Novels by กชภาภัค

#เฮียไคอย่าร้าย(50) ตอนพิเศษ7“อุแว้” ไคยังจำความรู้สึกวินาทีที่ได้ยินเสียงร้องไห้ครั้งแรกของลูกได้เป็นอย่างดี หัวใจของเขาเต้นรัวเร็วอย่างบ้าคลั่งเมื่อสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ ที่เขารอคอยถึงเก้าเดือนได้ออกมาลืมตาดูโลกภายนอกใบนี้ และวินาทีที่เขาได้เห็นใบหน้าของลูกน้อยไคไม่สามารถจะอธิบายความรู้สึก ณ ตอนนั้นออกมาเป็นคำพูดได้เลย เขาไม่กล้าสัมผัสลูกเลยด้วยซ้ำเขาเอาแต่นั่งจ้องมองดวงหน้าของลูกนิ่ง ๆ อย่างไม่วางตาด้วยความรู้สึกมากมายที่ประเดประดังเข้ามาจนล้นอยู่ในอก ในขณะเดียวกันเค้กที่มองทุกอากัปกิริยาของไคอยู่ก็อดระบายยิ้มเอ็นดูชายหนุ่มออกมาไม่ได้ เมื่อเขาเอาแต่นั่งนิ่งไม่กล้าสัมผัสตัวลูกน้อย ในขณะที่ดวงตาคู่คมเคล้าคลึงไปด้วยหยาดน้ำสีใส ถึงไคจะไม่พูดความรู้สึกของเขาออกมาแต่เค้กก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังรู้สึกเช่นไร เขาเองก็คงรู้สึกดีใจไม่ต่างไปจากเธอหรอก “หนูดูสิลูกหน้าตาเหมือนเฮียเลย” ไคชี้นิ้วให้ภรรยาดูหน้ากลมเล็กของลูกสาวตัวน้อยที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ใบหน้าของลูกสาวละม้ายคล้ายคลึงกับเขาราวกับแกะ แต่จมูก ปาก และผิวขาวอมชมพูลูกสาวของเขาได้แม่มาเต็ม ๆ “ก็มีแค่หน้าที่เหมือนอย่าทำอวดให้มา

#เฮียไคอย่าร้าย(49) ตอนพิเศษ6หลังจากที่ไครู้ว่าหญิงสาวท้องความเห่อลูกของคุณพ่อมือใหม่ก็เริ่มทำงาน ไคเทียวป่าวประกาศให้ทุกคนทราบกันโดยถ้วนหน้าว่าตอนนี้เมียเด็กของเขากำลังตั้งครรภ์และตัวเขากำลังเป็นคุณพ่อป้ายแดง ความดีใจของไคมาพร้อมกับความเล่นใหญ่เล่นโตเพราะเมื่อเขารู้ว่าเมียเด็กท้อง ไคก็ไม่ยอมให้เมียเด็กของเขาไปทำงานอีกเลย ให้นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้านเป็นคุณหญิงคุณนายนอนดูหนังอย่างสบายใจ ภาระหน้าที่งานของหญิงสาวทั้งหมดไคยินดีเป็นคนรับช่วงต่อดูแลแทน เขายอมเหนื่อยเพิ่มดีกว่าให้ภรรยาอันเป็นที่รักต้องแบกท้องโต ๆ ไปทำงานเองทุกวัน“เหนื่อยไหมคะ” เค้กแบกท้องโต ๆ ของเธอเดินเข้าไปหาคนเป็นสามีที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน หลังจากที่ตรวจรู้ว่าท้องวันนั้นจวบจนตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้เค้กท้องเข้าสู่เดือนที่แปด อาทิตย์หน้าก็ถึงวันที่หมอนัดคลอดแล้ว ยิ่งใกล้ถึงวันคลอดเท่าไรเค้กก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น อยากเห็นหน้าเจ้าตัวน้อยในท้องจะแย่ว่าจะออกมาหน้าตาเหมือนใครเหมือนเธอหรือเหมือนไคกัน เช่นเดียวกันกับไคเอง เขาก็นับวันรอที่จะเจอเจ้าความรักในท้องของหญิงสาวไม่ไหวแล้ว แอบกระซิบนิดหนึ่งได้ไหม…….

#เฮียไคอย่าร้าย(48) ตอนพิเศษ5หลายเดือนต่อมา…หลายเดือนต่อมาหลังจากที่ผ่านพ้นงานแต่งงานไป ทั้งไคและเค้กก็ย้ายที่อยู่อาศัยจากคอนโดมาเป็นเรือนหอของเรา เค้กทำหน้าที่แม่บ้านและภรรยาที่คอยปรนนิบัติดูแลสามีอย่างเต็มตัวในขณะเดียวกันก็ทำหน้าที่ลูกที่ดีคอยช่วยงานคุณพ่อไปด้วย แต่ดีหน่อยที่งานในบริษัทเค้กไม่ต้องทำกับพ่อแค่สองคนอีกต่อไป เมื่อน้องสาวที่เคยยื่นคำขาดว่าเป็นตายร้ายดียังไงเธอจะไม่ยอมทำงานช่วยพ่อเด็ดขาดก็เกิดเปลี่ยนใจ ยอมใจอ่อนมาช่วยงานของที่บ้าน อีกทั้งยังยอมเปลี่ยนสายการเรียนให้ตรงกับสายงานของบริษัทที่ทำ คราแรกทั้งเค้กและพ่อก็พากันคัดค้านเมื่อได้ยินเคทพูดแบบนั้น ทั้งพ่อและพี่สาวต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากให้น้องได้ทำในสิ่งที่น้องต้องการ “แล้วใครบอกว่าการช่วยงานที่บ้านไม่ใช่สิ่งที่เคทต้องการกันคะ เคทอยากทำค่ะ เคทอยากช่วยพ่อ อยากช่วยพี่ เคทอยากทำด้วยความเต็มใจ” แต่พอได้ฟังในสิ่งที่น้องสาวพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจังทั้งพ่อและเค้กก็ไม่มีใครเอ่ยคัดค้านเคทอีก ยอมให้น้องสาวอย่างเคทมาช่วยดูแลงานในบริษัท ตอนนี้เค้กจึงไม่ต้องทำงานหนักเหมือนเคย มีเวลาพักผ่อน และมีเวลาปั๊มเบบี๋ให้กับชา

#เฮียไคอย่าร้าย(47) ตอนพิเศษ4พิธีแต่งงานยังดำเนินไปเรื่อย ๆ ผ่านช่วงเช้า มาช่วงบ่าย ผ่านช่วงบ่ายมาช่วงค่ำ และดูเหมือนว่าช่วงเวลายามค่ำคืนจะเป็นช่วงเวลาที่ใครหลาย ๆ คนรอคอยกัน เพื่อกินเลี้ยงสังสรรค์ฉลองให้แก่คู่บ่าว-สาวในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความสุขนี้“เต็มที่เลยนะคะ” เค้กกล่าวบอกเพื่อนของไคด้วยรอยยิ้มในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งดื่มและพูดคุยกันอยู่ “ถึงหนูไม่บอก พวกเฮียก็เต็มที่อยู่แล้ว” เป็นเสียงของพีที่ตอบกลับเค้กกลับมา พลางยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้าขอชนแก้วกับคู่บ่าว-สาว “มึงมานั่งนี่” เค้กเดินไปนั่งข้างวันใหม่กับกันตาอย่างต้องการพักเหนื่อยเนื่องจากวันนี้เธอเดินทักทายแขกในงานทั้งวันแทบไม่ได้พักเลยด้วยซ้ำ อีกสักพักเธอกับชายหนุ่มก็ต้องขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกที่มางานบนเวที “ยินดีกับมึงด้วยนะ” วันใหม่พูดพลางเข้ามาสวมกอดเค้กแน่น เห็นเพื่อนเป็นฝั่งเป็นฝาน้ำตาของเธอก็พาลจะไหลออกมาด้วยความซาบซึ้งใจไม่ได้ “แล้วมึงไม่คิดจะแต่งงานหรือไง ตอนนี้ก็เป็นแม่คนแล้วนะ” เค้กเลิกคิ้วถามมองหน้าวันใหม่ ตอนนี้วันใหม่ท้องได้สามเดือนแล้ว ท้องเธอยังออกไม่เยอะถ้าไม่ตั้งใจมองแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันใหม่ท้องอยู่ “อีกสั

#เฮียไคอย่าร้าย(46) ตอนพิเศษ3จากวันคล้อยมาเป็นเดือน….ในที่สุดก็เดินทางมาถึงวันแต่งงานของไคและเค้กภายในงานถูกตกแต่งอย่างหรูหราสมเกียรติ สมฐานะของทั้งสองฝ่าย เมื่อทั้งไคและเค้กก็ต่างเป็นลูกผู้ดีมีเงิน วันนี้นับเป็นวันที่เค้กรู้สึกตื่นเต้นมากที่สุดในชีวิตอีกหนึ่งวัน หัวใจเธอเต้นระส่ำไม่รู้เบื่อจนเธอคิดว่าในไม่ช้านี้หัวใจของเธอคงได้วายแน่ เค้กมองตัวเองในกระจกไม่อยากพูดเลยว่าวันนี้ตัวเธอน่ะสวยมากขนาดไหนเมื่อได้อยู่ในชุดไทยสีชมพูอ่อน สีชุดขลับกับสีผิวของเค้กยิ่งทำให้วันนี้เธอดูออร่ามากขึ้นกว่าปกติเป็นสิบเท่า ใบหน้าสวยของเจ้าสาวประดับไปรอยยิ้มแห่งความสุข “สวยจัง” เค้กหันกลับไปมองยังบุคคลมาใหม่ที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว ริมฝีปากสวยเผยรอยยิ้มมากขึ้นกว่าเก่าเมื่อเห็นใบหน้าเต็ม ๆ ของคนที่เอ่ยชมเธอเมื่อครู่ “แกเองก็สวยไม่ต่างจากฉันเลยนะ” เค้กมองน้องสาวที่อยู่ในชุดสไบเฉียงด้วยแววตาชื่นชมไม่ต่าง วันนี้น้องสาวของเธอรับบทเป็นเพื่อนเจ้าสาว รวมถึงเพื่อนสาวคนสนิทอีกสองคนของเธอเองก็ด้วย “มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วไหม” เคทพูดพลางไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระให้คำพูดของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็น

#เฮียไคอย่าร้าย(45) ตอนพิเศษ2“หนู” เค้กที่กำลังยืนหั่นผักอยู่หันไปมองแฟนหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาหา เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเป็นปมมองคนตัวโตด้วยความสงสัย “ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ดีก่อนออกมาจากห้องคะ” เค้กถามแกมดุเมื่อเห็นว่าคนตัวโตเดินออกมาจากห้องในสภาพผ้าขนหนูพันรอบเอวผืนเดียว ตามลำตัวของไคมีหยดน้ำใส ๆ เกาะอยู่ เค้กมองเรือนร่างของไคนิ่ง แม้นว่าตอนนี้ชายหนุ่มจะอยู่ในสภาพยั่วยวนชวนน้ำลายไหลเพียงใดแต่เธอก็ต้องทำจิตใจให้สงบนิ่งไว้ แสร้งผินหน้ามองไปทางอื่นไม่สนใจคนที่ยืนจังก้าอวดเรือนร่างของตัวเองอยู่ “ใส่ทำไมคะ ยังไงก็ต้องถอดอยู่ดี” น้ำเสียงของไคช่างฟังดูเจ้าเล่ห์เหลือเกิน ทำให้เค้กที่ได้ฟังประโยคเมื่อครู่ของชายหนุ่มรู้สึกหวั่นใจไม่น้อย หญิงสาวพยายามทำเป็นไม่สนใจคนตัวโตที่พยายามเสิร์ฟตัวเองถึงปากของหญิงสาวอย่างเต็มที่ เค้กเข้าใจในประโยคของไคเป็นอย่างดี แต่ใช่ว่าเราควรจะมีเซ็กซ์กันตอนกลางวันแสก ๆ แบบนี้ แดดก็จ้า อากาศก็ร้อน เธอไม่อยากเสียวซ่านจนเป็นลมชักตายก่อนวัยอันควรหรอกนะ“หนูคะ” เค้กสะดุ้งโหยงเมื่อไคขยับเข้ามาประชิดตัวเธอมากขึ้นยิ่งกว่าเก่า เด้งสะโพกบดเบียดไคน้อยเข้ากับก้นนุ่มของเธ

พีรภัทรกับกันตายิ้มรับคำอวยพรจากทุกคนด้วยความปลื้มปิติ ความสุขมันฉายออกมาทางแววตาของชายหนุ่มและหญิงสาว ทั้งพีรภัทร ทั้งกันตาไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าวันนี้เขาและเธอมีความสุขมากขนาดไหน อวยพรกันเสร็จสรรพทุกคนก็แยกย้ายไปนั่งที่ใครที่มัน เพื่อเลี้ยงดื่มฉลองให้แก่คู่บ่าว-สาวในค่ำคืนนี้ กันตาจับมือพีรภัทรเดินมาหยุดยืนอยู่กลางโต๊ะอาหารที่ทุกคนกำลังพากันดื่มสังสรรค์อย่างสนุกสนานมีความสุข “ทุกคนคะ” เสียงเรียกของกันตาทำให้ทุกคนภายในโต๊ะหันมามองทางเธอเป็นตาเดียว พลางเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงตั้งคำถามกับหญิงสาวว่าเธอมีอะไร “อะไรลูก” เป็นแม่ของหญิงสาวที่ถามขึ้นมามองลูกสาวที่เอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มด้วยแววตาแปลกใจ “หนูมีเรื่องสำคัญจะบอกกับทุกคนคะ” กันตากวาดสายตามองทุกคนในโต๊ะพลางระบายยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา “เรื่องสำคัญอะไรครับ” ไม่เว้นแม้แต่พีรภัทร เขาเองก็อดตื่นเต้นกับเรื่องที่หญิงสาวบอกไม่ได้ ก้อนเนื้อภายในอกด้านซ้ายเต้นระส่ำจนเขากลัวว่ามันจะทะลุออกมาวิ่งโลดเต้นอยู่ด้านนอก กันตาไม่พูดอะไร เธอเอื้อมมือจับมือชายหนุ่มขึ้นมาแนบหน้าท้องที่ยังแบนราบของเธอแทนการตอบคำถาม เพียงแค่นั้นก็เรียกเสียงฮื

และแล้วในที่สุดวันนี้ก็มาถึง…..วันที่เขาและเธอแต่งงานกัน ภาพวันแต่งงานที่เธอเคยวาดฝัน งานแต่งงานเล็ก ๆ ที่เธออยากมีตอนนี้มันเกิดขึ้นจริง ๆ แล้ว และภาพพวกนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าชายหนุ่มไม่กลับมา และเธอไม่กลับไป ต้องขอบคุณเขาที่พยายามง้อขอเธอคืนดี ต้องขอบคุณเธอที่ยอมให้โอกาสเขา ภาพวันนี้จึงได้เกิดขึ้น งานแต่งงานของพีรภัทรกับกันตาเป็นเพียงงานแต่งงานเล็ก ๆ ริมทะเล ที่มีเพียงครอบครัวชายหนุ่ม ครอบครัวเธอและเพื่อน ๆ ของทั้งสองคนเท่านั้น ถึงแม้ว่าครอบครัวของกันตาจะเป็นคนมีหน้ามีตาทางสังคมก็ตามแต่หญิงสาวก็ไม่เคยคิดอยากจัดงานแต่งงานให้ใหญ่โต ซึ่งพ่อแม่ของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร ออกแนวตามใจลูกสาวเสียด้วยซ้ำ อะไรที่ลูกว่าดี ลูกต้องการจะทำ พ่อแม่ของหญิงสาวก็พร้อมซัพพอร์ตเสมอ กันตายืนมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกมากล้น ดวงหตาปริ่มไปด้วยหยาดน้ำสีใส เธอมองทุกคนที่กำลังพูดคุยหัวเราะยิ้มกันอย่างมีความสุข ด้วยความสุขใจ ก่อนที่เธอจะรับรู้ถึงแรงโอบรัดจากทางด้านหลัง “เฮียเดินตามหาหนูตั้งนานที่แท้ก็มายืนอยู่ตรงนี้นี่เอง ว่าแต่หนูมองอะไรอยู่เหรอคะ” พีรภัทรเอียงคอถามหญิงสาวในอ้อมอกที่เพิ่งเลื่อนขั้นจ

นับตั้งแต่วันที่กันตาตัดสินใจย้ายมาอยู่กับพีรภัทรนี่ก็ผ่านมาสองเดือนกว่า ๆ แล้ว และอีกไม่กี่วันข้างหน้าที่จะถึงนี้….ก็เป็นวันแต่งงานของเธอกับเขาแล้ว หลังจากที่พีรภัทรออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน กันตากับพีรภัทรก็จูงมือกันไปบอกกับเหล่าผู้ใหญ่ว่าเขาและเธอตัดสินใจที่จะแต่งงานกัน ทั้งครอบครัวของกันตาและพีรภัทรที่ได้ทราบอย่างนั้น ต่างพากันดีใจเป็นอย่างมาก บรรยายกาศภายในครอบครัววันนั้นต่างเต็มไปด้วยความชื่นมื่นและมีความสุขที่เด็กทั้งสองตัดสินใจใช้ชีวิตคู่ด้วยกันอีกครั้ง เหล่าผู้ใหญ่ยังออกคำสั่งกันตากับพีรภัทรมาว่า ให้ชายหนุ่มขยันทำการบ้าน และให้กันตาปล่อยมีลูกได้แล้ว เหล่าคุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย อยากอุ้มหลานเต็มแก่ อยากมีเด็กตัวน้อย ๆ มาเชยชม ทุกคนต่างพากันตื่นเต้นและยินดีกับการตัดสินใจครั้งนี้ของเธอและเขา กันตาตัดสินใจจัดงานแต่งริมทะเล ตามแผนเดิมที่เธอเคยวาดฝันไว้ งานแต่งงานเล็ก ๆ ที่มีแค่คนสำคัญอยู่ในนั้น ซึ่งพีรภัทรเองก็เคารพทุกการตัดสินใจของแฟนสาวไม่คิดเอ่ยคัดค้านหรือโต้แย้งสิ่งใด อะไรที่หญิงสาวต้องการ อะไรที่หญิงสาวทำแล้วมีความสุข พีรภัทรไม่ขัดเธออยู่แล้ว เขามีแต่สนั

กันตาเดินออกมาจากร้านไอศกรีมเตรียมจะเดินกลับไปยังรถของเธอที่จอดอยู่อีกฟากฝั่ง แต่แล้วกันตาก็ต้องชะงักนิ่งงันเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงโปร่งของพีรภัทร เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันมองคนรักอย่างนึกสงสัยว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ก่อนเธอจะออกมาเธอพูดย้ำกับเขาแล้วว่าไม่ให้เขาออกไปไหน ให้เขารอเธออยู่บ้านรอจนกว่าเธอจะกลับไป แล้วเหตุไฉนเขาถึงได้มายืนหน้าสลอนอยู่ที่นี่ “เฮียมาได้ยังไง” “ไอ้กันต์พาเฮียมา” กันตาถึงบางอ้อ เธอยิ้มเจื่อนเดินเข้าไปสวมกอดคนรักซบหน้าลงกับอกแกร่งของพีรภัทรอย่างออดอ้อน เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะโกรธที่เธอปิดบังเพื่อนของเขาเรื่องของวันใหม่ พีรภัทรยกมือขึ้นลูบแผ่นหลังคนรักเบา ๆ “เฮียโกธรหนูไหม ที่หนูไม่บอกเรื่องวันใหม่กับเฮียกันต์” กันตาถามเสียงอู้อี้ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับพีรภัทรด้วยซ้ำ เธอไม่อยากเห็นสายตาผิดหวังของเขา “เฮียไม่โกรธหรอก เฮียจะโกธรหนูทำไม เฮียเข้าใจ เป็นใครก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องเสียใจกับผู้ชายพรรค์นั้น… ว่าแต่หนูรู้มาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมว่าวันใหม่หนีไปอยู่ที่ไหน” กันตาผงกศีรษะขึ้นลงในขณะที่เธอยังซบอกของพีรภัทรอยู่ “แล้วเฮียกันต์รู้

พีรภัทรนอนเป็นผักหยอดน้ำเกลืออยู่โรงพยาบาลหนึ่งอาทิตย์รอจนให้ยาฆ่าเชื้อครบในที่สุดวันนี้หมอก็อนุญาตให้เขากลับบ้านได้ ทันทีที่หมอบอกว่าให้กลับบ้านคนที่นอนป่วยมาเนิ่นนานถึงขั้นร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ฉีกยิ้มหน้าบานแฉ่งชวนให้คนที่ได้มองเผลอยิ้มตามเขาไปด้วยเลย “เย่ ในที่สุดก็ได้กลับสักที เบื่ออาหารโรงพยาบาลจะแย่อยู่แล้ว” พีรภัทรเอ่ยยิ้ม ๆ พลางเดินเข้ามาสวมกอดแฟนสาวจากด้านหลัง ในขณะที่แฟนสาวกำลังเก็บสัมภาระต่าง ๆ ลงกระเป๋า “อะไรของเฮียเนี่ย” กันตาว่าให้อย่างไม่จริงจังเมื่อคนตัวโตวุ่นวายกับร่างกายของเธอ ใบหน้าหล่อซุกไซ้ซอกคอระหงในขณะที่มือก็ละลาบละล้วงเข้ามาด้านในเสื้อบีบขย้ำหน้าอกอวบอย่างมันส์มือ “คิดถึงร่างกายหนูจัง” พีรภัทรเอ่ยเสียงกระเส่า สูดดมความหอมจากร่างระหงเข้าปอดฟอดใหญ่ กลิ่นหอมจากเรือนร่างของกันตาช่างหอมหวานยั่วยวนชวนหัวใจเขาปั่นป่วนซะเหลือเกิน ความคิดถึงที่มีต่อเรือนร่างของเธอช่างมากล้น เขาอยากตะกองกอด อยากกระแทกกระทั้นอัดลำรักใส่ร่องรักคับแน่นของกันตาให้สมกับความคิดถึงที่มีจะแย่อยู่แล้ว แค่คิดสมองของเขาก็เตลิดไปไกลจนท่อนลำที่อยู่ภายใต้กางเกงโรงพยาบาลผงาดความใหญ

ขณะนี้ภายในห้องพักฟื้นเต็มไปด้วยเสียงเซ็งแซ่ของพวกเฮีย ๆ ที่แห่กันมาเยี่ยมพีรภัทรหลังจากที่รู้ข่าวว่าชายหนุ่มป่วยจนเข้าโรงพยาบาล “กูบอกมึงแล้วว่าอย่าโหม อย่าโหมงานไม่คิดจะฟังกู แล้วเป็นไงไม่ตายคาบ้านคนเดียวก็บุญเท่าไหร่แล้ว” ไคที่เห็นสภาพของเพื่อนรักก็บ่นออกมาด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากเขาเคยเตือนพีรภัทรหลายครั้งหลายหนแล้วไม่ให้โหมงานหนัก หาเวลาพักผ่อนให้ตัวเองบ้างแต่พีรภัทรก็ไม่เคยคิดจะฟังกันสุดท้ายเป็นยังไงมานอนเป็นผักเป็นปลาให้น้ำเกลืออยู่โรงพยาบาลจนได้ “บ่นเป็นเมียกูเลยนะมึง” “ถุย ใครอยากไปเมียมึงกันไอ้ควาย แมน ๆ แบบกูเป็นได้แค่ผัวหนูเค้กเท่านั้นแหละ” ไคทำท่าสะอิดสะเอียนใส่พีรภัทรพลางเดินหนีมานั่งกับเมียรักอีกมุมหนึ่งของห้อง ออดอ้อน ออเซาะเมียเด็กโดยไม่อายสายตาของใครที่มองมา พวกเพื่อน ๆ ที่เห็นก็พากันทำหน้าระอาให้กับการกระทำของไค “คบกันมาตั้งหลายปีแล้วเฮียไคยังคลั่งรักอีเค้กไม่เปลี่ยนเลยนะคะ” กันตาที่นั่งปอกผลไม้อยู่เอ่ยแซวออกมาด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นความคลั่งรักของไคที่มีต่อเพื่อนรักของเธอยังเหมือนวันวาน “เปลี่ยนไม่ได้ค่ะ มีแต่เพิ่มขึ้นทุกวัน” ว่าแล้วไคก็หอมแก้มเมียเด็

ตอนพิเศษ10 วันเวลาผ่านไปเร็วจังจากคนที่อุ้มท้องโต ๆ เมื่อวันนั้น วันนี้ลูกชายของเธอได้ออกมาลืมตาดูโลกภายนอกแล้ว ลูกชายของวันใหม่กับชนกันต์มีชื่อว่า ‘ไวน์‘ ชื่อนี้ชนกันต์เป็นคนตั้ง เขาอยากให้ลูกมีชื่อพยัญชนะเดียวกับหญิงสาว แม่ชื่อวันใหม่ให้ลูกชายชื่อไวน์ เช่นเดียวกับเขาที่ชื่อกันต์มีลูกสาวชื่อว่าน้องเกล “น้อง” น้องเกลเรียกน้องชายที่นอนหลับปุ๋ยเสียงแผ่วใช้นิ้วป้อมเกลี่ยแก้มน้องเบา ๆ ในขณะที่ริมฝีปากก็ผุดรอยยิ้มกว้างออกมา แววตาที่น้องเกลมองน้องชายมันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่เธอมีให้ น้องเกลรักน้องมาก ๆ ตอนน้องอยู่ในท้องแม่เธอจุ้บน้องทุกวัน “น้องเกลรักไวน์” “น่ารักจังเลยคนสวยของแม่” “แม่เจ็บไหม” “เจ็บนิดหน่อยค่ะ” วันใหม่ตอบลูกแบบยิ้ม ๆ “แม่เก่งมากเลยนะ” วันใหม่น้ำตาคลอเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดพวกนี้ออกมาจากปากของน้องเกล นับวันความคิดความอ่านของน้องเกลเป็นเลิศเข้าไปทุกวัน เด็กน้อยคอยสังเกตคนรอบข้างและเอ่ยชมเพื่อเป็นกำลังใจให้คนอื่นอยู่เสมอ ทั้งเธอและชนกันต์ต่างภูมิใจในตัวน้องเกลมาก ๆ และเชื่อว่าถ้าน้องเกลโตขึ้นจะเป็นพี่สาวที่แสนดีให้กับน้องชายได้แน่นอน “น้อ

ตอนพิเศษ9 หลายเดือนต่อมา…. ภายในห้องน้ำมีหนึ่งคนกำลังยืนปิดปากมองสิ่งที่อยู่ในมือนิ่งอึ้งอย่างคนไม่เชื่อสายตาตัวเอง น้ำตาเม็ดใสไหลเปรอะใบหน้าสวยหยดแล้วหยดเล่าทว่าหญิงสาวไม่คิดจะยกมือขึ้นมาเช็ดมันเลยสักนิด เธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอยู่อย่างนั้น อย่างต้องระบายอารมณ์อัดอั้นที่สุ่มอยู่ในอก ตอนนี้วันใหม่แทบไม่มีสมาธิจะมาสนใจอย่างอื่นนอกจากสิ่งที่เธอถืออยู่ในมือตอนนี้ เกิดคำถามขึ้นมากมายกับตัวเธอตั้งแต่ตอนไหนกันที่เธอปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ ทั้งที่คิดว่าตัวเองป้องกันอย่างดี ฉีดยาคุมทุก ๆ สามเดือนไม่เคยขาดทว่าก็ยังพลาดท้องขึ้นมา ท้อง! ใช่แล้วค่ะเธอท้อง สิ่งที่เธอถืออยู่ในมือก็คือแท่งตรวจครรภ์สีขาวที่โชว์ร่าขีดแดงสองขีดชัดแจ๋วทั้งสามอัน เพราะประจำเดือนที่เคยมาเป๊ะตลอดทุกเดือนขาดไป ทำให้วันใหม่เกิดความสงสัยเลยซื้อที่ตรวจครรภ์ลองมาตรวจเล่น ๆ ดู ตรวจเล่น ๆ แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาทำเธอแทบล้มทั้งยืน ขาหมดเรี่ยวแรงจะก้าวออก อึ้งอึ่งจนไม่รู้ว่าจะพูดคำใดออกมาดี วันใหม่รู้เพียงว่าตอนนี้เธอน่ะมืดแปดด้าน เคยพูดไว้และตั้งใจอย่างแน่วแน่แล้วว่าจะไม่มีลูกเพิ่มจะมีแค่น้องเกลเพียงคนเดียวแ

ตอนพิเศษ8 วันนี้ที่บ้านค่อนข้างจะวุ่นวายพอสมควรเนื่องจากต้องช่วยกันจัดเตรียมสถานที่ฉลองวันเกิดน้องเกลูกให้เสร็จก่อนที่เด็กน้อยจะกลับมาจากโรงเรียน คนเป็นพ่อวิ่งวุ่นหาของขวัญวันเกิดให้ลูกตลอดทั้งวัน ขณะที่คนเป็นแม่ก็วุ่นวายอยู่กับการจัดเตรียมเค้กที่เธอลงมือทำเองกับมือ เค้กเจ้าหญิงที่น้องเกลชอบวันใหม่ต้้งใจทำให้ลูกอย่างสุดฝีมือ มือบางยกขึ้นปาดเหงื่อที่เปรอะอยู่ตามกรอบหน้าออกด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากที่ตั้งหน้าตั้งตาทำเค้กอยู่หลายชั่วโมง รอยยิ้มบางเบาผุดขึ้นบนริมฝีปากสวย เมื่อเห็นผลงานที่วางอยู่ตรงหน้าวันใหม่ก็อดรู้สึกภูมิใจในตัวเองไม่ได้ ไม่เสียแรงที่เธอลงทุนทำเค้กวันเกิดให้ลูกเองกับมือ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเค้กที่เธอทำออกมาดูดีมาก ๆ และเธอเองก็หวังว่าลูกจะชอบเค้กที่เธอทำให้ วันใหม่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดูเวลาก็พบว่าใกล้เวลาลูกเลิกเรียนเข้ามาเต็มที ติ้ง เฮียกันต์: เฮียแวะรับลูกแล้วนะ วันใหม่: โอเคค่ะ ขับรถดี ๆ นะ หลังจากที่พิมพ์ข้อความตอบกลับชนกันต์ หญิงสาวก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวใหม่รอเวลางานเลี้ยงฉลองในค่ำคืนนี้ ตอนนี้บ้านทั้งบ้านของวันใหม่เต็มไปด้วยความวุ่นว

ตอนพิเศษ7 “หมอว่ายังไงบ้างคะ” วันใหม่ถามคนเป็นสามีที่เพิ่งเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องด้วยน้ำเสียงและสีหน้าฉายชัดถึงความเป็นห่วงที่มีต่อเขา วันนี้เป็นวันที่หมอนัดชนกันต์เกี่ยวกับอาการป่วยโรคซึมเศร้าของชายหนุ่ม วันใหม่ไม่ได้ติดสอยห้อยตามชายหนุ่มไปโรงพยาบาลด้วยเนื่องจากวันนี้เธอไปประชุมที่โรงเรียนของน้องเกลมา “หมอสั่งลดยาแล้ว อีกไม่นานเฮียคงได้เลิกยาพวกนี้สักที” ชายหนุ่มตอบพลางเดินเข้ามาสวมกอดภรรยาสาว ฟอด หอมแก้มนวลขาวของวันใหม่ด้วยความรู้สึกรักใคร่ที่มีต่อหญิงสาวสุดหัวใจ “ไม่เป็นไร หนูกับลูกอยู่ข้างเฮียเสมอ” ลูบแผ่นหลังหนาอย่างปลอบประโลม “เฮียรักหนู” “หนูก็รักเฮียเหมือนกัน” ยืนกอดกันอยู่นานสองนานก่อนที่ชายหนุ่มจะแยกตัวออกไปอาบน้ำชำระร่างกาย ส่วนวันใหม่ปลีกตัวมานอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงกว้างฆ่าเวลารอชายหนุ่มออกมานอนกอดกัน ตอนนี้อาการโรคซึมเศร้าของชนกันต์ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน เยอะมากถึงแม้นว่าเขาจะลุกขึ้นมานั่งเหม่อบ้างในบางคืนแต่ก็ถือว่าไม่ได้ย่ำแย่เหมือนตอนที่เพิ่งมาเจอกัน อาจจะเป็นเพราะว่าเขาได้ครอบครัวกลับคืนดี ได้รับพลังงานดี ๆ จากลูกและภรรยาในทุกวัน วันใหม

ตอนพิเศษ6 ปึก สิ้นสุดประโยคร้องขอเสียงพร่าของหญิงสาว ชายหนุ่มก็จัดการกระแทกลำรักใส่ร่องคับแน่นของหญิงสาวอย่างแรงจนสุดลำรัก “อื้อ” ความใหญ่โตของมันทำให้วันใหม่เผยอปากร้องครางเสียงสั่นดวงตาเหลือกลอยถลาตัวขึ้นกอดชายหนุ่มไว้อย่างแนบแน่น “เจ็บ” บอกเขาเสียงสั่นน้ำตาคลอหน่วย “โทษที ของเฮียใหญ่ไปหน่อย” ชนกันต์เอ่ยอย่างภาคภูมิใจก่อนจะโน้มตัวจุ้บแก้มเมียรักเพื่อเป็นการปลอบประโลม “อะ อา เฮียกันต์“ ไม่ทันได้โต้กลับประโยคชวนหมั่นไส้ของชนกันต์ วันใหม่ก็ครางเสียงสั่นออกมาอย่างคนเสียวซ่านจวนจะขาดใจ ความเจ็บก่อนหน้าเลือนหายไปกลับกลายเป็นความเสียวเข้ามาแทนที่ ปึก ๆ ”เสียวไหมคะ ดีไหม“ คนตัวโตถามอย่างยียวน แกล้งกระแทกลำรักย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ ตรงจุดอ่อนไหวของหญิงสาว ยิ่งเห็นเธอนอนบิดเร่าอย่างเสียวซ่านราวกับคนจะขาดใจชนกันต์ก็ยิ่งพึงพอใจ แต่เพราะหญิงสาวไม่ยอมตอบคำถามของเขาชายหนุ่มจึงแกล้งกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องรักของเธอแรง ๆ ”เฮียถามไม่ได้ยินหรือไง“ “ชะ ชอบ” ตอบกลับหน้าแดงด้วยความเขินอายก่อนจะกลับมานอนร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างของชนกันต์อย่างจำนน เขากระแทกลำรักเข้าออกในกายของเธออย่างถี่รัว พลางโน

ตอนพิเศษ5 วันใหม่อยากเถียงประโยคเมื่อครู่ของชนกันต์แทบขาดใจ ไอ้ประโยคที่เขาพูดว่าเธอชอบโดนเขาจับกินบนโต๊ะทำงานน่ะมันไม่จริงเลยสักนิด มีแต่เขาที่ทึกทักไปเองคนเดียวว่าเธอนั้นชอบ เธอไม่เคยบอกเขาสักคำ “นี่ เฮียกันต์เฮียอย่ามาทำตัวทะลึ่งแถวนี้นะ” วันใหม่แหวลั่นเสียงสั่น ดวงตาฉายความหวาดหวั่นออกมาจนเห็นได้ชัดเมื่อเธอเองก็มองเห็นความบ้าดีเดือดในแววตาของชนกันต์เช่นกัน เขาไม่ได้พูดเล่น แต่เขาพูดจริงทำจริงต่างหาก “ทำตัวทะลึ่งอะไรกันคะ เฮียกำลังทำอย่างอื่นกับหนูต่างหาก” ชายหนุ่มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับสายตาที่มองกลับมายังเขาเลยสักนิด กลับกันมันมีแต่ความชอบใจที่โดนเธอมองด้วยแววตาหวาดหวั่นแบบนี้ มันนานแค่ไหนกันแล้วนะที่เขาไม่ได้เห็นสายตาแบบนี้ของเธอ เวลากระต่ายน้อยอย่างเธอแสดงอาการตื่นตูมออกมา เขาแม่งโคตรอยากจับเธอกระแทกแรง ๆ แล้วจูบปากเธอให้ช้ำเสียจริง “ทำอะไร” ถามเสียงตะกุกตะกัก ”นั่นสิทำอะไรดีคะ“ ยิ้มเอียงคอมองหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์ ”อย่ามาลิ้นเล่นนะเฮียกันต์” “เฮียกำลังจะเล่นหนูต่างหากล่ะ” “ว้ายยยย“ จบประโยคของชนกันต์ วันใหม่ก็ร้องเสียงหลงออกมา เมื่อจู