“จะเซอร์ไพรส์อะไรนะ” ซอนบียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตรงไปยังที่นัดหมาย
แต่เธอต้องรู้สึกไม่ดีจนต้องหยุดเดินมองซ้ายมองขวาเหมือนรู้สึกว่ามีคนเดินตามเธอมา
...ก็ไม่มีใครสงสัยคิดมากไปเอง...
หญิงสาวคิดในใจแล้วตัดสินใจเดินต่อ
หมับ!!
พรึบ!!
กรี๊ด!!!!!
“หุบปาก! ถ้าไม่อยากตาย!”
ตุ้บ!!
“อึก!” แต่ไม่ทันจะได้ก้าวขาเดินต่อไปร่างบางถูกกระชากเข้าไปที่โขดหิน ร่างเธอถูกเหวี่ยงจนกระแทกก้อนหินอย่างแรง เป็นเหตุให้เธอรู้สึกจุกเสียดที่ท้องน้อยจนแทบขยับตัวไม่ได้!
“พะ...พวกแกเป็นใคร!” หญิงสาวเอ่ยเสียงเบาหวิวพร้อมเลือดสีสดที่ไหลอาบสองขา
“ละ...ลูก” ดวงตากลมโตสั่นระริกเมื่อก้มมองตรงหว่างขาเห็นเลือดไหลออกมาไม่หยุด
“ก็เป็นผัวน้องไงคนสวย!” ชายร่างใหญ่ผิวเข้มพูดขึ้นพร้อมทำหน้าหื่นกระหายใส่หญิงสาว พร้อมพุ่งตรงเข้าประชิดตัว
“อย่านะ!”
“ออกไป!”
ด้วยสัญชาตญาณเอาตัวรอดร่างบางถอยกรูดหนี มือเล็กคว้ากำทรายไว้ในมือ
“อย่าเข้ามานะ!” ซอนบีพยุงตัวลุกขึ้น พร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดเมื่อตอนนี้เธอรู้ตัวว่าได้เสียทารกน้อยในท้องไปแล้ว
“ฮึ!! สภาพแบบนี้มึงจะหนีไปไหนได้!!” ชายร่างใหญ่พูดกระแทกเสียง สองเท้าก้าวเข้าไปหาเธอ
พรึบ!!
“อีบ้า!!!”
“มึงตาย!!!”
ซอนบีปาทรายในมือเข้าตาคนร้ายก่อนจะลุกขึ้นวิ่งหนีอย่างลนลาน สองมือเล็กกุมท้องที่เจ็บปวดแสนสาหัส มันเจ็บหน่วงทรมานทั้งกายและใจ
“กูบอกให้หยุด!!” คนร้ายวิ่งไล่ตามหญิงสาวที่วิ่งตรงไปยังถนนเพื่อจะขอความช่วยเหลือ...
ห้องพัก
“ซึนยอน?” สไนเปอร์เดินออกมาจากห้องน้ำต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นซึนยอนเปลือยกายนอนอยู่บนเตียง
“ซึนยอนรักพี่!” ร่างอรชรเดินเข้าหาชายหนุ่มอย่างไม่มีท่าทีเขินอาย
“.....” แต่เขาเลือกที่จะเงียบเพราะตอนนี้อารมณ์ชายหนุ่มกำลังพลุ่งพล่าน สองมือกำหมัดแน่นเพราะเขาเกลียดที่สุดคือผู้หญิงแบบนี้!
“ซึนยอนไม่ดีตรงไหนคะ ทำไมพี่ไม่สนใจซึนยอนบ้าง” มือเรียวเล็กสัมผัสลูบไล้แผงอกแกร่งผ่านเสื้อคอกลมสีขาวที่ชายหนุ่มใส่อยู่
หมับ!
“ออกไปจากห้องฉันถ้าไม่อยากตาย!” เขาพูดด้วยเสียงเย็นปนโทสะ ถ้าคนที่รู้จักเขาดีจะรีบถอยห่าง
“ไม่ค่ะ! จนกว่าพี่จะเป็นของซึนยอน!” หญิงสาวไม่พูดเปล่าสองมือคล้องคอชายหนุ่ม ประกบปากจูบกลีบปากนุ่มของอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง
พรึบ!!!
“กูเตือนมึงแล้วนะ!” สไนเปอร์ผลักซึนยอนพร้อมชี้หน้าด่า แววตาเกรี้ยวกราดจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างรังเกียจ!
“ถึงกู! จะไม่ใช่คนดี! แต่กูก็เลือก!!” สิ้นคำพูดสไนเปอร์ก็เดินออกจากห้องเพื่อตามหาซอนบี เพราะถ้าซึนยอนเข้ามาในห้องได้แบบนี้ต้องมีเรื่องไม่ดีแน่ ๆ
“ซอนบี!!”
“ซอนบีได้ยินเปอร์ไหม!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกหาแฟนสาว
“ซอนบี!!!” เขายังคงตะโกนเสียงดังลั่น พร้อมวิ่งไปทั่วหาดแต่กลับไม่เจอหญิงสาว
“ฮึ!! คงจะเจอหรอก! ป่านนี้พี่ซอนบีคงไปขึ้นสวรรค์กับ...” แต่เขาต้องชะงักเมื่อได้ยินซึนยอนที่วิ่งตามออกมาดูด้วยสายตาคาดคั้น
หมับ!!
“เธอทำอะไรซอนบี!!” มือหนาบีบแขนหญิงสาวอย่างแรง แรงจนเธอต้องร้องโอดครวญด้วยความเจ็บเหมือนกระดูกมันจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
“พี่เปอร์! ซึนยอนเจ็บ!”
“กูถามว่ามึงทำอะไรซอนบี!!” สไนเปอร์ตวาดใส่ซึนยอนอย่างโกรธเกรี้ยว
“ซึนยอนไม่ได้ทำก็พี่ซอนบีนั่นแหละที่นอกใจพี่แอบนัดพบผู้ชาย!” หญิงสาวตะโกนเสียงแข็ง!
“มึงโกหก! ซอนบีไม่ใช่คนแบบนั้น!” สไนเปอร์ไม่มีทางเชื่อเพราะเขารู้จักแฟนสาวเขาดี
“ไม่เชื่อก็เรื่องของพี่! อยากโง่ก็เชิญ!”
“ปล่อย!!” หญิงสาวแกะมือเขาออกแล้วเดินหนี ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจที่ชายหนุ่มไม่สนใจ ขนาดบอกว่าพี่สาวมีคนอื่นชายหนุ่มยังเป็นห่วงพี่สาวขนาดนั้น
...ซึนยอนไม่ยอมแพ้หรอกรอก่อนเถอะรอหลักฐานชิ้นเด็ดจากยัยนับก่อนแล้วพี่จะเสียใจ!...
ซึนยอนพูดนึกคิดคนเดียวอย่างอารมณ์ดี กลับไปนอนรออยู่ที่ห้องอย่างสบายใจ
ส่วนสไนเปอร์ก็พยายามโทรหาแฟนสาวแต่ไม่มีใครรับ
นั่นยิ่งทำให้เขาแทบจะเป็นบ้าตาย
.
.
“ช่วยด้วย!!”
“ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!”
ฝ่ายซอนบีวิ่งหนีคนร้ายจนถึงถนนใหญ่ เป็นความโชคดีที่มีแสงไฟจากรถที่กำลังวิ่งมาพอดี
“มามะ มาให้พี่ชื่นใจซะดี ๆ”
แต่ไม่ทันจะหายใจได้ทั่วท้องคนร้ายก็วิ่งหอบตรงเข้ามาหาเธอพอดี
“อย่าเข้ามานะ!” หญิงสาวเริ่มอาการไม่ค่อยดีเพราะเธอตกเลือดร่างกายเริ่มอ่อนล้า
สองขาค่อย ๆ ก้าวเดินขึ้นไปบนถนน ตะโกนขอความช่วยเหลือ เพราะวันนี้มีงานประจำปี ผู้คนต่างดื่มฉลองอยู่แต่ในบ้าน
เธอเลยตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน
“ช่วยด้วย!!”
“ช่วยด้วยค่ะ!” เธอตัดสินใจยืนขวางหน้ารถคันที่วิ่งมา น้ำตาไหลอาบสองแก้ม
“โธ่เอ๊ย!! อีบ้ามึงจะไปยืนให้รถชนทำไม!” คนร้ายได้แต่มองเธอด้วยความลังเล เพราะถูกสั่งให้จัดการข่มขืนและถ่ายคลิปหญิงสาว
แต่มีคนมาเห็นแบบนี้เขาเองก็กลัวเลยเลิกล้มแผนการและวิ่งหนีเอาตัวรอด
“ช่วยด้วย!!” ซอนบียังคงร้องขอความช่วยเหลือเมื่อรถวิ่งเข้ามาใกล้
เป็นความโชคดีที่รถคันดังกล่าวเป็นรถของเพื่อนน้องสาวเธอ แต่เป็นความโชคร้ายที่ผู้หญิงอีกคนที่นั่งมาด้วยมองเธอด้วยสายตาริษยาและมองเห็นคนร้ายที่เธอว่าจ้างวิ่งหนีหายไป ยิ่งทำให้เธอรู้สึกโกรธ
...ฮึ...ฉันจะเป็นคนส่งแกไปลงนรกเองนางมารหัวใจ!...
หญิงสาวยกยิ้มมุมปากพูดในใจก่อนจะแย่งพวงมาลัยรถจากเพื่อนหนุ่มที่กำลังจะจอดรถเพราะเห็นซอนบีได้รับบาดเจ็บ!
“เฮ้ย!! ยู จะทำอะไรมันอันตราย!!” เพื่อนหนุ่มลูกครึ่งตาน้ำข้าวพยายามดึงพวงมาลัยที่ส่ายไปส่ายมา
เมื่อเพื่อนสาวคู่นอนเพื่อนซี้ ยื้อแย่งพวงมาลัยและเหยียบคันเร่งไปที่หญิงสาวที่ยืนร้องขอความช่วยเหลือ!
“...ฮึ...ตายเถอะอีบ้า!!!”
เธอหัวเราะอย่างคนเสียสติก่อนจะแย่งพวงมาลัยจากมือเพื่อนได้สำเร็จ พร้อมเร่งเครื่องพุ่งตรงไปยังซอนบีที่รู้ตัวว่ารถกำลังจะพุ่งชนตัวเองแต่เพราะเธอเสียเลือดมากตอนนี้ทั้งตัวเธอมันชาไม่สามารถขยับตัวได้
“ซอนบี ระวัง!!!!!!!!!!”
ตุ้บ!!! โครม!!
เอี๊ยด!!!!!
ร่างบางลอยไปตามแรงกระแทกห่างจากตัวรถที่พุ่งเข้าชนเธออย่างแรงไปไกลหลายร้อยเมตร
“ซอนบี!!!!!!!!” สไนเปอร์ที่วิ่งรอบหาดชนเข้ากับคนร้ายและเห็นมือถือซอนบีอยู่กับคนร้าย เขาคาดคั้นเอาคำตอบ ก่อนจะวิ่งตามหาแฟนสาวตามที่คนร้ายบอก
แต่เขามาช้าไป เขาได้แต่ยืนมองร่างระหงที่ลอยคว้างอยู่บนอากาศก่อนจะตกกระแทกลงบนพื้นถนน
“ไม่!!!!!!!”
“ฮือ!!!”
เขาร้องไห้ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด รีบวิ่งเข้าไปประคองร่างไร้วิญญาณของแฟนสาวอย่าเวทนา
“รีบออกรถสิ!”
“จะรอให้ตำรวจมาจับหรือไง!”
หญิงสาวออกคำสั่ง! ให้เพื่อนชายรีบออกรถหนี เมื่อสไนเปอร์มองมาที่รถแต่เธอก้มหลบเพราะกลัวชายหนุ่มจะเห็น
แต่มันช้าไปแล้วเพราะแค่เสี้ยววินาทีสายตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยวเขาเห็นว่าใครนั่งอยู่บนรถและเรื่องนี้มันจะไม่จบแค่นี้
เพราะเขาจะไม่ยอมเสียลูกและเมียไปโดยที่คนผิดยังลอยนวล!
“ไม่ต้องห่วงนะเปอร์จะจัดการคนที่มันทำกับซอนบีและลูกเอง”
เขาก้มหน้ามอบจุมพิตลงบนหน้าผากมนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะอุ้มร่างบางไร้วิญญาณของแฟนสาวกลับไปที่พัก
น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบสองแก้มหยดแล้วหยดเล่า เขาเหมือนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต เมื่อสูญเสียทั้งเมียและลูกน้อยไปในเวลาเดียวกัน!
ตอนเช้า“ตื่นสายนะเรา”“เพราะใครล่ะ ดาวถึงตื่นสายแบบนี้ แล้วลูกล่ะคะไปไหนแล้ว”“ตื่นมาก็ถามหาแต่ลูกสนใจผัวบ้างไหม?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันมองคนตัวเล็กที่ยังคงนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม“ก็ผัวอยู่ตรงนี้ ดาวไม่เห็นลูกก็ต้องถามหาลูกสิ พี่จะมางอแงทำไมกัน” นับดาวได้แต่ถอนหายใจพร้อมดันตัวลุกขึ้นนั่ง“หึ ต่อปากต่อคำเก่งนักนะ แบบนี้มันน่าเอา” สายตาเจ้าเล่ห์มองต่ำไปที่เป้ากางเกงตัวเอง“ลามก พี่หยุดลามกแล้วตอบดาวมาก่อนลูกไปไหน” นับดาวพูดจริงจัง“อยู่กับหม่าม้า เธอตื่นสายฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เลยพาลงไปเล่นข้างล่าง” มือหนาลูบที่หัวเมียแล้วเอาแต่ยิ้มกริ่ม“ยิ้มอะไรคะ พี่ดูแปลก ๆ นะดาวว่า” นับดาวพยายามจับผิดคนตรงหน้าที่เอาแต่ยิ้ม“ไปอาบน้ำพ่อกับตะวันรอนานแล้วนะ” เมื่อได้ยินพ่อของลูกพูดแบบนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเขาจะพาไปที่ไหนสักแห่ง“พี่จะพาดาวไปไหนเหรอ”“ไปอาบน้ำไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง ให้เวลา 20 นาทีเดี๋ยวไปเล่นกับลูกรอ” เขายักคิ้วกวน ๆ พร้อมจุ๊บปากบาง แล้วเดินออกจากห้องทันที นับดาวได้แต่ทำหน้าสงสัยก่อนจะหอบผ้าห่มเดินเข้าห้องน้ำ30 นาทีผ่านไป“ช้า” ทันทีที่เห็นเมียเดินมาคุณพ่อคนหล่อก็บ่นเสียงดุ“…….” แต่เม
“แดดดี้อยากจะขอบคุณเบบี๋ที่ทำให้ผู้ชายเลว ๆ คนนี้กลับตัวกลับใจ เป็นคนดี ขอบคุณที่เบบี๋ยอมไว้ใจฝากชีวิตไว้กับแด๊ด ขอบคุณที่มอบสิ่งมีค่าที่สุดให้แด๊ด” กันต์มองไปที่ลูกสาวทั้งสองคน พร้อมส่งยิ้มให้เมียรักที่มองหน้าเขาน้ำตาคลอด้วยความซึ้งใจ“แดดดี้ขอมอบเพลงนี้แทนความรู้สึกที่แด๊ดมีต่อเบบี๋” กันต์เดินเข้าไปนั่งลงคุกเข่าร้องเพลงต่อหน้าเมียสุดที่รัก พร้อมลูกสาวจอมแสบ อย่างญี่ปุ่นที่วิ่งเข้าไปกอดหอมพ่อเพื่อให้กำลังใจ‘ที่ผ่านมานานเท่าไรกาลเวลาไม่อาจลืมหัวใจเปลี่ยนไปจากเธอคงเป็นไปไม่ได้เมื่อใจผูกพันมีแต่เธอแม้จะนอนและฝัน ฉันมีแต่เธอเท่านั้นไม่อาจแบ่งใจเผื่อไว้ให้ใครใจเมื่อเจอเธอแล้ว เหมือนคนที่เจอจุดหมายเมื่อมีเธอไม่ต้องการใครเมื่อวานก็รัก วันนี้รักเธอพรุ่งนี้ก็รักเธอ เพราะใจที่มีเธอไม่มีอีกแล้ว ใครจะมาเข้าใจฉันได้ดีอย่างเธอตอบแทนเธอรักเดียวใจเดียว’“เบบี๋รักแดดดี้ ขอบคุณนะคะที่แดดดี้ทำทุกอย่างเพื่อเบบี๋กับลูก ๆ” เบบี๋พูดเสียงสะอื้น มันตื้นตันใจจนห้ามน้ำตาไม่ได้ ก่อนสี่คนพ่อแม่ลูกจะกอดหอม แสดงความรักอย่างไม่อายสายตาทุกสายตาที่มองแล้วได้แต่ยิ้มตาม“……” มีแต่สไนเปอร์นั่งทำหน้าขรึมไม่
1 ชั่วโมงผ่านไป“แม่จ๋า พี่ตะวัน คุณตาขา” ร่างอ้วนกลมวิ่งเข้าไปกอดแม่ที่ประคองคุณตาเดินเข้าบ้าน“ไปดูลูกก่อน บ่นถึงเธอทั้งวัน” สไนเปอร์เดินเข้าไปประคองพ่อตาทันที“คิดถึงจังเลย วันนี้ภูพิงค์ของแม่จ๋าดื้อไหม” นับดาวยิ้มรับพร้อมเดินเข้าไปอุ้มลูกสาวตัวน้อยในชุดเจ้าหญิงสีชมพูน่ารัก“ไม่ค่ะ หนูเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซนเยย” แล้วทำไมต้องอ้อนขนาดนี้ด้วย แค่นี้แม่ก็หลงลูกไม่ไหวแล้ว“พี่ตะวันกอดหนูหน่อย” พร้อมอ้าแขนป้อม ๆ ยื่นไปหาพี่ชายอีกคน“คุณตาด้วยกอดหนูหน่อยคิดถึงคุณตาที่สุดในโลกเลย” พี่ชายกับคุณตาได้แต่มองหลานสาวตัวน้อยแล้วยิ้ม ก่อนจะกอดหอมกันพักใหญ่แล้วขึ้นไปพักบนห้องที่กันต์เตรียมไว้ให้“ยิ้มอะไรคะ แล้วภูผาล่ะ ตั้งแต่มาดาวยังไม่เห็นลูกเลย” นับดาวชะเง้อคอมองหาลูกชาย“อยู่กับพี่กันต์ โดนญี่ปุ่นลวนลามทั้งวัน” สไนเปอร์พูดอย่างเหนื่อยใจ พร้อมทำหน้าบูดบึ้งเพราะหวงลูกชาย“แม่จ๋าหนูหิวหม่ำแม่” ระหว่างที่พ่อกับแม่พูดถึงพี่ชายเด็กน้อยตัวอ้วนกลับงอแงเอาเสียดื้อ ๆ“อะไรกันคะ” นับดาวจับมือเล็กที่ล้วงเข้าไปในเสื้อพร้อมจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มที่งัวเงีย“พี่เปอร์ลูกนอนกลางวันไหม”“……” สไนเปอร์ได้แต่ส่ายหัว เพร
หลายวันผ่านไป“พี่กันต์พี่บอกลูกสาวพี่ให้หยุดวอแวลูกชายผมสักทีได้ไหมวะ” สไนเปอร์ที่เอาลูกขี่หลัง หลังเตรียมจัดงานปาร์ตี้เล็ก ๆ เซอร์ไพรส์เมียที่ออกไปรับพ่อกับน้องชาย บ่นพี่ชายที่ไล่วิ่งตามจับลูกสาวตัวแสบที่เอาแต่แกล้งคนนั้นกวนคนนี้ โดยเฉพาะภูผาลูกชายสุดที่รักพ่อเปอร์ ที่ตอนนี้กอดคอพ่อแน่นส่วนลูกสาวตัวอ้วน ๆ เล่นอยู่กับป้า ๆ หัวเราะคิกคักตามประสาผู้หญิง“เออ กูรู้แล้วไอ้เปอร์ กูก็ตามอยู่เนี่ย!”“ญี่ปุ่นแด๊ดไหว้ละ ลูกไปอยู่กับหม่ามี้ แด๊ดไม่ไหวแล้วนะ” กันต์มือเท้าเอวจ้องหน้าลูกสาว ที่ทำหน้านิ่งไม่ได้สนใจฟังที่พ่อพูดเลย“ภูผา เราไปวิ่งเล่นกันดีกว่าญี่ปุ่นไม่มีเพื่อนเลย พี่พาร์ทก็ไม่เล่นด้วยเอาแต่รักฟองเบียร์ น้องตอร์ชก็ไม่เล่นด้วยหยิกญี่ปุ่นตลอดเลย” เด็กน้อยทำหน้าน่าสงสาร“พอร์ช ลูกพอร์ช ไม่ใช่ตอร์ช คำอื่นแด๊ดก็เห็นหนูพูดชัดแล้วทำไมเรียกพอร์ชแบบนั้น” กันต์พูดอย่างเหนื่อยใจ“ตอร์ช ตอร์ช ญี่ปุ่นจะเรียกตอร์ช!!!!!”“เฮ้อ กูจะบ้าตายใครก็ได้เอาปืนมายิงกูที!!!” แต่ก็ทำได้แค่บ่น ท่องไว้กันต์ท่องไว้ ลูกกู ลูกกู ก็คือลูกกู แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวจะตายให้ได้ จะทำยังไงลูกสาวตัวน้อยจะเหมือนลูกคนอื่น
“กูยอมลูกมึงไอ้เปอร์ กูว่าญี่ปุ่นอ้อนแล้วลูกมึงสุดจริง” กันต์ได้แต่ยิ้มอย่างดีใจที่เห็นน้องชายมีวันนี้ มีความสุขเหมือนคนอื่นได้สักที“เข้าไปกราบหม่าม้าสิ ไม่ต้องกลัว” มือหนาลูบลงที่หัวแม่ของลูกอย่างห่วงใย พร้อมเดินจูงมือเมียเข้าไปกราบแม่“หม่าม้าขอโทษ อย่าไปไหนอีกนะ คงจะลำบากมากสินะผู้หญิงตัวคนเดียวเลี้ยงลูกเพียงลำพัง” เสียงพูดที่อ่อนโยนเต็มไปด้วยความรักความห่วงใย หลังจากที่คิดอะไรได้หลายอย่างและไม่ควรมองคนแค่ภายนอก มือบางลูบลงที่หัวนับดาวที่ได้แต่นั่งยิ้มด้วยความดีใจ ที่ในที่สุดเธอจะได้อยู่กับคนที่รัก“เปอร์ขอบคุณหม่าม้าที่ยอมรับในตัวนับดาว” สไนเปอร์โผเข้ากอดแม่ โดยมีพี่ทั้งสองคนนั่งมองแล้วยิ้ม“พอ ๆ ๆ ๆ จะดึงเศร้าทำไม” กันต์พูดแทรกขึ้น“ภูพิงค์มาหาลุงสิคะ ไหนดูสิไม่เจอกันนานมาให้ลุงกอดหน่อย มาค่ะคนสวยภูผาด้วย คืนนี้นอนบ้านลุงนะรู้ไหม” พร้อมผายมือเรียกหลานรักให้เข้าไปหา“ดีเลยค่ะ ญี่ปุ่นจะได้มีเพื่อน พี่พาร์ทด้วยนอนกับญี่ปุ่นนะคะ ญี่ปุ่นอยากมีเพื่อนเล่น” ไม่พูดเปล่าญี่ปุ่นเดินเข้าไปหาภูผาที่เอาแต่นั่งกอดอก มองหน้าญี่ปุ่นอย่างเบื่อหน่าย“ทำไมทำหน้าแบบนั้นลูก” สไนเปอร์จ้องหน้าลูกอย่างส
ตอนเช้า“แม่จ๋า” เด็กหญิงตัวน้อยงัวเงียตื่น คลานเข้าไปกอดแม่ที่ยังนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโต“ว่าไงคะ” ใบหน้าหวานคลี่ยิ้มให้ลูกน้อยตะแคงข้างกอดตัวอ้วนกลมแนบอก“พ่อจ๋าหนูล่ะ พ่อจ๋าไปไหน” เด็กน้อยงอแงเรียกหาพ่อทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตา“พ่อจ๋าอยู่นี่ครับมาหาพ่อมา ภูผาด้วยมาให้พ่อนอนกอดหน่อย” สไนเปอร์ยิ้มรับพร้อมอ้าแขนรับลูก“หนูจะนอนตรงนี้” เด็กหญิงตัวอ้วน ลุกขึ้นไปนอนบนตัวพ่อ“ภูพิงค์น้องตัวหนักเดี๋ยวพ่อก็หายใจไม่ออกเหมือนพี่หรอก”“พ่อจ๋า พี่ภูผาว่าหนูอ้วน” เมื่อได้ยินพี่ชายพูดแบบนั้นใบหน้าจิ้มลิ้มก็บูดบึ้งทันที“พี่ไม่ได้ว่าสักหน่อย” เมื่อเห็นน้องงอนพี่ชายก็ได้แต่ถอนหายใจ เห็นแบบนี้คนเป็นพ่อกับแม่ก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้“ชิ หนูงอนแย้ว พี่ภูผาต้องง้อหนูเยย”“พ่อจ๋า วันนี้พ่อจ๋าพาไปหาคุณตาหน่อยนะคะ” แต่ไม่ทันไรกลับเปลี่ยนเรื่องพูดเสียงเจื้อยแจ้วเรื่องอื่นลืมว่าตัวเองกำลังงอนพี่ชายเอาเสียดื้อ ๆ“ครับพ่อจ๋าพาไปแน่นอน แต่ขอพ่อจ๋านอนกอดภูพิงค์กับภูผาให้หายคิดถึงก่อน” ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างเล็กของลูกทั้งสองคนไว้แนบอก ทำเอานับดาวได้แต่นั่งมองมันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกบ้านกันต์หลังจากที่พาลูกและ