Mag-log inShare
กูเป็นคนแรกของมึง(16)
Huling Na-update:
2025-04-21 15:41:41
Kaugnay na kabanata
แค้นฝังรัก ไม่เคยนอกใจ(17)nc++
"แต่กูคือคนแรก!...กูได้เยxก่อนผัวมึงจำไว้"ด้วยตากลมเบิกกว้างหัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาหลังจากชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มพูดจบ "คะ คุณหมายความว่า...""กูแม่งโคตรดีใจเลยที่มึงยังไม่เคยโดนเอาทั้งที่มีผัวถึงสองคน...""...เก็บความซิงไว้ให้กู?"ฉันจ้องหน้าคุณทอร์ชค้าง ๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัว ๆ ในหัวรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ฉันมีสามีถึงสองคนแต่ทำไมฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะ? หรือว่า..ฉันไม่เคยมีสามีคุณทอร์ชหันมากระตุกยกยิ้มร้ายใส่ฉันแล้วหันกลับไปมองที่ถนน ก่อนที่จะเหยียบคันเร่ง เร่งความเร็ว "คะ คุณทอร์ชขับช้า ๆ หน่อยได้ไหมคะ"มือบาง ๆ ของฉันจับเบาะไว้แน่นด้วยความกลัว"กูเงี่xน!"เขาหันมาบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มแล้วแสยะยิ้มร้าย ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแทบจะทะลุออกมาจากอก คำพูดของเขารวมถึงสายตามันรู้สึกน่ากลัวจัง.ปลั่ก!ร่างฉันถูกผลักลงไปที่เตียงนอนอย่างแรง.ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มใช้มือหนากระชากเสื้อที่ฉันใส่จนขาดวิ่นทำให้เศษผ้าบาดเนื้อเนียนฉันจนเป็นรอย"อะ.."ฉันร้องออกมาด้วยความแสบที่ผิว"หึ"คุณทอร์ชไม่สนใจเขายังคงจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันจนตอนนี้ฉันเปลือยเปล่าไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นคุณทอร์ชก็คว้าบุหรี่มาจุดสูบแล้วปล
Huling Na-update : 2025-04-21แค้นฝังรัก ไม่รักก็ปล่อย 18
ฉันตามคุณทอร์ชเข้าไปในห้องทำงานแล้วเดินไปยืนตรงหน้าโต๊ะประจำตำแหน่งของเขา"มีอะไรให้เรช่วยบ้างไหมคะ"พอสิ้นเสียงคุณทอร์ชก็เงยหน้าขึ้นจ้องหน้าฉันนิ่ง"เอ่อ..."สายตาคมกริบทำเอาฉันรู้สึกกลัวจึงเลือกที่จะก้มหน้างุดแล้วเม้มปากทั้งสองแน่น"ไปนั่งเงียบ ๆ"เสียงทุ้มเอ่ยสั่งฉัน "ค่ะ"ฉันตอบรับอย่างว่าง่ายก่อนที่จะขยับกายเดินไปนั่งที่โซฟา แล้วนั่งเงียบ ๆ ตามคำสั่ง นั่งไปนั่งมาฉันก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ..Torchผมละสายตาจากเอกสารแล้วส่งสายตาจ้องมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่บนโซฟานิ่ง ๆ เรอาเป็นแบบไหนก็ยังเป็นแบบนั้น เธออ่อนหวาน แม้จะสูญเสียความทรงจำเธอก็ไม่มีท่าทีที่เปลี่ยนไปเลย ผมนึกถึงคำพูดของเธอที่บอกกับผมว่าเธอคิดถึงแม่ จริงอยู่ผมคุ้นเคยกับแม่ของเธอ ทำให้ผมนึกถึงเรื่องของแม่เรอาขึ้นมา ซึ่งผมรู้มาจากอันว่าแม่ของเธอป่วยหนัก โดยที่เรอาไม่ได้บอกผมเลย 'พี่ทอร์ชรู้ไหมคะว่าแม่เรเขาป่วยหนัก'นั้นเป็นคำพูดของอันเพื่อนสนิทเรอา 'พี่ไม่รู้เลย...ทำไมเรไม่บอกพี่''เรคงจะเกรงใจพี่น่ะค่ะ..เห็นบอกกับอันว่าต้องใช้เงินค่ารักษาแม่ตั้งห้าล้าน''ห้าล้าน'ผมเอ่ยด้วยน้ำเรียบ'อันเองก็เห็นใจเรนะคะ..อยากจะ
Huling Na-update : 2025-05-01แค้นฝังรัก หนีไปกับสามี (19)
Torch"ทำไมยังไม่มาอีกวะ"ผมพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อยังไม่เห็นคนตัวเล็กกลับเข้ามา "เหอะ"นั้นเป็นเสียงกลั้วหัวเราะของพี่ชายต่างมารดาของผมเอง ก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้น "กูกลับแล้วนะ...""...พรุ่งนี้มีประชุมเช้า"พูดจบพี่เหนือก็ก้าวขาเดินไปในขณะที่ผมรู้สึกกระวนกระวายใจที่ป่านนี้แล้วเรอายังไม่กลับมาจากห้องน้ำ และเธอก็ดันไม่หยิบกระเป๋าไปด้วยซึ่งมีโทรศัพท์อยู่ ทำให้ผมจะโทรตามไม่ได้ จึงหยัดกายลุกขึ้นเดินตามพี่ชายต่างมารดาออกมา"ผมไปด้วย"พี่เหนือหันมาแสยะยิ้มให้แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ "ห่างนิดห่างหน่อยไม่ได้เลยเนาะ"พี่ชายต่างมารดาผมพูดขึ้นลอย ๆ แต่ผมไม่สนใจ ระหว่างที่เราสองคนกำลังเดินลงบันได ก็มีหญิงสาวเดินสวนขึ้นมา "พี่ทอร์ช""อัน"ผมเอ่ยออกมาเบา ๆ ด้วยความแปลกใจเล็กน้อยที่เจอเธอที่นี้ อันรีบเดินขึ้นบันไดมาบนขั้นที่ผมยืน "อันเจอเรอาคะพี่ทอร์ช"เธอเกาะแขนผมแล้วพูดขึ้นโดยมีสายตาของพี่ชายผมจ้องอยู่นิ่ง ๆ สลับกับจ้องมาที่หน้าผมแล้วส่ายหน้าก่อนที่จะเดินลงบันไดไป สายตาผมละจากพี่ชายแล้วหันมาที่สาวร่างเล็ก "เจอเรอาที่ไหน แล้วตอนนี้...""เรอาไปแล้วค่ะ"อันเพื่อนสนิทของเรอาแทรกพูดขึ้น "ไปไหน?"ผมเ
Huling Na-update : 2025-05-01แค้นฝังรัก จำได้แล้ว (20)
"เธอเป็นเพื่อนสนิทของฉันไม่ใช่เหรอ...ทำไมเธอถึงจะทำร้ายฉัน"ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทาหัวใจเต้นแรงดังตุ่บ ตุ่บ "ใช่..แกคือเพื่อนสนิทของฉัน...แต่ว่ากูเกลียดมึง!"อันตวาดคำสุดท้ายด้วยสีหน้าแสดงออกให้รู้ว่าเธอเกลียดชังฉันจริง ๆ ในขณะที่ฉันยังคงก้าวขาถอยหลังเตรียมหนี "ฉะ ฉันทำอะไรให้เธอโกรธเกลียดเหรอ"ฉันเอ่ยถามพร้อมกับยังคงก้าวขาถอยหลังหนียาว ๆ "มึงคิดจะแย่งผัวกูไง!"อันตวาดกลับด้วยคำหยาบโลน พร้อมกับหันไปที่ชายหนุ่มแล้วส่งซิกให้ไปที่รถ ส่วนตัวเองก็เดินมาที่ฉันด้วยสีหน้าเอาเรื่อง "ฉะ ฉันไม่ได้....""หุบปาก..กูเตือนมึงแล้วนะว่าให้กลับไปแต่มึงยังจะต้องการเจอกับพี่ทอร์ช"ฉันยังพูดไม่จบประโยคอันก็พูดออกมาทำให้ฉันต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ในขณะที่ยังก้าวขาถอยหลังหนี "ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด...ว้ายยยย"ปลั่ก! ขาที่กำลังเดินถอยหลังได้สะดุดก้อนหินทำให้ฉันล้มลงอย่างแรงศีรษะกระแทกกับพื้นปูและก่อนที่จะหมดสติมีเสียงรถอีกคันขับเข้ามา"นั่นไงคุณเร!"จากนั้นฉันก็สลบไม่ได้สติเลย ....@สามปีก่อน"เรจะพยายามหาเงินมารักษาแม่เองค่ะ"ฉันบอกกับผู้เป็นแม่ขณะที่พยุงท่านเข้ามาในบ้านหลังจากได้พาแม่ไปตรวจที่โรงพย
Huling Na-update : 2025-05-01แค้นฝังรัก ไม่ควรมาตั้งแต่แรก (21)
หลังจากที่ฉันนอนหันหลังให้กับชายหนุ่มหน้าหล่อเข้ม สถานการณ์ก็ตกอยู่ในความเงียบ ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักเดินออกไปจากห้อง ฉันจึงหันกลับมามองไปที่ประตูที่กำลังปิดลง"เฮ้อ"แล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างหนัก แล้วนึกถึงวันที่ฉันไปถึงอเมริกา พอมาถึงบ้านของคุณลุงภูมิฉันก็ได้พบกับภรรยาของท่านซึ่งเป็นคนต่างชาติแต่สามารถพูดไทยได้ ท่านใจดีกับฉันและแม่มาก ๆ "ตามสบายเลยนะหนูเร""ขอบคุณนะคะ"ฉันกล่าวพร้อมกับยกมือไหว้ภรรยาคุณลุงภูมิ "ไปพักผ่อนก่อนเถอะ...พรุ่งนี้พี่จะพาเธอไปพบแพทย์"คุณลุงภูมิพูดกับแม่ของฉันก่อนที่จะหันมาที่ฉัน พร้อมกับผงกหัวเชิงให้ฉันไปพักผ่อนด้วยเช่นกัน พอขึ้นมาที่ห้องส่วนตัวฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาพี่ทอร์ช แต่ทว่าโทรไปเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด จึงตัดสินใจโทรหาอัน ไม่นานนักอันก็รับสาย (ฮาโหล)เสียงของอันฟังดูงัวเงีย ใช่สิ เวลาในประเทศไทยคงจะเช้าแล้ว "อัน..ฉันเองนะเร"(เร..)อันพึมพำเบา ๆ และฉันได้ยินเสียงราวกับว่าอันลุกขึ้นลงจากเตียง (ว่าไงแก..ถึงแล้วเหรอ)อันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็ง ๆ ซึ่งมันไม่เหมือนเดิมเลย "อืม ถึงแล้ว..แกฉันติดต่อพี่ทอร์ชไม่ได้เลย.."(พี่ทอร์ชคงไม่อยากจะคุ
Huling Na-update : 2025-05-01แค้นฝังรัก หมดรัก (22)
ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาลสามสี่วันแล้วก็ไม่ได้มีใครคอยเฝ้าดูแลฉันช่วงกลางดึกเลย ฉันต้องทำอะไรด้วยตัวของฉันเองตั้งแต่ที่ยังเจ็บหนัก จนตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากแล้ว ฉันไม่เคยรับการดูแลจากพี่ทอร์ชเลย คงจะเกลียดฉันมากสินะ บางทีนอน ๆ อยู่ก็นึกถึงวันเวลาเก่า ๆ เมื่อตอนที่ฉันกับพี่ทอร์ชยังคบกันอยู่ น้ำตามันก็พานจะไหลออกมา เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก ๆ พี่ทอร์ชอ่อนโยน ดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้รับความรักจากพี่ทอร์ช แต่มันก็เป็นแค่อดีตที่มันคงจะย้อนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว เพราะตอนนี้พี่ทอร์ชไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาคงหมดรักฉันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ไปมีอะไรกับอันเพื่อนสนิทของฉันหรอก เช้าวันต่อมา ฉันลุกลงจากเตียงจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาจากห้องน้ำก็พบชายหนุ่มหน้าหล่อเข้ามาไขว้ห้างจ้องมาที่ฉันอยู่ที่บนโซฟา "มานี่สิ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้ม "...."ฉันเดินเข้าไปหาเขาตามคำสั่งอย่างว่าง่าย และเมื่อได้ยินอยู่ตรงหน้าเขาสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่คอของเขา หัวใจฉันก็เกิดสั่นหวิว ๆ ขึ้นมาทันที "นั่ง!"พี่ทอร์ชตวาดใส่ฉันพร้อมกับตวัดสายตาไป
Huling Na-update : 2025-05-01แค้นฝังรัก แปลกใจ nc18+ (23)
แท็กซี่ขับเลยไปหน้าบ้านตามที่ฉันบอก จากนั้นฉันก็ชำระค่าโดยสารแล้วลงจากรถ เดินไปข้าง ๆ บ้านพร้อมกับยกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสองชายหนุ่มที่นั่งพูดคุยเฮฮาอยู่ที่ในรั้วหน้าบ้านของฉัน "มึงคิดว่าเพื่อนอันจะฟื้นความจำกลับมาได้ป่ะวะ"ชายหนุ่มที่ทำร้ายฉันจนสูญเสียความทรงจำเอ่ยถามพี่อาร์มพี่ชายอัน "ไม่แน่ใจว่ะ แต่ตอนนี้เห็นอันบอกว่ายังจำอะไรไม่ได้อยู่เลย ฮ่า ๆ"พี่ชายอดีตเพื่อนสนิทตอบกลับแล้วหัวเราะด้วยท่าทางสะใจ "ถ้าเกิดมันจำได้ขึ้นมาล่ะ?......กูคิดว่าเราต้องรีบขายบ้านหลังนี้แล้วหนีไปดีกว่า"ไม่นะ เขาไม่มีสิทธิ์ขายบ้านของฉัน"จะขายได้ยังไง..ในเมื่อบ้านหลังนี้เป็นชื่อเรอา""ก็ทำให้มันเซ็นซะตอนที่มันยังสูญเสียความทรงจำสิ"อย่าหวังว่าจะหลอกฉันได้ เพราะตอนนี้ฉันจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้หมดแล้ว และคลิปก็จะเป็นหลักฐานที่จะทำให้พวกแกเข้าคุก!..ฉันกลับมายังที่คอนโดของพี่ทอร์ชพอเปิดประตูเข้าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งอยู่ที่โซฟาสายตาคมจ้องมองมาที่ฉันอย่างดุดันก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงมาที่ฉัน หมั่บ! มือหนากระชากแขนฉันเข้าร่างแกร่งอย่างแรง "มึงไปไหนมา!"ปากหนาพูดด้วยน้ำเสียงกัดฟัน "เ
Huling Na-update : 2025-05-01แค้นฝังรัก ไม่ยอมปล่อย (24)
"มึงฟื้นความทรงจำได้แล้วใช่ไหม"พี่ทอร์ชแทรกพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง "ใช่..และเรก็จำได้ด้วยว่าใครเป็นคนทำร้ายเรจนทำให้ต้องสูญเสียความทรงจำ"ฉันตอบกลับไปตามความจริงที่จำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ "...."พี่ทอร์ชจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร "อัน..เมียของพี่ไงที่ทำร้ายเร""ไม่จริง!"ชายหนุ่มสวนกลับทันที "เหอะ..คงจะรักกันมากสินะถึงขนาดมันพูดอะไรพี่ก็เชื่อไปซะหมด"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาแล้วพูดประชดประชันใส่ "เรอา"พี่ทอร์ชแค่นน้ำเสียงเรียกชื่อฉัน "ทำไมคะ เรจะแตะต้องเมียพี่ไม่ได้เลยงั้นเหรอ""หยุดพูดสักที ไม่มีใครเป็นเมียกูทั้งนั้น!"ว่าจบพี่ทอร์ชก็เหยียบคันเร่งขับรถออก ผับ KAI ระหว่างไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมา มีแต่ความเงียบ จนพี่ทอร์ชขับรถมาถึงผับของเขา และก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถลง คนตัวโตก็พูดขึ้น "เรามีเรื่องต้องคุยกัน ตามกูไปที่ห้องทำงาน"พูดจบเขาก็เปิดประตูลงจากรถก่อน ฉันได้แต่ลอบหายใจแล้วลงรถตามพี่ทอร์ชเข้ามาในผับ วันนี้ลูกค้าในผับค่อนข้างเยอะฉันกับพี่ทอร์ชแหวกฝูงชนคนมากมายขึ้นมาบนชั้นสองของผับ แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของเขา พอฉันปิดประตูเรียบร้อย ก็เดินไปที่โซฟาซึ่งมีพี
Huling Na-update : 2025-05-01
Pinakabagong kabanata
แค้นฝังรัก คำขอร้อง (30)
แกร่ก! ขณะที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงประตูก็เปิดเข้ามาพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่มีหน้าตาบึ้งตึง เขาเดินตรงมากระชากโทรศัพท์ฉันไปจากมือ "มึงติดต่อกับไอ้นั่นใช่ไหม!"เขาตวาดใส่ด้วยสีหน้าโกรธจัด "พี่หมายถึงใคร"ฉันเอ่ยถามเสียงเรียบแต่หัวใจเต้นรัว ๆ ด้วยความตกใจ "มึงยังจะถามอีกเหรอ..หรือว่ามึงติดต่อผู้ชายหลายคน?"พี่ทอร์ชย้อนถามแล้วขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนที่ขมับ "พี่ทอร์ชอย่ามาหาเรื่องกันสิ"ฉันพูดออกไปอย่างไม่พอใจ แล้วเบือนหน้าหนี"นี่เบอร์ไอ้ปอนด์ใช่ไหม"ฉันหันกลับมาเห็นพี่ทอร์ชโชว์เบอร์โทรที่โทรเข้าล่าสุด "...."ฉันไม่พูดอะไรได้แต่มองตาปริบ ๆ เขารู้ได้ยังไงกันนะว่าเป็นเบอร์พี่ปอนด์ หรือเขารู้แล้วว่าพี่ปอนด์มาไทย "มาไทยอย่างที่คิดไว้จริง ๆ"เขาพึมพำเบา ๆ พอได้ยิน "มึงติดต่อให้มันมารับ?"พี่ทอร์ชเอ่ยถามเสียงดัง."...."ฉันก็ยังเงียบไม่พูดอะไรออกไป "ทำไมถึงไม่ตอบ!"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มตวาดใส่เสียงดังพร้อมกับใช้ฝ่ามือตบลงมาที่เตียงนอน "ใช่"ฉันจึงตอบกลับไปสั้น ๆ "มึงกล้าดียังไงที่เอาโทรศัพท์ที่กูซื้อให้ติดต่อกับผู้ชายคนอื่น"พอพี่ทอร์ชพูดจบฉันนี่ต้องขมวดคิ้วจ้องหน้าเขาจนเป็นปม "...."
แค้นฝังรัก เริ่มสับสน (29)
พอพี่ทอร์ชเดินออกไปจากห้องฉันก็พ่นลมหายเฮือกใหญ่ ในหัวก็นึกถึงคำพูดของเขา เป็นเพราะฉันที่มีปัญหาอะไรก็ไม่บอกกับเขาตรง ๆ ทั้ง ๆ ที่ปากก็บอกว่าเขาเป็นคนสำคัญกับฉันอันดับที่สองรองจากแม่ มันทำให้ฉันรู้สึกผิดกับพี่ทอร์ชมาก ๆ "เรขอโทษนะคะพี่ทอร์ช"ฉันได้แต่พูดคำว่าขอโทษกับตัวเองเพราะตอนนี้เขาคงไม่รับฟังมันแล้ว ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงหลุดจากภวังค์แล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ฉันขมวดคิ้วสงสัยสายที่โทรเข้าเพราะเบอร์ที่ไม่ได้เม้มชื่อเอาไว้ แต่ก็เลือกที่จะกดสายรับ "สวัสดีค่ะ"(เร พี่มาถึงไทยแล้วนะตอนนี้กำลังจะเข้าโรงแรมที่จองไว้)ปลายสายพูดตอบกลับมามันจึงทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้าง."พี่ปอนด์"(อืม มาเจอกันหน่อยไหม)พี่ปอนด์พูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงสดใสปนความดีใจ"เอ่อ..คือตอนนี้เรอยู่ที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ"(ห๊ะ เรอยู่ที่โรงพยาบาล? เรเป็นอะไร แล้วเรอยู่โรงพยาบาลไหน)พอฉันพูดจบพี่ปอนด์ก็รัวคำถามใส่ฉันด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ "เรไม่ได้เป็นอะไรมาก มีดบาดนิดหน่อยพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เรจะเป็นคนไปหาพี่เองนะคะ"ฉันตอบกลับไปเพื่อไม่ให้ลูกชายเพื่อนพ่อเป็นห่วง.(อืม )พี่ปอนด์ตอบกลับสั้น ๆ น้ำเสียงฟั
แค้นฝังรัก ความเชื่อใจ (28)
"เลิกโกหก เลิกตอแหลสักที!"พี่ทอร์ชตวาดใส่อันเสียงดังจนเธอสะดุ้งโหย่ง"พะ พี่ทอร์ชหมายความว่าอะไร"อันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ แล้วตวัดสายตามองมาที่ฉัน "ก็หมายความว่าแกเลิกโกหกสักที ผู้ชายที่แกพามาเขาไม่ใช่พี่ปอนด์!"ฉันพูดขึ้นด้วยความโกรธไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่เคยสนิทจะยังคงแอบอ้างพาคนอื่นมาให้เป็นสามีของฉันให้ได้ "นี่แก.."อันยกมือชี้หน้าฉัน "แกก็ไม่รู้สินะว่าฉันฟื้นความทรงจำได้แล้ว..ยังไงก็ขอบคุณแกนะที่วันนั้นพยายามจะฆ่าฉันแต่ไม่สำเร็จและก็ทำให้ฉันจำเรื่องราวทั้งหมดได้"ฉันพูดแล้วยกยิ้มมุมปากใส่ ในขณะที่ชายหนุ่มที่มากับเธอมีทีท่าที่จะหนึ ส่วนอันก็รีบเดินไปเกาะแขนพี่ทอร์ชแต่ก็โดนสะบัดออก"พี่ทอร์ชอย่าไปเชื่อมันนะคะ"อันมองหน้าพี่ทอร์ชแล้วหันมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต"หึ"พี่ทอร์ชแสยะยิ้มร้าย แล้วบอกให้คนข้างนอกเข้ามาซึ่งเป็นชายฉกรรจ์สามคน"จับมันไว้"พี่ทอร์ชเอ่ยปากสั่งทั้งสาม ชายหนุ่มที่มากับอันดูท่าไม่ดี จึงจับตัวฉันล็อกคอ "อย่าเข้ามานะ"แล้วดึงมีดสั้นที่พกมาจ่อที่คอฉัน "ไม่งั้นอีนี่ตาย"พี่ทอร์ชหันมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย ในขณะที่อันเดินยิ้มมาประกบร่างฉันอย่างผู้ชนะ "มึงคิดว่าจะออกไปจ
แค้นฝังรัก ใครหล่อกว่ากัน 18+ (27)
หลังจากวางสายพี่ปอนด์เรียบร้อยฉันก็ล้มตัวนอน ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับพี่ปอนด์ ซึ่งเขาจะช่วยฉันหาหลักฐานมัดตัวอันแล้วดำเนินคดีข้อหาทำร้ายฉันจนทำให้สูญเสียความทรงจำร่วมถึงล่าสุดที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วย หลังจากที่อันได้รับผลกรรมแล้วฉันก็จะกลับไปอยู่ที่สิงคโปร์กับพี่ปอนด์เหมือนเดิม ส่วนพี่ทอร์ชเราสองคนคงต้องจบกันจริง ๆ ฉันก็ขอให้เขาได้พบกับคนดี ๆ แอ๊ดดดดด ขณะที่ฉันกำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามาทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมอง ก็ปรากฎร่างชายหนุ่มสอดมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าก้าวขายาวเดินมายังเตียงที่ฉันนอนอยู่ เขาคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนก็พี่ทอร์ชนั้นเอง ซึ่งเขาทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมากที่เขากลับมาเร็ว คิดว่าจะกลับเช้าซะอีก"ยังไม่นอน?"เขาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงแล้วเอ่ยถามฉันน้ำเสียงเรียบ ฉันหยัดกายลุกนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงแล้วตอบเขา "กำลังจะนอน"พี่ทอร์ชผงกหัวแล้วลากเก้าอี้มานั่งที่ข้างเตียงแล้วเอาขายกขึ้นไขว้ห้าง "ขอดูรูปไอ้คนที่ชื่อปอนด์หน่อยสิ"ฉันขมวดคิ้วจนเป็นปมจ้องหน้าเขาด้วยความสงสัย"พี่อยากจะดูทำไม""เอามาเถอะน่า"พี่ทอร์ชสวนกลับทันทีแล้วเบือนหน้าไปพ่นลมหายใจ ก่อนจะหันกลับมา"พ
แค้นฝังรัก ไม่ให้ลบ (26)
พอมาถึงบ่อนฉันก็เดินตามเจ้าของบ่อนขึ้นมายังบนออฟฟิศ พี่ทอร์ชเปิดประตูเข้าไปก็ต้องหยุดชะงัก "อัน"ใช่แล้วอันอดีตเพื่อนสนิทของฉันนั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง พอเธอเห็นพี่ทอร์ชเปิดประตูกำลังจะเข้าไปเธอก็รีบลุกขึ้นเดินมาที่เขาโดยไม่ทันสังเกตว่าฉันยืนอยู่ด้านหลัง "พี่ทอร์ช"อันเดินเข้ามาสวมกอดพี่ทอร์ชถึงได้เห็นฉัน แต่เธอก็ไม่ผละออกแถมยังแสยะยิ้มร้ายให้ฉันด้วย "มาได้ยังไง"พี่ทอร์ชเอ่ยถามแล้วผลักอันออกเบา ๆ "อันคิดถึงพี่ทอร์ชนะคะก็เลยมาดักรอที่บ่อน แต่ไม่คิดว่าพี่จะพาเรอามาด้วย"เธอตวัดสายตามาที่ฉันหลังจากพูดจบ"หายดีแล้วเหรอเร"แล้วเอ่ยถามฉัน "อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมกับลอบหายใจ "เรื่องสามีแกฉันจะช่วย....""อัน"อันยังพูดไม่จบประโยคพี่ทอร์ชก็แทรกพูดซะก่อน "กลับไปก่อนพี่จะทำงาน"ว่าจบเขาก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้าไปในห้อง ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวขาเดินตาม ก็ถูกอันเอาไหล่ผลักฉันแล้วแทรกหน้าเดินตามพี่ทอร์ชเข้าไปติด ๆ "แต่อันอยากอยู่กับพี่..ให้อันอยู่ที่นี่นะคะ"เธอเดินไปสวมกอดพี่ทอร์ชจากด้านหลังแล้วพูดออดอ้อน ต่อหน้าฉันถามว่าเจ็บ ก็เจ็บนะ แต่ฉันจะทำอะไรได้ เพราะตอนนี้สถานะฉันกั
แค้นฝังรัก เดาอารมณ์ไม่ถูก (25)
พี่ทอร์ชพาฉันกลับมายังคอนโดของเขา ฉันก็ค่อย ๆ พยุงตัวเองเข้าห้องน้ำทั้ง ๆ ที่ขายังสั่นอยู่ เหลือบเห็นชายหนุ่มร่างสูงยืนกอดอกจ้องมองฉันแล้วแสยะยิ้มร้าย ปัง! ฉันปิดประตูห้องน้ำดัง ๆ ด้วยความโกรธ "ไอ้คนบ้ากาม เอาแต่ใจ เหอะ! คอยดูนะเรจะหนีพี่ไปให้ได้ เรไม่ยอมทนอยู่กับคนอย่างพี่หรอก พี่ทอร์ชไม่ใช่คนที่เรเคยรักเคยรู้จักอีกต่อไป"ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองไป ปากก็บ่นคนด้านนอกไปด้วย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยฉันก็ออกมาจากห้องน้ำพบเห็นพี่ทอร์ชนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ปลายเตียงใส่สภาพพร้อมอาบน้ำคือช่วงล่างมีผ้าหนูพันรอบเอว "อืม ผมจะเข้าไป"ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาพูดคุยอยู่กับใครเดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผม ฉันดูแล้วว่าพี่ทอร์ชวางสายไปแล้วจึงเปิดเครื่องแล้วเป่าผมที่เพิ่งสระทันที พรึ่บ! จู่ ๆ พี่ทอร์ชก็เดินเข้ามาแย่งไดร์เป่าผมไปจากฉัน "จะทำอะไร"ฉันหันไปถามคนตัวโตด้วยความงุนงง"เดี๋ยวพี่..กูทำให้"พี่ทอร์ชเผลอเรียกตัวเองว่าพี่แต่ทว่าก็รีบเปลี่ยนทันที "ไม่ต้อง"ฉันเอียงหัวหนีเพราะไม่ต้องการให้เขามาวุ่นวายกับฉัน "อยู่เฉย ๆ"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มไม่สนใจจับหัวให้ตรงแล้วใช้ไดร์เป
แค้นฝังรัก ไม่ยอมปล่อย (24)
"มึงฟื้นความทรงจำได้แล้วใช่ไหม"พี่ทอร์ชแทรกพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง "ใช่..และเรก็จำได้ด้วยว่าใครเป็นคนทำร้ายเรจนทำให้ต้องสูญเสียความทรงจำ"ฉันตอบกลับไปตามความจริงที่จำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ "...."พี่ทอร์ชจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร "อัน..เมียของพี่ไงที่ทำร้ายเร""ไม่จริง!"ชายหนุ่มสวนกลับทันที "เหอะ..คงจะรักกันมากสินะถึงขนาดมันพูดอะไรพี่ก็เชื่อไปซะหมด"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาแล้วพูดประชดประชันใส่ "เรอา"พี่ทอร์ชแค่นน้ำเสียงเรียกชื่อฉัน "ทำไมคะ เรจะแตะต้องเมียพี่ไม่ได้เลยงั้นเหรอ""หยุดพูดสักที ไม่มีใครเป็นเมียกูทั้งนั้น!"ว่าจบพี่ทอร์ชก็เหยียบคันเร่งขับรถออก ผับ KAI ระหว่างไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมา มีแต่ความเงียบ จนพี่ทอร์ชขับรถมาถึงผับของเขา และก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถลง คนตัวโตก็พูดขึ้น "เรามีเรื่องต้องคุยกัน ตามกูไปที่ห้องทำงาน"พูดจบเขาก็เปิดประตูลงจากรถก่อน ฉันได้แต่ลอบหายใจแล้วลงรถตามพี่ทอร์ชเข้ามาในผับ วันนี้ลูกค้าในผับค่อนข้างเยอะฉันกับพี่ทอร์ชแหวกฝูงชนคนมากมายขึ้นมาบนชั้นสองของผับ แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของเขา พอฉันปิดประตูเรียบร้อย ก็เดินไปที่โซฟาซึ่งมีพี
แค้นฝังรัก แปลกใจ nc18+ (23)
แท็กซี่ขับเลยไปหน้าบ้านตามที่ฉันบอก จากนั้นฉันก็ชำระค่าโดยสารแล้วลงจากรถ เดินไปข้าง ๆ บ้านพร้อมกับยกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายสองชายหนุ่มที่นั่งพูดคุยเฮฮาอยู่ที่ในรั้วหน้าบ้านของฉัน "มึงคิดว่าเพื่อนอันจะฟื้นความจำกลับมาได้ป่ะวะ"ชายหนุ่มที่ทำร้ายฉันจนสูญเสียความทรงจำเอ่ยถามพี่อาร์มพี่ชายอัน "ไม่แน่ใจว่ะ แต่ตอนนี้เห็นอันบอกว่ายังจำอะไรไม่ได้อยู่เลย ฮ่า ๆ"พี่ชายอดีตเพื่อนสนิทตอบกลับแล้วหัวเราะด้วยท่าทางสะใจ "ถ้าเกิดมันจำได้ขึ้นมาล่ะ?......กูคิดว่าเราต้องรีบขายบ้านหลังนี้แล้วหนีไปดีกว่า"ไม่นะ เขาไม่มีสิทธิ์ขายบ้านของฉัน"จะขายได้ยังไง..ในเมื่อบ้านหลังนี้เป็นชื่อเรอา""ก็ทำให้มันเซ็นซะตอนที่มันยังสูญเสียความทรงจำสิ"อย่าหวังว่าจะหลอกฉันได้ เพราะตอนนี้ฉันจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้หมดแล้ว และคลิปก็จะเป็นหลักฐานที่จะทำให้พวกแกเข้าคุก!..ฉันกลับมายังที่คอนโดของพี่ทอร์ชพอเปิดประตูเข้าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งอยู่ที่โซฟาสายตาคมจ้องมองมาที่ฉันอย่างดุดันก่อนที่จะหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงมาที่ฉัน หมั่บ! มือหนากระชากแขนฉันเข้าร่างแกร่งอย่างแรง "มึงไปไหนมา!"ปากหนาพูดด้วยน้ำเสียงกัดฟัน "เ
แค้นฝังรัก หมดรัก (22)
ฉันมาอยู่ที่โรงพยาบาลสามสี่วันแล้วก็ไม่ได้มีใครคอยเฝ้าดูแลฉันช่วงกลางดึกเลย ฉันต้องทำอะไรด้วยตัวของฉันเองตั้งแต่ที่ยังเจ็บหนัก จนตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากแล้ว ฉันไม่เคยรับการดูแลจากพี่ทอร์ชเลย คงจะเกลียดฉันมากสินะ บางทีนอน ๆ อยู่ก็นึกถึงวันเวลาเก่า ๆ เมื่อตอนที่ฉันกับพี่ทอร์ชยังคบกันอยู่ น้ำตามันก็พานจะไหลออกมา เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขมาก ๆ พี่ทอร์ชอ่อนโยน ดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้รับความรักจากพี่ทอร์ช แต่มันก็เป็นแค่อดีตที่มันคงจะย้อนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว เพราะตอนนี้พี่ทอร์ชไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขาคงหมดรักฉันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ไปมีอะไรกับอันเพื่อนสนิทของฉันหรอก เช้าวันต่อมา ฉันลุกลงจากเตียงจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาจากห้องน้ำก็พบชายหนุ่มหน้าหล่อเข้ามาไขว้ห้างจ้องมาที่ฉันอยู่ที่บนโซฟา "มานี่สิ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้ม "...."ฉันเดินเข้าไปหาเขาตามคำสั่งอย่างว่าง่าย และเมื่อได้ยินอยู่ตรงหน้าเขาสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่คอของเขา หัวใจฉันก็เกิดสั่นหวิว ๆ ขึ้นมาทันที "นั่ง!"พี่ทอร์ชตวาดใส่ฉันพร้อมกับตวัดสายตาไป
