เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 9 คำขู่ของวศิน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-06 15:16:57Chapter9 คำขู่ของวศิน
เหมียวมองคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงอย่างหลงใหล เธอหลงรักผู้ชายคนนี้ครั้งที่ล้าน ไม่มีวันไหนที่เธอไม่รักเขาเลย
เสียงลมหายใจของวศินดังสม่ำเสมอ ท่อนแขนแข็งแรงพาดอยู่บนเอวคอดของเธอ เหมียวมองหน้าเขาแล้วยิ้มออกมาอย่างสุขใจ
มือเล็กยกแขนเขาออก พร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ใบหน้าของเธอเห่อร้อนเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน เธอมีความสุขมากที่เขาเปลี่ยนไป และทำเรื่องเมื่อคืนกันอย่างมีความสุข
มันไม่ใช่ความฝัน แต่มันคือความจริง
"ตื่นนานแล้วเหรอ?"
วศินเอ่ยปากถาม พร้อมกับลืมตาแล้วหยัดกายลุกขึ้นนั่ง หัวฟูๆนั่งเกาหัวเหมือนเด็ก เขามองหน้าเธอด้วยแววตานิ่งๆ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
สิ่งที่หญิงสาวรับรู้ได้ในตอนนี้คือเขาไม่ใช่คนเมื่อคืนอีกแล้ว แววตาของเขาที่มองเธอมันมีแต่ความว่างเปล่า
"พึ่งตื่นน่ะ เหมียวไปอาบน้ำก่อนนะ" เธอรีบพูดพร้อมกับหยัดลุกขึ้น มันสายมากแล้ว มารดาของเธอคงเป็นห่วงแล้ว ถ้ากลับตอนนี้รับรองได้ฟังแม่สวดตั้งแต่เช้ายันค่ำแน่นอน
หมับ!!
"อุ้ย" หญิงสาวอุทานออกมาเบาๆ เมื่อเขาดึงเอวคอดของเธอไปกอดจากทางด้านหลัง มือของชายหนุ่มสอดมาพร้อมกับบีบที่อกอวบของเธอเบาๆ
"อ้ะ!" เขาเพิ่มแรงบีบพร้อมกับหอมที่ไหล่เธอเบาๆ "วศินปล่อยเถอะ เหมียวจะกลับแล้ว"
เธอรีบเอ่ยท้วงเขาทันที เพราะมือของเขามันเริ่มจะอยู่ไม่สุขแล้ว เธอรู้ดีว่าเขากำลังจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธออยู่แน่ๆ ถึงเขาจะไม่พูด แต่เธอก็รับรู้ได้ว่าเขากำลังต้องการอะไร
"อย่าพึ่งกลับได้ไหม?" วศินกระซิบที่ข้างใบหูหอมกรุ่นของหญิงสาว
"ไม่ได้หรอก แม่คงเป็นห่วงเหมียวแล้ว ยิ่งจะไปช้าเหมียวก็จะยิ่งโดนบ่นมากกว่าเดิม"
"อยู่ก่อนนะ"
"ไม่ได้ เหมียวขอไปอาบน้ำก่อนนะ"
"งั้นไปอาบน้ำเถอะ"
"อืม" เธอลุกขึ้นพร้อมกับดึงผ้าเช็ดตัว มาพันร่างเอาไว้หลวมๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
"อาบด้วยได้ไหม?"
วศินเข้ามากอดเธอจากด้านหลัง เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าร่างกายของเขาเปลือยเปล่า พร้อมกับดันเธอไปชิดกำแพง
"ถ้าจะอาบเดี๋ยวเหมียวไปรอข้างนอกก่อนนะ"
"อาบด้วยกัน"
"อ้ะ!"
เหมียวถูกผลักให้ติดกำแพง เขาจับเธอหันหลัง ร่างกายเล็กสั่นสะท้านเมื่อเขาสอดแก่นกายเข้ามาจากด้านหลัง พร้อมกับกระแทกเข้ามาแรงๆ
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
"เบาๆหน่อย เหมียวเจ็บ" เธอร้องท้วงเมื่อเขาถาโถมแรงกาย กระแทกแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธออย่างหนักหน่วง มือหนาของเขาจับสะโพกแน่นๆ พร้อมกับขยับเอวสอบเร็วๆ
"อ้ะ วศิน เหมียวเจ็บ อะ อ๊า!" เธอครางกระเส่าขาสั่นระริก
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
เธอกัดฟันข่มความเจ็บในขณะที่ความเสียวซ่านถาโถมรุนแรงในเวลาเดียวกัน เธอเกร็งท้องเอาไว้เมื่อเขากระแทกกระทั้นเข้ามา
"พอแล้ว เหมียวไม่ไหวแล้ว"
"ซี้ด เหมียวอย่าตอดแรง ไม่ไหวแล้ว"
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
เขาถาโถมแรงใส่เธอไม่หยุดแล้วจูบที่แผ่นหลังของเธอ พร้อมกับรัวเอวสอบเเรงรัว สะบัดกายพริ้วไหวเหมือนผีเสื้อกำลังเต้นระบำ
"วศิน เหมียวไม่ไหวแล้ว"
"อ่า ไม่ไหวแล้ว"
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อ พร้อมกับเสียงครางหยาบโลนดังระงมไปทั่วห้องน้ำ เธอรู้สึกเหนื่อยขามันสั่นไปหมดแล้วตอนนี้
"อ่าส์"
เขาเงยหน้าพร้อมกับซู้ดปาก เขากระตุกพร้อมกับปล่อยสายธารน้ำขาวขุ่น เข้ามาในตัวเธอทุกหยดหยาด เหมียวถึงกับทรุดลงกับพื้น
เขาคว้าตัวเธอลุกขึ้น พร้อมกับยกขาเธอข้างหนึ่ง แล้วสอดแก่นกายร้อนเข้ามา
"อึก"
แม้จะมีอะไรกับเขามาเมื่อคืน มันก็ยังไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาสักที เขาเริ่มขยับเธอใช้หลังพิงกับพนังห้องน้ำ
"อย่างแน่น" เขากัดฟันกรอดๆ
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
"เหมียวไม่ไหวแล้ว"
เธอใช้มือจิกที่หัวไหล่ของเขา เขายังคงกระหน่ำความเป็นชายใส่เธออย่างหนัก เธอเริ่มเหนื่อยมันไม่ไหวจริง เธอเอาหัวซบลงบนบ่าของเขา จากนั้นก็หลับตาลง
ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมอาการเหมื่อยขบไปทั้งตัว ตาเหลือบไปดูนาฬิกา มันบ่งบอกเป็นเวลาบ่าย2แล้ว
"ฉิบหายแล้ว" หญิงสาวสบถออกมาทันที
ครืด~ครืด~
โทรศัพท์มันแผดเสียงร้องดังขึ้น เธอรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับทันที งานเข้าแล้วต้องโดนแม่สวดยับแน่
"ฮัลโหล"
(เที่ยวสนุกไหมลูก)
"คะ" เสียงสูงขมวดคิ้วฉงน
(เห็นวศินโทรมาบอกแม่ ว่าหนูไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ สนุกไหม?!)
"สนุกค่ะ" เธอจำใจสมอ้าง โกหกเพื่อให้แม่สบายใจ รู้ว่ามันไม่ดีแต่มันไม่มีทางเลือก
(ถ่ายรูปมาให้ดูด้วยนะ อย่าลืมโทรหาพ่อล่ะ)
"ค่ะ"
(เที่ยวให้สนุกนะลูก ไปเที่ยวตั้งอาทิตย์ แม่คิดถึงแย่เลย"
"คิดถึงแม่เหมือนกันค่ะ"
(แค่นี้ก่อนนะ แม่ไปเม้าส์กับกับน้าคิวก่อน)
"ค่ะ"
เธอวางสายก่อนจะล้มตัวลงนอนลงบนที่นอน เขาเป็นคนโทรไปบอกแม่ ว่าเธอเที่ยวกับเพื่อน ตั้ง1อาทิตย์ไม่อยากจะเชื่อ เขาทำแบบนี้ทำไม เธอไม่เข้าใจ
"มาแล้วๆ"
วศินถือถ้วยข้าวต้มมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็มาพยุงเธอไปนั่ง เธองงไปหมด ไม่คิดว่าเขาจะมีมุมนี้ด้วย
"ยังไม่หิวเลย"
"ไม่หิวก็ต้องกิน"
"นายโทรไปบอกแม่เหมียวเหรอ ว่าเหมียวเที่ยว1อาทิตย์"
"อืม"
เขาพูดพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปาก
"ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ เหมียวจะกลับบ้าน"
"ลุกขึ้นแล้วเดินไปสิ ฉันจะเย็..ดให้เดินไม่ได้เลย"
"..."
บทล่าสุด
แค่ของ(กิน)เล่น ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษวันเวลาผ่านไปอีก4 -5 ปีทุกอย่างในชีวิตของเหมียวกับวศินมีความสุขมากๆ เธอคลอดลูกออกมาแล้ว เป็นแฝดหญิงชื่อมินกับมีนครอบครัวเปลวเองก็ไปมาหาสู่ครอบครัวของเธอเป็นประจำ ส่วนกวินก็มาบ้างแต่ติดงานที่อังกฤษ ตอนนี้เขายังไม่แต่งงานเลยเช่นกัน เหมียวกับวศินปลูกบ้านอยู่ต่างหากแล้ว บ้านไม่ไกลจากเปลวกับชุมพลเลย ไปมาหาสู่กันสะดวก"ปูเปรี้ยวเอาขนมไปให้พี่ดินกินสิลูก" เปลวบอกกับปูเปรี้ยวหลังจากที่เธอเดินจูงแขนปูไข่เดินเข้ามาในบ้านของเหมียวพร้อมกับชุมพล"ค่ะแม่" ปูเปรี้ยวหยิบถุงขนมเดินไปหาไอดินที่เล่นทรายอยู่หน้าบ้าน ของเล่นเต็มไปหมด ไอดินปรายตามองยัยเด็กอ้วนกลมที่เดินถือถุงขนมมาให้เขาก่อนจะสนใจเล่นรถต่อ"ปูไข่ไปเล่นกับพี่ไอดินสิครับ" เปลวชี้บอกปูไข่ให้มาเล่นกับไอดิน"ไม่เอาครับไปเล่นกับมินกับมีนดีกว่า" ปูไข่พูดจบก็เดินไปหาทั้งสองเลย ส่วนเปลวกับชุมพลนั่งลงบนโซฟา เหมียวกับวศินก็นั่งอยู่ด้วยเช่นกัน"แม่เปลวให้เอาขนมมาให้" ปูเปี้ยวเอ่ยแบบไม่เต็มใจมากนัก เพราะทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกัน"ก็วางไว้สิ" ไอดินเอ่ยแต่ไม่มองหน้า"วางไว้ตรงไหนล่ะ""ตรงหัวมั้ง" ไอดินเอ่ยประชด ไอดินในวัย9ขวบเอ่ยด้วยท่าทางหงุดหงิด
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 41 สิ่งมหัศจรรย์ THE END.
Chapter41 สิ่งมหัศจรรย์"อืม" เหมียวครางผ่านลำคอเบาๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่าง เธอใช้มือควานสะเปะสะปะหาคนนอนข้างๆ เธอกะพริบตาถี่ๆก่อนจะดีดตัวลุกจากที่นอน"ตายแล้ว ไม่ทันแน่เลย" เหมียวเหลือบไปมองนาฬิา มันบ่งบอกเวลา7:30แล้ว เธอรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปที่ห้องของลูกชายเลย ไปส่งโรงเรียนไม่ทันแน่ ๆ เลยแกรก! เธอเปิดประตูเข้าไป เป็นวศินที่ยืนแต่งตัวให้ลูกชายของเธออยู่โดยมีตาลกับปลาคอยช่วย ส่วนกระเป๋านักเรียนวางอยู่ข้างๆ"ตื่นสายนะวันนี้" วศินเอ่ยแซวพร้อมกับทำหน้าตาล้อเลียน เหมียวมองค้อนเขาทันที"เพราะใครล่ะ" เหมียวบ่นพร้อมกีบเดินเข้าไปหาไอดิน"เสร็จแล้วค่ะคุณเหมียว" ตาลเอ่ยกับเหมียวพร้อมมองหน้ายิ้มๆ เจ้านายเธอไม่เคยตื่นสาย สงสัยเมื่อคืนคงหนักไปหน่อย"ค่ะ ตาลกับปลามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เหมียวจะรีบไปส่งไอดิน""ค่ะ" ทั้งสองสาวพูดจบก็เดินอกจากห้องไป"ไปกันเถอะครับพ่อศิน พ่อเคยอยากไปส่งไอดินไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอครับ ดินพร้อมมากเลยตอนนี้" ไอดินกับผู้เป็นพ่ออย่าใส่ซื่อ"ไปสิครับพ่อเองก็พร้อมมากๆเลย" วศินอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินลงมาจากห้อง เขารู้สึกมีความสุขมากๆ ที่ตอนนี้เขาได้กลับม
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 40 มันคือความสุข
Chapter40มันคือความสุข"ไปต่อที่เตียงกันเถอะ" วศินเอ่ยกับเหมียวเบาๆ ก่อนจะอุ้มเธอไปที่นอนที่เตียง พร้อมกับยกขาเธอเป็นรูปตัวเอ็ม เขารูดแก่นกาย2-3ครั้งก่อนจะถูที่ดอกกุหลาบอูบอวบสีชมพูของเธอเบาๆ เพียงแค่นี้เหมียวถึงกับบิดตัวไปมา เพราะความเสียวซ่าน"อูย อ๊ะ" เหมียวร้องออกมาเบาๆเมื่อเขาดันแก่นกายเข้ามาในรูสวาทของเธอ ใม่ใช่ไม่เคยเรื่องอย่างว่า แต่มันผ่านมานานมากแล้ว เมื่อก่อนถึงจะเคยมีอะไรกับเขา แต่เธอก็ไม่ชินกับแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่ดี"อ๊า....อย่างแน่น" วศินเอ่ยออกมาเบาๆด้วยความเสียวซ่าน เขากดแช่เอาไว้สักพักก่อนจะขยับเนิบนาบ จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วๆปึก!ปึก!ปึก!ปึก!"อ๊าา..อ๊าา" วศินจับเอวคอดของเหมียวจากนั้นดันแก่นกายเข้าไปจนสุด ภายในของเธอตอดรัดรุนแรง จนเขาเสียวซ่านไปหมดทั้งกาย"บะ..เบาๆหน่อย..อ๊าา" เธอครวญครางเสียงดังลั่นเมื่อเขาถอยแก่นกายออกมาเกือบจะหลุด จากนั้นก็ดันเข้าไปใหม่ มันทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียวกันเหมียวใช้แขนโอบรัดเอวหนาของเขาเอาไว้ เขารัวเอวสอบใส่เธอแรงๆ ภายในกายของเธอมันตอดรัดแก่นของเขาถี่ๆ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้เขามากเหลือเกินอ๊าา สะ..เสียวมาก" วศินครางออกมาเสียงกร
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 39 ความสุข
Chapter39 ความสุขหลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก""ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว""นอนหลับจริงเหรอ? เหมียวยังไม่ได้อ่านนิทานให้ลูกฟังเลย ขอเหมียวไปดูลูกก่อนแล้วกัน""ก็ได้" วศินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนร่างหลวมๆ เป็นคืนแรกที่จะได้นอนกอดเมีย หลังจากที่ไม่ได้นอนกอดมานานมากๆแกร่ก! เสียงเปิดประตูเป็นเหมียวที่เดินเข้ามา เธอมองหน้าเขายิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา"จะอาบน้ำเหรอ? ให้เหมียวอาบให้ไหม? กลัวศินจะเลื่อนล้มในห้องน้ำ ศินยังเดินได้ไม่คล่องเท่าไหร่" เหมียวเอ่ยพร้อมกับเดินมาพยุงเขาเข้าไปในห้องน้ำ"อาบด้วยกันสิ" วศินเอ่ยพร้อมกับส่งสายตากรุ้มกริ่มใส่เหมียว ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงไปหมด"ไม่เอาเหมียวอาบให้ศินคนเดียวก็พอแล้ว" เหมียวเปิดน้ำใส่อ่างจากนั้นก็ให้วศินลงไปแช่ "สบายตัวไหม?""อืม" วศินพยักหน้าก่อนจะดึงเหมียวให้ลงมาอาบด้วยกัน"ไม่เอาหรอก ศินอาบก่อนเหมี
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 38 การกลับมา
Chapter38การกลับมาเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังอยู่ไม่ไกล วศินนั่งมองทะเลยามเช้าอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศ อากาศยามเช้าทำให้วศินรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ออกมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นเขาอยากให้ลูกกับเมียเขามานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน เขาได้แต่รอให้อาการเขาหายดี เขาจะกลับไปหาลูกกับเมียของเขาอีกครั้งเขาทำกายภาพทุกวันและเริ่มหัดเดินแล้ว ถึงแม้มันจะเดินได้ยังไม่ค่อยปกติก็เถอะ ส่วนที่หัวเขาผ่าตัดใส่กะโหลกเทียมได้หลายเดือนแล้ว ทุกอย่างเริ่มปกติส่วนที่ขาหมอเอาเหล็กออกได้หลายเดือนแล้วเช่นกัน"คุณวศินคะได้เวลาทำกายภาพ และฝึกเดินแล้วค่ะ" พยาบาลวัยกลางเดินขึ้นมาพยุงเขาให้ลุกเดินไปที่ราวจับ สำหรับไว้ฝึกเดิน"ครับ""อาการดีขึ้นเร็วมากๆเลยนะคะ อีกไม่นานคงจะหายดีแล้ว" พยาบาลเอ่ยกับวศิน เพราะเขาดีขึ้นมาจริงๆ"ผมได้แต่เฝ้ารอให้ตัวเองหาย ผมจะได้กลับไปลูกกับเมียผมสักที""อีกไม่นานหรอกค่ะ คุณวศินเดินคล่องกว่านี้อีกนิดก็ปกติแล้วค่ะ คุณวศินขยันทำกายภาพบำบัดขนาดนี้ อีกไม่นานหรอกค่ะ""ขอให้เป็นแบบนั้น ผมคิดถึงเมียกับลูกผมเต็มทีแล้ว""ขอเพียงคุณวศินไม่ท้อ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ เริ่มกันเลยนะคะ " พยาบาลทำกายภาพบำบัดให้ จ
แค่ของ(กิน)เล่น Chapter 37 การรอคอย
Chapter37การรอคอย@ประเทศไทยเหมียวลงจากเครื่องพร้อมกับกวิน เธอเดินลากกระเป๋าเดินด้วยความเร่งรีบ ส่วนกวินอุ้มไอดินตามด้วยพ่อของเธอที่เดินตามมาด้วยเช่นกัน" ช้าๆก็ได้เหมียว พ่อตามไม่ทัน" ภูภูมิเอ่ยกับลูกสาวเมื่อได้เห็นท่าทางเร่งรีบของเธอ เพราะผู้เป็นพ่อเริ่มตามไม่ทันแล้ว"หนูร้อนใจค่ะพ่อ หนูอยากเจอวศิน" เหมียวเอ่ยเสียงสั่นเครือ"พ่อจะพาไอดินไปหาแม่ ส่วนหนูไปบ้านพ่อกับแม่วศินเลย""ได้ค่ะพ่อ""วินไปเป็นเพื่อนไหม?" กวินเอ่ยกับเหมียวตอนนี้เขากับเหมียวอยู่ในสถานะเพื่อนเท่านั้น เขาเองยอมรับในจุดนี้และอยากจะช่วยเธอตามหาวศิน"ไม่เป็นไรหรอก วินช่วยพาพ่อกับไอดินไปบ้านเหมียวที""อืม แน่ใจนะว่าไม่ให้วินช่วย""แน่ใจ ไอดินไปหายายแคทนะคะ เดี๋ยวแม่เหมียวจะไปหาพ่อศิน""ครับ"จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเหมียวรีบโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปนั่งทันที ใจของเธอตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ไม่นึกโกธรเคืองที่เขาหนีมา แต่เสียใจมากกว่าที่ไม่ได้ดูแลเขา"ไปไหนครับ" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยถามเธอ"สีลม21ค่ะ เร็วๆเลยนะลุง""ครับ ผมจะพาไปให้ถึงที่หมายอย่างเร็วที่สุด" แท็กซี่วัยกลางคนเอ่ยจากนั้นก็ขับรถไปที่หมายด้วยความรวดเร็ว เธอรีบจ่ายค่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
ดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย52.9K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ56.3K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์66.4K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น48.9K viewsเด็กดื้อของเตชินท์
อิมอิน981 viewsซาตานย้อนรอยรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา566 viewsทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก
นิพานัน802 viewsกังวานหวาน
พะยูนยิ้ม163 views
