MasukChapter8 บทรัก
วศินบรรจงตวัดลิ้นเลีย พร้อมกับดูดดูนจนเกิดเสียงดัง เขาแยงลิ้นเข้าออก ในรูสวาทของหญิงสาวแรงๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวมากขึ้น
"อ๊า! วศิน เหมียวจะไม่ไหวแล้ว" เหมียวครางกระเส่า กายเห่อร้อนด้วยไฟพิศวาส
เขายิ่งเพิ่มแรงดูด เธอใช้มือจิกผ้าปูที่นอนจนเล็บแทบหัก เพื่อบรรเทาความเสียวซ่าน
ใจกลางความสาวร้อนวูบวาบ และเริ่มตอดรัดเรียวลิ้นรุนแรง
"อูว ซี๊ด"
เธอครวญครางดังลั่นและใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที เขายังคงกระหน่ำแยงลิ้นเข้าออก นิ้วเรียวก็บี้ที่จุดยุทธศาสตร์ของเธอพร้อมคลึงเน้นๆ ภายในรูสวาทตอดรุนแรงพร้อมกับปล่อยสายธารน้ำหวานออกมา
มือเรียวเล็กเปลี่ยนจากกำผ้าปู มากำผมของเขาเอาไว้แทน
"อ้ะ วศิน เหมียวไม่ไหวแล้ว อร้าย!!
"อ้ะ! วศิน อืม"
ร่างเล็กร่อนสะโพกเพราะความเสียวมันจู่โจมรุนแรง เขาเร่งความเร็วของลิ้น ร่างกายของเธอมันร้อนวูบวาบไปหมดทั้งกาย ไฟพิศวาสลามเลียไปทั้งร่าง
"ไม่ไหวแล้ว อร้าย "
ร่างกายของเหมียวกระตุก2-3ครั้ง พร้อมกับปล่อยสายธารน้ำรักออกมา เขาลุกขึ้นแล้วรูดแก่นกาย2-3ครั้งพร้อมกับดันเข้ามาในร่างกายเล็ก
"อ้ะ เจ็บ!!
"วศิน"
ไม่รู้ว่าเพราะความเมา หรือเพราะต้องการใครสักคน วศินเจ็บจากเปลวเขาอยากมีใครสักคนอยู่ใกล้ๆ อาจจะเป็นความเห็นแก่ตัว
อาจจะเป็นความเห็นแก่ตัว
วศินไม่ได้รักเหมียวเขารักเปลว แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงอยากให้เหมียวอยู่ด้วย เขาเคยด่าว่าเธอสารพัด เพราะเธอชอบวิ่งตามเขาแต่พอเธอไม่สนใจไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย กลับเป็นเขาที่รั้งเธอเอาไว้
เขาค่อยๆดันแก่นกายเข้าไปในรูสวาทของเธอ แต่มันดันเข้าได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น คนร่างเล็กดีดดิ้นถดถอยกายหนี วศินจับเอวเล็กดันกลับมา
"อ้ะ!! เจ็บ!!"
"มึงยัง…"
"อืม" หญิงสาวพยักหน้า เธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์ไม่เคยต้องมือชายใด วศินเม้มปากแน่นไม่อาจหักห้ามใจของเขาเอาไว้ได้ เขาอยากจะครอบครองคนร่างเล็กเขาอยากจะเป็นคนแรกของเธอ
กึด!!
"กรี๊ด!!เจ็บ เอาออกไป!!"
เหมียวกรีดร้องพร้อมกับทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลออกมาเพราะร่องสวาทของเธอฉีกขาด
ความใหญ่โตเกินมาตรฐานของชายหนุ่ม ซึ่งตอนนี้เขาไม่สามารถหยุดความปรารถนาได้แล้ว
วศินจูบซับน้ำตาที่ไหลรินออกมาที่หางตาของหญิงสาวเบาๆ ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจเขาให้ทำแบบนั้น แต่เขาอยากทำอยากจูบซับน้ำ อยากปลอบใจ
"เจ็บ!!" เหมียวเบ้หน้า วศินค่อยๆดันเข้าไปจนสุด เขามองเลือดที่เปื้อนผ้าปูที่นอน ริมฝีปากหนายกยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ ที่ได้เป็นคนที่พรากพรหมจรรย์ของเธอ
"ครั้งแรกมันจะเจ็บแบบนี้แหละ ทนเอาหน่อยนะ" เขากัดฟันพูดออกมา เพราะความเสียวจากการถูกตอดรัดจากภายในของเธอ จนแก่นกายเริ่มปวดหนึบ วศินเริ่มขยับเอวสอบช้าๆ
"อื้อ วศิน เหมียว…"
"เหมียวอะไร หืม!!"
ตับ!!ตับ!!!ตับ!!
ตับ!!ตับ!!ตับ!!
เขาเคลื่อนเอวสอบเร่งเร้าจังหวะรัก ความเจ็บในตอนแรกแปลเปลี่ยนเป็นความซ่านเสียวเข้ามาแทนที่
"วศิน อ๊า!! เหมียวเสียว"
วศินกระแทกเน้นๆ เขาจับสะโพกเธอแน่นๆพร้อมกับกระแทกแก่นกาย เข้าไปในรูสวาทของเธอแรงๆ ยิ่งได้ยินเสียงหญิงสาวร้องครวญคราง อารมณ์ของเขามันพลุ่งพล่านไปทั้งกาย
"อ้ะ! ซี๊ดดด ว...วศินเบาๆหน่อย อ๊า"
ปัก!!!ปัก!!!ปัก!!!
"อู้ววว สุดยอด ซี๊ดด"
"อ่า"
เหมียวกับริมฝีปากตัวเองเบา ๆ อกของเธอกระเพื่อมตามแรงกระแทก ภายในรูสวาทของเธอ มันตอดรัดจนวศินแทบจะทนไม่ไหว
ความกระสันมันมีมากมายเหลือเกิน เขาอยากจะกระแทกให้แรงแล้วปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในร่างเล็ก
ปัก!!ปัก!!ปัก!!
"อู้วซี๊ด วศิน อ๊า"
"อูย สุดยอดเลยที่รัก อ้ะ"
สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ให้แก่ความกระสัน ที่มันพลุ่งพล่านอารมณ์พิศวาสยากจะถอดถอน เขากระแทกความเป็นชายใส่คนร่างเล็กหนักหน่วงรุนแรงขึ้น พร้อมกับก้มงับอกอวบกลีบเนื้อสาวโอบรัดความใหญ่โตจนกลีบปลิ้น หลั่งน้ำหวานออกมาจนชุ่มโชก
"วศิน อ๊า!!
"เรียกทำไม หืม!
ตับ !! ตับ !! ตับ !!
"อูย มันเสียวจัง"
วศินได้ยินเธอพูด เขายิ่งกระแทกแรงๆ มือหนายกสะโพกของเหมียวขึ้นแล้วกระแทกสุดแรง
ปัก!! ปัก!!ปัก!!
"ไม่ไหวแล้ว อร้าย อร้าย!!
หญิงสาวกรีดร้องพร้อมกระตุกเกร็ง วศินรีบเร่งจังหวะสะโพกให้เร็วกว่าเดิม คนตัวเล็กรับแรงกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอน และเขาใกล้จะแตะขอบสวรรค์เต็มที
ตับ!!ตับ!! ตับ!!
"อู้ววว อ๊า"
เขากระตุกพร้อมกับปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเธอทุกหยดหยาด พร้อมกับฟุบลงที่อกของคนตัวเล็ก
"ลุกได้แล้ว เหมียวจะไปล้างตัว"
"ใครจะให้ไป ศินยังกินไม่อิ่มเลย" วศินเอ่ยแล้วงับที่ยอดถันสีหวาน เอวสอบของเขาเริ่มขยับอีกครั้งและวันนี้คงขยับทั้งคืน
ตอนพิเศษวันเวลาผ่านไปอีก4 -5 ปีทุกอย่างในชีวิตของเหมียวกับวศินมีความสุขมากๆ เธอคลอดลูกออกมาแล้ว เป็นแฝดหญิงชื่อมินกับมีนครอบครัวเปลวเองก็ไปมาหาสู่ครอบครัวของเธอเป็นประจำ ส่วนกวินก็มาบ้างแต่ติดงานที่อังกฤษ ตอนนี้เขายังไม่แต่งงานเลยเช่นกัน เหมียวกับวศินปลูกบ้านอยู่ต่างหากแล้ว บ้านไม่ไกลจากเปลวกับชุมพลเลย ไปมาหาสู่กันสะดวก"ปูเปรี้ยวเอาขนมไปให้พี่ดินกินสิลูก" เปลวบอกกับปูเปรี้ยวหลังจากที่เธอเดินจูงแขนปูไข่เดินเข้ามาในบ้านของเหมียวพร้อมกับชุมพล"ค่ะแม่" ปูเปรี้ยวหยิบถุงขนมเดินไปหาไอดินที่เล่นทรายอยู่หน้าบ้าน ของเล่นเต็มไปหมด ไอดินปรายตามองยัยเด็กอ้วนกลมที่เดินถือถุงขนมมาให้เขาก่อนจะสนใจเล่นรถต่อ"ปูไข่ไปเล่นกับพี่ไอดินสิครับ" เปลวชี้บอกปูไข่ให้มาเล่นกับไอดิน"ไม่เอาครับไปเล่นกับมินกับมีนดีกว่า" ปูไข่พูดจบก็เดินไปหาทั้งสองเลย ส่วนเปลวกับชุมพลนั่งลงบนโซฟา เหมียวกับวศินก็นั่งอยู่ด้วยเช่นกัน"แม่เปลวให้เอาขนมมาให้" ปูเปี้ยวเอ่ยแบบไม่เต็มใจมากนัก เพราะทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกัน"ก็วางไว้สิ" ไอดินเอ่ยแต่ไม่มองหน้า"วางไว้ตรงไหนล่ะ""ตรงหัวมั้ง" ไอดินเอ่ยประชด ไอดินในวัย9ขวบเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิด
Chapter41 สิ่งมหัศจรรย์"อืม" เหมียวครางผ่านลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่าง เธอใช้มือควานสะเปะสะปะหาคนนอนข้างๆ เธอกะพริบตาถี่ๆก่อนจะดีดตัวลุกจากที่นอน"ตายแล้ว ไม่ทันแน่เลย" เหมียวเหลือบไปมองนาฬิา มันบ่งบอกเวลา7:30แล้ว เธอรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปที่ห้องของลูกชายเลย ไปส่งโรงเรียนไม่ทันแน่ ๆ เลยแกรก! เธอเปิดประตูเข้าไป เป็นวศินที่ยืนแต่งตัวให้ลูกชายของเธออยู่โดยมีตาลกับปลาคอยช่วย ส่วนกระเป๋านักเรียนวางอยู่ข้างๆ"ตื่นสายนะวันนี้" วศินเอ่ยแซวพร้อมกับทำหน้าตาล้อเลียน เหมียวมองค้อนเขาทันที"เพราะใครล่ะ" เหมียวบ่นพร้อมกีบเดินเข้าไปหาไอดิน"เสร็จแล้วค่ะคุณเหมียว" ตาลเอ่ยกับเหมียวพร้อมมองหน้ายิ้มๆ เจ้านายเธอไม่เคยตื่นสาย สงสัยเมื่อคืนคงหนักไปหน่อย"ค่ะ ตาลกับปลามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เหมียวจะรีบไปส่งไอดิน""ค่ะ" ทั้งสองสาวพูดจบก็เดินอกจากห้องไป"ไปกันเถอะครับพ่อศิน พ่อเคยอยากไปส่งไอดินไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอครับ ดินพร้อมมากเลยตอนนี้" ไอดินกับผู้เป็นพ่ออย่าใส่ซื่อ"ไปสิครับพ่อเองก็พร้อมมากๆเลย" วศินอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินลงมาจากห้อง เขารู้สึกมีความสุขมากๆ ที่ตอนนี้เขาได้กลับม
Chapter40มันคือความสุข"ไปต่อที่เตียงกันเถอะ" วศินเอ่ยกับเหมียวเบาๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปที่นอนที่เตียง พร้อมกับยกขาเธอเป็นรูปตัวเอ็ม เขารูดแก่นกาย2-3ครั้งก่อนจะถูที่ดอกกุหลาบอูบอวบสีชมพูของเธอเบาๆ เพียงแค่นี้เหมียวถึงกับบิดตัวไปมา เพราะความเสียวซ่าน"อูย อ๊ะ" เหมียวร้องออกมาเบาๆเมื่อเขาดันแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธอ ใม่ใช่ไม่เคยเรื่องอย่างว่า แต่มันผ่านมานานมากแล้ว เมื่อก่อนถึงจะเคยมีอะไรกับเขา แต่เธอก็ไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่ดี"อ๊า....อย่างแน่น" วศินเอ่ยออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่าน เขากดแช่เอาไว้สักพักก่อนจะขยับเนิบนาบ จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วๆปึก!ปึก!ปึก!ปึก!"อ๊าา..อ๊าา" วศินจับเอวคอดของเหมียวจากนั้นดันแก่นกายเข้าไปจนสุด ภายในของเธอตอดรัดรุนแรง จนเขาเสียวซ่านไปหมดทั้งกาย"บะ..เบาๆหน่อย..อ๊าา" เธอครวญครางเสียงดังลั่นเมื่อเขาถอยแก่นกายออกมาเกือบจะหลุด จากนั้นก็ดันเข้าไปใหม่ มันทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันเหมียวใช้แขนโอบรัดเอวหนาของเขาเอาไว้ เขารัวเอวสอบใส่เธอแรงๆ ภายในกายของเธอมันตอดรัดแก่นของเขาถี่ๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้เขามากเหลือเกินอ๊าา สะ..เสียวมาก" วศินครางออกมาเสียงกร
Chapter39 ความสุขหลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก""ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว""นอนหลับจริงเหรอ? เหมียวยังไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟังเลย ขอเหมียวไปดูลูกก่อนแล้วกัน""ก็ได้" วศินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนร่างหลวมๆ เป็นคืนแรกที่จะได้นอนกอดเมีย หลังจากที่ไม่ได้นอนกอดมานานมากๆแกร่ก! เสียงเปิดประตูเป็นเหมียวที่เดินเข้ามา เธอมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา"จะอาบน้ำเหรอ? ให้เหมียวอาบให้ไหม? กลัวศินจะเลื่อนล้มในห้องน้ำ ศินยังเดินได้ไม่คล่องเท่าไหร่" เหมียวเอ่ยพร้อมกับเดินมาพยุงเขาเข้าไปในห้องน้ำ"อาบด้วยกันสิ" วศินเอ่ยพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่เหมียว ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงไปหมด"ไม่เอาเหมียวอาบให้ศินคนเดียวก็พอแล้ว" เหมียวเปิดน้ำใส่อ่างจากนั้นก็ให้วศินลงไปแช่ "สบายตัวไหม?""อืม" วศินพยักหน้าก่อนจะดึงเหมียวให้ลงมาอาบด้วยกัน"ไม่เอาหรอก ศินอาบก่อนเหมี
Chapter38การกลับมาเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังอยู่ไม่ไกล วศินนั่งมองทะเลยามเช้าอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศ อากาศยามเช้าทำให้วศินรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ออกมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นเขาอยากให้ลูกกับเมียเขามานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เขาได้แต่รอให้อาการเขาหายดี เขาจะกลับไปหาลูกกับเมียของเขาอีกครั้งเขาทำกายภาพทุกวันและเริ่มหัดเดินแล้ว ถึงแม้มันจะเดินได้ยังไม่ค่อยปกติก็เถอะ ส่วนที่หัวเขาผ่าตัดใส่กะโหลกเทียมได้หลายเดือนแล้ว ทุกอย่างเริ่มปกติส่วนที่ขาหมอเอาเหล็กออกได้หลายเดือนแล้วเช่นกัน"คุณวศินคะได้เวลาทำกายภาพ และฝึกเดินแล้วค่ะ" พยาบาลวัยกลางเดินขึ้นมาพยุงเขาให้ลุกเดินไปที่ราวจับ สำหรับไว้ฝึกเดิน"ครับ""อาการดีขึ้นเร็วมากๆเลยนะคะ อีกไม่นานคงจะหายดีแล้ว" พยาบาลเอ่ยกับวศิน เพราะเขาดีขึ้นมาจริงๆ"ผมได้แต่เฝ้ารอให้ตัวเองหาย ผมจะได้กลับไปลูกกับเมียผมสักที""อีกไม่นานหรอกค่ะ คุณวศินเดินคล่องกว่านี้อีกนิดก็ปกติแล้วค่ะ คุณวศินขยันทำกายภาพบำบัดขนาดนี้ อีกไม่นานหรอกค่ะ""ขอให้เป็นแบบนั้น ผมคิดถึงเมียกับลูกผมเต็มทีแล้ว""ขอเพียงคุณวศินไม่ท้อ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ " พยาบาลทำกายภาพบำบัดให้ จ
Chapter37การรอคอย@ประเทศไทยเหมียวลงจากเครื่องพร้อมกับกวิน เธอเดินลากกระเป๋าเดินด้วยความเร่งรีบ ส่วนกวินอุ้มไอดินตามด้วยพ่อของเธอที่เดินตามมาด้วยเช่นกัน" ช้าๆก็ได้เหมียว พ่อตามไม่ทัน" ภูภูมิเอ่ยกับลูกสาวเมื่อได้เห็นท่าทางเร่งรีบของเธอ เพราะผู้เป็นพ่อเริ่มตามไม่ทันแล้ว"หนูร้อนใจค่ะพ่อ หนูอยากเจอวศิน" เหมียวเอ่ยเสียงสั่นเครือ"พ่อจะพาไอดินไปหาแม่ ส่วนหนูไปบ้านพ่อกับแม่วศินเลย""ได้ค่ะพ่อ""วินไปเป็นเพื่อนไหม?" กวินเอ่ยกับเหมียวตอนนี้เขากับเหมียวอยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้น เขาเองยอมรับในจุดนี้และอยากจะช่วยเธอตามหาวศิน"ไม่เป็นไรหรอก วินช่วยพาพ่อกับไอดินไปบ้านเหมียวที""อืม แน่ใจนะว่าไม่ให้วินช่วย""แน่ใจ ไอดินไปหายายแคทนะคะ เดี๋ยวแม่เหมียวจะไปหาพ่อศิน""ครับ"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเหมียวรีบโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปนั่งทันที ใจของเธอตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ไม่นึกโกธรเคืองที่เขาหนีมา แต่เสียใจมากกว่าที่ไม่ได้ดูแลเขา"ไปไหนครับ" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยถามเธอ"สีลม21ค่ะ เร็วๆเลยนะลุง""ครับ ผมจะพาไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยจากนั้นก็ขับรถไปที่หมายด้วยความรวดเร็ว เธอรีบจ่ายค่า







