แต่งงานกัน

แต่งงาน NC+นิดๆ

หลังจากที่เควินขับรถออกจากบ้านของว่าที่เมีย เขาก็นั่งเงียบ จมกับความคิดอยู่อย่างนั้น... สิ่งที่เขาได้ยิน ได้ฟัง และได้เห็น.... มันคือเรื่องจริง...หรือว่าคนรับใช้เข้าใจผิดกันแน่... แล้วดูสิยัยตัวเล็กนี้ก็กระไร.... คนเป็นป้าไม่สนใจตัวเองขนาดนั้น ยังจะหน้าทนเข้าไปหาเขาอีก 

เฮ้อ.. 

เสียงถอนหายใจของคนตัวโตที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่มันดังออกมาเป็นครั้งเป็นคราว จนเธอเผลอมองไปหลายครั้ง 

ระยะทางจากบ้านของเธอไปยังบ้านว่าที่เจ้าบ่าว ใช้เวลาร่วมชั่วโมง เพราะเป็นช่วงเวลาหลังเลิกงานและเลิกเรียน รถเลยค่อนข้างติดเป็นธรรมดา

เอี๊ยดดดดดด

ตุ๊กตามองไปที่บ้านหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้า

“ลงมาสิ.... จะรอให้จุดธูปเรียกก่อนรึไง”

ปากดี.... หน้าตาก็ดีแต่ทำไมถึงปากดีแบบนี้นะ เธอได้แต่บ่นงึมงำๆ

เธอแบบเบ้ปากให้เขา หนึ่งที... คนอะไรก็ไม่รู้เสียดายความหล่อ.... หน้าตาก็ดี แต่ปากนี้สิ เฮ้อ . .

พิทักษ์ : หนูตุ๊กตา ... มาแล้วเหรอลูก....มาๆ...มากินข้าวก่อน แล้วค่อยขึ้นห้องนะ

ตุ๊กตา : ค่ะคุณลุง

พิทักษ์ : คุณลุงอะไร...คุณพ่อสิ...เดี๋ยวจะตีให้

ตุ๊กตาตาได้แต่ยิ้มให้คุณลุง...เอ๊ย...ไม่ใช่สิ คุณพ่อคนใหม่.... 

เควินได้แต่มองตามพ่อของเขา...ตกลงนี้ใครเป็นลูกกันแน่...หรือเป็นเขาที่ถูกเก็บมาเลี้ยง....แหม.....ออกนอกหน้านอกตามาก.... เหอะ....

พิทักษ์ : แล้วนั้นจะยืนหาพระแสงอะไรตรงนั้น...จะกินไหมข้าวน่ะ...ฮะ!!

ตุ๊กตาถึงกับสะดุ้ง

“อุ๊ย!!! ไม่ต้องกลัวนะ ลูกชายลุงพูดกับมันดีๆไม่ได้หรอก”

@__@ 

ลูกชายเหรอ....นี้เขาเป็นลูกชายของคุณลุงหรอกเหรอ...

เควินสังเกตสีหน้าจองคนตัวเล็กคราแรกมีสีหน้าตกใจ...และต่อมาก็ทำหน้ามุ่ยใส่เขา อะไร....จะทำหน้ามุ่ยใส่เขาทำไมละ...จะบ้ารึไง...

“ก็นึกว่าจะไม่เรียก.... เห็นกำลังเห่อลูกสะใภ้”

(ฟี๊วววววว โป๊กกกก)

โอ๊ยยย.... “คุณพ่อ..... เจ็บนะ....ดูสิเนี่ย...หัวแตกไหมเนี่ย”

ตุ๊กตาได้แต่มองตาม พ่อสามีเธอเร็วมาก.... คว้าของใกล้ตัวซึ่งเป็นอะไรก็ไม่รู้เขวี้ยงออกไปทันที ที่สำคัญ...แม่นมากซะด้วยสิ...เธอกำลังจะขยับไปดูเขา

พิทักษ์ : ไม่ต้องไปดูมัน.... แค่นั้นมันไม่ตายหรอกลูก ก่ะว่าจะให้โดนปาก แต่ดั๊น พลาดไปโดนหัว

เควินได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน....คุณพ่อเขารักลูกสะใภ้มากกว่าเขาที่เป็นลูก...ต่อมขี้อิจฉามันเริ่มทำงานแล้วสิ...ฮึย....รอก่อนเถอะ

ทั้งสามคนนั่งทานข้าวพร้อมกันอย่างเงียบๆ ตุ๊กตาเลือกที่จะเงียบและรับฟังสองพ่อลูกเขาคุยกัน...เรื่องที่คุยบางอย่างเธอก็เข้าใจบางอย่างก็ไม่เข้าใจ... บางครั้งสองพ่อลูกก็พูดคุยภาษาอะไรก็ไม่รู้เธอไม่เข้าใจ บางคำคล้ายๆภาษาอังกฤษ แต่ที่เหลือเธอไม่เข้าใจจริงๆ เธอก็ไม่ได้ถามด้วยสิว่าทั้งสองคนคุยอะไรกัน. .มันไม่ใช่เรื่องของเธอที่เธอควรจะถาม ถ้ามีใครอยากจะเล่าให้ฟัง...เขาคงจะเล่าเอง

พิทักษ์ : หนูตุ๊กตาลูก... หนูอยากแต่งตัวในวันแต่งงานยังไงลูก...

ตุ๊กตา : เอ่อ...หนูยังไงก็ได้ค่ะ

เควิน : ก็ไม่ต้องใส่อะไรเลย (ป๊าบ....) พ่อ.... เจ็บนะ

พิทักษ์ :อย่ามากวนตีน

เควิน : เอ๊า.... ก็ว่าที่เมียเขาบอกว่ายังไงก็ได้นิ....งั้นก็ไม่ต้องใส่ (ป๊าบ... ) พ่อ.....

พิทักษ์ : ไม่ต้องไปใส่ใจไอเด็กบ้าคนนี่นะหนูตุ๊กตา...

ตุ๊กตา : คือถ้าหนูจะชวนเพื่อนสนิทของหนูมา....จะเป็นอะไรไหมคะ...

พิทักษ์ : ได้สิลูก ชวนมาเยอะๆก็ได้

ตุ๊กตา : คือหนูมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวค่ะ.. แฮะๆ

ดูยัยตัวเล็กสิ ไอท่าทีหัวเราะแฮะๆแล้วหน้าตาที่กำลังทำอยู่.... ทำไมมันชั่งน่ารักจังเลยวะเนี่ย...ให้ตายสิ....

พิทักษ์ : เอ่อ.... แล้วแต่เลยลูก แล้วแต่เลย.. 

ตายๆทำไมเด็กคนนี้น่าสงสารจังนะ...แกจะรู้ไหมนะ...ว่าลูกสาวแกเป็นคนที่น่าสงสารขนาดนี้

“เควิน!! แกพาน้องไปส่งที่ห้องรับแขกหน่อยปะ”

เควิน : อ้าว!!! ไม่ได้นอนห้องผมหรอกเหรอ

พิทักษ์ : บ๊ะ...ไอนี้นิ...

""___""

ตุ๊กตาถึงกับตกใจ....นี้เขาจะบ้าเหรอ....ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน...จะให้เธอไปนอนด้วยเนี่ยนะ บ้าไปแล้วแน่ๆ“

“เอ๊า! ตามมาสิ ยืนนิ่งเป็นรูปเทพเซียนไปได้ ไม่มีใครมาจุดธูปไหว้บูชาหรอกนะ....ตามมาได้แล้ว”

พิทักษ์ถึงกับส่ายหน้าในความกวนบาทาของลูกชาย...นี้ถ้ามันไม่เป็นหมอและจบ ดร.มาละก็... คนอื่นๆรวมถึงเขาคงจะคิดว่ามันเป็นสก๊อยแน่นอน 

ตึก ตึก ตึก แอ๊ดดดดด

“นี่ห้องเธอ....ส่วนตรงข้ามกัน...ห้องฉัน...เพื่อมีอะไรให้ช่วยเหลือ.....” สายตากรุ้มกริ่มของเขามองไปยังคนตัวเล็ก.. 

“ถ้าเหงาก็มาเคาะได้ตลอด”

“เอ่อ....ค่ะ..แต่ไม่เป็นไรค่ะ...”

อะไรเนี่ย...ไอสายตากรุ้มกริ่มที่เขาส่งมา...อึ๊ยยยยย

วันรุ่งขึ้น

ตุ๊กตา : อรุณสวัสดิค่ะคุณลุง เอ่อ..... หนูหมายถึง คุณพ่อ....

พิทักษ์ : มาๆ นั่งลงๆ กินข้าวเช้าก่อน...แล้วค่อยออกไปดูชุดแต่งงาน

ตุ๊กตา : ค่ะ....คือ....หนูขอไปกับเพื่อนได้ไหมคะ

พิทักษ์ : ได้สิ.... อะ....นี้บัตร...เอาไปใช้ได้เลย อยากได้อะไรก็ซื้อ....

ตุ๊กตา แค่ชุดอย่างเดียวก็พอค่ะ......หนูเกรงใจ

ไม่เห็นหน้าเขาเลยแฮะ...

หึๆ

พิทักษ์ : มันไม่อยู่หรอก.... ออกไปทำธุระน่ะ... แต่เย็นๆมันก็จะกลับมา.... ไม่ต้องกลัวเจ้าบ่าวจะหนี...

ตุ๊กตาได้แต่นั่งหน้าแดง...นี่เธอแสดงออกชัดถึงขนาดนี้เลยเหรอ....ตายแล้ว....

ห้างสรรพสินค้า

“แก......” 

"มาแล้วเหรอนุ่มนิ่ม"

^__^

"ไปดูชุดกัน...คุณลุงบอกให้แกเลือกชุดได้ด้วย..."

งูย…  ดีอ่ะ

สองสาวใช้เวลาเลือกชุดกันเสร็จสรรพ เธอเลือกชุดสำเร็จรูป แค่ชุดเดียว แล้วก็ไปจ้างช่างแต่งหน้าที่ไม่ไกลจากบ้านเขาหนัก

วันงาน.....

เจ้าสาวต้องตื่นตั้งแต่ตี4เพื่อมาแต่งหน้า แต่งตัว วันนี้เพื่อนสาวของเธอมาอยู่ด้วยตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น 

'สวยมากค่ะคุณน้อง...ดูสิ....สวยทั้งคู่เลย... พี่ขอถ่ายรูปเก็บเอาไว้ให้ลูกค้าดูนะคะ'

“ได้ค่า!!.... ”

สองสาวตอบกันอย่างพร้อมเพรียง

เมื่อได้ฤกษ์...

ก๊อกๆๆ แอ๊ดดดดด

มารับเจ้าสาวค่ะ

'ใครนะ...'

“พี่ชื่อปลายฟ้า...พี่มาเป็นตัวแทนฝ่ายเจ้าสาว....น้องชายฝาแฝดพี่เป็นเพื่อนกับเจ้าเควิน เราชื่อตุ๊กตาใช้ไหม?....ส่วนเรา....”

“หนูชื่อตุ๊กตาค่ะ...ส่วนนี้เพื่อนหนูเอง...ชื่อนุ่มนิ่มค่ะ”

^___^

“ปะ...งั้นลงไปกัน ...งานวันนี่เป็นแบบนี้นะ” บลา บลา บลาๆๆ .....

ปลายฟ้าอธิบายให้สองสาวฟัง...ทั้งคู่น่ารักมาก... ดูสิคนหนึ่งหน้าตาจิ้มลิ้ม เครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋ม...ส่วนอีกคน ท่าทางเอาเรื่องใช้ได้... ถ้ายัยจามาเห็นคงจะชอบแน่เลย

ฮืออออ 

เสียงฮือฮาจากคนข้างล่าง ทำให้ตุ๊กตาประม่าขึ้นมา.... ปลายฟ้าและนุ่มนิ่มกระชับมือเธอไว้ แล้วตบลงเบาๆ

เควินได้แต่มองคนตัวเล็กอย่างเหม่อลอย....วันก่อนเธอน่ารัก...แต่วันนี้เธอสวยมาก....ให้ตายสิ...เขาอยากจะขวักลูกตาไอเชี้ยอรรถออกมากระถืบแรงๆ...แม่งเอ๊ย....

ตึก ตึก ตึก

เควินเดินไปหยุดอยู่หน้าเจ้าสาวตัวน้อยของเขา ....เขายืนมือไปให้เธอจับเพื่อที่จะพาเดินไปยังที่ที่จัดขึ้นมา....

ฟุบ.... 

เขาประคองเจ้าสาวให้นั่งลง แล้วเขาก็ขยับตัวไปนั่งฝั่งตรงข้าม

พิธีจัดไปอย่างราบรื่น...ฝ่ายเจ้าสาวมีแม่ของปลายฟ้านั่นคือ "แสงตะวัน" เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาว เมื่อการมอบแหวนจบลง ช่างภาพได้ขอให้ฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาวหอมแก้มกัน ตุ๊กตาก็เขินจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้น เควินเลยเป็นคนจัดการหอมแก้มเอง

ฟอดดดด จุ๊บ

เขาไม่เพียงแค่หอมแก้ม.... แต่เขาได้ทำการจูบลงไปที่ปาก

โห่ยยยยยย

เสียงโห่ร้องของบรรดาเพื่อนเขาดังขึ้น

เควินได้แต่ยักคิ้วให้ไออรรถ.. เขาได้แต่งงานกับคนตัวเล็กไม่ใช่มัน

เมื่อพิธีจบ....ผู้หลักผู้ใหญ่ก็พากันมาส่งตัวเจ้าสาวและเจ้าบ่าว....ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย(มีเพียงฝ่ายชาย) ก็ปล่อยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันก่อน ช่วงเย็นมีงานเลี้ยงเล็กๆแค่คนในครอบครัวและผองเพื่อน

“มา....เดี๋ยวช่วยถอด....”

เขาไม่พูดเปล่า....แต่เขาเดินมาประชิดตัวเธอแล้ว...

ฝืดดดด ( เสียงรูดซิป)

“อุ๊ย.... ดะ...เดี๋ยวหนูทำเองค่ะ”

เควินไม่ได้ตอบอะไร....เขาใช้มือของเขาลูบไปที่แผ่นหลังเนียนนุ่ม

จุ๊บ......

อือ.....

หึ....จุ๊บ.....

หมับ.... 

เขาเลื่อนมือมากอบกุมที่หน้าอกของคนตัวเล็ก.....

จุ๊บ..... จ๊วบ....

"อือ....คุ..คุณ....อือออ"

จุ๊บ....จ๊วบบบบบ

เขาเดินไปด้านหน้าของคนตัวเล็ก เพื่อเผชิญหน้า....

จุ๊บ....จ๊วบบบบ

“มัดจำไว้ก่อน....” จุ๊บ

เขาดูดลงไปที่เนินหน้าอกของหญิงสาวแรงๆเพื่อทำรอย... แล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป

ตุ๊กตาได้แต่ยืนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น...

พับ พับ พับ..... อ๊าาาาาา อืมมมมม

เสียงที่ดังออกมาจากห้องน้ำ...ไม่บอกก็รู้ว่าคนตัวโตกำลังทำอะไร.....ส่วนเธอก็ได้แต่ยืนหน้าแดงด้วยความเขินอาย... เขาช่างหน้าด้านหน้าทนเหลือเกิน ทั้งที่เธอก็ยืนอยู่ตรงนี้.... คนบ้า