Ep.9 ฝันร้าย or ฝันดี

Ep.9 ฝันร้าย or ฝันดี

บนเตียงนอน

"หน็อยเเน่!! บังอาจมาว่าฉันรกสายตา ฉันละอยากจะบีบคอพี่ให้ตายคามือฉันนัก!!" บนเตียงนอนนุ่มๆคนตัวเล็กเเสดงสีหน้าบูดบึ้งคับเเค้นใจเมื่อนึกถึงคำพูดที่เเทงใจดำของไอ้คนปากเสีย เธอละเจ็บใจยิ่งนักจนอยากจะบีบคอของไอ้คนปากเสียให้ตายคามือของเธอให้รู้เเล้วรู้รอดกันไปเลย เเต่ก็นั่นเเหละเธอคงทำได้เเค่พูด เธอจึงระบายความเเค้นในใจของตัวเองโดยการ... ตุบ!ๆๆๆ

"นี่เเหน่ๆๆๆ ไอ้คนปากเสีย! ปากเหม็น! ปากพล่อย! ปากสกปรก!" วีนัสสบถคำด่าทอออกมารัวๆด้วยความเจ็บใจ เธอใช้มือทั้งสองข้างยกเจ้าตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลอ่อนตัวใหญ่คู่ใจของเธอที่ได้มาจากฝีมือการปาโป่งระดับเซียนในงานวัด เธอยกมันขึ้นมาจ้องตาเเล้วนึกภาพมันว่าเป็นไอ้คนปากเสีย จากนั้นเธอก็วางมันลงบนเตียงนอนก่อนจะใช้กำปั่นทุบตีมันด้วยความเเค้นที่มีต่ออีกคน ทว่าหากเจ้าหมีพูดได้มันคงได้ด่าเธอสมใจอยาก เพราะเธอทุบตีมันอย่างสุดกำลัง อย่างเอาเป็นเอาตาย

"วีขอโทษนะพี่หมี วีไม่ได้ตั้งใจที่จะทุบพี่นะ เเต่วีตั้งใจที่จะทุบไอ้คนปากเสียนั่นต่างหาก!" วีนัสยกพี่หมีของเธอขึ้นมาสบตากันอีกครั้งเเล้วก็เอ่ยขอโทษขออภัยพี่หมีสุดที่รักของเธอ เธอเพึ่งจะรู้สึกตัวว่าตัวเองไม่น่ารักกับพี่หมีเอาซะเลย ถ้าโมโหอีกคนก็ควรที่จะไปลงกับเขาสิ ไม่ใช่มาลงกับพี่หมีสุดที่รัก คิดได้เเบบนั้น คนตัวเล็กก็รีบเอาพี่หมีมาสวมกอดเเนบอกด้วยความหวงเเหน

ระเบียงห้องนอน

"หึ ท่าเต้นอะไรวะ! เเม่งโคตรประหลาด! คิดเเล้วก็ขนลุก!" มาเฟียหนุ่มยืนอยู่ใกล้กับระเบียงห้องในเพนต์เฮาส์ส่วนตัว เขาพึมพำกับตัวเองเมื่อสมองนึกไปถึงภาพติดตาติดใจที่เห็นเมื่อไม่นานมานี้ ทำเอาขนกายของเขาถึงกับลุกซู่ด้วยความสยดสยอง

"คืนนี้กูจะฝันร้ายไหมวะเนี่ย!!" เมื่อสมองต้องนึกถึงภาพนั้นที่ไร ทำให้คอลินถึงกับกลัวว่าตัวเจ้าของจะนอนฝันร้ายทุกที ทว่าพอเขาพูดจบประโยคริมฝีปากกระจับได้รูปคู่สวยก็เผลอยกยิ้มที่มุมปากออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุ เเละไม่นานพอเขารู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอยิ้มนานเกินไปเพราะใครบางคนเขาก็รีบหุบปากทันที

อีกมุมหนึ่ง

ครืดๆๆ

"Hello ว่าไงเพลงขวัญ?" เจ้าของเสียงหวานเอ่ยพูดกับปลายสายที่มีสถานะเป็นเพื่อนรักของเธออีกคนหนึ่ง ซึ่งก็คือเพลงขวัญคนที่เรียนคณะเดียวกันกับเธอ

(เดซ เเกส่งข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทที่จะออกฝึกงานให้อาจารย์ยัง? อาจารย์ให้ส่งภายในเที่ยงคืนนี้) เมื่อปลายสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่จริงจังเเบบนั้น ทำเอาคนทางนี้ถึงกับตกใจ

"หะ ว่าไงนะ!!?" เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าทางอาจารย์ให้ส่งข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทที่จะไปฝึกงานภายในเที่ยงคืนนี้ ทำไมไม่มีใครบอกข่าวนี้กับเธอเลยละ?

(จริงๆ ฉันก็เพิ่งรู้มาเมื่อกี่นี้เหมือนกัน เลยรีบโทรมาบอกเเกเนี้ยะ!)

"ฉันไม่รู้มาก่อนเลย เเต่ก็ต้องขอบใจเเกมากนะเพลงขวัญที่โทรมาบอกฉัน"

(อืม งั้นเเค่นี้ก่อนนะ ฉันต้องรีบโทรไปขอข้อมูลจากบริษัทที่ฉันจะไปฝึกงาน เดี๋ยวจะส่งข้อมูลไม่ทัน)

"ได้ๆ เดี๋ยวฉันก็จะรีบทำเหมือนกัน"

(งั้นเเค่นี้ละนะ เดี๋ยวฉันส่งฟอร์มกรอกข้อมูลให้)

"จ๊ะ ขอบคุณเเกมากนะ" จากนั้นไม่นานเพลงขวัญก็ได้ส่งลิงค์กรอกข้อมูลบริษัทที่นักศึกษาจะต้องไปฝึกงานมาให้ ซึ่งเดซี่ก็รีบกดเข้าไปในลิงค์เพื่อกรอกข้อมูลสำคัญทันที

ไม่นานนักใบหน้านวลเริ่มฉายถึงความหนักใจเมื่อเซิร์ชหาข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับบริษัท A Group จากกูเกิ้ลไม่พบ ซึ่งตอนนี้เเบบฟอร์มข้อมูลที่เธอต้องกรอกมันเหลือเเค่เพียงข้อเดียวที่เธอไม่สามารถกรอกได้ เพราะเธอหาข้อมูลไม่เจอ

"จะทำยังไงดี ข้อมูลที่ต้องการก็หาไม่เจอ" คนตัวเล็กพึมพำกับตัวเอง เธอเเสดงสีหน้าหนักใจขึ้นทุกที เเล้วถ้าหาข้อมูลไม่ได้ เธอก็อาจจะส่งข้อมูลให้อาจารย์ไม่ทัน นอกซะจาก... ต้องรีบโทรถามเจ้าของบริษัทตัวจริง เพราะเขาต้องรู้ข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับบริษัทของตนเองอยู่เเล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็จะส่งข้อมูลให้อาจารย์ไม่ทัน

"Ok หายใจเข้าปอดลึกๆ เธอทำได้อยู่เเล้วเดซี่ ฉันมั่นใจว่าเธอต้องทำได้" ฉันพูดให้กำลังใจตัวเองทั้งที่ภายในใจก็รู้สึกกลัว หัวใจฉันเริ่มเต้นผิดจังหวะขึ้นมาอีกเเล้ว เพราะตอนนี้ฉันกำลังถือโทรศัพท์อยู่ในมือ ส่วนสายตากำลังจ้องมองไปยังเบอร์มือถือของเจ้าของบริษัท เเละนิ้วโป่งของฉันก็กำลังจะกดไปที่เบอร์โทรนี้

"เป็นไงเป็นกันเดซี่!" พอจบประโยค ฉันก็กดไปที่เบอร์ของพี่ออซซี่ด้วยนิ้วโป่งที่ยังสั่นๆ

ครืดๆๆ~

เจ้าของหุ่นกำยำ ซิกเเพกเป็นลอนสวยราวกับเทพปั่น บวกกับเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จใหม่ๆทำให้มีหยดน้ำเกาะอยู่ตามผิวกายขาวสะอาดยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ยั่วอารมณ์ทางเพศตรงข้ามได้เป็นอย่างดี มาเฟียหนุ่มเดินมายังโต๊ะข้างเตียงนอนที่มีโทรศัพท์เครื่องหรูกำลังเรียกร้องความสนใจจากเขา

ซึ่งตอนนี้ร่างกายมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวสะอาดปกปิดช่วงล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ คิ้วหน้าขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย เพราะเบอร์โทรที่ติดต่อมาเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นตาเอาซะเลย เเต่เขาก็ยอมเสียเวลารับสายดูก็เเล้วกัน เผื่อลูกค้ารายใหม่อาจจะติดต่อมาสั่งสินค้าของเขา

(Hello)

"!!!" เเค่ได้ยินเสียงทุ้มปนเซ็กซี่มีเสน่ห์ของปลายสายเท่านั้นเเหละ หัวใจที่ไม่รักดีของฉันก็เต้นซะดังเหลือเกินราวกับตีกลองชุด ตึกๆๆๆๆ~

(ถ้าไม่พูดจะวาง) น้ำเสียงที่เรียบนิ่งทว่าฟังยังไงก็เพราะของพี่ออซซี่กล่าว จึงทำให้ฉันต้องรีบเรียกสติอันน้อยนิดของตัวเองกลับเข้าสู่ร่างก่อนที่พี่ออซซี่จะวางสาย

"ดะ เดี๋ยวค่ะพี่ออซซี่! นี่เดซเองนะคะ ขอโทษนะคะที่โทรมารบกวน" ฉันรู้สึกทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นจนตัวสั่น เสียงสั่นไปหมดเมื่อได้พูดสายกับพี่ออซซี่

(.....) คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อรู้ว่าคนในสายคือใคร

"พี่ออซซี่เข้านอนยังคะ?" โอ้ยย!! โบ๊ะบ๊ะอีกเเล้วฉัน นี่ฉันถามอะไรออกไปเนี่ย!! ถามยังกับคนที่เขาเป็นเเฟนกันเลย ก็ตอนนี้ฉันกำลังทำตัวไม่ถูก คิดคำพูดไม่ออกนี่หน่า~ ปากฉันก็สั่นเหมือนกำลังโดนลมหนาว สมองฉันมันมืดเเปดด้านไปหมด

(ยัง) พี่ออซซี่ตอบฉันเพียงพยางค์เดียวด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

"เออ คือที่เดซโทรมาก็เพราะว่า อาจารย์ต้องการข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับบริษัทที่จะไปฝึกงานภายในเที่ยงคืนนี้นะคะ เเต่เดซหาข้อมูลจากกูเกิ้ลได้เเค่บางส่วน เเละเหลือเพียงเเค่ข้อเดียวที่ยังหาไม่ได้ เดซก็เลยโทรมาถามพี่ออซซี่ค่ะ"

(.....)

"เดซขอรบกวนเวลาพี่ออซซี่ช่วยบอกข้อมูลเดซหน่อยได้ไหมคะ?"

(ว่ามา) จากนั้นฉันก็ถามข้อมูลสำคัญข้อสุดท้ายจากพี่ออซซี่ ซึ่งเขาก็บอกฉันพร้อมกับรายละเอียดที่เป็นข้อมูลสำคัญมากมายเเละมีประโยชน์

"พี่ออซซี่คะ? เดซต้องขอขอบคุณพี่ออซซี่มากๆเลยนะคะที่ช่วยบอกข้อมูลเดซ" ฉันกล่าวขอบคุณพี่ออซซี่ด้วยความซาบซึ้งใจที่พี่ออซซี่ยอมเสียสละเวลาส่วนตัวมาบอกข้อมูลฉัน เเละตอนนี้ฉันก็ได้ข้อมูลมาครบเเล้ว งั้นตอนนี้คงหมดเวลาที่ฉันจะได้คุยกับพี่ออซซี่เเล้วสินะ ทำไมความสุขมันผ่านไปเร็วจังเลย พูดตามตรงนะ ฉันอยากจะคุยโทรศัพท์กับพี่ออซซี่นานๆเลย อยากคุยทั้งคืนเลยด้วยซ้ำ เเต่ว่าฉันคงทำได้เเค่ในความฝัน

(อืม)

"งั้นเดซขอรบกวนเวลาพักผ่อนของพี่ออซซี่เเค่นี้นะคะ" ฉันเผลอเอ่ยบอกพี่ออซซี่ด้วยน้ำเสียงที่เศร้า จนทำให้พี่ออซซี่เงียบไป

(.....)

"เออ พี่ออซซี่คะ?" ในเมื่อฉันจะต้องวางสายจากพี่ออซซี่เเล้ว งั้นก่อนที่ฉันจะวางขอฉันได้บอกอะไรบางอย่างที่ฉันอยากจะพูดกับพี่ออซซี่ก่อนละกัน หวังว่าฉันจะใจกล้าพอนะ

(อืม) ตึกๆๆๆ!~ หัวใจของฉันเต้นเเรงมากจนกลัวว่าปลายสายจะได้ยินเมื่อเขาขานรับ

"ฝันดีนะคะ" พอฉันกล่าวจบ ฉันก็รีบชิ่งวางสายพี่ออซซี่ทันที ก็เพราะว่าตอนนี้ใบหน้าของฉันเห่อร้อนไปหมดทั้งหน้าด้วยความเขินอาย เเล้วพี่ออซซี่คงไม่ว่าฉันเสียมารยาทกับเขาหรอกใช่ไหม

ตู๊ดๆ~

(.....) ทำเอาปลายสายถึงกับงงเมื่อถูกคนตัวเล็กวางสายทันทีเมื่อบอกฝันดีจบ ทว่ามุมปากหยักสวยกลับยกยิ้มอย่างรู้สึกอะไรบางอย่าง เมื่อนึกว่าตอนนี้คนตัวเล็กคงจะหน้าเเดงซ่านไปทั้งหน้าเพราะเหตุผลอะไรซึ่งตัวของเขาเองก็รู้ดี

"พระเจ้า!! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะโทรหาพี่ออซซี่กลางดึก!! ฉันได้คุยกับพี่ออซซี่ผ่านโทรศัพท์ด้วย!! เเละฉันก็ได้บอกฝันดีพี่ออซซี่ด้วย กรี๊ดดดด!! เย้ๆๆ~ มีความสุขที่สุดเลย!" ฉันกระโดดโลดเต้นบนที่นอนอย่างมีความสุข คืนนี้ฉันมีความสุขมาก~ เเบบสุขใจมากๆที่ได้คุยโทรศัพท์กับพี่ออซซี่คนน่ารักของฉัน เเค่ฉันได้ยินเสียงของเขา หัวใจของฉันก็เบิกบานราวกับกำลังวิ่งเล่นอยู่ในทุ่งดอกเดซี่เเสนสวย ยิ่งไปกว่านั้น ฉันมีความกล้าขึ้น ฉันบอกฝันดีพี่ออซซี่ด้วยอ่า~ ทั้งอาย ทั้งเขิน ทั้งมีความสุขจนไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย คืนนี้คงจะเป็นคืนที่ฉันฝันดีมากเเน่ๆ พี่ออซซี่คะอย่าลืมเข้ามาอยู่ในฝันของเดซนะคะ ^__^