง
“สมน้ำหน้า” แล้วนอกจากเธอจะไม่แยแสต่อความเจ็บปวดของเขา เธอยังสมน้ำหน้าเขาอีก อีกทั้งยังฉีกยิ้มยียวนมองกันอย่างไม่สะทกสะท้านทั้งที่เขาเจ็บปวดปางตายเพราะการกระทำของเธอ ตาเขาจะบอดรึเปล่าก็ยังไม่รู้ ไหนจะเพื่อน ๆ ที่พากันร้องแซวเขาอีก ไครู้สึกเสียหน้าเป็นบ้า
“ไงไอ้ไค ตาบอดรึเปล่ามึง” คลื่นว่าพลางหัวเราะเยาะอย่างชอบใจที่เห็นเพื่อนสนิทตัวเองโดนคนตัวเล็กสั่งสอนให้
“เกือบบอดเลยแหละ” ไคตอบทั้งที่ยังใช้มือปิดตาตัวเองไว้
“สมน้ำหน้าทำตัวรุ่มร่ามกับเขาก่อนเป็นไงล่ะ โดนเขาจิ้มตาให้เกือบไม่ได้มองนมสาว ๆ แล้วเพื่อนกู” พีว่าอย่างไม่จริงจังมากนักพลางส่ายหน้าเอือมระอาให้ไค
“อย่าพูดบ่อยได้ไหมวะ” ไคท้วงขึ้นมา พลางพูดเบา ๆ ต่อว่า “กูอายโต๊ะข้าง ๆ เขา” จบประโยคของไคทุกคนพากันหัวเราะพรืดออกมาอย่างสุดจะกลั้น เมื่อทั้งสีหน้าและท่าทางของไคที่แสดงออกมามันดูตลกยิ่งนัก เป็นภาพหายากจนต้องยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก เพราะโดยปกติแล้วไคมักตีหน้านิ่งคีพลุคผู้ชายเย็นชาอยู่ตลอดเวลา นาน ๆ ถึงจะหลุดท่าทางเป๋อ ๆ แบบนี้ออกมาให้เห็น
เค้กเป็นคนทำให้ชายหนุ่มเจ็บแต่เธอไม่คิดแยแสชายหนุ่มเลยสักนิด เมื่อจิ้มตาไคเสร็จ หญิงสาวก็หันไปโฟกัสกับอาหารตรงหน้า จิ้มหมูสามชั้นเข้าปากอย่างไม่สนใจสายตาของใครต่อใครที่มองมา กินอย่างคนหิวโหย ซดน้ำซุปเสียงดังจนคนที่ได้มองพากันรู้สึกหิวตามกับท่าทางน่าเอร็ดอร่อยของเธอ
“เฮียมัดจุกหน้าม้าให้ไหมคะ หน้าม้าทิ่มตาหนูรึเปล่า” ไคที่คอยเหลือบมองหญิงสาวเป็นระยะก้มกระซิบถามหญิงสาวเสียงแผ่ว ผมเค้กสั้นก็จริง แต่หน้าม้าของเธอยาวจนจะทิ่มตาเธออยู่รอมร่อ
“ไม่เอา เดี๋ยวหน้าผากเถิก” เค้กตอบทั้งที่ยังก้มหน้าทานอยู่
“มันจะลำบากเอานะคะ”
“อย่าวุ่นวายได้ไหมอะ” เค้กเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าเอือมระอาใส่ไคที่เอาแต่วุ่นวายกับเธอไม่เลิก
“เฮียหวังดีนะ”
“อยู่เฉย ๆ แล้วทานของตัวเองไปเถอะค่ะ ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับเค้ก” ไม่พูดเปล่าแต่เค้กยังกระแทกเสียงใส่ไคจนชายหนุ่มชะงัก เมื่อตลอดเวลาทึ่รู้จักกันไม่ว่าไควุ่นวายหรือทำตัวน่ารำคาญใส่หญิงสาวแค่ไหนเขาก็ไม่เคยโดนหญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้ใส่ เจอแบบนี้ไคเลยไปไม่เป็น
“โอเคค่ะ” ชายหนุ่มพยักหน้าเบา ๆ อย่างเข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวพูดก่อนจะหันกลับมาสนใจอาหารตรงหน้าแทน
ทั้งที่ตัวเขาหวังดีกับหญิงสาวแท้ ๆ แต่กลับโดนเธอตอกหน้าให้ว่าทำตัววุ่นวาย ไคอดรู้สึกน้อยใจไม่ได้เลยจริง ๆ
เค้กที่เห็นท่าทีหงอยลงของไค เธอเองก็แอบชะงักเหมือนกันเมื่อรู้ตัวว่าเมื่อกี้เธอเผลอพูดกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงแบบไหน เค้กมองเสี้ยวหน้าของไคด้วยความรู้สึกหลากหลาย ความคิดของเธอตีกันวุ่นวาย
“อีเค้ก”
“หืม” เค้กละความสนใจจากไคหันมองกันตาที่สะกิดแขนเธอเบา ๆ
“น้ำเสียงของมึงเมื่อกี้”
“รู้แล้ว” กันตาพูดไม่ทันจบ เค้กก็สวนขึ้นมา
“ไม่น่ารักเลยนะ รีบขอโทษเฮียไคล่ะ เฮียไคหน้าเสียไปเลย”
“นิสัยมึงนี่นะ”
“อะไรของพวกมึงกันแทนที่จะเข้าข้างกู” เค้กหน้างอเมื่อเพื่อน ๆ รวมหัวกันดุเธอเรื่องของไค
“ไปง้อเขาด้วยล่ะ” เค้กยักไหล่ ทำไมเธอต้องง้อเขาด้วยล่ะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย เป็นเขาทั้งนั้นที่ทำตัววุ่นวายกับเธอก่อน โดนเธอด่าแค่นั้นคงไม่สะทกสะท้านคนอย่างเฮียไคหรอกมั้ง
เค้กบอกกับตัวเองว่าเธอจะไม่มีทางยอมง้อไคเด็ดขาด เมื่อคิดได้อย่างนั้น หญิงสาวก็นั่งทานชาบูของตัวเองไปไม่สนใจสิ่งรอบข้าง จนกระทั่งที่เพื่อนของไคเอ่ยทักชายหนุ่มขึ้นมา
“เป็นอะไรไอ้ไค เงียบเชียวนะมึง” กันต์ถามเพื่อนสนิทที่จู่ ๆ ก็เงียบไป แถมยังตีหน้านิ่งไม่สบตากับใครอีก
“เปล่า” ไคตอบเสียงนิ่งพลางวางตะเกียบลง “กูอิ่มแล้ว”
“อะไรวะ มึงเพิ่งกินไปนิดเดียวเองนะ” คราวนี้เป็นพีที่ถามขึ้นมาบ้างพลางมองหน้าไคอย่างไม่เข้าใจ
คลื่นที่นั่งข้างไคและได้ยินบทสนทนาของไคกับเค้กทั้งหมดจึงเอ่ยตัดบทพีกับกันต์ไม่ให้เขาสองคนนั้นเซ้าซี้ไคไปมากกว่านี้ “มึงก็ช่างมันเถอะน่า ไอ้ไคก็เป็นแบบนี้”
“เอ้า ไอ้นี่ กูก็เป็นห่วงเพื่อนไหมวะจู่ ๆ มันก็เงียบไป”
คลื่นถอนหายใจเมื่อเพื่อนไม่คิดจะฟังคำของเขา คลื่นจึงส่งซิกให้กันต์กับพีมองหน้าไคกับเค้ก พีกับกันต์จึงถึงบางอ้อ “เออ ๆ “ เลิกสนใจไคไปโดยปริยาย
หลังจากเช็คบิลค่าอาหารเสร็จทุกคนก็พากันออกมายืนนอกร้าน
“แล้วหนูจะไปไหนต่อไหมคะ” กันต์ถามแฟนสาว
“หนูจะไปส่งเค้กค่ะ”
“อ้าว น้องเค้กไม่ได้เอารถมาเหรอคะ แย่จังเฮียว่าจะชวนวันใหม่ไปคอนโดเฮียหน่อย” ประโยคแรกกันต์หันมาถามเค้ก ประโยคหลังกันต์หันไปกระเซ้าเย้าแหย่แฟนสาวจนวันใหม่มีท่าทีเขินอาย แสร้งมองดุกันต์อย่างไม่จริงจังมากนัก
“พูดอะไรแบบนั้นกันคะ”
“ตอแหล” กันตาว่าให้วันใหม่
“มึงก็อยากไปกับผัวมึงเหมือนกันนั่นแหละน่า แหม”
“งั้นมึงไปกับเฮียกันต์เถอะ เดี๋ยวกูนั่งรถแท็กซี่กลับก็ได้” เค้กที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นมาบ้าง เธอไม่อยากขัดความสุขใครน่ะเพราะรู้ดีว่าเพื่อนเธอเองก็อยากใช้เวลาอยู่กับแฟนเหมือนกัน
“กูไปส่งมึงได้”
“ไม่เป็นไร”
“จะทำให้มันยุ่งยากทำไมกัน ไหน ๆ บ้านหนูก็ไปทางเดียวกับบ้านไอ้ไคมัน ให้ไอ้ไคไปส่งน่ะดีแล้ว” เค้กหันไปมองไคทันทีที่ได้ยินพีพูดแบบนั้น แต่ทว่าไคกลับไม่มองเค้กเลย
“เขาอยากไปกับกูรึเปล่าเถอะ พวกมึงยัดเยียดกันจัง” เค้กจ้องไคนิ่งเมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดแบบนั้น ก่อนที่เธอจะพูดว่า
“ขอรบกวนหน่อยนะคะ” ไคแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองทุกทีเขาตื้อแทบตายให้กลับด้วยกันแต่เธอก็บ่ายเบี่ยงตลอดไม่ยอมให้เขาไปส่ง แต่ไหงวันนี้ถึงเป็นฝ่ายยอมมากับเขาเอง หรือเธอกำลังง้อเขากันนะ ง้อที่ทำให้เขารู้สึกไม่ดี ไคได้แต่คิดแล้วแอบลอบยิ้มในใจ พยายามไม่แสดงท่าทีกระโตกกระตากมากเกินไปกลัวว่าหญิงสาวจะจับ ว่าเขาแอบเนื้อเต้นที่โดนเธอง้อ
“อืม” ไคคีพลุคสุดฤทธิ์ไม่ให้หลุดมาดเย็นชา ก่อนจะเดินนำหญิงสาวออกมาจากตรงนั้น
ขึ้นรถมาได้ภายในรถตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เมื่อทั้งเค้กและไคไม่มีใครยอมปริปากพูดอะไรออกมา ไคแอบเห็นว่าเค้กอึกอักเหมือนเธอกำลังลังเลว่าจะคุยกับเขาดีไหม ในขณะที่ไคเองก็ลุ้นแทบขาดใจ พร่ำบอกเธอในใจว่า ‘พูดเถอะ พูดกับเขาสิ พูดกับเขาสักที’
“ขอโทษที่พูดไม่ดีใส่” ในที่สุดเค้กก็ยอมพูดออกมา “เค้กไม่ได้ตั้งใจ”
ไคเม้มปากแน่นกลั้นยิ้มแห่งความดีใจสุดฤทธิ์ ก่อนจะกลับมาทำหน้าเรียบนิ่งหันไปพยักหน้าให้หญิงสาว
“ไม่เป็นไร เฮียคงวุ่นวายกับหนูมากเกินไปอย่างที่หนูว่านั่นแหละ” เอ่ยเสียงเศร้าพร้อมทำหน้าหงอยให้หญิงสาวเห็นใจ ทั้งที่ความจริงแล้วตอนนี้ไคอยากเต้นธาตุทองซาวด์เป็นการฉลองที่โดนหญิงสาวง้อมาก ๆ
#เฮียไคอย่าร้าย(50) ตอนพิเศษ7“อุแว้” ไคยังจำความรู้สึกวินาทีที่ได้ยินเสียงร้องไห้ครั้งแรกของลูกได้เป็นอย่างดี หัวใจของเขาเต้นรัวเร็วอย่างบ้าคลั่งเมื่อสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ ที่เขารอคอยถึงเก้าเดือนได้ออกมาลืมตาดูโลกภายนอกใบนี้ และวินาทีที่เขาได้เห็นใบหน้าของลูกน้อยไคไม่สามารถจะอธิบายความรู้สึก ณ ตอนนั้นออกมาเป็นคำพูดได้เลย เขาไม่กล้าสัมผัสลูกเลยด้วยซ้ำเขาเอาแต่นั่งจ้องมองดวงหน้าของลูกนิ่ง ๆ อย่างไม่วางตาด้วยความรู้สึกมากมายที่ประเดประดังเข้ามาจนล้นอยู่ในอก ในขณะเดียวกันเค้กที่มองทุกอากัปกิริยาของไคอยู่ก็อดระบายยิ้มเอ็นดูชายหนุ่มออกมาไม่ได้ เมื่อเขาเอาแต่นั่งนิ่งไม่กล้าสัมผัสตัวลูกน้อย ในขณะที่ดวงตาคู่คมเคล้าคลึงไปด้วยหยาดน้ำสีใส ถึงไคจะไม่พูดความรู้สึกของเขาออกมาแต่เค้กก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังรู้สึกเช่นไร เขาเองก็คงรู้สึกดีใจไม่ต่างไปจากเธอหรอก “หนูดูสิลูกหน้าตาเหมือนเฮียเลย” ไคชี้นิ้วให้ภรรยาดูหน้ากลมเล็กของลูกสาวตัวน้อยที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ใบหน้าของลูกสาวละม้ายคล้ายคลึงกับเขาราวกับแกะ แต่จมูก ปาก และผิวขาวอมชมพูลูกสาวของเขาได้แม่มาเต็ม ๆ “ก็มีแค่หน้าที่เหมือนอย่าทำอวดให้มา
#เฮียไคอย่าร้าย(49) ตอนพิเศษ6หลังจากที่ไครู้ว่าหญิงสาวท้องความเห่อลูกของคุณพ่อมือใหม่ก็เริ่มทำงาน ไคเทียวป่าวประกาศให้ทุกคนทราบกันโดยถ้วนหน้าว่าตอนนี้เมียเด็กของเขากำลังตั้งครรภ์และตัวเขากำลังเป็นคุณพ่อป้ายแดง ความดีใจของไคมาพร้อมกับความเล่นใหญ่เล่นโตเพราะเมื่อเขารู้ว่าเมียเด็กท้อง ไคก็ไม่ยอมให้เมียเด็กของเขาไปทำงานอีกเลย ให้นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้านเป็นคุณหญิงคุณนายนอนดูหนังอย่างสบายใจ ภาระหน้าที่งานของหญิงสาวทั้งหมดไคยินดีเป็นคนรับช่วงต่อดูแลแทน เขายอมเหนื่อยเพิ่มดีกว่าให้ภรรยาอันเป็นที่รักต้องแบกท้องโต ๆ ไปทำงานเองทุกวัน“เหนื่อยไหมคะ” เค้กแบกท้องโต ๆ ของเธอเดินเข้าไปหาคนเป็นสามีที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน หลังจากที่ตรวจรู้ว่าท้องวันนั้นจวบจนตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้เค้กท้องเข้าสู่เดือนที่แปด อาทิตย์หน้าก็ถึงวันที่หมอนัดคลอดแล้ว ยิ่งใกล้ถึงวันคลอดเท่าไรเค้กก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น อยากเห็นหน้าเจ้าตัวน้อยในท้องจะแย่ว่าจะออกมาหน้าตาเหมือนใครเหมือนเธอหรือเหมือนไคกัน เช่นเดียวกันกับไคเอง เขาก็นับวันรอที่จะเจอเจ้าความรักในท้องของหญิงสาวไม่ไหวแล้ว แอบกระซิบนิดหนึ่งได้ไหม…….
#เฮียไคอย่าร้าย(48) ตอนพิเศษ5หลายเดือนต่อมา…หลายเดือนต่อมาหลังจากที่ผ่านพ้นงานแต่งงานไป ทั้งไคและเค้กก็ย้ายที่อยู่อาศัยจากคอนโดมาเป็นเรือนหอของเรา เค้กทำหน้าที่แม่บ้านและภรรยาที่คอยปรนนิบัติดูแลสามีอย่างเต็มตัวในขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่ลูกที่ดีคอยช่วยงานคุณพ่อไปด้วย แต่ดีหน่อยที่งานในบริษัทเค้กไม่ต้องทำกับพ่อแค่สองคนอีกต่อไป เมื่อน้องสาวที่เคยยื่นคำขาดว่าเป็นตายร้ายดียังไงเธอจะไม่ยอมทำงานช่วยพ่อเด็ดขาดก็เกิดเปลี่ยนใจ ยอมใจอ่อนมาช่วยงานของที่บ้าน อีกทั้งยังยอมเปลี่ยนสายการเรียนให้ตรงกับสายงานของบริษัทที่ทำ คราแรกทั้งเค้กและพ่อก็พากันคัดค้านเมื่อได้ยินเคทพูดแบบนั้น ทั้งพ่อและพี่สาวต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากให้น้องได้ทำในสิ่งที่น้องต้องการ “แล้วใครบอกว่าการช่วยงานที่บ้านไม่ใช่สิ่งที่เคทต้องการกันคะ เคทอยากทำค่ะ เคทอยากช่วยพ่อ อยากช่วยพี่ เคทอยากทำด้วยความเต็มใจ” แต่พอได้ฟังในสิ่งที่น้องสาวพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจังทั้งพ่อและเค้กก็ไม่มีใครเอ่ยคัดค้านเคทอีก ยอมให้น้องสาวอย่างเคทมาช่วยดูแลงานในบริษัท ตอนนี้เค้กจึงไม่ต้องทำงานหนักเหมือนเคย มีเวลาพักผ่อน และมีเวลาปั๊มเบบี๋ให้กับชา
#เฮียไคอย่าร้าย(47) ตอนพิเศษ4พิธีแต่งงานยังดำเนินไปเรื่อย ๆ ผ่านช่วงเช้า มาช่วงบ่าย ผ่านช่วงบ่ายมาช่วงค่ำ และดูเหมือนว่าช่วงเวลายามค่ำคืนจะเป็นช่วงเวลาที่ใครหลาย ๆ คนรอคอยกัน เพื่อกินเลี้ยงสังสรรค์ฉลองให้แก่คู่บ่าว-สาวในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความสุขนี้“เต็มที่เลยนะคะ” เค้กกล่าวบอกเพื่อนของไคด้วยรอยยิ้มในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งดื่มและพูดคุยกันอยู่ “ถึงหนูไม่บอก พวกเฮียก็เต็มที่อยู่แล้ว” เป็นเสียงของพีที่ตอบกลับเค้กกลับมา พลางยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้าขอชนแก้วกับคู่บ่าว-สาว “มึงมานั่งนี่” เค้กเดินไปนั่งข้างวันใหม่กับกันตาอย่างต้องการพักเหนื่อยเนื่องจากวันนี้เธอเดินทักทายแขกในงานทั้งวันแทบไม่ได้พักเลยด้วยซ้ำ อีกสักพักเธอกับชายหนุ่มก็ต้องขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกที่มางานบนเวที “ยินดีกับมึงด้วยนะ” วันใหม่พูดพลางเข้ามาสวมกอดเค้กแน่น เห็นเพื่อนเป็นฝั่งเป็นฝาน้ำตาของเธอก็พาลจะไหลออกมาด้วยความซาบซึ้งใจไม่ได้ “แล้วมึงไม่คิดจะแต่งงานหรือไง ตอนนี้ก็เป็นแม่คนแล้วนะ” เค้กเลิกคิ้วถามมองหน้าวันใหม่ ตอนนี้วันใหม่ท้องได้สามเดือนแล้ว ท้องเธอยังออกไม่เยอะถ้าไม่ตั้งใจมองแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันใหม่ท้องอยู่ “อีกสั
#เฮียไคอย่าร้าย(46) ตอนพิเศษ3จากวันคล้อยมาเป็นเดือน….ในที่สุดก็เดินทางมาถึงวันแต่งงานของไคและเค้กภายในงานถูกตกแต่งอย่างหรูหราสมเกียรติ สมฐานะของทั้งสองฝ่าย เมื่อทั้งไคและเค้กก็ต่างเป็นลูกผู้ดีมีเงิน วันนี้นับเป็นวันที่เค้กรู้สึกตื่นเต้นมากที่สุดในชีวิตอีกหนึ่งวัน หัวใจเธอเต้นระส่ำไม่รู้เบื่อจนเธอคิดว่าในไม่ช้านี้หัวใจของเธอคงได้วายแน่ เค้กมองตัวเองในกระจกไม่อยากพูดเลยว่าวันนี้ตัวเธอน่ะสวยมากขนาดไหนเมื่อได้อยู่ในชุดไทยสีชมพูอ่อน สีชุดขลับกับสีผิวของเค้กยิ่งทำให้วันนี้เธอดูออร่ามากขึ้นกว่าปกติเป็นสิบเท่า ใบหน้าสวยของเจ้าสาวประดับไปรอยยิ้มแห่งความสุข “สวยจัง” เค้กหันกลับไปมองยังบุคคลมาใหม่ที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ริมฝีปากสวยเผยรอยยิ้มมากขึ้นกว่าเก่าเมื่อเห็นใบหน้าเต็ม ๆ ของคนที่เอ่ยชมเธอเมื่อครู่ “แกเองก็สวยไม่ต่างจากฉันเลยนะ” เค้กมองน้องสาวที่อยู่ในชุดสไบเฉียงด้วยแววตาชื่นชมไม่ต่าง วันนี้น้องสาวของเธอรับบทเป็นเพื่อนเจ้าสาว รวมถึงเพื่อนสาวคนสนิทอีกสองคนของเธอเองก็ด้วย “มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วไหม” เคทพูดพลางไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระให้คำพูดของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็น
#เฮียไคอย่าร้าย(45) ตอนพิเศษ2“หนู” เค้กที่กำลังยืนหั่นผักอยู่หันไปมองแฟนหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาหา เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเป็นปมมองคนตัวโตด้วยความสงสัย “ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ดีก่อนออกมาจากห้องคะ” เค้กถามแกมดุเมื่อเห็นว่าคนตัวโตเดินออกมาจากห้องในสภาพผ้าขนหนูพันรอบเอวผืนเดียว ตามลำตัวของไคมีหยดน้ำใส ๆ เกาะอยู่ เค้กมองเรือนร่างของไคนิ่ง แม้นว่าตอนนี้ชายหนุ่มจะอยู่ในสภาพยั่วยวนชวนน้ำลายไหลเพียงใดแต่เธอก็ต้องทำจิตใจให้สงบนิ่งไว้ แสร้งผินหน้ามองไปทางอื่นไม่สนใจคนที่ยืนจังก้าอวดเรือนร่างของตัวเองอยู่ “ใส่ทำไมคะ ยังไงก็ต้องถอดอยู่ดี” น้ำเสียงของไคช่างฟังดูเจ้าเล่ห์เหลือเกิน ทำให้เค้กที่ได้ฟังประโยคเมื่อครู่ของชายหนุ่มรู้สึกหวั่นใจไม่น้อย หญิงสาวพยายามทำเป็นไม่สนใจคนตัวโตที่พยายามเสิร์ฟตัวเองถึงปากของหญิงสาวอย่างเต็มที่ เค้กเข้าใจในประโยคของไคเป็นอย่างดี แต่ใช่ว่าเราควรจะมีเซ็กซ์กันตอนกลางวันแสก ๆ แบบนี้ แดดก็จ้า อากาศก็ร้อน เธอไม่อยากเสียวซ่านจนเป็นลมชักตายก่อนวัยอันควรหรอกนะ“หนูคะ” เค้กสะดุ้งโหยงเมื่อไคขยับเข้ามาประชิดตัวเธอมากขึ้นยิ่งกว่าเก่า เด้งสะโพกบดเบียดไคน้อยเข้ากับก้นนุ่มของเธ