Novels by กชภาภัค

#เฮียไคอย่าร้าย(30) เค้กเปลี่ยนท่านั่งเป็นหันข้างเข้าหาไคก่อนจะโน้มหน้าซบลงกับส่วนอ่อนไหวของชายหนุ่ม สูดดมความเป็นไคเข้าปอด ดวงตาของหญิงสาวปรือฉ่ำช้อนสายตาสบเข้ากับแววตาคบกริบอย่างสื่อความหมาย “จัดการมันสิคะ” ชายหนุ่มออกคำสั่งน้ำเสียงแหบพร่าด้วยแรงปรารถนา สอดนิ้วหัวแม่มือเข้าปากเล็กให้หญิงสาวได้โลมเลีย เค้กผงกศีรษะดูดเลียนิ้วของชายหนุ่มสลับกับตวัดลิ้นเลียเบา ๆ การกระทำของเค้กอยู่ในสายตาของไคตลอดเวลา ชายหนุ่มระบายยิ้มพึงพอใจออกมาในการกระทำของหญิงสาว“เวร” ไคสบถคำหยาบออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ เมื่อการกระทำของหญิงสาวกระตุ้นต่อมความอยากของเขาได้เป็นอย่างดี เส้นเลือดของไคบวมปูดในขณะที่ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันจนแน่นอย่างสะกดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านไคจึงถอดนิ้วมือของเขาออกจากปากเล็กแล้วนำแก่นกายแข็งขืนของเขาไปจ่อแทน “จัดการมันสิคะ จัดการมันเท่าที่หนูต้องการ” คำเชื้อเชิญของไคเปรียบเสมือนสิ่งกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาว ปลุกเชื้อเพลิงกามอารมณ์ของเค้กได้ดีไม่ต่างเค้กมองสิ่งตรงหน้าที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวของไคอย่างไม่วางตาพลางลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เพียงแค่ได้มององคชาตของไค ตรงส่วนอ่อนไหวของเค้กก็ร้อนวูบวาบร

#เฮียไคอย่าร้าย(29) “หนูอยากได้อะไรอีกไหมคะ” ไคเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาหา ก่อนเปิดปากถามเธอว่า ‘ต้องการอะไรอีกไหม’ เมื่อเค้กเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า“พอแล้วค่ะ แค่นี้หนูก็รูดบัตรเฮียไปหลายแสนเชียวน้า เฮียจะไม่ว่าอะไรหนูใช่ไหม” เค้กชูถุงชอปในมือให้ไคดู ถุงใบเดียวที่เธอถืออยู่ภายในบรรจุของมูลค่าหลายแสนบาทไว้“ต่อให้หนูรูดหมดไปหลายล้านเฮียจะว่าอะไรหนูได้ ก็เฮียรักหนูนี่” เค้กมองหน้าไคนิ่งด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอทำหน้าง้ำงอคล้ายจะร้องไห้ เค้กที่ไม่เคยได้สัมผัสกับความรู้สึกแบบนี้มาก่อนก็รู้สึกซึ้งใจและประทับใจในการกระทำของไคเป็นอย่างมาก เพราะโดยปกติแล้วเค้กมักจะเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ พอได้มาเป็นผู้รับบ้างเธอจึงอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูก มันทั้งดีใจและประทับใจในตัวไคเป็นอย่างมาก จนไม่สามารถกลั่นความรู้สึกในตอนนี้ออกมาเป็นคำพูดได้ เธอถึงจะร้องไห้ออกมาอย่างเช่นในตอนนี้ที่น้ำตาของเธอคลอเบ้า"เป็นอะไรคะทำไมทำหน้าอย่างนั้น" เสียงทุ้มถามอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นใบหน้าที่คล้ายจะร้องไห้ของหญิงสาวพลางดึงเธอมากอดเอาไว้ ใบหน้าของเค้กซบลงอกแกร่งของไค"ขอบคุณ

#เฮียไคอย่าร้าย(28)เค้กนิ่งค้างมองไคอย่างไม่เชื่อสายตาว่าผู้ชายแบดบอยอย่างเขาจะพูดอะไรทำนองนี้กับคนอื่นเขาเป็นด้วย อีกนัยหนึ่งเค้กก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าเธอรู้สึกเขินกับคำพูดของชายหนุ่ม และรู้สึกดีกับคำพูดของชายหนุ่มมาก ๆ เค้กกำลังรู้สึกว่าตัวเธอเป็นดอกไม้ที่ออกดอกบานสะพรั่งยามที่มีคนใส่ใจดูแล เช่นเดียวกันกับไคในตอนนี้ที่ดูแลเธอไม่ห่าง คอยปลอบประโลมเธอด้วยคำพูดอ่อนหวาน และการกระทำแสนอ่อนโยน เค้กรู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจตัวเองทุกครั้งยามที่ได้อยู่กับไค เขาเป็นคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตของเธอมีชีวิตชีวา เรียนรู้ที่จะรักใครสักคนจริง ๆ ไม่ใช่แค่รักสนุกไปวัน ๆ เหมือนเมื่อก่อน “ขอบคุณนะคะ” ไคทำหน้างงเล็กน้อยที่จู่ ๆ หญิงสาวก็พูดขอบคุณเขาออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แววตาของเค้กจริงจังซะจนไคเดาอารมณ์หญิงสาวไม่ออกว่าเธอจะมาในโหมดรูปแบบไหน “ขอบคุณอะไรคะ” ไคถามด้วยความงงงวย หรือเธอจะพูดขอบคุณที่เขาพูดซึ้ง ๆ กับเธอ แต่เมื่อกี้ที่เขาพูดออกไปน่ะเขาพูดมันออกมาจากใจเลยนะ พูดออกมาจากความรู้สึกจริง ๆ ของเขา อยากให้หญิงสาวมั่นใจในตัวเขา ไม่ว่าเธอจะทำตัวน่าเกียจขนาดนั้น เธอก็จะยังน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาเขาอ

#เฮียไคอย่าร้าย(27) หลังจากใช้เวลาในการประชุมไปหลายชั่วโมงเค้กแทบลากสังขารตัวเองออกมาจากห้องประชุมไม่ไหว ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะตายยังไงอย่างนั้น ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว และง่วงเป็นที่สุด “เหนื่อยมาก ๆ เลยค่ะ” เค้กพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงงอแงก่อนจะเข้าไปสวมกอดพ่อด้วยท่าทีออดอ้อน อีกทั้งยังหอมแก้มท่านฟอดใหญ่อย่างต้องการเติมพลังงานในวันนี้ “มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนทำงาน” คนเป็นพ่อยกมือลูบกลุ่มผมลูกสาวอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากยกยิ้มเอ็นดูให้กับความออดอ้อนเก่งของลูกสาว “ลูกหิวรึเปล่า” “หิวมากกก” เค้กลากเสียงยาวพลางลูบหน้าท้องตัวเองปอย ๆ “พ่ออยากพาลูกไปทานข้าวนะ แต่พ่อมีคุยงานต่อ” “อ้าว” หญิงสาวทำหน้าผิดหวังเมื่อพ่อไม่ได้พาเธอไปทานข้าวด้วยอย่างที่เธอคิดไว้ “เอาน่า ไว้วันหลังพ่อจะพาลูกไป พาแม่ และพาน้องไปด้วยไง เราจะได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันยังไงลูก” “เอาอย่างนั้นก็ได้” เค้กพยักพเยิดหน้ารับคำผู้เป็นพ่อช้า ๆ อย่างไม่คิดเซ้าซี้ไปมากกว่านี้ ติ้ง จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวก็ดังแจ้งเตือนขึ้นมา เค้กจึงผละตัวออกจากพ่อคว้าโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ามาเปิดดู เฮียไค: เลิกงานยัง

#เฮียไคอย่าร้าย(26)แม้จะรู้สึกขัดใจเล็กน้อยที่โดนยั่วจนของขึ้นแต่กลับไม่ได้ เอา แต่พอเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนักของหญิงสาว ไคก็รีบสะบัดความคิดพวกนั้นทิ้งไป รีบจับตัวหญิงสาวนอนลงอย่างร้อนใจ“ปวดมากเลยเหรอคะ” ไม่เหลือสีหน้าติดเล่น มีแต่ความเป็นห่วงให้กับสาวเจ้า คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างร้อนใจเมื่อเห็นอาการเจ็บปวดของหญิงสาวขึ้นมาอีกครั้ง“อือ” เค้กครางรับผะแผ่วในลำคอ ดวงตาปรือปิด ความเจ็บที่ทุเลาลงในคราแรกบัดนี้กลับเพิ่มความเจ็บปวดให้แก่เธอขึ้นเรื่อย ๆ เค้กรู้สึกเจ็บหน่วงไปทั่วทั้งหน้าท้องล่าง ลามไปถึงแผ่นหลังและในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกปวดตุบ ๆ ที่ส่วนกลางกายเป็นอย่างมาก“เดี๋ยวทานข้าวและทานยาก่อนนะคะ” ไคบอกก่อนจะลุกพรวดเดินออกจากห้องไป ชายหนุ่มหายเข้าไปในครัวพักใหญ่ก่อนจะกลับมาพร้อมข้าวต้มร้อน ๆ และยาแก้ปวด ไคค่อย ๆ จับตัวหญิงสาวให้ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ก่อนจะหยิบชามข้าวต้มมาไว้ในมือ “เดี๋ยวเฮียป้อนนะคะ” เค้กพยักหน้ารับคำอย่างช้า ๆ ปล่อยให้หน้าที่ป้อนข้าวเธอ เป็นหน้าที่ของชายหนุ่มแทน “พอแล้วค่ะ” เค้กยกมือขึ้นมาดันมือไคที่กำลังนำช้อนมาจ่อปากเธอ หลังจากทานข้าวไปได้เพียงสี่ห้าคำเค้ก

#เฮียไคอย่าร้าย(25) ไคตวัดผ้าห่มร่างอรชรของหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มหลังจากได้ทานข้าว ทานยา ที่ชายหนุ่มเอามาให้ ใบหน้าผ่องใสที่ไคมักหลงใหลทุกครั้งที่ได้มองตอนนี้กลับซีดเซียวราวกับไม่มีเลือดล่อเลี้ยงยังไงอย่างนั้นไคนั่งมองหน้าหญิงสาวสักพักใหญ่ นั่งมองจนแน่ใจว่าเธอได้หลับเข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว ชายหนุ่มก้มลงประทับจูบที่หน้าผากมนของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา ก่อนจะค่อย ๆ ขยับเขยื้อนตัวลงจากเตียงช้า ๆ อย่างกลัวว่าหญิงสาวจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ไคลงมายืนมองหญิงสาวอยู่ข้างเตียงครู่หนึ่งก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนอนมา หลังจากที่นั่งเสิร์ชหาข้อมูลการดูแลผู้หญิงที่ปวดท้องประจำเดือนจากอินเตอร์เน็ต ชายหนุ่มก็รีบบึ่งรถมายังร้านขายยาเพื่อซื้อยาแก้ปวดท้องเมนส์ และถุงประคบร้อนให้กับหญิงสาว จากร้านขายยามุ่งหน้ามายังร้านสะดวกซื้อเป็นร้านถัดไป ไคยืนมองผ้าอนามัยหลากหลายที่วางเรียงรายกันอยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าเคร่งขรึม สมองกำลังประมวลผลอย่างหนักว่าควรเอาผ้าอนามัยแบบไหนไปให้หญิงสาวดี เมื่อผ้าอนามัยที่มีละลานตาซะเหลือเกิน ยืนชั่งใจอยู่นานมากสุดท้ายชายหนุ่มก็ตัดสินใจเอื้อมมือหยิบผ้าอนามัยทั้งแบบกลางวันและกลางคืนลงตะ